ในตอนที่เขมิกากำลังจะตะโกนด่าก็ต้องตกตะลึงกับภาพของมีนาที่อยู่ในชุดราตรีขณะนี้
ชุดราตรีเปิดไหล่สีชมพูที่ทำให้ผิวของเธอราวกับหิมะ งดงามอ่อนช้อย สง่างามและสวยหยาดเยิ้ม ทำให้ผู้คนตาพร่ามัว
ในตอนนี้พนักงานขายก็ยกยิ้มแล้วนำเอาชุดเครื่องประดับเพชรมาสวมใส่ที่คอขาวๆของมีนา และมันก็ยิ่งย้ำถึงความสวยและสง่างาม
เขมิกาจ้องเขม็งไปยังสร้อยคอเพชรบนคอของเธอ“Heart of Sea？”
โอ้พระเจ้า นี่หล่อนสวมใส่เครื่องประดับ Heart of Sea ที่เธอเฝ้ามองมานาน แต่กลับถูกบุคคลลึกลับประมูลไปในราคาสองร้อยล้านบาท
มีนากลับไม่ได้สนใจ เธอรู้เพียงว่านี่เป็นชุดและเครื่องประดับที่ณภัทรเตรียมไว้สำหรับเธอ ทุกอย่างเข้าชุดกัน ในส่วนของเรื่องอื่น เธอไม่อยากที่จะรู้ลึกไปมากกว่านี้
เธอเหลือบมองไปยังเขมิกาแวบหนึ่ง“ น้องสาวของฉันเตรียมตัวจะไปร่วมงานเลี้ยงคืนนี้ด้วยสภาพนี้เหรอ ？”
เขมิกาในตอนนี้ก้มมองดูตัวเอง เมื่อเทียบกับมีนาแล้ว เธอในตอนนี้เธออยู่ในสภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เธอกัดฟันแน่นแล้วเดินจากไปอย่างขุ่นเคือง
ในตอนนั้นแม่ของเธอปรางทองอยู่ในห้องลองชุดกำลังถ่ายรูปของตัวเองอยู่ และเธอก็กำลังจะโพสต์รูปลงโซเซียลเพื่ออวดเพื่อนๆ เพราะไม่ใช่คนธรรมดาที่ไหนจะสามารถมาลองเสื้อผ้าที่นี่ได้
เธอทำปากยู่แล้วโพสต์ท่าเพื่อเตรียมถ่ายรูป แต่กลับเห็นเขมิกาที่มีใบหน้าบึ้งตึงเดินเข้ามา
“อั๊ยย๊ะ สาวน้อยจอมซนของแม่เป็นอะไรไป？”
เขมิกากำมือแน่น “แม่ หนูเจอมีนา”
“เธอมาที่นี่ทำไม ? พระเจ้า เธอคงไม่ใช่ว่ารู้เรื่องแล้วหรอกนะ ？”
อันที่จริงแล้วพวกเขาได้จ่ายเงินก้อนโตให้กับเจ้าหน้าที่ในค่ายทหารเพื่อให้ไอรินได้ใช้ตัวตนปลอม แล้วให้มีนาไปยังเขตสงครามเพื่อหาตัวการันต์ แล้วยังได้จัดหานักฆ่าเพื่อไปฆ่าเธอซะ จะเสียดายก็แต่เจ้าเด็กคนนั้นกลับหายตัวไป
“แม่ ที่แขนของมีนาไม่ใช่ว่ามีปานแดงหรอกเหรอ？”
“ใช่ มันเป็นสัญลักษณ์ที่พี่เขาได้ทำไว้ให้เธอในตอนนั้น”
แววตาของเขมิกาเต็มไปด้วยประกายของความตื่นเต้น “แม่ เมื่อกี้หนูไม่เห็นปานนั่น และเธอก็ยังสวมใส่เครื่องประดับราคาแพงอยู่ด้วย มันมีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว！”
“นี่แกกำลังหมายความว่าเธอมีคนส่งเสียเลี้ยงดูงั้นเหรอ？”
ใบหน้าของเขมิกามีรอยยิ้มที่ชั่วร้ายปรากฏ “งานเลี้ยงคืนนี้หนูจะทำให้การันต์ได้เห็นธาตุแท้ของนังแพศยาคนนี้ แม่ แม่ต้องช่วยหนูนะ ”
เขมิกากับปรางทองกระซุบกระซิบกัน ใบหน้าของคนทั้งสองมีรอยยิ้มที่พึงพอใจปรากฏ
“วางใจเถอะค่ะ หนูจะทำให้ทุกคนได้รู้ว่าเธอเป็นคนยังไง ！”
