เทพจักรพรรดิ​สงคราม – ตอนที่ 67 ข้าก็สามารถเข้าร่วมได้

เมื่อพนักงานสาวกล่าวจบเหล่าผู้บ่มเพาะที่อยู่ชั้นที่หนึ่งได้เงียบเพราะรู้ว่าตนนั้นไม่มีโอกษศที่จะได้เม็ดยาปกปักวิญญาณ​มา

และยังอยากมีชีวิตที่ยืนยาวไม่ตายเพราะล่วงเกินเหล่าคนที่มีอำนาจ

เมื่อพนักงานสาวเห็นว่าเหล่าผู้บ่มเพาะที่เข้าร่วมประมูลเงียบจึงกล่าวกระตุ้นให้เสนอราคา

” มันมีเพียงโอกาศนี้เท่านั้นพวกท่านไม่เสนอราคาประมูบมันจะดีเหรอ ”

มีบางคนทำหน้าลังเลใจแต่สุดท้ายตนจะได้มาก็ต้องตายเพราะเหล่าผู้มีอำนาจนั้นอยากไ้ด้เม็ดยาปกปักวิญญาณ​มากกว่าจึงได้ถอดใจทันที

และตอนนั้นเองที่หยางเทียนก็ได้กล่าวเสนอราคาประมูลเป็นคนเเรก

” สามเเสนเหรียญ​ทอง ”

ผู้นำตระกูล​เฉินก็ได้กล่าวว่า

” โอ้… ตระกูลของเจ้าช่างร่ำรวยมากจริงๆ ”

” ตระกูลข้านั้นมีเหรียญ​ทองไม่เยอะมากแต่ทางเราก็ต้องเเข่งกันเพื่อให้ได้ครอบครองเม็ดยานี้เหมือนกัน ”

” ข้าเสนอราคาสามแสนเหรียญ​ทอง ”

เมื่อผู้นำตระกูลหยางหยางเทียนได้ยินคำกล่าวดูถูกดูแคลน​จากผู้รำตระกูลเฉินเฉินหมิงจึงเสนอราคาเพิ่มขึ้นไปอีก

” ข้าเสนอสามแสนห้าหมื่นเหรียญ​ทอง ”

พนักงานสาวก็ได้กล่าวเตือนเหล่าผู้มีอำนาจว่า

” โอกาศคงไม่มีอีกถ้าโรงประมูลไม่ได้เม็ดยาปกปักวิญญาณ​มาโดยบังเอิญ​นั้นส่วนข้อมูลที่เหลือทางเราไม่สามารถระบุได้ ”

เฟยหลงได้มองทั้งสองที่กำลังเสนอราคาประมูลด้วยรอยยิ้มแล้วหันหน้ากลับไปถามชายชราชางฟู่

” ข้าสามารถเสนอราคาประมูลได้ไหม ”

ชายชราชางฟู่ที่เห็นรอยยิ้มของเฟยหลงจึงรู้สึกแปลกๆแต่ก็กล่าวตอบคำถามของเฟยหลงว่า

” ทางโรงประมูลหวังเปาของเรานั้นไม่ได้มีกฎที่ห้ามผู้ที่นำของเข้าประมูลจะสามารถประมูลสิ่งของที่ตนนำเข้าประมูลได้ ”

เมื่อเฟยหลงได้ฟังคำตอบจากชายชราชางฟู่จึงกล่าวถามให้แน่ใจว่าตนไม่ได้ฟังผิด

” ท่านเเน่ใจใช่ไหมว่า ”

” ข้าก็สามารถเข้าร่วมประมูลได้ ”

ชายชรางชางฟู่ได้ตอบเฟยหลงกละบไปอย่างมั่นใจว่า

” ข้าเป็นคนที่บริหารที่นี้ข้าก็ได้ตั้งกฎบางข้อขึ้นข้ารับรองได้แต่… ”

ชายชราชางฟู่ได้หยุดกล่าวเมื่อมาถึงตรงนี้เฟยหลงจึงกล่าวถามชายชราชาวฟู่

” แต่อะไร ”

ชายชราชางฟู่ลังเลและตอบกลับไปแบบช้าให้เฟยหลงได้ยิน

” แต่มันมีกฎอยู่ข้อหนึ่งซึ่งป้องกันการที่ผู้นำของเข้าประมูลปั่นราคา​ขึ้นให้สูงจึงมีกฎอยูาว่าถ้าผู้นำของสิ่งนั้นเข้าประมูลและปั่นราคา ”

” เเล้วตนเป็นคนที่เสนอราคาประมูลสูงสุดจะต้องจ่ายตามราคาสิ่งของที่ได้เสนอราคาประมูล”

เทื่อชายชราชางฟู่กล่าวจบก็ได้สังเกตุ​ว่าเฟยหลงนั้นจะมีการตอบสนองอย่างไรแต่ก็ต้องผิดหวัง

เมื่อเห็นการแสดงออกที่สงบนิ่งเหมือนเดิมของเฟยหลงจึงรู้สึกว่าเฟยหลงนั้นยิ่งไม่ธรรมดาอย่างที่ตาเห็นขึ้นไปอีกในสายตาของชายชราชางฟู่

แต่มีบางสิ่วที่ชายชราชางฟู่ไม่รู้ก็คือเรื่องทีเฟยหลงกำลังจะทำอะไรบางสิ่ง

” นายน้อยผู้นี้ขอเสนอราคาสี่แสนเหรียญ​ทอง ”

เมื่อโรงประมูบที่ไม่ได้มีเสียงรบกวนเพราะไม่มีใครกล้าเสนอราคามีเพียงเฉพาะผู้มีอำนาจเหล่านี้เท่านั้น

จึงทำให้เสียงของเฟยหลงเป็นจุดสนใจขึ้นมาทันที

” เสียงนี้เหมือนจะเป็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งถ้าข้าฟังไม่ผิด ”

” มันเป็นใครกันที่กล้าเสนอราคาเเข่งกับเหล่าตัวตนผู้มีอำนาจ ”

” ข้าเหมือนได้ยินว่าเสียงนี้มาจากชั้นที่สองของโรงประมูลซึ่งน่าจะเป็นห้องพิเศษเท่านั้นที่อยู่ข้างบนชั้นที่สอง ”

พนักงานสาวที่คิดว่าการประมูลนี้คงเป็นการเเข่งขันกันของสองตระกูล

ก็ได้ยินเสียงกล่าวเสนอราคาประมูลจึงมองไปยังห้องที่มีเสียงนั้นอย่างสนใจ

” สี่เเสนเหรียญ​ทองมีใครที่จะเสนอราคาประมูลมากกว่านี้อีกไหม ”

หยางเทียนและหยางโจจำได้ว่าเป็นเสียงของเฟยหลงดังนั้นหยางเทียนจึงกล่าวตอบกลับไปว่า

” เจ้าอยากจะเเข่งขันกับพวกข้าอย่างนั้นหรือ ”