ณภัทรหลบตาลงเล็กน้อย ปิดบังแนวโน้มความชั่วร้าย นอกจากคนนั้นแล้วจะยังมีใครได้อีก?
เขาส่งมีนากลับมายังคฤหาสน์แล้ว ก็รวมตัวกันกับหน่วยอินทรีย์แล้วเคลื่อนขบวนขับตรงไปยังตระกูลอัครโภคิน
เขานั่งอยู่ในรถ จุดซิการ์พลางเอ่ยพูดขึ้นอย่างเรียบๆ : “ทุบบ้านเก่าหลังนี้ซะ จำไว้ว่าอย่าทำร้ายคน”
คนของตระกูลอัครโภคินไม่สามารถแตะต้องได้แม้แต่คนเดียว เนื่องจากว่าเขาต้องการให้พวกเขาตายทั้งเป็น
คิงถีบประตูออก แล้วพาทุกคนเห็นสิ่งของก็ทุบทำลายไปหมด คนของตระกูลอัครโภคินพากันตื่นตระหนกเป็นนกตื่นธนู กรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ
สะพานหินหยกตรงลานบ้านถูกผลักล้ม และแม้แต่ศาลาเก่าแก่ก็ถูกรื้อถอนไปด้วยเช่นกัน สิ่งของมีค่าในบ้านถูกทุบจนแตกละเอียดย่อยยับ
แพรพรรณเห็นหยกเจ้าแม่กวนอิมที่ตัวเองซื้อมาในราคาสูงถูกกลุ่มคนหยาบคายเหล่านี้ทุบทำลายจนแตกละเอียดแล้ว ก็โมโหเสียจนแทบจะสลบไม่ได้สติ แล้วรีบสั่งให้พ่อบ้านแจ้งตำรวจ เพียงแต่ตอนที่พ่อบ้านกำลังจะโทรนั้น ทางนั้นได้ยินแต่เพียงเสียงรับปากลูกเดียว เธอก็รับรู้ได้ทันทีว่าคนกลุ่มนี้มีเบื้องหลังเป็นคนใหญ่คนโต
เวลานี้การันต์ประคองบิดายศพลเดินออกมา
“ยศพล นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?”
ยศพลเพียงแค่ตบบ่าของการันต์ : “ปลอบแม่แกแทนพ่อหน่อย เดี๋ยวผมกลับมา”
เขาคลุมชุดสูท จับแว่นตากรอบทองแล้วเดินออกไปทางด้านนอก ตอนที่เขาเห็นคนที่นั่งอยู่ในรถ ในใจก็มีความรู้สึกที่หลากหลายรวมเข้าด้วยกัน
ณภัทรพ่นควันออกมา หันมามองพลางยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย : “เดิมทีผมวางแผนไว้ว่าจะไปพบเลขาธิการด้วยตัวเอง เพียงแต่คิดไม่ถึงเลยว่าพอมาถึงคุณจะถึงกับรอที่จะมาเตือนผมไม่ไหวขนาดนี้”
ยศพลเข้าไปนั่งในรถ แล้วปิดประตูรถอย่างหนักหน่วง ข้างๆหูนั้นได้ยินเสียงปึงปังที่ดังมาจากภายในบ้าน เขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเข้มๆ : “ณภัทร แกทำเกินไปแล้ว นี่คือบ้านของบรรพบุรุษตระกูลอัครโภคิน แล้วก็เป็นที่ที่แกจะต้องกลับมาหาบรรพบุรุษแกในอนาคตด้วยเหมือนกัน แก……”
ณภัทรหันมามองเขาด้วยแววตาที่เยือกเย็น ลักษณะท่าทางที่ดุร้าย ใบหน้าของเขายังคงมีรอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏอยู่เช่นเคย :“กลับมาหาบรรพบุรุษ? ผมไม่ได้มีความคิดนี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว!”
“นั่นคือความปรารถนาดั้งเดิมของแม่แกนะ”
“หึ! คุณคิดว่าเธออยากจะให้ผมเข้าตระกูลอัครโภคินจริงๆอย่างนั้นหรือ? เมื่อก่อนไม่ใช่เพียงแค่ที่ที่ให้ผมได้มีข้าวกินแค่นั้น ตอนนี้ชีวิตของพวกคุณตระกูลอัครโภคินอยู่ในมือผมแล้ว คุณคิดว่าผมยังต้องมีความจำเป็นนี้อยู่ไหม?”
“ณภัทร! จะพูดอย่างไรในตัวนายก็มีเลือดของฉันอยู่ด้วย วันนี้ที่แกทำเรื่องครึมโครมแบบนี้ก็เพียงเพื่อระบายความแค้นให้กับผู้หญิงคนเดียวเนี่ยนะ?”
นี่เขาสารภาพออกมาโดยไม่ต้องบังคับเลยอย่างนั้นหรือ? ใบหน้าของณภัทรเคร่งขรึมลงไปอีก ความกดอากาศภายในรถนั้นลดลงอย่างกะทันหัน เขาเหยียบซิการ์อยู่ใต้เท้า : “ยศพล คุณฟังให้ชัดนะ สำหรับผมแล้ว คุณไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น ส่วนมีนาเธอเป็นโลกทั้งใบของผม คุณลองแตะต้องเธอดูสิ ผมรับประกันได้ว่าเอาลูกชายของคุณมาทำเป็นตัวอย่างให้ดูก่อนเลย”
“ทั้งๆที่แกรู้ว่าเธอเคยเป็นคู่หมั้นของพี่ชายแก แล้วอีกอย่างฐานะของเธอก็ไม่คู่ควรกับแกด้วย ฉันไม่อยากให้ผู้หญิงคนนี้มาทำลายแก!”
