เห็นเพียงแต่ยิหวาถือแก้วไวน์แดงอยู่ แล้วเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มที่ดูสง่างาม เพียงแต่การแต่งตัวของเธอในวันนี้ดูผิดปกติไป เธอสวมชุดกระโปรงยาวสีแดงที่ดูอนุรักษ์นิยมปกปิดทุกส่วนของร่างกายอย่างแน่นหนา ตั้งแต่แขนขาจนถึงคอ ใบหน้าก็แต่งหน้าแปลกมากอีกด้วย แป้งหนา ปากแดงดูเหมือนกับผีอย่างไรอย่างนั้น
ลางสังหรณ์ของผู้หญิงบอกมีนา ว่าผู้หญิงคนนี้มีใจให้กับณภัทร แน่นอนว่าไม่เชิญชวนเธออย่างบริสุทธิ์ใจอยู่แล้ว
“ขอโทษนะคะ คุณยิหวา ฉันไม่สนใจการเล่นไพ่ค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นฉันพาคุณไปชม วังไพฑูรย์ เป็นไกด์ให้พี่สะใภ้ฟรีๆเลย”
นี่คือเธออยากจะอวดว่าตัวเองมาที่ วังไพฑูรย์บ่อยอย่างนั้นใช่ไหม? ทำดีเพื่อหวังผลสินะ
มีนายิ้มออกมา : “ขอบคุณนะคะ แต่นิสัยของเขาคุณเองก็รู้ ถ้าหากหาตัวฉันไม่เจอ แล้วก็จะโมโหอีก จนปัญญากับเขาจริงๆ”
สายตาที่มีความคับแค้นใจนั่น น้ำเสียงสวยๆที่ไม่ได้มีการกระตุ้นของยิหวา เธอหดนิ้วเล็กน้อย ในใจเลี่ยงไม่ได้ที่จะรู้สึกกระสับกระส่าย ราวกับว่าไม่ว่าเธอจะพูดอย่างไร ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ติดกับเลย แต่ถ้าหากไม่พาเธอไปยังสถานที่ที่กำหนดเอาไว้ พวกปิศาจร้ายนั่นจะต้องทำเธอพังอย่างแน่นอน
แสงหนึ่งแวบเข้ามา แล้วถอดถอนหายใจออกมา : “ดูแล้วพี่สะใภ้จะเข้าใจฉันผิด ถ้าอย่างนั้นขอตัวก่อนนะคะ”
ตอนที่ทั้งสองคนจะเดินผ่านกันไปนั้น เธอตั้งใจที่เอียงแก้วไวน์ในมือ ไวน์แดงเทรดลงบนชุดของมีนา
เธอปิดปากแสร้งทำเป็นตกใจ : “โอ๊ะ ขอโทษนะคะพี่สะใภ้ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
แล้วทันใดนั้นเองมีนาก็เอาแก้วไวน์มาสาดลงบนใบหน้าของเธอ แล้วกระตุกยิ้ม : “ขอโทษค่ะ หลุดมือ”
ไวน์แดงได้ชะล้างแป้งหนาเตอะบนใบหน้าของยิหวา ปรากฏให้เห็นรอยฟกช้ำบนใบหน้า เธอเอามือมาปิดบังใบหน้าตัวเองเอาไว้อย่างลนลาน แต่ก็ยังคงถูกมีนาเห็นเข้าแล้วอยู่ดี
“ตอนออกมาคุณยิหวาถูกรถชนอย่างนั้นหรือคะ?”
ยิหวาปิดหน้าตัวเองเอาไว้แล้วรีบออกไปอย่างลนๆ ตอนที่เธอกลับมายังห้องวีไอพีนั้น โทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้นมา เธอรับสายด้วยความสั่นเทา แล้วปลายสายก็มีเสียงหัวเราะอันน่าสะพรึงกลัวของผู้ชายดังขึ้นมา : “ได้ยินมาว่า วังไพฑูรย์มีหน้าจออิเล็กทรอนิกส์ขนาดใหญ่ ถ้าหากเอาอารมณ์ที่เร่าร้อนของคุณยิหวาฉายเข้าตรงนั้น จะต้องเป็นที่ฮือฮากันทั่วประเทศแน่ๆ”
ยิหวามีลางสังหรณ์ รู้สึกเย็นวูบที่เท้า พลางเอ่ยวิงวอนขอร้อง : “อย่านะ ไม่เอา ขอร้องล่ะ……”
“ได้ ฉันจะให้เวลาเธอสิบนาที ไม่อย่างนั้น………”
เขากดปุ่มเปิดในเวลานี้ ในโทรศัพท์นั้นมีเสียงหัวเราะของผู้ชาย และเสียงที่ให้ความร่วมมือของผู้หญิง
เป็นทุกอย่างที่เธอผ่านมาในวันนั้น ได้ยินเสียงนี้อีกครั้งเธอแทบพัง
เวลานี้มีนาได้เปลี่ยนชุดสำรองเสร็จเรียบร้อยแล้ว เป็นชุดกระโปรงยาวสีเขียวน้ำทะเล หากเทียบกับชุดสวยชุดนั้นแล้ว ชุดนี้ยิ่งดูสง่างามมากยิ่งขึ้น
มีคนมาตบไหลเธอเบาๆจากทางด้านหลัง เธอหันไป ดวงตาคู่นั้นแสดงความดีใจออกมา คนที่มานั้นคือไอรินเพื่อนซี้ของเธอนั่นเอง
เมื่อทั้งสองคนเจอหน้ากันแล้วก็ทั้งกอดทั้งหัวเราะให้กันด้วยความตื่นเต้น
ไอรินเอ่ยขึ้นอย่างหยอกล้อ : “ถ้าหากถูกท่านนายพลณภัทรเห็นเข้าว่าฉันกับเธอกอดกันอยู่แบบนี้ เขาจะหึงฉันรึเปล่าเนี่ย?”
มีนาหน้าแดง : “แม้แต่เธอก็ล้อฉันเหมือนกันหรือเนี่ย”
“เห็นเธอถูกท่านนายพลณภัทรที่หล่อเหลามีอำนาจประคบประหงมอยู่ในมือแบบนี้แล้ว ผู้หญิงทั้งงานแทบอยากจะยิงเธอให้เป็นรูพรุนเลย แหว่ะ…..”
จู่ๆเธอเอ่ยพูดขึ้นมาจากใจ : “ความจริงแล้วตอนแรกที่รู้ว่าตัวเองใช้ข้อมูลผิดทำให้เธอเข้าใจผิด ในใจฉันก็รู้สึกผิดมาก แต่ตอนนี้เห็นเธอมีความสุข ฉันเองก็ดีใจเหมือนกัน”
“บางที……ก็คงมีการกำหนดเอาไว้แล้วอย่างไม่มีใครคาดคิดหรอก”
“อืม คนเลวๆสวรรค์ก็คงจัดการเองแหล่ะ ได้ยินมาว่าเขมิกาเข้าไปรับการรักษาที่สถานพักฟื้นโรคประสาท อีกทั้งสถานการณ์ก็แย่มากอีกด้วย กินแม้กระทั่งพวกอุจจาระ แล้วก็ยังมีการทรมานตัวเองอีกหลายครั้งเลยนะ”
มีนาหัวเราะเยาะอยู่ในใจ ในขณะเดียวกันเธอต้องยอมรับกับตั้งใจของเขมิกา
“อ๋อ? ฉันเคยเจอเธอครั้งนึง ก็รู้สึกว่าไม่ได้เสียสตินะ”
“พระเจ้า เธอหมายความว่าเธอแกล้งเสียสติอย่างนั้นหรือ?”
ไอรินรู้สึกขนลุกซู่ขึ้นมาทันที : “เธอแกล้งทำได้จริงๆ แค่คิดก็รู้สึกสะอิดสะเอียนแล้ว”
จู่ๆเธอก็กดเสียงลงต่ำ : “จะบอกความลับนึงให้ เดิมทีตระกูลอัครโภคินวางแผนที่จะให้การันต์หย่ากับเขมิกา แต่หลังจากที่การันต์กลับมาจากสถานพักฟื้น จู่ๆเขาก็ล้มเลิกความคิดนี้ อีกทั้งช่วงนี้เขาก็ไปดูเธอเกือบทุกวันเลยด้วย”
มีนายิ้มเยาะพลางเอ่ย : “เขาสนใจเพียงแค่ผลประโยชน์ของครอบครัว เพราะถึงอย่างไรช่วงนี้เลขาธิการยศพลก็ถูกปลดออกจากตำแหน่งและถูกสอบสวน ธุรกิจต่างๆของตระกูลอัครโภคินก็ถูกตรวจสอบเพื่ออายัด คงไม่ดีไปกว่านี้แล้วล่ะ”
“ล้วนแต่บอกว่าเลขาธิการยศพลไปทำให้คนใหญ่คนโตไม่พอใจเข้า อีกทั้งสองสามวันก่อนบ้านบรรพบุรุษเขาก็ถูกพังจนยับเยิน เห็นว่าของมีค่าไม่เหลือเลยซักชิ้น เล่นเอาป้าแพรพรรณโมโหเสียจนล้มป่วยเลย”
แล้วจู่ๆมีนาก็นึกถึงคืนวันนั้นที่ณภัทรพาคนออกไปจากคฤหาสน์ ที่แท้เขาทำถึงขั้นนี้ก็เพื่อที่จะระบายความแค้นนี้ให้กับเธอนั่นเอง คิดมาถึงตรงนี้แล้ว มุมปากของเธอก็ยกขึ้นเล็กน้อย
ไอรินตีเธอ : “พระเจ้า คนนั้นคงไม่ใช่ท่านนายพลณภัทรใช่ไหม”
มีนาไม่ได้ยอมรับแล้วก็ไม่ได้ปฏิเสธเพียงแต่เบี่ยงประเด็นไปเท่านั้น : “พ่อเธอเตรียมจะเปิดเผยสถานะของเธอหรือยัง?”
