ชายชราที่ทำให้เฟยหลงรับข้อเสนอของเขาได้ก็รู้สึกดีใจปนเสียใจเพราะว่าถึงเฟยหลงจะตกลงรับข้อเสนอของชายชราแต่ก็ต้องแลกกับทรัพย์สินจำนวนมากของเขา
ซึ่งทรัพย์สินที่ชายชราเก็บสะสมมาทั้งชีวิตของเขาได้หายไปครึ่งหนึ่งซึ่งเเม้ว่าชายชราจะต้องการปรับปรุงสูตรเม็ดยาที่ขาดหายนี้ให้สมบูรณ์
ชายจึงได้เชิญชวนเฟยหลงให้กลับไปกับเขาเพื่อปรับปรุงสูตรเม็ดยา
” ถ้าเจ้าตกลงแล้วละก็มาๆตามข้ามาเร็วๆเข้า ”
เฟยหลงยิ้มให้ชายชราแล้วพูดอย่างนอบน้อนว่า
” เชิญท่านนำทางได้เลยท่านผู้อาวุสโสที่เคารพนับถือ ”
เทื่อพูดจบเฟยหลงได้ให้ชายชรานำทางและทำตนเหมือนคนดีที่เดินตามหลังชายชราอย่างให้เกียรติ
เมื่อชายชราได้เห็นร้อยยิ้มและได้ยินเสียงที่เฟยหลงได้พูดจึงรู้สึกอึดอัดและทำท่าทางราวผู้อาวุธโสใจดีไม่ถือตัว
” เจ้าไม่ต้องพูดให้เกียรติข้าขนาดนั้นและ
พูดคุยกับข้าแบบธรรมดาๆเถอะ ”
เฟยหลงที่ได้ยินว่าชายชราบอกเขาว่าไม่ต้องพูดให้เกียรติให้พูดแบบธรรมดาจึงเก็บท่าทางที่เหมือนให้เกียรติชายชราตรงหน้าอย่างรวดเร็วและได้ตอบกลับไปว่า
” ได้เลยพอดีข้าชอบพูดแบบนี้มากกว่าเพราะว่าข้าได้ยินเสียงที่ข้าพูดออกไปก็รู้สึกแปลกใจ ”
ชายชราได้ยินดังนั้นจึงอดถามไม่ได้ว่าแปลกใจเสียงของเฟยหลงเพราะเหตุใด
” งั้นเจ้าแปลกใจเสียงของตัวเจ้าเองเพราะสาเหตุใดละ ”
เฟยหลงที่ได้ยินจึงทำทีท่าเป็นครุ่นคิดและตอบออกมาด้วยท่าทีราบเรียบราบกับว่ามันก็แค่เรื่องเล็กน้อย
” อาจเพราะเสียงของข้ามันดีและไพรเราะน่าฟังเกินไปจึงไม่อยากหยุดพูดด้วยเสียงแบบนั้นต่อ”
ชายชราที่กำลังเดินได้ยินคำตอบของเฟยหลงแทบจะซวนเซและล้มลงไปจึงได้เปลี่ยนเรื่องแล้วถามเฟยหลงว่า
” ถ้าจะให้เรียกว่าเจ้าอย่างเดียวมันรู้สึกแปลกว่าไหมข้าอยากรู้ว่าเจ้ามีชื่อว่าอะไร ”
เฟยหลงที่ได้ยินชายชราถามชื่อของตนจึงได้ตอบกลับไปอย่างราบเรียบว่า
” ท่านจำมารยาทไม่ได้เพราะแก่จนเลอะเลือนหรือสมองกระทบกระเทือนจากเหตุการณ์บางอย่างถ้าท่านจะถามชื่อของข้าท่านควรบอกชื่อของตัวเองก่อนสิถึงจัถูก ”
ชายชราได้ยินเสียงของเฟยหลงที่ยอกย้อนใส่จึงได้แต่โกรธอยู่ในใจและตอบเฟยหลงกับไปว่า
” ชื่อของข้าคือ ‘ หนานกง ‘เป็นนักปรุงยาระดับสีส้ม ”
เฟยหลงที่รอฟังการแนะนำตัวเองของชายชราจนจบอย่างสบายใจได้ตอบชายชรากลับไปว่า
” ถ้าท่านบอกชื่อมาแล้วคงไม่ดีที่คนอย่างข้าไม่บอกชื่อให้ท่านทราบ ”
” ชื่อของข้าก็คือ ‘ เฟยหลง ‘เรียกข้าด้วยชื่อเถอะอย่าเรียกว่าเจ้าอยู่ได้ข้าก็มีชื่อเหมือนกันนะ ”
