เสียงของฟ้าร้องได้ดั่งขึ้นมาอย่างต่อเนื่องเฟยหลงที่สัมผัสได้ถึงสิ่งที่อยู่ด้านนอกก็กล่าวออกมาว่า
” ในการทะลวงผ่านจากขอบเขตก่อกำเนิดเป็นขอบเขตวิญญาณได้นั้นร่างกายเเละดวงวิญญาณจะเปลี่ยนแปลงไป ”
เเละเมื่อเฟยหลงสังเกตุเห็นสายฟ้าก็ได้กล่าวออกมาด้วยความเเปลกใจเฟยหลงเเละเต็มไปด้วยความสับสน
” เเต่ทำไมละ………….. ทำไมถึงเกิดทัณฑ์สวรรค์ขึ้นมาได้มันต้องเกิดกับขอบเขตที่สูงกว่านี้มากเเต่ตอนนี้มันดันเกิดขึ้นเเล้วหรือว่าสิ่งๆนี้จะเกิดขึ้นเพราะการทะลวงผ่านขอบเขตวิญญาณ ”
เฟยหลงได้ครุ่นคิดอย่างต่อเนื่องเเล้วกล่าวว่า
” หรือนี่จะเป็นเพราะ………… ตัวข้างั้นเหรอ ”
เมื่อเฟยหลงที่คิดได้ดังนั้นจึงหัวเราะออกมา
” ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่คิดเลยว่าข้าจะต้องพบเจอกับทัณฑ์สวรรค์รวดเร็วอย่างนี้อาจจะเพราะดวงวิญญาณของข้าที่ทำให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น”
” เเต่เเล้วทำไมละ………. ข้านั้นจะก้าวข้ามไปให้ได้ไม่ว่าจะมีอะไรมาขวางเส้นทางนี้ของข้าไม่ว่ามันเป็นใครหรืออะไร ”
เมื่อเฟยหลงกล่าวจบสายฟ้าสีขาวก็ได้ก่อตัวขึ้น
เฟยหลงที่เห็นดังนนั้นก็นึกโล่งใจขึ้นหน่อยเพราะว่า
‘ เเม้จะเป็นทัณฑ์สวรรค์ก็ตามเเต่มันก็เเค่ระดับต่ำสุดเท่านั้นคิดจะหยุดข้าด้วยของเเค่นี้หรือ ”
เฟยหลงได้ตะโกนขึ้นไปบนท้องฟ้า
” เข้ามา ”
ในเมืองหลวงเหล่ายามเฝ้ากำแพงเมืองได้เห็นเหตุการณ์เเปลกประหลาดนี้เข้าในทางป่าก็ได้กล่าวถามหัวหน้าของตนว่า
” มันเกิดอะไรขึ้นในป่าทางฝั่งนั้นกันท่านพอจะรู้ไหมหัวหน้า ”
” ใช่มันเกิดอะไรขึ้นกันนะทำไมถึงมีเมฆสีดำรายล้อมอยู่ตรงบริเวณนั้น ”
หัวหน้ายามที่เห็นพวกลูกน้องพากันถามคำถามก็ได้กล่าวตอบด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด
” ถ้าพวกเจ้าไม่รู้เเล้วข้าจะไปรู้เหรอมว่ามันเกิดอะไรขึ้นนะ ”
หัวหน้ายามก็ได้หยุดกล่าวไปชั่วครู่เเละมองไปทางทิศที่เมฆสีดำรวมตัวกันเเละถ้ามองดูดีๆจะพบว่ามีสายฟ้าอยู่ในเมฆเหล่านั้น
” เเต่ที่ข้ารู้ได้อย่างเเน่นอนก็คืออีกไม่นานก็ต้องเกิดเรื่องอะไรบางอย่างขึ้นนเเน่นอน ”
ทางด้านซูซ่านเเละเสี่ยวที่กำลังนั่งอยู่บริเวณหน้าต่างที่เปิดอยู่ของห้องก็ได้กล่าวถามกับเสี่ยวไป๋ว่า
” เสี่ยวไป๋เจ้าคิดว่าเมื่อไหร่ท่านพี่เฟยหลงจะกลับมา ”
เสี่ยวไป๋ได้ร้องตอบซูซ่าน
” อ๋าว ”
ซึ่งซูซ่านพอจะเข้าใจสิ่งที่เสี่ยวไป๋ต้องการบอก
‘ ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันเเต่พี่ใหญ่ต้องกลับมาอย่างเเน่นอนพวกเราก็ทำได้เเค่รอเท่านั้นเเหละ ‘
ทางด้านเฟยหลงก็ได้มีเมฆสีดำรวมตัวขึ้นจนมีสายฟ้าสีขาวเริ่มมากขึ้นจนกระทั่งหยุดรวมอยู่นะตรงจุดๆหนึ่งซึ่งมีเฟยหลงเป็นศูนย์กลาง
” โครม โครม ”
สายฟ้าสีขาวก็ได้ผ่าลงมาใส่ร่างของเฟยหลง
” ตู้ม ”
เเต่เฟยหลงที่นั่งอยู่นั้นไม่ได้รับบาดเจ็บมากมายนักเเบะกล่าวออกมา
” ก็ไม่เลวเลยนิ ”
สายฟ้าเริ่มฝ่าลงมาอีกเป็นครั้งที่สองเเต่เฟยหลงก็ได้รับบาดเจ็บเพิ่มขึ้นไม่มากจนสายฟ้าครั้งที่สามได้เริ่มรวมตัวเเละกำลังจะผ่าลงมาเฟยหลงก็สังเกตุว่าพลังปราณของตนมีความหนาเเน่เพิ่มขึ้น
” พลังปราณในร่างกายข้ามันเริ่มหนาเเน่นเพิ่มขึ้นได้ยังไงกัน ”
เฟยหลงก็คิดอะไรได้เรื่องหนึ่ง
” จริงสิข้าลืมมันไปได้ไง ”
ซึ่งสิ่งนั้นที่เฟยหลงกล่าวก็คือทักษะบ่มเพาะเทพจักรพรรดิสงครามเริ่มโคจรเเละนำสายฟ้าจากทัณฑ์สวรรค์มาเป็นพลังของตน
เเต่สิ่งที่เฟยหลงต้องเเยกรับคือความเจ็บปวดมหาศาลเหมือนว่ากล้ามเนื้อทั้งตัวของเขานั้นโดนทำลายเเละสร้างใหม่อย่างรวดเร็ว
” อึก……… ไม่คิดเลยว่าเจ้าสายฟ้านี้ก็ไม่ได้เล่นๆเลยนี่เเม้ว่ามันจะไม่สามารถทำอะไรร่างกายภายนอกของข้าได้เเต่ถ้าเป็นภายในละก็ย่อมเเตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ”
สายฟ้าสีขาวได้ผ่าลงมาใส่เฟยหลงอย่างต่อเนื่องจนสลายหายไป
