บทที่ 26 เด็กคนที่สอง
กิจกรรมอย่างการตกปลาและจับสัตว์ร้าย ได้กลายเป็นกิจวัติประจำวันของโจวหยูไปแล้ว และดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรจะหยุดการใช้ชีวิตนี้ของเขาได้
เมื่อเวลาจากกิจกรรมพวกนี้โจวหยูก็มักจะมองดูคอลเล็กชันของตัวเอง ในตอนนี้เขามีสตูดิโอการ์ตูน(แบบชั่วคราว) และบริษัทเกม เมล็ดเปล่าที่กำลังเจริญงอกงามในดินที่มีชีวิตชีวาเองก็ได้เติบโตขึ้นเป็นต้นกล้าดอกโบตั๋นที่สวยงาม
ดอกตูมจะเบ่งบานในไม่ช้า ในเวลานั้นหมู่บ้านลู่หัวแห่งนี้ก็จะมีผู้กำกับภาพยนตร์คนแรกเกิดขึ้น ดังนั้นเป้าหมายปัจจุบันของเขาจึงชัดเจนมาก มันคือการสร้างบริษัทแอนิเมชั่นเพื่อที่เขาจะได้มีพื้นที่แสดงความสามารถได้
และเพื่อให้วัตถุประสงค์ของเขาบรรลุผล โจวหยูจึงได้เริ่มทำภารกิจประจำวันของเขาให้หนักขึ้น
ภารกิจคอลเลกชันสมุนไพรเก่าแก่ของนกอมตะ: รวบรวมสมุนไพรสามัญ 20 ชนิด รางวัล: เหรียญ 30 เหรียญโม
ด้วยการใช้จอบที่เขาได้รับจากชามสมบัติของเจ้าชายมังกรที่สาม โจวหยูสามารถมองเห็นชื่อสมุนไพรยาป่าและเก็บพวกมันได้ ดังนั้นช่วงเวลานี้เขาจึงต้องทำการเดินไปรอบๆหมู่บ้านเพื่อรวบรวมพวกมัน
อย่างไรก็ตามในสายตาของคนธรรมดาการกระทำนี้ของโจวหยูก็ถือว่าเป็นอะไรทีแปลกใหม่ พวกเขาเห็นเพียงโจวหยูนั้นได้ใช้จอบที่สวยงามไปทั่วหมู่บ้าน และอีกฝ่ายมักจะขุดวัชพืชป่าที่ไร้ประโยชน์ขึ้นมาจำนวนมาก สิ่งที่แปลกประหลาดที่สุดคือระหว่างกระบวนการเหล่านั้นเจ้าตัวได้ทำมันอย่างระมัดระวังราวกับว่าเขากำลังขุดสิ่งสำคัญมากยังไงยังงั้น
อย่างไรก็ตามโจวหยูได้คุ้นเคยกับสายตาพวกนี้แล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สนใจมันจริงจังมากนัก
ภารกิจของเจ้าชายมังกรที่สาม : ก่อนหน้านี้เจ้าชายมังกรได้ประมาทไปเล็กน้อย จึงทำให้เขาได้สูญเสียผ้าคลุมอันเป็นที่รักไป ดังนั้นการนำมันกลับจะมีโอกาสได้จับรางวัลสามครั้งในการเขย่าโถสมบัติและรับสมบัติระดับหนึ่งดาวฟรีหนึ่งชิ้น
แม้ว่าสิ่งของที่เจ้าชายมังกรองค์ที่สามต้องการนั้นจะเป็นอะไรที่ง่ายๆ แต่เมื่อเขาต้องทำการหามันทั่วหมู่บ้าน มันก็เป็นงานที่หนักเป็นอย่างมาก
โจวเฮาได้เห็นการกระทำนี้เช่นกัน เขาคิดว่าพี่ชายหยูคงทำอะไรหาไป ดังนั้นเพื่อเป็นการช่วยเหลือเขาจึงได้ทำการรวบรวมลูกน้องของเขาเพื่อช่วยพี่ชายหยูในการค้นหาสิ่งที่เขาทำหายไป แต่ในที่สุดพวกเขาทั้งหมดก็ได้เห็นพี่ชายหยูหยิบเสื้อผ้าตุ๊กตาที่ขาดๆจากกองหญ้าขึ้นมาแทน มันดูไม่เหมือนสิ่งนี้เป็นสิ่งที่พี่ชายหยูได้ใช้เวลาตลอดช่วงบ่ายในการหามัน
สรุปว่ามันเป็นเพียงขยะชิ้นหนึ่ง!