แววตาของเขมิกามีความชั่วร้ายพาดผ่าน มีนาชีวิตนี้ของเธอต้องอยู่ใต้แทบเท้าของฉันเท่านั้น ！
พรหมพิริยะได้จองโรงแรมที่หรูหราที่สุดในเมืองรามไปกว่าเกือบครึ่งหนึ่ง แขกเหรื่อมากันล้นหลาม และครึกครื้นมาก
เอี๊ยด ! รถทหารคันหนึ่งจอดลงที่ทางเข้าของโรงแรม มีนาถือชายกระโปรงภายใต้การดูแลของกอหญ้าเดินเข้าโรงแรมไปอย่างสง่างาม
ปัง！จู่ๆก็มีแจกันลายครามสีขาวใบหนึ่งตกแตกลงตรงหน้าของเธอ
เห็นเพียงไกรเลิศคนเป็นพ่อที่มีท่าทีน่าเกรงขามเดินเข้ามา เขายกมือขึ้นทักทายมาทางมีนา แต่กลับถูกปรางทองกับเขมิกาห้ามเอาไว้
มีนาก้าวถอยหลังไปก้าวหนึ่ง สายตาเย็นชามองดูคนทั้งสามที่กำลังเล่นละครอยู่
“ไกรเลิศ คุณจะทำอะไร ลูกกลับมาก็ดีแล้ว ”
“คุณพ่อ แม้ว่าพี่จะเป็นผู้หญิงที่มีมลทินไปแล้ว แต่พี่ก็ยังเป็นคนของพรหมพิริยะนะคะ”
ไกรเลิศโมโหจนหน้าอกกระเพื่อมไหว คำรามพูดเสียงเข้ม“ นังลูกไม่รักดี พูดมา！ไอชั่วที่มันมาคบหากับแกมันเป็นใคร ? ฉันจะจับมันถลกหนังซะ ！”
มีนารวบผมตัวเองเบาๆ “คุณพ่อ หนูรู้สึกเสียใจแทนพ่อจริงๆ แต่งงานกับผู้หญิงที่เหยียบย่ำพี่สาวของตัวเอง ตอนนี้ก็มามีลูกที่มีศีลเสมอกับตัวเองอีก หากจะพูดถึงความไร้ยางอาย ใครจะไปเทียบพวกเขาแม่ลูกได้ละคะ ？”
ใบหน้าของเขมิกากับปรางทองซีดเผือด ปรางทองก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วกดส่งข้อความออกไป
เพียงครู่เดียวก็มีผู้หญิงคนหนึ่งรูปร่างอ้วนท้วมตัวดำเดินบุ่มบ่ามกระแทกเข้ามาจากทางด้านหลังของมีนา
เธอวิ่งไปด้วยแล้วคร่ำครวญไปด้วยว่า “ เธอมันปีศาจจิ้งจอก ทำลายครอบครัวของเราจนสิ้นเนื้อประดาตัว ยังมีหน้ามาพูดจาโอ้อวดอีกเหรอ！”
มีนาหลบหลีกได้อย่างว่องไว หญิงร่างท้วมเบรกไม่อยู่ ก็พุ่งตัวตรงไปยังทางเขมิกา
ด้านหลังของเขมิกาเป็นแจกันทรงสูงขนาดสองเมตร เธอหลบหนีไม่ได้ ปฏิกิริยาตอบสนองที่เร็วที่สุดของเธอ ก็คือเอามือมาป้องไปที่หน้าท้องของตัวเอง แล้วใช้มือดึงตัวปรางทองมาบังไว้ตรงหน้าเธอ
ปัง！หญิงร่างท้วมคนนั้นชนเข้ากับปรางทองจนเธอน้ำลายฟูมปาก และแขนขาชักกระตุก
ไกรเลิศอุ้มปรางทองขึ้นมา ก่อนไปยังไม่ลืมที่จะพูดทิ้งท้ายด้วยว่า “แกกับไอ้เลวนั้นอย่าคิดว่าจะหนีไปไหนได้ ！”
แต่ละครฉากนี้ยังต้องเล่นต่อไปเขมิกามองไปยังหญิงร่างอ้วนคนนั้น
หญิงอ้วนชี้ไปยังสร้อยคอเพชรที่คอของมีนา “เห็นไหม เธอหลอกให้ตาแก่ที่บ้านซื้อสร้อยเพชรราคายี่สิบล้านให้เธอ เธอมันหญิงเจ้าเล่ห์ ！”