ณภัทรยิ้มพลางโต้เถียงกลับ : “ผมดูแล้วคนที่คุณอยากจะทำลายจริงๆเป็นผมมากกว่านะ!”
ยศพลข่มความโมโหภายในใจเอาไว้ วางมือลงบนมือของเขา น้ำเสียงของคนเป็นพ่อที่เต็มไปด้วยความรัก : “ณภัทร ในโลกนี้ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่คิดจะทำร้ายลูกตัวเองหรอกนะ เพียงแค่แก่อยู่ให้ห่างจากผู้หญิงคนนั้น ฉันพร้อมที่จะประกาศกับทุกคนว่าแกเป็นลูกชายที่ฉันตามหามาหลายปีแล้ว ถึงตอนนั้นพวกเราพ่อลูกก็ร่วมมือกัน ร่วมกันสร้างตำนานแห่งวงการการปกครองโดยทหาร”
จู่ๆณภัทรก็หัวเราะขึ้นมา : “เลขาธิการยศพล คุณหูหนวกไปแล้วใช่ไหม? ในพจนานุกรมของณภัทรอย่างผมไม่มีคำว่าพ่ออยู่ในนั้น!”
ในตอนที่ตัวเขาหมดหนทางมากที่สุด เขาไปอยู่ที่ไหน? ตอนที่ตัวเขาดิ้นรนจมกองเลือด เขาไปอยู่ที่ไหน? ตอนนี้เห็นตัวเขามีเกียรติยศ ก็มาแสดงความรักของพ่อออกมา เขาวางแผนจะเอาแต่ผลประโยชน์เสียจริงๆ
แล้วคิมก็พาทุกคนเดินออกมา : “ลูกพี่ครับ พวกเราถล่มกันไปพอสมควรแล้วครับ”
ณภัทรให้สัญญาณให้พวกเขาขึ้นรถ แล้วเขาก็ชักมือกลับ แล้วใช้กระดาษทิชชูอย่างรังเกียจ จากนั้นก็ทิ้งออกไปทางนอกหน้าต่าง
สีหน้าของยศพลมืดมนลงในทันที : “แกจะตั้งตัวเป็นศัตรูกับฉันจริงๆใช่ไหม?”
ณภัทรหันมาแล้วยิ้มให้เขา : “ใช่ อีกทั้งไม่ตายก็จะไม่หยุดด้วย!”
ยศพลลงรถไปอย่างเซๆ ไม่ตายไม่หยุดสี่คำนี้เหมือนกับเป็นมนต์สะกดอยู่ในหัวของเขา หรือนี่จะเป็นบาปกรรมที่เขาได้ทำเอาไว้ในปีนั้น? จู่ๆเขาก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา รู้ตั้งแต่แรก เขาควรจะฟังคำพูดของแพรพรรณฆ่าเวรกรรมนี่ให้ตายๆไปเสียเลย
จากนั้นณภัทรก็ออกคำสั่งกับผู้ช่วยธนา : “เข้าใจแล้วก็เอาเรื่องธุรกิจโหดเหี้ยมพวกนั้นไปเปิดโปงกับท่านประธานาธิบดี”
“พลเอกไม่ใช่ว่าเตรียมจะรอให้นั่งตำแหน่งผู้บัญชาการใหญ่ก่อนแล้วค่อยจัดการเขาหรือครับ?”
“หึ! ใครให้เขามาแตะต้องผู้หญิงของฉันล่ะ? ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะทำลายล้างอำนาจของเขา ทำให้ความคิดนี้ของเขาดับลงเลยไง!”
“พลเอกดีกับคุณผู้หญิงจริงๆเลยนะครับ”
เขาไม่เคยเห็นณภัทรเอาใจใส่ผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย แม้กระทั่งเขารู้สึกว่าทั้งชีวิตนี้ณภัทรอาจจะไม่หวั่นไหวกับผู้หญิงอีกแล้ว แต่การปรากฏตัวของมีนาเป็นเรื่องที่เกินความคาดหมายอย่างเห็นได้ชัด
กลับมาถึงคฤหาสน์ ณภัทรผลักประตูห้องนอนไปเห็นมีนากำลังก้มหน้าอ่านหนังสืออยู่ ผมตกลงมาตรงหัวไหล่ ทำให้ใบหน้าที่สดใสนั้นถูกปิดเอาไว้ครึ่งหน้า
“กลับมาแล้วหรือคะ?”
“รอผมอยู่ตลอดเลยหรือ?”
“อืม รู้สึกว่าจิตใจไม่สงบเลยค่ะ”
เขาเดินเข้าไปแล้วกอดเธอเอาไว้ : “แบบนี้จะสงบลงหรือเปล่า?”
ไม่คิดว่าเธอจะไม่ตอบโต้ เพียงแต่ขมวดคิ้วขึ้นพลางเอ่ย : “ตัวคุณเหม็นจะตายอยู่แล้ว รีบไปอาบน้ำเถอะคุณ”
เขาจูบเธอสองสามที แล้วถึงได้เดินเข้าห้องน้ำไปอย่างอาลัยอาวรณ์ เสียงน้ำไหลดังขึ้น เธอยกมือขึ้นมาลูบตรงที่ถูกเขาจูบ แก้มแดงระเรื่อขึ้นมาเล็กน้อย
