ชายวัยกลางคนนั้นได้กล่าวกับเฟยหลงว่า
” ร้านนี่ละข้าขอตัวไปจัดการเรื่องของข้า ”
หลังจากที่ทั้งสองคนได้จากลากันเรียบร้อยแล้วนั้นเฟยหลงได้หันมาพูดกับเสี่ยวไป๋และซุซ่าน
” พวกเราก็เข้าไปกันเถอะ ”
เมื่อทั้งสามได้เจ้าไปยังร้านขายสมุนไพรก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น
” เห้…… สมุนไพรพวกนี้มันคุณภาพต่ำเจ้าเอามันขายได้อย่างไร ”
เเละก็มีเสียงหนึ่งก็ได้โต่ตอบกลับไป
” เจ้าอย่ามาใส่ร้ายสมุนไพรของร้านข้าร้านข้านั้นขายสมุนไพรที่มีคุณภาพดีทั้งหมดไม่มีทางที่จะมีของคุณภาพต่ำได้หรอก ”
เฟยหลงได้มองไปยังต้นตอขอวเสียงนั้นก็พบว่ามีชายที่ดูเหมือนอันธพาลคนหนึ่งกำลังถกเถียงกันในเรื่องของสมุนไพรอยู่
โดยที่อีกฝั่งหนึ่งคือชายที้ใส่ชุดเหมือนบัณฑิตคนหนึ่งกำลังกล่าวตอบกลับไป
” เจ้ามาก่อกวนร้านสมุนไพรของข้านั้นเพราะอะไรใครเป็นคนจ้างวานเจ้ามา ”
อันธพาลคนนั้นได้โกหกด้วยใบหน้าที่ยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียมว่า
” เจ้าอย่ามาใส่ร้ายข้าว่ามีคนจ้างวานมาทำให้ร้านเจ้าเสียชื่อเสียงที่ข้าทำเพราะว่ามันเป็นเรื่องจริงนี่สมุนไพรของเจ้านั้นมันมีคุณภาพต่ำก็เท่านั้น ”
เฟยหลงที่เห็นดังนั้นไท่ได้สนใจอะไรมากนักและเดินเข้าไปหาชายที่ใส่ชุดบัณฑิตและกบ่าวถามออกไปว่า
” ร้านนี่มีสมุนไพรที่หายากเยอะไหม ”
ชายที่สวมชุดบัณฑิตซึ่งตอนนี้กำลังถกเถียงกับชายที่เหมือนอันธพาลอยู่ก็ได้ยินเสียงของเฟยหลงแบะกล่าวตอบกลับไป
” เเน่นอนว่ามีสมุนไพรหลากหลายเเต่มันก็ำอมีสิ่งที่หายากอยู่บ้างเเละทางร้านเรานั้นไม่มีสมุนไพรคุณภาพต่ำเเน่นอน ”
เฟยหลงที่ได้ยินเช่นนั้นก็กล่าวบอกกะบชายที่สวมชุดบัณฑิตคนนั้นว่า
” ข้าต้องการสมุนไพรตามนี้ ”
เมื่อเฟยหลงกล่าใจบก็ได้หยิยกระดาษแผ่นหนึ่งซึ่งเขานั้นเขียนรายชื่อสมุนไพรเที่ต้องการเอาไว้ทั้งหมด
เมื่อบัณฑิตคนนั้นได้รับแผ่นกระดาษมาจากเฟยหลงจึงกล่าวตอบกลับไปด้วยความแปลกใจ
” สิ่งของที่เจ้าต้องการนั้นเเม้จะหายากอยู่บ้างเเต่สำหรับร้านของจ้านั้นมีพวกมันเเน่นอน ”
เมื่อเฟยหลงได้ยินเช่นนั้นจึงกล่าวขึ้นมา
” งั้นเจ้ารีบเตรียมสมุนไพรตามกระดาษเเผ่นนั้นมาให้ครบทั้งหมดเลย ”
” เรื่องเงินนั้นไม่ต้องห่วงอะไรมากข้าจะจ่ายเจ้าทั้งหมดอย่างเเน่นอน ”
เมื่อบัณฑิตได้ยินเช่นนั้นจึงกล่าวตอบเฟยหลงกลับไป
” รอข้าสักครู่ข้าต้องตัดการกับปัญหาตรงหน้านี้ให้ได้เสียก่อน ”
ชายอันธพาลที่เห็นเฟยหลงกับชายที่สวมชุดบัณฑิตเอาเเต่พูดคุยกันไม่สนตนจึงกล่าวออกมา
” เห้……. เจ้าอย่าไปพูดคุยกับมันก่อนเจ้าต้องมาบอกข้าก่อนว่าสมุนไพรพวกนี้นั้นเจ้าจะชดใช้ให้ข้ายังไง ”
เฟยหลงที่เห็นดังนั้นจึงกล่าวว่า
” เจ้าอย่ากให้ข้าช่วยเเก้ปัญหาเรื่องนี้ให้ไหมละเพราะข้าอยากได้วมุนไพรเร็วนะ ”
เมื่อชายบัณฑิตได้ยินเช่นนั้นจึงกล่าวออกมาว่า
” เจ้าเเน่ใจเหรอว่าสามารถเเก้ไขปัญหาของข้าได้จริงๆ ”
เฟหยลงได้ตอบกลับไปอย่างหนักเเน่น
” สิ่งไหนที่ข้ารับปากแล้วข้ายาอมทำมันให้สำเร็จอย่างเเน่นอน ”
เมื่อบัณฑิตชายคนนั้นได้ยินสิ่งที่เฟยหลงกล่าวออกมาจึงกล่าวตอบกลับไปว่า
” งั้นข้าจะให้เจ้าลองดูก็แล้วกัน ”
เฟยฟลงได้กล่าวตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม
” ข้าจะเเสดงให้เห็นเเน่นอนเเต่ก่อนอื่นเจ้าช่วยไปนำสมุนไพรเเบบเดียวกับที่ชายคนนั้นนำมาหน่อยเเล้วข้าจะพิสูจน์ให้เห็นเอง ”
เมื่อชายบัณฑิตคนนั้นได้ยินสิ่งที่เฟยหลงร้องขอจึงกล่าวตอยกลับไปว่า
” ไม่มีปัญหาเจ้ารอข้าก่อนข้าต้องไปหยิบมันมาจากคลังสมุนไพรของข้า ”
เมื่อชายบัณฑิตคนนั้นได้เดินจากไปเพื่อหาสมุนไพรชายที่เหมือนอันธพาลก็ได้มองเฟยหลงแล้วกล่าวออกมา
” เจ้าไม่รู้ซะเเล้วว่าเจ้ากำลังเล่นอยู่กับใคร ”
เฟยหลงก็ได้ตอบกลับไป
” ข้าว่าเป็นเจ้ามากกว่าที่ไม่รู้ “
