เฟยหลงที่ได้เดินออกมาพร้อมกับชุดที่มีร่องรอยไหม้เล็กน้อยตามชุดที่สวมใส่อยู่
บนใบหน้าของเฟยหลงได้มีฝุ่นเปื้อนอยู่เล็กน้อยและได้มีเสียงหนึ่งดังออกมาข้างหลังเฟยหลงซึ่งก็คือหม้อปรุงยาหยูหง
” บัดซบเอ้ยเจ้าปรุงยายังไงถึงระเบิดแล้วยังมาโทษข้าอีก ”
เฟยหลงก็ได้กล่าวตอบไปว่า
” เป็นเพราะเจ้าเลยที่โม้ว่าเป็นหม้อปรุงยาที่ดีแต่สุดท้ายตอนระเบิดเจ้ากลับไม่ช่วยข้าและดีที่ข้ามือไว ”
” ทำให้เม็ดยาของข้าไม่ระเบิดไปหมดตอนปรุงเม็ดยาขั้นสุดท้าย ”
หม้อปรุงยาหยูหงก็ได้ตอบว่า
” ใครบอกให้เจ้าปรุงเม็ดยาสิบอสูรละข้าก็ไม่รู้ว่าหลังจากตกมาอยู่ที่เเห่งนี้พลังของข้านั้นเกือบจะหายไปหมด ”
เฟยหลงได้ตอบกลับไปว่า
” ชั่งมันเถอะอย่างน้อยก็ได้มาหนึ่งเม็ด ”
เมื่อหันหน้าไปก็เจอซูซ่านกับเสี่ยวไป๋ได้ยืนรออยู่หน้าฟยหลงจึงกล่าวถามทั้งสองว่า
” พวกเจ้ามาอยู่ที่นี้ได้ยังไง ”
ซูซ่านได้ตอบเฟยหลงว่า
” ข้าได้ยินเสียงระเบิดดังออกมาจากในห้องของท่านพี่เฟยหลงจึงรีบมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น ”
เฟยหลงได้ตอบซูซ่านว่า
” ข้าไมาเป็นไรหรอกข้าเเค่ปรุงยาบางอย่างผิดพลาดนิดหน่อยเท่านั้นเองไม่มีอะไรมาก ”
แล้วเฟยหลงก็ได้เรียกเสี่ยวไป๋ที่ยืนมองอยู่ไม่ไกล
” เสี่ยวไป๋เจ้ามานี่หน่อยข้ามีของจะให้ ”
” ข้าคิดว่าเจ้าจะต้องชอบมันเเน่นอน ”
เสี่ยวไป๋เมื่อได้ยินว่าเฟยหลงเรียกมันอยู่จึงเดินมาหาเฟยหบงอย่างว่าง่าย
” อ๋าว ”
เฟยหลงที่เห้นเสี่ยวไปมายืนอยู่ตรงหน้าของตนแล้วจึงดึงขวดหยกขวดหนึ่งที่มีลวดลายมากมายดูลึกลับ
ไว้ใช้สำหรับเก็บเม็ดยาโดยเฉพาะเเล้วมันยังสามารถเก็บรักษาเม็ดยาให้อยู่ได้นานมากขึ้นและคุณภาพไม่ลดลงเมื่อเวลาผ่านไป
เฟยหลงได้เปิดขวดหยกแล้วเทเม็ดยาออกมาซึ่งมีรูปร่างสีเขียวเข้มมีกลิ่นหอมที่เมื่อเสี่ยวไป๋ได้กลิ่นก็มองเม็ดยาในมือเฟยหลงอย่างกระหายอยากจะกิน
ซึ่งในมือของเฟยหลงไม่ใช่เม็ดยาอะไรนอกจากเม็ดยาสิบอสูรที่สามารถเพิ่มระดับขั้นพลังสำหรับสัตว์อสูร
เฟยหลงได้นำยาที่วางอยู่บนมือมาใกล้เสี่ยวไปที่ยืนอยู่ตรงหน้า
เสี่ยวไปได้ใช้จมูกจองมันสูดดมกลิ่นหอมของเม็ดยาเเล้วมองหน้าเฟยหลงเหมือนจะขอกินเม็ดยามิบอสูรที่อยู่ในมือของเฟยหลง
” เอาสิข้าปรุงเม็ดยาสิบอสูรขึ้นมาให้เจ้าแล้วลองกินมันดูมันจะช่วยเจ้าได้มาก ”
เมื่อเสี่ยวไปได้ยินคำอนุญาตจากเฟนหลงว่ามันสามารถกินเม็ดยานั้นได้
จึงรีบใช้ขาสั้นของมันปืนมือของเฟยหลงแล้วกินเม็ดยาสิบอสูรเข้าไปแล้วร้องว่า
” อ๋าว ”
อย่างมีความสุขพร้อมกับเลียมือของเฟยหลงที่เคยถือเม็ดยาเหมือนว่าไม่อยากจะพลาดรสชาติของเม็ดยาสิบอสูรอีกเฟยหลงที่เห็นดังนั้นจึงบอกเสี่ยวไป๋ว่า
” เจ้าพอได้แล้วละข้าไม่มีอีกแล้วเดี๋ยวข้าจะปรุงเม็ดยาเพิ่มให้ดีกล่าวเดิม ”
” เพราะว่ารอบนี้ข้าทำผิดพลาดนิดหน่อยหรือมากไปก็เลยทำให้เม็ดยาสิบอสูรที่ปรุงออกมานั้นคุณภาพลดเหลือแค่เจ็ดส่วนเท่านั้น ”
เฟยหลงก็ได้อุ้มเสี่ยวไป๋มาให้ซูซ่านและกล่าวว่า
” พวกเจ้าออกไปก่อนข้าขอเก็บกวาดและอาบน้ำชำระล้างร่างกายแล้วเปลี่ยนชุดใหม่ ”
แล้วเฟยหลงก็ได้คิดเรื่องราวที่ตนต้องทำต่อ
‘ และปรุงเม็ดยาบางอย่างเพื่อใช้ในการทำอะไรบางอย่าง ‘
……………..
เวลาได้ผ่านไปหนึ่งวัน
ในบ้านหลังหนึ่งก็ได้มีเสียงเหมือนว่าจะเรียกหาใครอยู่ดังขึ้นมา
” เสี่ยวไป๋เจ้าอยู่ไหน ”
ซึ่งเจ้าของเสียงนั้นคือเฟยหลงที่แต่งกายอย่างดูดีมีสง่าราศีโดยที่ข้างกายของเฟยหลงนั้นมีหญิงสาวนางหนึ่งใส่ฝ้าคลุมหน้าและชุดสีเขียวอ่อน
เป็นใครไม่ได้นอกจากซูซ่านนั้นเองและซูซ่านได้กล่าวถามเฟยหลงว่า
” ท่านพี่เฟยหลงพวกเราจะไปไหนกันเหรอ ”
เฟยหลงได้ตอบซูซ่านกลับไปว่า
” ไปร่วมการประมูลของโรงประมูลหวังเปาที่จัดขึ้น ”
” ข้าคาดว่าต้องมีเรื่องน่าสนเกิดขึ้นอย่างเเน่นอน “