ไอรินเป็นลูกสาวนอกสมรสของส.ส. จารุยศ นี่เป็นเรื่องที่เก็บเอาไว้เป็นความลับ ปกติแล้วตระกูลลีละชาติจะซ่อนตัวเธอเอาไว้ น้อยครั้งมากที่เธอจะมาปรากฏตัวในงานสาธารณะ แต่วันนี้กลับมาปรากฏตัวอยู่ที่ วังไพฑูรย์ ก็เป็นได้เพียงแค่สาเหตุนี้เท่านั้นแล้ว
“หึ! ก็แค่ว่าอยากจะเอาฉันมาขายให้ได้เงินเท่านั้นแหล่ะ”
ไอรินเงยหน้าขึ้นแล้วดื่มไวน์ในมือ ถึงแม้ว่าใบหน้าจะมีรอยยิ้ม แต่ดวงตานั้นกลับแดงขึ้นมาอยู่บ้าง
มีนารู้ดีว่าผู้หญิงที่มีชื่อเสียงอย่างพวกเธออยากจะเลือกชีวิตการแต่งงานเป็นของตัวเองนั้นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย พวกเธอต้องมีเรื่องของผลประโยชน์ระหว่างทั้งสองตระกูลมาเชื่อมโยงกัน หรือกลายเป็นแต้มต่อในการแลกเปลี่ยนผลประโยชน์ของตระกูล
เธอจับมือไอรินเพื่อเป็นการปลอบใจ : “กลัวอะไร ไม่ใช่ว่ายังมีฉันอยู่นี่ไง ถ้าหากเธอชอบหนุ่มตระกูลไหนก็รีบบอกฉันนะ ฉันจะรีบให้ท่านนายพลณภัทรไปจี้เอาตัวมาให้เธอเลย ถึงตอนนั้นค่อยส่งพวกเธอไปต่างประเทศ แบบนี้ไม่ได้มีความสุขดีหรอกหรือ?”
ไอรินหัวเราะพรืดออกมา เธอเป็นคนสวยที่มีบุคลิกที่ดูดีแบบนั้น พอยิ้มมานั้นก็ดูอ่อนหวานมีเสน่ห์เป็นอย่างมาก
เวลานี้สายตาที่ดูไม่ชัดเจนก็มองมายังร่างของเธอ มีนาเห็นคนนั้นด้วยความรู้สึกที่เฉียบไว แล้วกระพริบตามาทางเธอ : “นี่ไงพูดถึงอะไรไว้ก็มาเลยจริงๆ ข้างนอกในระยะสิบเมตรมีหนุ่มหล่อชุดขาวกำลังมองเธออยู่ตลอดเลยนะ”
“พูดเหลวไหลอะไรกัน?”
ไอรินมองไปตามสายตาของเธอ แล้วรอยยิ้มบนใบหน้าก็แข็งทื่อขึ้นมาทันที ร่างโซเซไปเล็กน้อย แก้วไวน์ในมือหกรดกระโปรง
“ขอโทษทีนะ เดี๋ยวฉันมา”
มีนารับรู้ได้ถึงความผิดปกติไปของเธอ อีกทั้งเห็นได้ชัดว่าไอรินรู้จักกับผู้ชายคนนั้น เธอเป็นผู้หญิงที่บริสุทธิ์ผุดผ่องมาโดยตลอด เพื่อนผู้ชายข้างกายเธอนั้นก็มีน้อยมาก ล้วนแต่เป็นคนที่มีนาคุ้นเคยทั้งสิ้น แต่ผู้ชายคนนั้นกลับดูไม่คุ้นหน้าคุ้นตาเลย
ตอนที่เธอมองไปทางนั้นอีกครั้ง ตรงนั้นก็ว่างเปล่าแล้ว
ในใจของเธอนั้นเต็มไปด้วยความสงสัย ไอรินมีอะไรก็ไม่ปิดบังเธออยู่แล้ว วันนี้ที่เธอแสดงออกมาดูเหมือนกับจะผิดปกติมากเกินไป และเวลานี้เองโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น เป็นข้อความจากไอริน : ที่รัก รีบมาห้องวีไอพีเบอร์306 ช่วยฉันดึงซิปข้างหลังให้หน่อย
เธอขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย เธอกับไอรินสนิทสนมกันมาก เธอไม่ใช้สำเนียงแบบนี้ส่งข้อความหาเธออยู่แล้ว ความเป็นไปได้เพียงหนึ่งเดียวก็คือเธอถูกควบคุมแล้ว
