มีนายิ้มพลางรัดคอของเขาเอาไว้ และจูบลงไปบนริมฝีปากของเขา ริมฝีปากบาง ๆ คู่นั้นทำให้ผู้หญิงมากมายแค่ไหนคลั่งไคล้หัวใจเต้น
ณภัทรเกิดเสน่หาขึ้นมา เขาพยุงหลังศีรษะของเธอเอาไว้และจูบอย่างเร่าร้อน จูบจนร่างของเธออ่อนฮวบ เขาอุ้มเธอไปวางบนเตียง และจูบเธออย่างบ้าคคลั่ง จนกระทั่งได้ยินเสียงหอบหายใจของเธอ ถึงได้ปล่อยมือจากเธอ ทั้งสองคนหอบหายใจจ้องมองซึ่งกันและกัน และยิ้มขึ้นมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย
“นี่ ณภัทร ถ้าฉันผ่านการทดสอบมาได้อย่างราบรื่น คุณจะให้รางวัลฉันหน่อยไหม?”
ดวงตาของเขาเป็นประกาย พลางกัดฟันกล่าว: “แน่นอนว่าจะต้อง……ให้รางวัลคุณอย่างหนัก”
หลังจากที่ส่งมีนาไปที่สนามแข่งขัน ณภัทรก็พาพรรคพวกจากไปทันที
“การเอาตัวรอดในป่าในครั้งนี้ใช้เวลานานแค่ไหน?”
“สามวันครับ”
เมื่อเห็นณภัทรมีสีหน้าไม่ค่อยสบายใจสักเท่าไหร่นัก วายุก็กล่าวเอาอกเอาใจ: “ลูกพี่ ลูกพี่เอาเครื่องจับตำแหน่งตัวใหม่ที่ผมพัฒนาออกมาให้พี่สะใภ้ไปแล้วไม่ใช่เหรอครับ? ผมได้ใส่แผนที่ดาจิโมเข้าไปแล้ว มันสามารถช่วยพี่สะใภ้หลบหลีกจากอันตรายได้ ลูกพี่วางใจเถอะครับ”
“โอเค ทางที่ดีนายเปลี่ยนกางเกงในตัวใหม่ไว้รอเลย”
วายุมุมปากกระตุก และแอบพูดอยู่ในใจว่าพี่สะใภ้ คุณจะต้องมีชีวิตรอดออกมาได้อย่างครบสามสิบสองประการนะ ไม่งั้นผมต้องแย่แน่เลย
ในเวลานี้ผู้หญิงห้าสิบกว่าคนที่ผ่านการทดสอบในรอบที่ผ่านมาถูกยัดเข้าไปในรถเปิดประทุนหลายคัน และถูกปล่อยไว้ในมุมต่าง ๆ ดาจิโม และเป้าหมายของพวกเธอก็คือต้องเอาตัวรอดออกมาจากดินแดนที่รกร้างนั่นให้ได้ และต้องหากุญแจทองคำที่หัวหน้าผู้ตัดสินฝังเอาไว้ที่นี่ให้เจอ แล้วหาเต็นท์ของหัวหน้าผู้ตัดสินให้พบได้อย่างราบรื่น และในทุกพื้นที่ของสนามสอบต่างได้ฝังระเบิดจำลองเอาไว้ และจะตกรอบทันทีที่สัมผัสมัน
ไม่ค่อยจะบังเอิญสักเท่าไหร่นักที่มีนาถูกจัดให้อยู่กลุ่มเดียวกันกับยิหวา สายตาของยิหวาจ้องมองมีนามาตลอดทาง: “พี่สะใภ้ พี่ณภัทรเป็นถึงนายพลประจำเขต เมื่อคืนเขาไม่ได้บอกอะไรกับเธอเลยงั้นเหรอ?”
ผู้หญิงพวกนั้นก็พูดเสริมขึ้นมา: “นั่นน่ะสิ พวกเราเป็นทีมเดียวกันนะ เมื่อเรื่องอะไรเธอก็อย่าเก็บเขาไว้เลย”
“ทุกคนผ่านเข้ารอบไปด้วยกันต่อไปยังดูแลซึ่งกันและกันได้ เธอบอกมาเถอะนะ”
ทุกคนมองเธอด้วยสายตาแห่งความคาดหวัง เหมือนกับว่าถ้าเธอไม่พูดอะไรสักอย่าง ก็จะเป็นการทำผิดต่อพวกเธออย่างไรอย่างนั้น
มีนามองดูยิหวาที่นั่งรอดูเรื่องสนุกอย่างเย็นชา และกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “คุณยิหวา คุณพ่อของเธอเป็นถึงหนึ่งในหัวหน้าผู้ตัดสินเชียวนะ เขาไม่ได้ชี้ทางให้เธอหน่อยหรอกเหรอ?”
ทุกคนต่างมองไปที่ยิหวา: “นั่นน่ะสิ คุณยิหวา ท่านส.ส.กำพลเป็นผู้เข้าร่วมโดยตรง เขาคงจะไม่ปล่อยให้ลูกสาวของตัวเองเสียเปรียบหรอก”
ยิหวายิ้มหน้าเสีย ต่อให้เธอรู้อะไรบางอย่าง ก็ไม่มีทางที่จะบอกผู้หญิงพวกนี้ เพราะยังไงคนที่จะอยู่ข้างกายของณภัทรได้มีเพียงเธอเท่านั้น!
“คุณพ่อท่านเคารพกฎการแข่งขันมาโดยตลอด ไม่เคยเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวเลย และปฏิบัติต่อลูกสาวอย่างฉันอย่างเท่าเทียม”
“น้อย ๆ หน่อย เธอพูดซะเป็นทางการแบบนี้จะปั่นหัวใครเหรอ?”
“ก็นั่นน่ะสิ ไม่อยากพูดก็ช่างเหอะ อย่าเสแสร้งแกล้งทำเป็นคนดีเลย เห็นแล้วอยากจะอ้วก”
ผู้หญิงพวกนั้นไม่สนใจเธออีก ถึงขั้นจงใจตีตัวออกห่างจากเธอ ทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับยกหินทับเท้าของตัวเองขึ้นมาทันที
พวกเธอกลับไปรวมกลุ่มกับมีนา พูดไม่หยุดอยู่ที่ข้างกายของเธอ ท่าทางคึกคักเป็นพิเศษ
หล่อนเดินตามอยู่ด้านหลังของพวกเธอ และแอบด่าอยู่ในใจ พวกนังสารเลวที่ไม่รักดี คิดว่าจะสามารถผ่านการทดสอบไปพร้อมกับนังสารเลวนั่นและมีอนาคตที่สดใสได้แล้วงั้นเหรอ? หึ! ได้ใจอะไรก็แค่พวกฝุ่นละออง! คนที่ได้รับชัยชนะได้มีเพียงคนเดียวเท่านั้น นั่นก็คือเธอ!
ตอนนี้พวกเธออยู่ในเขตทะเลทราย ใต้เท้าเป็นทรายที่ร้อนระอุ ลมพัดกระหน่ำทำให้สายตาเลือนราง พระอาทิตย์อันแรงกล้าลอยอยู่เหนือศีรษะ น้ำที่มีอยู่บนตัวของพวกเธอนั้นถูกดื่มหมดไปนานแล้ว อาหารก็ถูกทานจนหมด มีหลายคนที่เริ่มท้อถอยแล้ว
“ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ฉันคงต้องถูกเผาจนเนื้อแห้งติดกระดูกแน่ ฉันไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวแล้ว”
มีนาหรี่ตามองห่างออกไป: “ทุกคนอดทนอีกหน่อยนะ ข้างหน้าก็จะเป็นโอเอซิสแล้ว”
ผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาด้วยความดีใจ: “จริงเหรอ?”
ยิหวายิ้มเยาะ: “เธออย่าโกหกพวกฉันเลย ให้พวกเราไปเสี่ยงอันตรายแทนเธอ พอถึงตอนนั้นเธอก็จะได้กุญแจทองไปและผ่านการทดสอบ”
“จะตามหรือเปล่าก็แล้วแต่ ฉันไม่ได้บังคับใครทั้งนั้น”
มีนาลุกขึ้นและปัดก้นของตัวเองแล้วเดินไปในทิศทางที่ตัวเองมั่นใจ จริง ๆ แล้วเธอรู้ว่านาฬิกาอัจฉริยะบนข้อมือของเธอคือแผนที่ที่มีชีวิต เพียงแต่ว่าเธอต้องการเอาชนะด้วยความสามารถของตัวเอง เลยไม่ได้เปิดใช้นาฬิกาอัจฉริยะนั่น
มีผู้หญิงหลายคนเดินตามไปด้วยความลังเล ส่วนคนที่เหลืออยู่นั้นต่างมองไปที่ยิหวา พวกเธอมักรู้สึกว่าลูกสาวของหัวหน้าผู้ตัดสินคนนี้เหมือนจะรู้อะไรบางอย่าง ติดตามเธอไปนั่นถูกแล้ว
ยิหวามองดูแผ่นหลังที่หายไปของพวกมีนา จากนั้นเธอก็ยิ้มขึ้นมา สวรรค์มีทางหล่อนไม่ไป นรกไร้ประตูหล่อนแส่เข้ามา
มีนาพาทุกคนเดินมาแสนนานในที่สุดก็ได้พบเข้ากับโอเอซิสแห่งนั้น เห็นเพียงรอบ ๆ ของโอเอซิสนั้นมีต้นกระบองเพชรที่สูงกว่าตัวคนเล็กน้อยขึ้นอยู่เต็มไปหมด และน้ำในลำธารนั้นใสจนมองเห็นก้น ทำให้คนที่กำลังหิวกระหายดีอกดีใจเป็นอย่างมาก
ผู้หญิงพวกนั้นวิ่งเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง ในตอนที่ก้มหน้าลงและกำลังจะวักน้ำขึ้นมาดื่มนั่นเอง มีนาก็ได้ตวาดเสียงดัง: “น้ำมีพิษ ทุกคนอย่าดื่มนะ!”
