เฟยหลได้เดินเข้าไปหาโต๊ะที่มีผู้ชายสองซึ่งดูจากท่าทางเเล้วน่าจะเป็นสหายกันเฟยหลงและกล่าวว่า
” นี่พี่ชายข้าขอนั่งด้วยได้ไหม ”
เมื่อชายคนนั้นเห็นเฟยหลงมาขอร่วมโต๊ะด้วยก็ไม่ได้ไล่เฟยหลงออกไปแต่กับกล่าวออกมาอย่างใจกว้าง
” ได้สิเจ้านั่งได้เลย ”
เฟยหลงที่ได้นั่งลงเเล้วก็ได้กล่าวกับชายทั้งสองคนว่า
” ข้าขอคุณท่านมากเพื่อเป็นการตอบเเทนข้าเลี้ยงมือนี้เอง ”
เมื่อทั้งสองคนได้ยินเฟยหลงกล่าวออกมาว่าจะเป็นคนเลี้ยงเองก็ได้ยิ้มให้แล้วกล่าวกับเฟยหลง
” เฮ้……….. น้องชายเจ้าใจถึงมากถูกใจพวกข้ายิ่งนัก ”
” ข้าชอบคนที่เปิดเผยตรงไปตรงมาแบบนี้ ”
เมื่อชายคนนั้นกล่าวจบก็ได้ตบไหล่เฟยหลงแต่โดยที่ทั้งสองคนนั้นมาใหม่ซึ่งยังไม่รู้เกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อเช้าที่เฟยหลงได้สร้างเอาไว้
โดยที่ดูจากท่าทางนั้นชายทั้งสองคนนั้นกำลังมึนเมาในสุราที่ตนสั่งมาดื่มอย่างสบายใจ
” นี่น้องชายเจ้ามีชื่อว่าอะไรหรือ ”
เฟนหลงได้ตอบคำถามของชายทั้งสองอย่าไม่รีบร้อน
” ตัวข้ามีชื่อว่าเฟยหลง ”
และเฟยหลงได้กล่าวหัวข้อที่ตนเองสงสัยขึ้นมา
” นี่พี่ชายเจ้าได้ยินข่าวลือในตอนนี้ไหมที่ข้าได้ยินมาว่าตอนนี้มีสัตว์อสูรออกเดินไปมาเหมือนกับว่ากำลังทำอะไรหรือหาอะไรสักอย่างไหม ”
เมื่อชายทั้งสองได้ยินเรื่องที่เฟยหลงกล่าวออกมาเป็นเรื่องที่ตนรู้จึงก่าวตอบเฟยหลงด้วยน้ำเสียงที่จะบอกว่า
ข้าผู้นี้นั้นรอบรู้ทุกข่าวสารต่างๆในเมืองนี้เป็นอย่างดี
” เหตุการณ์นี้มันเกิดขึ้นตั้งเเต่เมื่อหลายวันก่อนได้มีเหล่ากลุ่มคนที่เข้าไปล่าสัตว์อสูรต่างมากมายเพื่อที่จะนำมาขายระหว่างที่เดินก็ได้เจอกับพวกสัตว์อสูรต่างๆเเต่สอง่ที่เเปลกไปจกาเดินก็คือ ”
” พวกมันทำตัวก้่วร้าวมากกว่าปกติซึ่งสัตว์อสูรถ้ามันรู้ตัวว่าไม่สามารถสู้ได้ละก็จะรีบหนีไปแต่ตอนนั้นเเม้ว่าพวกมันจะสู้เเล้วไม่มีโอกาศชนะเเต่ก็ยังคงสู้ต่อไปจนตัวตาย ”
เมื่อเฟยหลงได้ยินสิ่งที่ต้องการเเล้วจึงกล่าวออกมาอย่างแปลกใจว่า
” งั้นพวกมันเป็นแบบนั้นเพราะอะไรละ ”
ชายทั้งสองคนนั้นได้ตอบเฟยหลงกลับไป
” พวกข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ”
เมื่อเฟยหลงได้รับข้อมูลที่ต้องการเสร็จก็ได้นั่งดื่มฉลองเเล้วดื่มเป็นเพื่อนชายทั้งสองจนกระทั้งดฟยหลงำด้จ่ายเงิน
หลัจากที่ดื่มกันเสร็จแล้วแยกย้ายกันไปทางใครทางมันเฟยหลงก็ได้กลับมายังโต๊ะเดิมและกล่าวถามทั้งสองว่า
” เป็นไงพวกเจ้าทั้งสองรอข้านานไหม ”
เสี่ยวไป๋ได้นอนหมอบอยู่บนขาของซูซ่านได้หลับลงไปนานแล้วเหลือแต่ซูฃ่านที่ตอบเสี่ยวไป๋
” ไม่เป็นไรหรอกท่านพี่เฟยหลงพวกข้ารอท่านได้อยู่แล้ว ”
เสี่ยวไปที่นอนหลับอยู่ก็ได้ดีดตัวขึ้นมาแล้วพุ่งเข้าไปกอดขาของเฟยหลง
เฟยหลงที่เห็นแบบนั้นก็กล่าวขอโทษกับเสี่ยวไป๋
” ข้าขอโทษด้วยพอดีข้าต้องใช้เวลากว่าจะรวบรวมข้อมูลเสร็จก็นึกเรื่องเวลาขึ้นมาได้ ”
ซูซ่านก็ได้กล่าวตอบเฟยหลงว่า
” ไม่เป็นไรหรอกคะท่านพี่เฟยหลง ”
เฟยหลงกก็ำด้กล่าวบอกกับทั้งสองคน
” ไปเถอะตอนนี้ข้ารู้แล้วว่ามีเรื่องต้องทำอีกมากมาย ”
” โดยเฉพาะเรื่องข้าสงสัยเเละสอบถามจากพวกเขามามันอาจจะเป็นอย่าวที่ข้าคิดก็ได้ ”
………………………..
เฟยหลงได้เดินออกจากเมืองและมุ่งสู่ป่าที่ใกล้ที่สุดพร้อมกับซูซ่่านเเบะเสี่ยวไป๋
โดยที่เมื่อเฟยหลงเข้ามาก็ได้เจอกับสัตว์อสูรตัวหนึ่งที่เเม้ว่าระดับพลังจะไม่สูงนักเเต่ก็เป็นขอบเขตก่อกำเนิดขั้นที่หก
ได้พุ่งเจ้าจูโจมเฟยหลงอย่างไม่คิดชีวิต
เฟยหลงจึงตั้งท่าเตรียมสวนกลับเเต่ว่าเสี่ยวไป๋ที่เห็นว่ามีสัตว์อสูรพุ่งเจ้ามาก็ได้คำรามออกมาพร้อมกับพุ่งเข้าไปโจมตี
” โฮก ”
เพียงเเค่ชั่วพริบตาสัตว์อสูรตนนั้นก็ได้นอนจมกองเลือดไปแล้ว