หญิงอ้วนลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเล แล้วชี้นิ้วไปยังมีนา แต่กลับถูกมีนาที่สวมใส่รองเท้าส้นสูงอยู่เตะจนตัวปลิว เสียงดังโครม เธอล้มลงกับพื้นแล้วร้องครางราวกับหมูถูกเชือด
มีนาหัวเราะเยาะออกมา“เขมิกา เธอก็ยังใช้วิธีสกปรกไม่เลิก หลายปีมานี้ไม่ได้พัฒนาอะไรเลย ”
เขมิกาง้างมือขึ้นเพื่อจะตบหน้าเธอแต่ก็ถูกจับคว้าเอาไว้ด้วยข้อมือใหญ่ที่เหมือนคีมเหล็ก มีเสียงที่เย็นเยือกดังขึ้น“นี่เธอไปกินดีหมีมาเหรอ ? แม้แต่ผู้หญิงของฉันเธอก็ยังกล้าที่จะแตะต้อง ？”
เธอเงยหน้าขึ้นก็เห็นใบหน้าที่โดดเด่น รูปโฉมงดงาม มุมปากมีรอยยิ้มชั่วร้าย ทำเธอสั่นสะท้าน ข้อมือที่เจ็บปวดทำเธออดที่จะกรีดร้องออกมาไม่ได้
“ปล่อยฉัน！นายไม่รู้หรือไงว่าฉันเป็นลูกสาวของนายกเทศมนตรี？”
“เหรอ？ฉันรู้แค่เธอจะทำร้ายผู้หญิงของฉัน ”
เสียงก๊อบดังขึ้น ข้อมือของเธอก็หักไปอย่างง่ายดาย
เสียงกรีดร้องของเขมิการาวกับหมูถูกเชือดดังไปถึงชั้นบนที่ที่ไกรเลิศอยู่
“ใครแตะต้องลูกสาวของฉัน？”
ณภัทรคว้าตัวมีนาเข้ามาในอ้อมแขน แล้วเงยหน้าขึ้นมองไปยังไกรเลิศอย่างเย็นชา
แค่แวบเดียว ความโกรธเคืองและอวดดีของไกรเลิศก็มลายหายไปเป็นผุยผงในทันที
ต่อให้เขาจะตาบอดก็รู้จักผู้ชายคนนี้ ณภัทร คนที่ประธานาธิบดีชื่นชอบที่สุด มีแนวโน้มว่าจะได้เป็นผู้บัญชาการของกองทัพในอนาคต
เขาวิ่งเหยาะๆมาหา ใบหน้ายิ้มแย้ม “โอ้ ท่านนายพลณภัทร จะมาทำไมไม่แจ้งให้ทราบล่วงหน้าล่ะครับ ผมจะได้เตรียมตัวต้อนรับ ”
“ได้ยินมาว่าคุณจะถลกหนังชายชั่วที่คบหาอยู่กับมีนาเหรอ ? ช่างบังเอิญจริงๆที่ผมเป็นชายชั่วคนนั้น ”
ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้าง
เขมิกาตกใจกลัวจนขนหัวลุก ลืมแม้กระทั่งความเจ็บปวดที่ข้อมือ จะเป็นไปได้ยังไง ? ผู้หญิงอย่างมีนาไปคบหากับท่านนายพลที่ทั้งหล่อและอายุน้อย และมีทั้งอำนาจและอิทธิพลในประเทศซีดานได้ยังไง
ไกรเลิศตีเนียน หันมองไปทางมีนาแล้วขยิบตาให้ “โอ้ เจ้ามีนานี่ทำไมถึงไม่บอกล่ะ รีบพาท่านนายพลณภัทรไปที่โต๊ะวีไอพีไป”
ณภัทรยิ้มเยาะ “ผู้หญิงของผมถูกใส่ร้าย คุณไม่คิดที่จะคืนความยุติธรรมให้เธอหน่อยเหรอ ？”
ไกรเลิศรู้วิธีการประพฤติปฏิบัติตัวและรู้ความเหี้ยมโหดของณภัทร ในตอนนี้เขาต้องตัดสินใจ
เขาหันหลังกลับไปแล้วออกแรงตบเข้าไปที่ใบหน้าของเขมิกาจนหญิงสาวมึนงงสับสนไปหมด
เธอเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อ “คุณพ่อ？”
ต้องรู้ว่าตลอดเวลานั้นไกรเลิศเอาใจเธอ และตามใจเธอมาก ไม่เคยจะแตะเธอเลยแม้แต่ปลายนิ้ว
ณภัทรยังไม่ทันได้พูดอะไร ไกรเลิศก็ต้องกัดฟันตบเข้าไปที่ใบหน้าของเธอ
ป้าบ！ป้าบ！ป้าบ！