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับพี่หยูนั้นดีมาก แต่ก็แค่บางครั้งสิ่งที่เขาทำมันก็แปลกๆ
ส่วนภารกิจของชาวประมงนกอ้ายงั่วนั้นเป็นอะไรที่ง่ายที่สุด ทุกครั้งมันจะมอบภารกิจเกี่ยวกับการตกปลามาให้เขา และราคาขายของปลาเองก็ยังสูงกว่าที่เฒ่ามังกรรับอีกด้วย
ในช่วงเวลาที่เดียวกันเหอหยวนหยวนและโจวชูวหยูก็ติดต่อกับโจวหยูน้อยลง ดูเหมือนว่าพวกเธอกำลังสนุกกับชีวิตในมหาวิทยาลัยที่ยอดเยี่ยม พวกเธออาจลืมโอตาคุที่น่าเบื่ออย่าง – โจวหยู ไปแล้ว
และนั้นมันเป็นความอัปยศอย่างมากสำหรับโจวหยู เพราะพวกเธอที่เป็นเพียงผู้หญิงสองคนที่ค่อนข้างมีชีวิตชีวาในหมู่บ้านนี้ ส่วนที่เหลือในหมู่บ้านนี้ก็เป็นเพียงเด็กเล็กหรือเป็นพวกป้าแกๆเท่านั้น
หนึ่งเดือนผ่านไปโดยไม่รู้ตัว
มีบางอย่างเกิดขึ้นในเดือนที่ผ่านมามากมาย อย่างแรกเลยก็คือ เกมสงครามของหมู่บ้านลู่หัวได้รับการอนุมัติจากรัฐบาลในที่สุด และตอนนี้ตัวเกมได้ถูกโฆษณาตลอดเวลา มันมีความเป็นไปได้ว่าเขาจะสามารถขายเกมนี้ได้ในไม่ช้า
จางเฟิงซึ่งเป็นผู้รับผิดชอบในการติดต่อโจวหยูต้องการเชิญคนอื่นๆในทีมของโจวหยูหลายครั้งเพื่อทำการสัมภาษณ์โฆษณาพิเศษ อย่างไรก็ตามไม่เคยมีครั้งไหนที่เขาจะสามารถชักชวนให้โจวหยูเห็นด้วยได้
สำหรับโจวหยูแล้วการออกจากหมู่บ้านของเขา ก็เหมือนกับการเดินทางไปทางตะวันตกดีๆนี้เอง และในแง่ของสมาชิกในทีมคนอื่นๆ … ‘เขาจะไปหาคนเหล่านั้นได้จากที่ไหนกัน?’
แน่นอนว่าเขาสามารถจัดการมันได้อย่างง่ายดาย เขาก็แค่ปฏิเสธคำเชิญของอีกฝ่ายไปก็เท่านั้น แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาต้องปฏิบัติต่อมันอย่างจริงจัง
ในที่สุดดอกไม้ดอกโบตั๋นก็ผลิดอกออกมาแล้ว และมันก็ได้ปรากฏตัวละครเพศชายอีกคนขึ้นมา
ดอกโบตั๋นบานสะพรั่งนั้นสวยงามมาก คนที่ชอบดอกไม้เช่นเหอหยวนหยวนจะต้องชอบสิ่งนี้แน่นอนเมื่อเธอเห็นมัน
แต่ไม่ใช้สำหรับโจวหยู เขาไม่สนใจดอกไม้นี้เลย กลับกันเขาสนใจเฉพาะเด็กผู้ชายที่กำลังนอนหลับอยู่กลางดอกไม้นี้เท่านั้น แน่นอนว่ามันไม่ใช่ความสนใจในทางที่ผิดๆอย่างนั้น
แต่มันเกี่ยวกับว่าเขาได้รับตัวละครชายจากโลก ACG อีกแล้ว! ถ้านับครั้งนี้ไปด้วย เขาก็ได้ตัวละครชายถึงสองครั้ง
โจวหยูเกือบอยากจะสาปแช่งเสียงดังออกมาดังๆให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย เห็นได้ชัดๆว่าเขาพยายามอธิษฐานหลายครั้งว่าเขาต้องลูกสาว แต่ดูเหมือนว่าพระเจ้าในโลก ACG นี้จะไม่รับฟังคำอธิษฐานของเขาเลย ท่านกับส่งลูกชายมาให้เขามาเรื่อยๆ เป็นไปได้ไหมที่มีผู้ชายมากกว่าผู้หญิงในโลก ACG?
