เฟยหลงได้ตอบซูซ่านกลับไปว่า
” อืม ”
” เฝ้ามันไว้ให้ดีๆละมันสามารถช่วยในเรื่องการบ่มเพาะของเจ้าในตอนนี้ได้มาก ”
…………………….
หลังจากที่เฟยหลงได้ไปเตรียมตัวสำหรับกับดักที่ดีที่สุดสำหรับการจับโสมวิญญาณในตอนนี้
ทางด้านซูซ่านที่ได้รออยู่ก็ได้กล่าวกับเสี่ยวไป๋ว่า
” นี่เสี่ยวไป๋เจ้าคิดว่าท่านพี่เฟยหลงจะเตรียมกับดักอะไรไว้เหรอ ”
เสี่ยวไป๋ที่ตอนนี้กำลังจ้องมองโสมวิญญาณโดยที่ไม่ได้หันหน้ากลับมามองซูซ่านนางจึงกล่าใถามต่อไป
” แล้วเต้าคิดว่าท่านพี่เฟยหลงนั้นเหมืิอนจะลึกลับเเละชอบทำตัวเหมืินกับว่าจ้านั้นเป็นเด็กในสายตาของท่านพพี่เฟยหลง ”
” ทั้งที่ท่านพี่เฟยหลงก็มีอายุพอๆกับข้าเจ้าว่าแปลกไหม ”
เสี่ยวไป๋ที่นั่งอยู่ไม่ได้หันมามองซูซ่านและยังอยู่ที่เดิมต่อไป
ซูซ่านที่เห็นดังนั้นจึงรู้สึกสงสัยและมกิลด้วยนิ้วชี้ของนาง
” เห้……. เสี่ยวไป๋เจ้าทำอะไรอยู่ได้ยินที่ข้าพูดไหม”
เสี่ยวไป๋ก็ยังคงนั่งนิ่งเหมืินเดิมไม่ขยับไปไหนซูซ่านที่เห็นดังนั้นตึงลุกขึ้นเดินมาทางหน้าจองเสี่ยวไป๋
ก็ได้เห็นเสี่นวไป๋ที่กำลังใช้สายตาจ้องมองโสมวิญญาณอย่างกระหายเหมืินกับจะพุ่งเข้าไปจัดโสมวิญญาณกินเข้าไป
ถ้าไม่ได้คำสั่งของเฟนหลงนั้นให้ตนเฝ้ามันเอาไว้เสี่ยวไป๋จึงเข้าไปจับมันมานานแล้ว
ซูซ่านที่เห็นดวงตาจองเสี่ยวไป๋จับจ้องเหมืินิยากจะกินโสมวิญญาณเข้าไปทั้งอันก็ได้รู้แล้วว่าเสี่ยวไป๋นั้นได้ถูกความน่ากินของโสมวิญญาณครอบงำไปแล้ว
ซูซ่านที่ว่างและไม่ได้ทำอะไรนอกจากเฝ้ามองโสมวิญที่กำลังยืนอยู่กับที่เหมือนเดิมก็ไดเยินเสียงเท้าเดิาใกล้เข้ามา
เมื่อหันหน้ากลับไปมองก็พบกับเฟยหลงที่เดินกลับมาพร้อมกับของบางอย่างที่อยู่ในมือ
ซูซ่านที่เหฌนดังนั้นจึงรู้สึกดีใจที่เฟยหลงกลับมาและเจ้าไปุามอย่างแปลกใจว่า
” ท่านพี่เฟยหลงเสี่ยวไป๋เป็นอะไรไปไหมรู้มันเอาเเต่นั่งจ้องมองโสมวิญญาณอยู่เเบบนั้นไม่ขยับไปไหนเลย ”
เฟยหลงที่ได้ยินคำกล่าวของซูซ่านก็ได้นึกถึงเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งออกแล้วกล่าวปลอบ
” ไม่เป็นไรหรอกข้าลืมยอกอีกเรื่องหนึ่งไปว่าโสมวิญญาณนั้นมันสามารถปล่อยกลิ่นหอมที่เล็กน้อยออกมาแล้วถ้าเข้าไปไกลในระยะที่กลิ่นนั้นมากขึ้นก็จะติดอยู่ในห้วงความฝัน ”
” เสี่ยวไป๋ที่เจ้าเล่าให้ข้านั้นก็ได้ติดอยู่ในห้วงของความฝันที่ว่านั้นเเหละเเต่เดี๋ยวผ่านไปก็ตื่นขึ้นมา ”
ซูซ่านที่ได้ยินดังนั้นจึงกล่าวถามเฟยหลงอย่างเเปลกใจว่า
” ตอนที่ข้าเข้าไปใกล้ก็ได้กลิ่นหอมลอยมาจากทางด้านที่โสมวิญญาณอยู่เเต่ข้าไม่ได้เป็นเเบบเสี่ยวไป๋ละ ”
เฟยหลงที่ได้ยินซูซ่านกล่าวออกมาแบบนั้นจึงกล่าวตอบกลับไปว่า
” มันอาจจะเป็นเพราะว่ากายศักดิ์สิทธิ์ขอเจ้าก็ได้เพราะที่ข้าสัมผัสได้ว่ามันจะต้องเป็นธาตุไม้เเน่นอนเเต่ข้าไม่รู้ชื่อและความสามารถที่เเน่ชัด”
ซูซ่านจึงกล่าวตอบเฟยหลงกลับไปสั้นๆ
” งั้นก็ไม่เป็นไรคะท่านพี่เฟยหลง ”
และเฟยหลงก็ได้ยกสิ่งของที่อยู่ในมือและกล่าวออกมา
” ข้าได้เตรียมกับดักที่ใช้สำหรับจับเจ้าโสมวิญญาณต้นนี้ไว้แล้ว ”
ซูซ่านจึงถามเฟนหลงกลับไปว่า
” สิ่งที่อยู่ในมือของท่านพี่เฟยหลง ”
” สามารถจับมันได้ใช่ไหม ”
ซึ่งในมืิอของเฟยหลงนั้นได้มีเถาวัลย์ที่ดูยังไงก็ธรรมดาและมีอะไรบางอย่างคล้ายกับเมล็ดถูกมัดเอาไว้ที่ปลายแต่ซูซ่านก็ไม่รู้ว่าเฟยหลงนั้นนำมันมาทำไม
เฟยหลงได้เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถามของซูซ่านจึงกล่าวตอบ
” จะจับมันได้หรืิอไม่นั้นเจ้าต้องลองดู ”
” และจงจำเอาไว้ว่าอย่ามองบางสิ่งหรือบางอย่างเพียงเเค่ภายนอกเท่านั้น ”
เมืือเฟยหลงกล่าวจบก็ได้โยนปลายเถาวัลย์ที่มีเมล็ดนั้นโยนไปตรงหน้าของโสมวิญญาณ