ชายชราที่ได้ฟังและนึกหาคำตอบว่าเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนไหม
ทางด้านเฟยหลงที่เห็นว่าชายชราหนานกงกำลังครุ่นซึ่งถ้าให้เฟยหลงเดาก็น่าจะกำลังคิดหาว่าเฟยหลงคือใครมาจากไหนกันเเน่ถึงได้ตอบเรื่องสูตรยาที่เเม้เเต่เขาเองก็ทำไม่สำเร็จได้โดยที่ยังไม่เจอสมุนไพรแต่ก็สามารถแยกได้โดยกลิ่น
เฟยหลงได้เห็นแบบนั้นแล้วจึงพูดกับชายชราหนานกงว่า
” ท่านหนานกงอย่าไปคิดอะไรมห้เปลืองสมองเถอะเพราะข้าก็เป็นแค่นักปรุงยาคนหนึ่งที่พึ่งจะผ่านการทดสอบของศาลาโอสถก็เท่านั้น ”
เมื่อชายชราหนานกงได้ยินสิ่งที่เฟยหลงบอกมาก็ได้แต่เพิ่มความสงสัยเข้าไปอีกมากกว่าเดิม
เฟนหลงที่ได้เห็นแบบนั้นจึงพูดว่า
” ถ้าไม่เชื่อท่านสามารถไปที่ศาลาโอสถเพื่อตรวจมห้เเน่ใจอีกครั้งก็ได้ข้าไม่ถือสาหาความท่านและที่ข้ารับภารกิจนี้เพราะข้าเห็นว่าค่าตอบแทนนี้เหมาะสมกับที่ทำให้คนอย่างข้าต้องลงไม้ลงมือกันนิดหน่อยเพื่อทำให้ภารกิจเสร็สมบูรณ์ ”
เฟยหลงได้พูดออกมาราบเรียบไม่ได้แสดงว่าตนพูดโกหกแต่อย่างใด
ชายชราหนานกงที่เห็นแบบนั้นก็ได้ตัดสินใจเชื่อเฟยหลงเจ้าคนที่ทำตัวลึกลับนี้เพราะเขาหวังว่าเฟยหลงจะปรัยปรุงสูตรยาจนเสร็จสมบูรณ์จึงได้ตอบเฟยหลงกลับไปว่า
” ข้ารู้ว่าเจ้าต้องไท่ทำให้ข้าผิดหวัง ”
ชายชราหนานกงที่ได้เดินนำเฟนหลงกลับมาที่บ้านบนภูเขาของตนที่ไว้ใช้สำหรับปรุงยาอย่างเงียบเชียบและไม่มีคนที่รบกวนเขาเลยเเม้เเต่คนเดียว
เมื่อเจ้าไปในบ้านก็พบว่าข้างในบ้านดูแตกต่างจากข้างนอกบ้านอย่างสิ้นเชิงเลยเพราะสภาพข้างนอกของบ้านที่จะพังทลายและดูเก่าแก่เเต่เมื่อเปรียบเทียบเเล้วมันชั่งต่างกันราวกับผืนแผ่นดินและท้องฟ้า
ซึ่งข้างในถึงจะดูเหมือนการตกแต่งธรรมดาแต่กลับส่อนค่ายกลมากมายและมีอาวุธหลากหลายชนิดที่ส่อนอยู่ข้างหลังกำแพงเพื่อที่จะสังหารศัตรูที่บุกรุกเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของบ้าน
ชายชราหนานกงได้เดินนำเฟยหลงอย่างสงบจนไปถึงหน้าประตูห้องแห่งหนึ่งที่เมื่อชายชราหนานกงได้เปิดประตูแบะนำเฟยหลงเจ้าไป
เมื่อเฟยหลงได้เดินเข้าไปก็พบว่าที่แห่งนี้มีแค่โต๊ะที่ระดับความสูงไม่สูงมากซึ่งไว้ตั้งหม้อปรุงยาและทางด้านข้างก็มีกองสมุนไพรต่างๆมากมายที่ตั้งเรียงรายอยู่
ซึ่งเมื่อเฟยหลงได้กวาดตามองรอบห้องปรุงยาของชายชราได้ระเบิดความโกรธเมื่อเห็นสมุนไพรเป็นกองที่ถูกทำทำลายของการทดลองปรุงเม็ดยาที่ล้มเหลวของชายชราหนานกง
