” พิษทลายใจ ”
ชายชราเฉิงหรงที่ได้ยินชื่อของพิษได้กล่าวออกมาว่า
” มันคือพิษอะไรตัวข้าอยู่มานานและปรุงยามานับไม่ถ้วนก็ล้วนรู้จักสมุนไพรต่างๆมากมายเเต่ข้าไม่เคยได้ยินพิษชนิดนี้มาก่อนเลยแม้เเต่ครั้งเดียว ”
เฟยหลงที่ได้ยินสิ่งที่ชายชราเฉิงหรงกล่าวออกมานั้นก็ได้กล่าวขึ้นมาว่า
” แม้ท่านจะอยู่มานานและปรุงยามานับไม่ถ้วยแล้วก็รู้จักรสมุนไพรและพิษมากมายสักเพียงใดแต่ท่านก็คงไม่รู้จักพิษทลายใจซึ่งเป็นพิษที่หายากใากในเมืองฟ้ากระจ่างหรือเเม้แต่เมืองอื่นๆก็ตามถ้ามห้ข้าลองเดาดู ”
ชายชราเฉิงหรงจึงได้ถามเฟยหลงว่า
” งั้นท่านก็ต้องรู้ว่าโลกใบนี้กว้างขวางมากแค่ไหนท่านรู้หรือไม่งั้นท่านรู้หรือไม่ว่ามีคนที่สามารถปรุงยาได้ดีกว่าท่านมากมายนักในโลกใบนี้และท่านรู้หรือไม่ว่ามีคนที่เเข็งแกร่งมากกว่าท่านมากมายแค่ไหนกันแล้วท่านรู้หรือไม่ว่าท่านที่อยู่ในเมืองฟ้ากระจ่างแห่งนี้ถ้าได้ออกไปยังโลกภายนอกท่านจะเป็นเพียงแค่มดปลวกตัวหนึ่งก็เท่านั้นเองข้าว่าท่านคงรู้อยู่แก่ใจว่าที่ข้าพูดอแกมาทั้งหมดนั้นเป็นความจริงและไม่มีข้อโต้แย้งแย้งใดๆทั้งสิ้น ”
ชายชราเฉิงหรงที่ได้ยินสิ่งที่เฟยหลงกล่าวออกมาทั้งหมดก็ได้แต่เงียบและไม่นานก็กล่าวออกมาว่า
” ข้ารู้ว่าสิ่งที่เจ้ากล่าวมานั้นถูกต้องทั้งหมดไม่อาจโต้ตแย้งใดๆได้เลยสักนิดเดียว ”
หลังจากนั้นชายชราเฉิงหรงก็ได้ถอนหายใจและพูดว่า
” ไม่ว่าก่ลเวลาจะผ่านไปแค่ไหนในโลกที่มีแต่ผู้บ่มเพาะแห่งนี้มีกฏอยู่เพียงหนึ่งเดียวซึ่งไม่เคยเปลื่ยนแปลงไม่ว่ากาลเวลาจะผ่านมาสักเพียงใดก็ตามมันยังคงเป็นที่สำหรับผู้แข็งแกร่งกลืนกินผู้อ่อนแอเป็นกฏแห่งบรรพกาลไม่เคยจางหายไม่เคยถูกลืมเลือน ”
เฟยหลงที่ได้ยินสิ่งที่ชายชราเฉิงหรงกล่าวออกมานั้นก็ได้กล่าวเรื่องพิษของชายชราเฉิงหรง
” เรื่องพิษของท่านนั้นไม่ได้อยากเย็นอะไรมากนักแต่ต้องมีสมุนไพรที่ในเมืองฟ้ากระจ่างแห่งนี้ถือว่าหายากมากแต่ถ้าเป็นท่านคงไม่เป็นอะไรที่จะสามารถหาสมุนไพรมารักษาพิษที่อยู่ในร่างกายท่าน ”
ชายชราเฉิงหรงที่ได้เห็นแสงเเห่งความหวังเกิดขึ้นจึงรีบร้อนถามเฟยหลงว่าสมุนไพรที่เฟยหลงต้องการปรุงเม็ยาสำหรับรักษาพิษที่อยู่ในร่างกายตน
” บอกข้ามาข้าจะต้องหาสมุนไพรเหล่านั้นให้เจอเพื่อที่จะสามารถปรุงเม็ดยาให้ข้าได้ ”
เฟยหลงที่เห็นชายชราต้องการจะได้คำตอบของเขาจึงกล่าวว่า
” สมุนไพรที่ต้องการมี หญ้าแสงดาว ผลแสงจันทร์ โสมประกายดาว และยังมี หญ้าเพลิง อีกด้วย ”
เมื่อชายชราเฉิงหรงได้ยินชื่อของสมุนไพรก็ได้แต่ขมวดคิ้วและกล่าวอย่างจริงจัง
” มันก็จริงดังที่เจ้าว่าสมุนไพรเหล่านั้นต้องหายากมากแม้แต่มีเหรียญทองมากของมากมายก็ไม่อาจหาซื้อได้เลยแต่ด้วยสถานะของข้าจะต้องหามห้พบว่าในเมืองฟ้ากระจ่างแห่งนี้มีสมุนไพรอย่างที่ว่าหรือไม่ส่วนที่ไม่มีข้าก็จะส่งตัวเเทนไปหาจากเมืองใกล้เคียง ”
ตามความจริงเฟยหลงใช้เพียงสมุนไพรสามอย่างเเรกก็สามารถปรุงยาแก้พิษได้แล้วเเต่ในเมื่อชายชราเฉิงหรงมีอำนาจในสถานะเป็นถึงหัวหน้าสมาคมโอสถก็เลยยืมมือโดยที่ชายชราเฉิงหรงไม่รู้ตัวให้หาสมุนไพรที่เฟยหลงต้องการมาเพิ่มอีกด้วย
หากว่าชายชราเฉิงหรงรู้เรื่องนี้เข้าก็ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
ด้านเฟยหลงก็ได้กล่าวว่า
” ข้าไม่มีเวลาว่างนักคงจะอยู่ที่แห่งนี้ได้อีกไม่นานแล้วดังนั้นข้าขอตัวก่อน ”
เมื่อชายชราเฉิงหรงเห็นเฟยหลงกำลังจะเดินออกไปจึงได้กล่าวอย่างใกล้ชิดว่า
” ไม่ว่ามีปัญหาอะไรในเมืองฟ้ากระจ่างแห่งนี้ให้มาหาข้าข้าจะช่วยแก้ปัญหาให้ ”
เฟยหลงมี่ได้ยินดังนั้นจึงโยกมือให้ชายชราเหมือนจะบอกว่าตนเข้าใจ
เมื่อเฟยหลงออกไปแล้วชายชราเฉิงหรงจึงกล่าวพึมพัมว่า
” ช่างเป็นคนที่ยอมเยี่ยมโดยแท้ไม่ว่าจพมีเรื่องอะไรหรือตอนที่คุยอยู่จะสั่นคลอนปณิธานของตนเองได้ไม่เคยก้มหัวให้กลับใครง่ายๆแล้วยังออร่าที่ล้อมรอบตัวที่ทำให้คนที่มองรู้สึกเหมือนประชาชนธรรมดากำลังมองจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่อยู่ “
