เสียงนั้นก็ได้กล่าวอีกว่า
” คงไม่ต้องให้จข้าบอกพวกเจ้าใช่ไหมว่าต้องทำยังไง ฮิ ฮิ ฮิ ฮิ ”
เหล่ามือสังหารทั้งหลายได้เงียบลงและตอนั้นเองที่มีมือสังหารคนหนึ่งดึงมีดออกมาและแทงสหายของตนเองที่เป็นมือสังหารเหมือนกัน
โดยที่มีดนั้นได้ทะลุผ่นหัวใจของมือสังหารที่โดนมีดแล้วกระอักเลือดออกมาจากปากพร้อมกับมองสหายของตนเองอย่างไม่เชื่อสายตา
มือสังหารที่ใช้มีดแทงทลุหัวใจของสหายก็ได้กล่าวออกมาว่า
” ข้าขอโทษด้วย………………….. แต่ข้าไม่อยากตาย ”
มือสังหารที่โดนแทงนั้นใช้สายตามองสหายของตนอย่างไม่เชื่อสายตาพยามจะกล่าวอะไรบางอย่าง
” แกมัน…………….. ”
มือสังหารคนนั้นก็ได้พุ่งเข้าโจมตีสหายคนอื่นต่อไปเหช่ามือสังหารที่หลุดอแกจากความกลัวก็ได้ตอบโต้
โดยการใช้มีดในมือของตนป้องกันเอาไว้
เมื่อมีคนเริ่มลงมือย่อมต้องมีคนตามเหล่ามือสังหารที่เหลืออยู่ก็ได้ดึงมีดออกมาและเริ่มสังหารกันเอง
” ขอโทษด้วยข้ายังไม่อยากตาย ”
” แกตายซะ……………… ข้าจะได้รอด ”
” พวกเจ้าจงตาย…………… ตายให้หมด ”
เสียงกรีดร้งที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังได้ดังก้องไปทั่วลาากล้าวเเห่งนี้มือสังหารเเต่ละคนได้ฆ่าสหายของตนเอง
เพื่อความอยู่รอดของตัวเองเเละเมื่อการสังหารหมู่ก็ได้ดำเนินต่อไปจนกระทั้งเสียงอันเยือกเย็นและเต็มไปด้วยจิตสังหารนั้นก็ได้กล่าวขึ้นมา
” โอ้พวกเจ้าฆ่าได้ครบตามที่ข้าบอกแล้วละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ”
เหล่ามือสังหารที่ได้ยินเาียงนั้นก็ได้กล่าวว่า
” งั้นเจ้าก็จะปล่อยพวกเราไปตามสัญญาแล้วใช่ไหม ”
เหล่ามือสังหารที่เหลืออยู่ทั้งร่างได้อาบย้อมไปด้วยสีเเดงสดที่ได้ยินก็ได้มีประกายแห่งความหวังสว่างเจิดจ้าขึ้นมาในดวงตาของพวกเขา
เสียงนั้นก็ได้กล่าวขึ้นมาอีกว่า
” งั้นเหรอข้าจะปล่อยพวกเจ้าไปแน่นอนไม่ต้องห่วง ”
” รับรองว่าข้าจะปล่อยให้พวกเจาไปเกิดใหม่เเน่นอน ”
เมื่อเหล่ามือสังหารที่ได้ยินเาียงที่เหมือนปีศาจได้ทำลายประกายแห่งความหวังของตนเองที่เหลืออยู่
ึจึงกล่าวถามว่า
” เจ้าไม่รักษาคำสัญญาเจ้ามัน…….. ”
เสียงนั้นก็ได้กล่าวว่า
” เเล้วมันทำมะละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ”
มือสังหารคนนั้นก็ได้กล่าวว่า
” เจ้ามันปีศาจ………. เจ้าคือปีศาจที่ชั่วร้าย ”
เสียงนั้นก็ได้ตอบกลับเหล่ามือสังหารไปว่า
” เจ้าพึ่งรู้รึว่าข้าเป็นปีศาจ ”
” รู้ตัวตอนนี้ก็สายไปแล้วละ ”
เสียงนั้นก็ได้ระเบิดจิตสังหารอันไร้ที่สิ้นสุดออกมาและได้เริ่มลงมือสังหาร
โดยย้อมทุกอย่างให้เป็นสีเเดงสด
เหล่สมืิสังหารที่เห็นว่าตนไม่มีความหวังอะไรแล้วตึงรีบวิ่งหนีมห้ไกลที่สุดแต่แล้ว
ไม่ว่าจะไกลแค่ไหนสุดท้ายกลับย้อนมาที่ลานเดิม
” พวกเจ้าจงตายไปซะให้หมด
อยู่บนท้องฟ้าก็ได้ปรากฏมือที่สีเเดงเหมือนกรงเล็บอะไรบางอย่างตัดเเขนขาและหัวขอมือสังหาร
ยาคนก็ได้โดนระเบิดจนกลายเป็นหมอกเลือดแล้วได้หายไปกับอากาศ
……………………….
ยามค่ำคืนได้มีเด็กหนุ่นคนหนึ่งยืนอยู่ท่ามกลางเหล่าร่างกายที่ไร้วิญญาณกองเรียงรายอยู่บนพื้น
ซึ่งเมื่อลงมองดูก็จะรู้ได้ทันที่าร่างที่ไร้วิญญาณเหล่านี้ก็คือเหล่ามืสังหารที่ถูกส่งมาสัหารเฟยหลง
เฟยหลงได้ใช้เวลาในการสร้าค่ายกลที่มีชื่อว่า
‘ ค่ายกลวิญญาณปีศาจ ‘
ความสามารถของมันคือทำให้เหล่าคนที่ติดอยู่ได้เข้าสู้โลกที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังโดยที่ไม่รู้ตัวและค่อยๆกัดกินวิญญาณที่ละน้อย
จนวิญญาณของคนเหล่านั้นเเตกสลายหายไปเหลือแต่ร่างไร้วิญญาณ
เฟยหลงได้เงยหน้ามองขึ้นไปบนท้องแล้วกล่าวว่า
” หยางเทียนถ้าเจ้าไม่มายุ่งกับข้าข้าก็จะไม่ยุ่งกับเจ้า ”
” เเต่เจ้าได้ทำลายเส้นที่ข้าขีดไว้เเล้วดังนั้นเจ้าจะต้องหายไปจากหน้าประวัติศาสตร์ของเมืองเเห่งนี้ “
