ทุกคนในคาสิโนกำลังเล่นกันอย่างสนุกสนาน ทันใดนั้นเองหน้าจอบนผนังก็สว่างขึ้นมาอย่างชัดเจน ด้านบนมีข้อความปรากฏขึ้น : ถ้าหากคืนนี้ใครสามารถกลายเป็นราชาแห่งเจ้ามือได้ คนนั้นก็จะได้รับของล้ำค่าแห่งคาสิโนไป
นักเล่นคนเก่าแก่ที่นี่ล้วนแต่รู้กฎเกณฑ์ของคาสิโนNTแห่งนี้ หนึ่งโต๊ะหนึ่งเจ้ามือ คนนั้นที่ชนะก็คือเจ้ามือ แล้วเจ้ามือของทั้งโต๊ะเล็กโต๊ะใหญ่ก็จะมาประลองฝีมือกัน จากนั้นก็จะแยกเป็นเจ้ามือทองแดง เงิน และทอง สุดท้ายแล้วเจ้ามือทองก็จะมานั่งประลองฝีมือกัน และคนที่ชนะเป็นคนสุดท้ายคนนั้นก็คือราชาแห่งเจ้ามือ แต่ราชาแห่งเจ้ามือที่นี่เป็นได้ง่ายเสียที่ไหนกัน? โดยตลอดทางนั้นจำเป็นที่จะต้องสู้ข้ามไปให้ได้ ยืนหยัดจนถึงที่สุด ทั้งคาสิโนNTมีเพียงแค่ราชาแห่งเจ้ามือเกิดขึ้นเพียงคนเดียวเมื่อสิบปีก่อน เป็นคนที่อายุยังน้อยโดยชื่อไม่เป็นที่รู้จักเท่าไหร่นัก ว่ากันว่าต่อมานั้นเขาก็กลายมาเป็นเจ้าของผู้อยู่เบื้องหลังของคาสิโนNT
ใบหน้าของมีนานั้นเต็มไปด้วยความสงสัย : “ของล้ำค่าแห่งเมืองของพวกเขาคืออะไรคะ?”
ณภัทรยิ้มออกมาอย่างดูลึกลับ : “คุณชนะเดี๋ยวก็รู้แล้วไม่ใช่หรือ?”
มีนาหัวเราะเสียจนเสียงหาย : “ให้ฉันชนะอย่างนั้นหรือ? เหมือนกับให้คนใบ้พูด หรือไม่ก็ให้คนตาบอดจุดไฟเลยนะ”
เธอสามารถชนะได้หลายรอบนี่ก็นับว่าเป็นโชคดีมากแล้ว อย่าพูดถึงว่าจะข้ามผ่านไปได้ตลอดเลย นี่มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว
ณภัทรหัวเราะเบาๆ ที่ข้างหูเธอพลางเอ่ยขึ้น : “ผมบอกว่าคุณคือราชาแห่งเจ้ามือ คุณก็คือราชาแห่งเจ้ามือสิ”
ใบหน้าของมีนารู้สึกตกตะลึง : “นี่ไม่ใช่ว่าคุณกำลังล้อเล่นอยู่ใช่ไหม?”
ถ้าหากจะบอกว่าณภัทรสามารถยิงเครื่องบินได้เธออาจจะเชื่อได้ แต่ถ้าหากบอกว่าเขาสามารถช่วยให้เธอผ่านด่านได้นั้น นั่นเป็นการเพ้อฝันที่ปัญญาอ่อนมากจริงๆ เขาไม่ได้ดูเหมือนนักพนันที่มีพรสวรรค์ขนาดนั้น
เขาใช้มือโอบเอวเธอ ฝ่ามือวนอยู่ตรงช่วงท้องของเธออย่างคลุมเครือ : “ทำไมครับ? คุณสงสัยในความสามารถของสามีคุณอย่างนั้นหรือ?”
ร่างของเธอสั่นสะท้านขึ้นมา ใบหน้ามีรอยยิ้มแข็งๆ ปรากฏขึ้น : “เป็นไปได้ยังไง?”
เขาจูบลงบนใบหูของเธอ : “ถ้าอย่างนั้นก็ฟังผมอย่าดื้อ คืนนี้ราชาแห่งเจ้ามือต้องเป็นของคุณ”
ตอนแรกเริ่มนั้น มีนารู้สึกเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ตอนที่เธอได้เป็นถึงเจ้ามือทองเธอก็ต้องเชื่อแล้ว คนที่อยู่ตรงโต๊ะพนันนั้นต่างก็เป็นมือที่ชำนาญในวงการพนันกันทั้งสิ้น พวกเขาใช้สายตาที่เลื่อมใสศรัทธาหรือแววตาที่สงสัยมองเธอ
“ทำไมผู้หญิงคนนี้แปลกหน้าไม่คุ้นหน้าคุ้นตาเลย? เกรงว่าจะเป็นมือใหม่หรือเปล่า?”