หยางกู่: อยู่ในช่วงระยะเวลาการอุปถัมภ์
อาชีพ: ???;
คุณสมบัติ: ???;
ความสามารถ: ???;
อารมณ์: มีความสุข
แม้ว่าเขาจะได้รับเด็กผู้ชายมาอีกครั้ง เขาก็ยังต้องผิดชอบเขาอยู่ดี และครั้งนี้เขามีประสบการณ์มากกว่าครั้งที่แล้วมาก เมื่อเห็นเด็กยังนอนหลับอยู่ เขาก็รีบเรียกนกอมตะมาและขอให้ถอดคำสาปออกทันที ในไม่ช้าเด็กชายหยางกู่ก็ได้ตื่นขึ้นมา ด้วยหน้าตาของตัวเอง มันก็ชัดเจนว่าเขานั้นดูดีกว่าพี่ชายของเขาอย่างนีเนียนไปมาก
ตั้งแต่เกิดมาพี่ชายก็ได้มีสถานะเป็นไอดอลทันที แต่ตอนนี้น้องชายคนนี้ไม่มีอาชีพอะไรเลย? แต่มันเป็นแค่เด็กตัวเล็กๆที่สามารถกลายเป็นผู้กำกับอนิเมชั่นได้ในอนาคต
“ คุณพ่อ! คุณพ่อ! พ่อเป็นอมตะหรือเปล่า?”
เด็กๆมักจะมีความสงสัยมากเป็นพิเศษ เมื่อเขาได้มองไปที่นกอมตะผู้ซึ่งกำลังบินไปในท่าทางที่เหนือกว่า เขามักถามคำถามเกี่ยวกับนกอมตะอย่างต่อเนื่อง
มีผู้ที่เป็นอมตะมากในโลก ACG ซึ่งมันแตกต่างจากผู้ที่อมตะจากโลกจริง ดังนั้นโจวหยูจึงไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้ยังไงดี ดังนั้นเขาแค่ตอบคำถามนี้ไปอย่างกว้างๆเท่านั้น
เนื่องจากเขามีประสบการณ์การเลี้ยงเด็กเล็กมาแล้ว ในครั้งนี้เขาจึงคิดว่าคงไม่มีปัญหามากมายสำหรับเขาที่จะดูแลลูกคนที่สอง แต่เขาผิด! การเลี้ยงเด็กไอดอลนั้นแตกต่างจากการเลี้ยงเด็กผู้กำกับอนิเมชั่นเป็นอย่างมาก
นีเนียนนั้นชอบของเล่นทุกชนิด ดังนั้นเขาเพียงแค่ต้องใช้เหรียญโมเล็กน้อย เพื่อขอช่างไม้บีเวอร์สร้างมันขึ้นมา แค่นั้นมันเพียงพอแล้วที่จะสนองความต้องการขั้นพื้นฐานของนีเนียน
อย่างไรก็ตามหยางกู่กับแตกต่างออกไป เขาไม่ต้องการของเล่นพวกนั้นเขาแค่ต้องการแสดงความอยากรู้อยากเห็นอย่างมากเกี่ยวกับทุกสิ่งรอบตัวเขาแทน ดังนั้นในช่วงเวลานี้จึงได้มีคำถามทุกประเภทถูกโยนมาที่โจวหยู และนั้นมันก็ทำให้คนตอบนั้นเกือบกลายเป็นบ้าอยู่แล้ว
“ ทำไมผมถึงไม่เห็นแม่เลย?”
“ ทำไมพ่อต้องไปเข้าห้องน้ำด้วย?”