ผู้หญิงผมสั้นหน้าเมล็ดแตงโมคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมาอย่างหมดความอดทน: “เอรู้ได้ยังไงว่ามีพิษ?”
“รอบ ๆ ไม่มีร่องรอยของสัตว์เลยสักนิด อีกอย่างที่นี่นอกจากต้นกระบองเพรชแล้วก็ไม่มีพืชพันธุ์อื่น ๆ อีกเลย ในน้ำไม่มีแม้กระทั่งตะไคร่น้ำ”
“หึ! พูดตรง ๆ แล้วพวกนี้มันก็เป็นแค่การคาดเดาของเธอ ไม่มีหลักการที่ชัดเจนใช่ไหม?”
มีนาเดินไปที่ข้างลำธาร ถอดต่างหูไข่มุกของตัวเองออกมาและจุ่มลงไปในน้ำ ขอบเงินที่อยู่รอบต่างหูไข่มุกกลายเป็นสีดำไปทันที เธอยื่นไปตรงหน้าของทุกคน: “ธาตุเงินสามารถตรวจจับความเป็นพิษได้เกือบทั้งหมด”
ผู้หญิงผมสั้นกล่าวอย่างเหยียดหยาม: “บ้าบอ นี่เธอใช้วิธีดึกดำบรรพ์ ไม่มีหลักการทางวิทยาศาสตร์เลยสักนิด”
“เธอจะฟังหรือเปล่าก็แล้วแต่ ฉันขี้เกียจเถียงกับเธอ”
ผู้หญิงผมสั้นกระหายน้ำมากเกินไป หล่อนวักน้ำขึ้นมาดื่มอยู่หลายอึก ร่างกายไม่ได้มีความผิดปกติอะไร จึงนอนคว่ำตัวลงไปดื่มด้วยความดีใจ
ผู้หญิงคนอื่นเห็นหล่อนไม่มีความผิดปกติใด ๆ ก็เริ่มดื่มตาม
แต่ตอนที่พวกเธอกำลังจะเดินออกไปจากเขตทะเลทราย ทุกคนต่างกุมท้องร้องโอดโอยขึ้นมา และเดินไม่ไหวอีกต่อไป
มีนาทำได้เพียงส่งสัญญาณพลุจากกระเป๋าของพวกเธอ ผ่านไปสักพักก็มีเฮลิคอปเตอร์ร่อนลงจอด และเอาตัวพวกผู้หญิงที่ถูกพิษไป
เหลือเพียงผู้หญิงผอมดำคนหนึ่งที่ติดตามมีนาอยู่ โครงหน้าไม่นับว่าสวยนัก หน้ายาว ๆ นัยน์ตาคู่นั้นเกลี้ยงเกลา เธอยิ้มพลางขยับใกล้เข้ามา และสะพายกระเป๋าให้กับมีนา: “สมกับที่เป็นผู้หญิงของท่านนายพลณภัทรจริง ๆ ความรู้ความสามารถไม่ธรรมดา”
มีนาปฏิเสธความเป็นมิตรของเธออย่างเย็นชา: “ถ้าอยากมีชีวิตรอดออกไป ก็หุบปากซะ เก็บพลังงานเอาไว้”
ผู้หญิงหน้ายาวไม่พูดอะไรอีก เพียงแค่ติดตามมีนาอย่างเชื่อฟัง เรียกได้ว่าเลียนแบบทุกอย่างเลยก็ว่าได้ มันทำให้มีนารู้สึกลำคานเล็กน้อย: “ด้านหน้าจะเป็นเขตฝังระเบิดแล้ว เธอตามฉันอยู่แบบนี้มันอันตรายมาก ถ้าหากฉันเหยียบโดนระเบิด จะทำให้เธอซวยไปด้วยเอาได้ง่าย ๆ นะ”
เมื่อผู้หญิงหน้ายาวได้ยินดังนั้น ก็รีบเว้นระยะห่างกับเธอทันที แต่ก็รักษาเอาไว้ภายในระยะหนึ่งเมตร
มีนาเดินไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง เธอโชคดีที่ได้เจอกุญแจทองในเขตดงระเบิด ในตอนที่เธอกำลังจะนั่งลงหยิบเอากุญแจทองนั่นเอง มีดพกที่เย็นเฉียบเล่มหนึ่งก็ได้จี้อยู่บนลำคอของเธอ: “คุณมีนา ขอโทษด้วยจริง ๆ ตอนนี้เธออ่อยนายพลณภัทรได้สำเร็จแล้ว สละโอกาสในการเป็นหนูตกถังข้าวสารมาให้พวกผู้หญิงที่ยังไม่แต่งงานอย่างพวกเราเถอะนะ”