“มือใหม่ไม่คิดเลยว่าจะสามารถเอาชนะเจ้ามือทองได้ ต้องเป็นคนที่มีพรสวรรค์และความสามารถพิเศษอย่างแน่นอน”
“ฮ่าๆ ๆ ฉันว่าราชาแห่งเจ้ามือคนใหม่นี่จะเกิดขึ้นใหม่แล้วสิ”
ได้ยินคนเหล่านี้แอบกระซิบกระซาบกัน แก้มของมีนาก็แดงระเรื่อขึ้น ความจริงแล้วเรื่องการพนันบนโต๊ะนี้ เธอไม่รู้เรื่องอะไรเลยเสียด้วยซ้ำ เพียงแต่ณภัทรคอยนั่งเตือนเธออยู่ข้างๆ ตลอดเวลาเท่านั้น
“แม่สาวน้อย เหม่ออะไรอยู่ ออกไพ่ได้แล้ว”
มีนามองดูไพ่ในมือ ไม่รู้ว่าจะออกใบไหนดี ณภัทรยิ้ม : “คุณสะดุดตาใบไหนก็ออกใบนั้นแหล่ะ”
เธอออกไพ่ใบหนึ่งไปเลย แต่ไม่คิดว่าจะทำให้อีกฝ่ายนั้นแพ้ไปได้ เชรด! แบบนี้ก็ชนะได้เหมือนกัน เทพเกินไปแล้ว
สุดท้ายแล้วตรงโต๊ะพนันนั้นเหลือเพียงแค่สองคนเท่านั้น นั่นก็คือณภัทรกับเธอ ไพ่ในมือของทั้งสองคนนั้นปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอใหญ่
“รอบนี้ผู้ชายคนนั้นชนะได้อย่างไม่ต้องสงสัยเลย ไพ่ของผู้หญิงคนนั้นอ่อนเกินไป”
“ใช่ เห็นแค่ไพ่ แพ้ชนะก็แยกได้แล้ว”
แต่ที่ทำให้คนรู้สึกเซอร์ไพรส์ก็คือ คนที่ชนะนั้นคือมีนา ทุกคนฮือฮาขึ้นมา
“เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนั้นยอมให้ ดูเหมือนกับว่าตั้งใจที่จะให้ผู้หญิงคนนี้ชนะ”
เห็นณภัทรกับมีนากอดกันแล้ว ทุกคนถึงได้เข้าใจเจตนาของเขา แต่นี่เป็นเรื่องที่ลำบากซับซ้อนที่จะเอาใจผู้หญิงให้ชื่นชอบ ทั้งใจป้ำและทั้งโรแมนติก
ตอนที่พิธีกรประกาศว่ามีนาเป็นราชาแห่งเจ้ามือคนใหม่นั้น ทุกคนก็พากันปรบมือ ไม่ใช่เพียงแค่เพราะมีนาเท่านั้น แต่เป็นเพราะณภัทรด้วยเช่นกัน
พิธีกรมอบกล่องทองใบเล็กๆ กล่องหนึ่งให้กับมีนา : “นี่เป็นของรางวัลในค่ำคืนนี้สำหรับคุณ”
มีนาคิดอยากจะเปิดกล่องทองใบเล็กๆ นั้นออก แต่กลับถูกณภัทรดึงมือเดินไปในห้องวีไอพี : “อย่าดื้อนะครับ ไปดูให้ละเอียดในห้องดีกว่า เดี๋ยวจะมีคนตาแดงเอาได้”
เขาเดินไปยังระเบียงที่ปูด้วยกระเบื้องหยกขาว ยื่นนิ้วออกมา ประตูก็เปิดออก มีนาเปิดกล่องทองออกด้วยความร้อนใจ เห็นเพียงแค่ปืนพกอันเล็กที่ประณีตและงดงามอยู่ด้านใน ตัวปืนเป็นทองคำขาว ด้านบนฝังประดับด้วยเพชรเก้าเม็ด ส่องแสงวิบวับออกมาภายใต้แสงไฟ
เธอยกปืนไปทางณภัทร เขารีบจับข้อมือเธอเอาไว้ : “อย่าก่อเรื่องสิ ระวังปืนจะลั่น”
“หืม? นี่ปืนจริงอย่างนั้นหรือ?”
“ถ้าไม่อย่างนั้นล่ะครับ?”
มีนาลูบไล้ปืนที่อยู่ในมือ ยิ่งดูก็ยิ่งชอบ นี่เป็นปืนหัตถกรรม อีกทั้งรอยด้านบนนั้นดูเหมือนจะมีระยะเวลาอยู่บ้างแล้ว เธออดที่จะเอ่ยพูดออกมาจากใจไม่ได้ : “มันจะต้องมีเรื่องราวที่งดงามแน่ๆ เลย”
“ปืนกระบอกนี้เฟเดอร์ ปีเตอร์สร้างขึ้นมาให้กับเจ้าหญิงแห่งราชวงศ์ พวกเขารักกัน เพียงแต่เจ้าหญิงทำได้เพียงต้องแต่งงานกับเจ้าชายเท่านั้น หลังจากที่ขึ้นรถมาไปแล้ว เธอก็ใช้ปืนกระบอกนี้จบชีวิตของตัวเองลง”
“เป็นเรื่องเศร้าแล้วก็งดงามมากเลย”
“เพราะฉะนั้นชื่อของมันก็คือสิ้นรัก”
ใบหน้าของมีนานั้นปรากฏรอยยิ้มที่ดูครุ่นคิดหนัก แล้วก็เอาปากกระบอกปืนกดไปตรงหัวใจของเขาทันที : “ถ้าหากต่อไป คุณกล้าหักหลังฉัน ฉันก็จะใช้สิ้นรักกระบอกนี้แหล่ะตัดขาดคุณซะ!”
เขายิ้มแล้วจับนิ้วของเธอเอาไว้ : “ตายในมือคุณ ผมยอม”
ทั้งสองคนมองสบตากัน การเคลื่อนไหวที่อ้อยอิ่ง ลมหายใจร้อนผ่าว……
และทันใดนั้นเองเขาก็อุ้มเธอขึ้นมา แล้วดันร่างไว้ที่กำแพง เอาสองขาขาวเรียวยาวนั้นโอบล้อมเอวเอาไว้ : “ปืนของผมก็ให้คุณใช้ด้วย เอาไหม?”
ใบหน้าของเธอแดงก่ำ ดิ้นแล้วเอ่ยขึ้น : “ณภัทร ปล่อยฉันลง”
เขาถูเสียดสีอยู่กับร่างของเธออย่างมีเจตนาร้าย พลางงับใบหูของเธอเอาไว้อย่างคลุมเครือ : “เอาไหมครับ? หืม?”
“ไม่….”
“คุณกล้า!”
“ฉันคืนของให้ได้ไหม?”
เขาหัวเราะเสียงต่ำ : “ไม่ได้ ของมีอายุการใช้งานตลอดชีวิต การซ่อมแซมบำรุงรักษาก็ต้องพึ่งคุณด้วย”
เธอหัวเราะขึ้นมา มือของเขายื่นเข้าไปใต้กระโปรงของเธออย่างร้อนอกร้อนใจ แล้วจูบลงบนใบหน้าของเธออย่างพิถีพิถันตรงหว่างคิ้ว ต่อมาจนถึงริมฝีปากของเธออย่างอาลัยอาวรณ์อ้อยอิ่ง
ดูเหมือนว่าเขาจะชอบริมฝีปากของเธอเป็นพิเศษ ทุกครั้งจูบอย่างเร่าร้อนขนาดนั้น จริงจังขนาดนั้น ก็เหมือนกับกำลังกินเค้กสตรอว์เบอร์รี่ ทีละคำๆ ทำให้รสชาติที่งดงามนี้ค่อยๆ ละลายที่ปลายลิ้น ให้รสชาติค่อยๆ ติดลิ้น ไม่สามารถตัดใจให้ออกห่างไปได้เลย
เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญในการยั่วเย้ามาตลอดอยู่แล้ว เพียงชั่วพริบตาเดียวเขาก็จุดไฟในร่างกายของเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เสียงหอบของทั้งสองคนดังอยู่ในห้องอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
“ณภัทร คุณรักฉันไหม?”
“เหลวไหล! ปืนผมก็ให้คุณแล้ว ชีวิตก็เป็นของคุณแล้ว จะไม่รักคุณได้ยังไง?”
เขาเกิดเพื่อเธอ ตายเพื่อเธอได้ จากฟ้าสู่ดินก็ล้วนแต่เป็นเธอ ความบ้าคลั่งแบบนี้ แม้แต่ตัวเขาเองก็รู้สึกว่าน่าประหลาดใจอยู่บ้าง
ทั้งสองจูบกันจนหอบ ตอนที่อารมณ์กำลังพลุ่งพล่านนั้น จู่ๆ ภายในมุมหนึ่งในห้องก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น : “พลเอกณภัทร กำลังได้อารมณ์เลยนะ”
ณภัทรรีบเอาเสื้อผ้าของมีนาปิดเอาไว้ แล้ววางร่างของเธอลง มีนาอายเสียจนแทบอยากจะหาที่มุดหนีไป พวกเขานัวเนียกันนานขนาดนี้ไม่คิดเลยว่าในห้องจะมีคนอีกคนหนึ่งอยู่ด้วย
ณภัทรด่าว่าสมควรตายออกมา เมื่อครู่นี้เขาประมาทไป แต่กล้าที่จะมาดูเขาแบบนี้ คิดว่าเขารังแกกันได้ง่ายๆ อย่างนั้นหรือ?
เขาหันกลับมาแล้วยิ้มร้ายๆ ให้กับมีนา : “คุณอยากจะลองทดสอบอานุภาพของสิ้นรักดูไหม?”
“อะไรนะคะ?”
แล้วทันใดนั้นเขาก็ปิดไฟ แล้วโอบตัวเธอมาไว้ในอ้อมกอด จับมือเธอเอาไว้แน่น แล้วให้เธอยกสิ้นรักกระบอกนั้นเล็งไปทางมุมมืด สิ้นรักสั่นสะเทือนเล็กน้อย แล้วลูกกระสุนลูกหนึ่งก็พุ่งออกไป