“ ทำไมดอกไม้นี้ถึงเป็นสีแดง และทำไมดอกไม้ตรงนั้นต้องเป็นสีดำ”
“ ทำไมปู่ราชามังกรถึงมีเครา แต่พ่อไม่มี?” ฯลฯ …
เมื่อโจวหยูได้ฟังคำถามพวกนี้ตลอดเวลา มันก็ทำให้เขาใกล้จะกลายเป็นบ้ามากขึ้น แต่เขาก็ไม่สามารถหยุดตอบคำถามพวกนี้ได้ ไม่อย่างนั้นคะแนนในด้านอารมณ์ของหยางกู่จะลดลงอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งในภายหลังเขาก็ตระหนักว่าคำถามเหล่านั้นจะเป็นตัวกำหนดอนาคตของเด็กคนนี้
มันก็เหมือนกับรายการคำถามที่มีตามเว็บ มันจะทำนายชะตากรรมให้ผู้มาเยี่ยมชมและท้ายที่สุดเว็บไซต์เหล่านั้นจะใช้คำตอบเหล่านั้นเพื่อกำหนดผลลัพธ์ของผู้เล่น
มันก็เป็นแค่เด็กคนนี้มีถามคำถามมากเกินไปก็เท่านั้น
เช่นเดียวกับนีเนียนก่อนหน้านี้ มันได้มีจุดเซฟสำหรับอุปกรณ์ขึ้นมาอีกครั้งในหมู่บ้าน
เพราะอาชีพของนีเนียนนั้นชัดเจนมาก ดังนั้นไอเท็มทั้งหมดที่ได้รับจากจุดเซฟจึงมีไว้สำหรับไอดอลทั้งหมด อย่างไรก็ตามเนื่องจากอาชีพของหยางกู่นั้นยังไม่ได้รับการพิจารณา รายการอุปกรณ์ทั้งหมดจึงเป็นการสุ่มและคุณลักษณะที่รายการเหล่านั้นแสดงเองก็สุ่มเช่นกัน
ในวันเดียวกันเองโจวหยูก็ได้ค้นพบว่าตู้ขายของอัตโนมัตินั้นมี รายกายไอเท็มชนิดใหม่นั้นก็คืออาคารเพาะชำ ดูจากคำอธิบายบนหน้าจอ มันดูเหมือนว่าเจ้าอาคารนี้จะถูกใช้สำหรับการดูแลเด็กทารกโดยเฉพาะ และจากคำอธิบายช่วงท้ายๆ มันยังบอกอีกว่าเขานั้นสามารถตัดสินใจเส้นทางในอนาคตของเด็กๆที่อยู่ในอาคารนี้ได้อีกด้วย
อย่างไรก็ตามไอเท็มชนิดนี้มันมีราคาแพงเกินไป ด้วยป้ายราคาที่มันแสดงออกมานั้น มันต้องการเหรียญ 10,000 เหรียญโมเลยที่เดียว ซึ่งนั้นเป็นอะไรที่โจวหยูไม่สามารถซื้อได้ในตอนนี้
7 วันของระยะเวลาการอุปถัมภ์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว และในที่สุดหยางกู่ก็ถึงวัยผู้ใหญ่
หยางกู่: ผู้ใหญ่; ได้รับข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับ“ ผู้กำกับอนิเมชั่น” เมื่อทำภารกิจเสร็จจะปลุกอาชีพให้ตื่นขึ้นทันที
‘มันยังไม่จบ?’
ภารกิจ – ผู้กำกับอย่างเป็นทางการ : หยางกู่ได้ค้นพบเครื่องหมายคำถามขนาดใหญ่บนเส้นทางชีวิตของเขา เขาที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการผจญภัยเตรียมพร้อมที่จะยอมรับความท้าทายนี้ คุณต้องการช่วยเขาให้เสร็จสิ้นการเดินทางครั้งนี้หรือไม่?
มีสองตัวเลือกด้านล่างสนับสนุนหรือคัดค้าน
แน่นอนว่าโจวหยูจะต้องสนับสนุนมัน อย่างไรก็ตามการเดินทางครั้งนี้จะไกลแค่ไหนกัน?
นั้นทำให้สัญชาตญาณโอตาคุของโจวหยูได้ร้องเตือนขึ้นมาได้หยุด มันให้ความรู้สึกที่ไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก
