ดวงตาณภัทรเยือกเย็น จ้องเขม็งไปยังผู้หญิงตรงหน้า มือของเขาวางอยู่บนเข็มขัด เสียงแก๊กดังขึ้น เขาดึงเข็มขัดออกมาแล้วกำไว้ที่มือ มุมปากมีรอยยิ้มที่ชั่วร้ายปรากฏ “ดูเหมือนผมต้องลงมือปฏิบัติเพื่อสั่งสอนให้คุณรู้ว่าการเป็นภรรยาของท่านนายพลนั้นมีหน้าที่อะไร”
มีนาก้มมองดูรูปถ่ายที่กระจัดกระจายอยู่บนเบาะรถ ชายหญิงในรูปกอดกันแน่น เห็นชัดว่าเป็นรูปของเธอกับการันต์ ดูแล้วคนถ่ายคงตั้งใจมาก ภาพเธอในนั้นก็ดูอ่อนโยนและอาลัยอาวรณ์ ราวกับไม่อาจตัดใจได้
ณภัทรออกแรงบีบไปที่คางของเธอบังคับให้เธอจ้องมองตาเขา “ คุณยังตัดใจจากเขาไม่ได้ขนาดนั้นเชียว ? หือ？”
แววตาของเขาคุกรุ่นไปด้วยไฟแห่งความโกรธ ราวกับจะแผดเผาเธอให้มอดไหม้เป็นเถ้าถ่านลงได้
เธอจ้องมองตาเขาอย่างสงบนิ่ง จู่ๆก็หัวเราะเยาะออกมา “ณภัทร คุณดูกลอุบายนี้ไม่ออกเหรอ ? มีคนอยากจะฆ่าฉัน อยากจะยืมมือคุณจัดการกับฉัน หรือคุณจะให้คนพวกนั้นสมหวังเหรอ ？”
ตอนแรกเขาก็คิดว่านี่คือกลอุบาย แต่เขารับไม่ได้ที่ผู้หญิงของเขากกกอดอยู่กับคนอื่น มีนาต้องเป็นของเขาคนเดียว หากใครกล้าที่จะมาแตะต้องเธอ เขาสามารถจะคลุ้มคลั่งจนฆ่าคนคนนั้นให้ตายได้ แต่เธอก็ไม่เข้าใจความรู้สึกของเขา โดยเฉพาะกับแววตาที่สงบนิ่งคู่นี้ของเธอ ก็ยิ่งกระตุ้นอารมณ์โกรธเคืองของเขาให้มากขึ้นได้เรื่อยๆ
เขาใช้เข็มขัดรัดแน่นไปที่มือของเธออย่างแรง ดวงตาแดงก่ำจ้องมองไปที่เธอ ฝ่ามือใหญ่เคลื่อนไหวไปมา ชุดราตรีบนตัวของเธอก็ถูกถอดออก ผิวที่ขาวเนียนปรากฏขึ้นในทันที ร่างที่สั่นสะท้านตรงหน้าราวกับดอกฝิ่นมรณะทำให้เขาสติแตก
“ณภัทร คุณบ้าไปแล้วหรือไง！”
“เหอะๆๆ……อีกเดี๋ยวการันต์ก็จะมาเอารถ คุณคิดว่าหากเขาได้ยินเสียงครางของคุณใต้ร่างของผมจะเป็นยังไง ?”
เขาโน้มตัวเข้าไปกัดที่ลำคอขาวๆราวกับหิมะของเธออย่างแรง มือใหญ่ก็ลูบไล้ไปมาบนเรือนร่างของเธอ ความรู้สึกที่เนียนนุ่มนั้นทำให้ร่างของเขาสั่นเทา
มีนาไม่ได้ดิ้นรนขัดขืน ทำเพียงแค่พูดอย่างเย็นชาออกมาว่า“ฉันก็จะไม่มีวันให้อภัยคุณอย่างแน่นอน ”
ณภัทรหยุดการเคลื่อนไหวลงทันที กำหมัดแล้วชกไปที่กระจกรถอย่างแรง กระจกแตกเพราะการชกของเขา และเลือดที่มือก็ไหลออกมา
ณภัทรค่อยๆลุกขึ้น แล้วถีบไปที่ประตูอย่างแรง จากนั้นก็นั่งไปที่เบาะคนขับ เข้าโค้งเลี้ยวหักศอก แล้วขับรถออกไปทันที เขาเหยียบคันเร่งจนสุด รถแล่นไปด้วยความเร็วปานลมกรดและสายฟ้าอยู่บนถนน ทุกคนต่างพากันหลบหลีก เดินทีก็อยากจะก่นด่า แต่พอเห็นป้ายทะเบียนรถอันสุดเจ๋งก็พากันหุบปากลงอย่างว่าง่าย
หน้าผากของมีนากระแทกกับเบาะหลังรถอย่างแรง เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ณภัทรก็ลดความเร็วของรถลงอย่างไม่น่าเชื่อ แต่เขาก็ยังดื้อรั้นไม่ยอมหันหลังกลับมา
รถวิ่งไปอย่างมั่นคงในคฤหาสน์ที่หรูหราและสวยงามแห่งหนึ่ง น่าจะเป็นที่พักที่กองทัพอำนวยให้กับณภัทร
ในตอนที่รถหยุด ก็มีแม่บ้านและพ่อบ้านกว่ายี่สิบคนเรียงแถวรออยู่ที่ประตู
ณภัทรลงจากรถก็กระแทกประตูปิดอย่างแรง เดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็ถอยกลับมา เขาถอดเครื่องแบบทหารแล้วคลุมไปที่ร่างของมีนา ก้มตัวลงแล้วอุ้มเธอขึ้นเดินไปที่ประตูบ้าน
ภายในบ้านเป็นโทนสีเรียบ เงียบสงบเหมือนตัวเจ้าของที่กำลังอุ้มเธออยู่ตรงหน้านี้
เขาถีบประตูห้องนอน เดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว แล้วโยนเธอลงบนเตียงนุ่มๆ ร่างของเธอก็เด้งขึ้นมา จนเกือบจะกองลงไปที่พื้น โชคดีที่เขาเอื้อมมือคว้าไปที่น่องเรียวๆของเธอเอาไว้
เธอในตอนนี้ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ออกมาดี เธอมองออก ว่าคนคนนี้ก็แค่วางมาดต่อหน้าเธอเท่านั้น เขาไม่กล้าลงมือทำอะไรที่มันรุนแรงกับเธอ
“ณภัทร ปล่อยฉัน！”
เขาพาตัวเธอกลับมาแต่ก็ไม่ได้สนใจเธอ กลับถอดเสื้อผ้าตัวเองทิ้ง แล้วเตรียมตัวที่จะไปอาบน้ำ
จู่ๆไหล่ของเธอก็ขยับไหว เขาขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย ใจอ่อนแล้ว แต่ปากก็กลับพูดว่า “คุณยังมีหน้ามาร้องไห้อีก แอบไปยั่วผู้ชายคนอื่นลับหลังผม แค่เรื่องนี้เรื่องเดียวก็ทำคุณตายได้ร้อยครั้งแล้ว ！”
ไหล่ของเธอยังคงขยับไม่หยุด เขาทนไม่ไหวแล้ว ยกมือขึ้นแก้เข็มขัดที่รัดมือเธอออก และได้ยินเสียงหัวเราะของเธอดังขึ้นมาเบาๆ
เขาโกรธมาก“ มีนา นี่คุณล้อผมเล่นเหรอ ？”
เธอลุกขึ้นนั่งแล้วปิดไปที่หน้าอกของเธอ“ก็คุณทำไม่ถูก คุณเป็นบ้าแล้วมาระบายความโกรธลงที่ตัวฉัน”
เขาฉีกดึงเสื้อบนตัวออกอย่างแรง กระดุมตกเกลื่อนลงกับพื้น เผยให้เห็นหน้าอกที่แข็งแรง กล้ามท้องแน่นๆ มุมปากยกยิ้ม“เหรอ ? ในเมื่อคุณยั่วโมโหผม ก็ต้องรับผิดชอบดับไฟร้อนให้ผม ！”
เธอเหลือบมองดูเขาอย่างระอา“ณภัทร คุณจะพูดจาดีๆกับฉันไม่ได้เลยเหรอ ? จะต้องตอดเล็กตอดน้อยกับฉันทุกครั้งให้ได้เลยใช่ไหม ？”
เขากระโจนเข้ามา แล้วกดทับร่างเธอเอาไว้ ตาสองคู่จ้องมองกัน ลมหายใจติดขัด
ลมหายใจของเขามีกลิ่นของไวน์ผสมเล็กน้อย และเสียงเตือนเบาๆก็ดังขึ้นที่ข้างใบหูของเธอ“มีนา ผมเกลียดการทรยศหักหลังที่สุด หากคุณกล้าที่จะทรยศผม ผมจะทำให้คุณตายแบบไม่มีแผ่นดินให้ฝังกลบเลย ！”
เธอจ้องมองสบตาเขาอย่างไม่เกรงกลัว “เหรอคะ ? หรือท่านนายพลณภัทรเคยถูกผู้หญิงทรยศหักหลังมาเหรอ ？”
เขายกยิ้มมุมปาก“คนที่ทรยศหักหลังผมตอนนี้ยังไม่ปรากฏตัว หรือที่ปรากฏตัวก็ถูกผมจัดการไปหมดแล้ว ดังนั้นผมหวังว่าคุณจะไม่ใช่คนแบบนั้น”
จู่ๆเขาก็กัดไปที่ติ่งหูของเธอ จนเธอต้องอ้าปากค้าง
“ฉันเคยบอกไปแล้วว่าหากคุณดีกับฉัน ฉันก็จะดีกับคุณเหมือนกัน ”
ฝ่ามือใหญ่ของเขาวางอยู่ตรงหน้าอกของเธอ ภาพเงาที่คลุมเครือ“ คุณจะให้ผมเป็นยอดดวงใจของคุณได้ไหม？”
เธอเอียงใบหน้า คนที่เป็นยอดดวงใจของเธอมีเพียงทิวากับตัวเธอเองเท่านั้น เมื่อก่อนเธอไม่เคยคิดจะให้ผู้ชายคนไหนเป็นดวงใจ เพราะในโลกนี้มีผู้ชายสักกี่คนเชียวที่จะพึ่งพาอาศัยได้ ? แม่ของเธอเป็นตัวอย่างที่ดีให้เห็น รักนายไกรเลิศขนาดนั้น แล้วยังไง ? เธอตายไปได้เพียงสามวัน ไกรเลิศก็พาปรางทองสองแม่ลูกเข้ามาที่บ้านพรหมพิริยะแล้ว
ณภัทรไม่ได้รับคำตอบที่ต้องการ เห็นชัดว่าเขามีอารมณ์โกรธเล็กน้อย เขาลุกขึ้นมาทันที แล้วก้าวเดินออกไป กระแทกประตูปิดอย่างแรง
เขาขับรถตรงไปที่ค่ายฝึก ราวกับคนบ้าฝึกซ้อมทุกอย่างอย่างบ้าคลั่ง ต้องลำบากพี่น้องที่ร่วมฝึกไปพร้อมกับเข้าด้วยจนเหงื่อแตกพลั่ก
แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไร ทุกคนต่างก็มีความเห็นตรงกัน คนที่ทำให้ลูกพี่บ้าคลั่งได้ขนาดนี้ก็มีแต่พี่สะใภ้คนเดียวเท่านั้น พี่สะใภ้คือตัวแปรกังหันลมของอารมณ์ลูกพี่
จวบจนกลางดึก ทุกคนต่างก็เหน็ดเหนื่อยจนอ่อนปวกเปียก ล้มกองกันอยู่ที่พื้น ณภัทรยกเท้าเตะไปที่ร่างของพวกเขาอย่างแรง “ไอ้พวกขี้ขลาด ขายหน้าฉันจริงๆ ！”
ทุกคนแทบทรุด ลูกพี่ไม่ใช่คนแล้ว ใครที่มีสภาพร่างกายที่แข็งแรงกว่าเขาได้ ก็คงจัดการกับเขาแล้วขึ้นตนเป็นลูกพี่ไปนานแล้ว
ผ่านไปชั่วครู่ผู้ช่วยธนาก็เดินเข้ามาแล้วกระซิบกับเขาว่า “ ท่านนายพล คนของเราจับตัวมือปืนคนนั้นได้แล้วครับ เพียงแต่ว่า……”
ณภัทรพูดอย่างแค้นเคืองว่า“พูด！”
“เพียงแต่ว่าคนคนนั้นได้ยิงกระสุนกรอกปากตัวเองไปแล้วครับ”
เสียงกรึกดังขึ้น เขาบีบแก้วในมือจนแตก พูดเสียงเย็นชาว่า“ กล้าแตะต้องผู้หญิงของฉันก็เท่ากับรนหาที่ตายแล้ว ฉันให้เวลานายหนึ่งอาทิตย์ต้องหาตัวคนที่อยู่เบื้องหลังของเรื่องนี้มาให้ได้ ”
ผู้ช่วยธนาถึงกับขนหัวลุก แต่เขารู้ถึงความเผด็จการและกล้าหาญของณภัทร ทำได้เพียงทำตามคำสั่ง
สีหน้าของณภัทรคลายลงเล็กน้อย อย่างน้อยก็พิสูจน์ได้ว่ามีนาไม่ได้พูดโกหก ส่วนเรื่องที่โอบกอดกันนั้น……เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เขาก็ยังรู้สึกไม่พอใจ แล้วออกคำสั่งขึ้นมาทันทีว่า “หน่วยอินทรีย์ทั้งหมดวิ่งเทรลลุยป่าสิบกิโล！”
มุมปากทุกคนต่างพากันกระตุก ลูกพี่ต้องทำความเข้าใจด้วย คนที่ยั่วโมโหลูกพี่คือพี่สะใภ้ไม่ใช่พวกเราสักหน่อย
ในตอนที่ณภัทรกลับไปที่คฤหาสน์ก็เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว แต่พอเขาเดินเข้ามาที่ห้องนอน ฮอร์โมนเพศชายก็คลุ้งไปทั่วห้อง มีนาดวงตาเบิกกว้างขึ้นมา แผ่นหลังแข็งทื่อเล็กน้อย
หลังจากที่เขาอาบน้ำเรียบร้อยก็เดินมาที่เตียง เห็นมีนาที่นอนขดตัวงออยู่มุมเตียง ก็ต้องขมวดคิ้วขึ้น เหยียดแขนยาวๆออกไป แล้วคว้าตัวเธอเข้ามาในอ้อมกอด ร่างของเธอก็ยิ่งแข็งทื่อมากขึ้นไปอีก และยังสั่นสะท้านไปด้วยเล็กน้อย
“เหอะๆๆ……ยังไม่หลับอีกเหรอ ? ที่แท้ก็รอผมอยู่นี่เอง ”
