หลังจากทัณฑ์สวรรค์ได้สิ้นสุดลงเฟยหลงได้ลืมตาขึ้นภายในดวงตาของเฟยหลงตอนนั้นก็มีประกายสายฟ้าขึ้นมาชั่วคนู่เเละจางหายไป
” ในที่สุดข้าก็ทำสำเร็จเเม้ว่าจะเป็นเพียงเเค่ขอบเขตวิญญาณที่ในอดีตตัวข้าเพียงเดินผ่านเเรงกดดันที่อยู่รอบตัวนั้นอาจจะสังหารคนเหล่านั้นได้ง่ายดาย ”
เฟยหลงได้กำมือของตนเเล้วก็ได้ใช้ฝ่ามือที่ห่อหุ้มเอาไว้ด้วยพลังปราณซัดไปยังต้นไม่ที่อยู่ไม่ไกล
” ตู้ม ”
ต้นไม้ต้นนั้นได้กลายเป็นเศษซากชิ้นเล็กชิ้นน้อยกระจายกันไปเฟยหลงที่เห็นดังนั้นจึงกล่าวว่า
” ข้าใข้กำลังเพียงเเค่นิดหน่อยก็สามารถทำลายต้นไม้ต้นนั้นเป็นเศษซากได้ ”
ที่เฟยหลงกล่าวออกมาเเบบนี้เพราะว่าในโลกเเห่งนี้มีพลังปราณไหลเวียนอยู่ม่ว่าจะเป็นที่ไหนเเละเเม้ว่าต้นไม้นั้นจะเป็นต้นไม้ธรรมดา
เเต่ถ้านำมันไปไว้ยังสถานที่ๆมีพลังปราณหนาเเน่นเมื่อเวลาผ่านไปเนื้อไม้เเละส่วนต่างๆก็มีความเเข็งอันยากจะถูกทำลายได้อย่างง่ายดาย
เเละต้นไม้ที่เฟยหลงทำลายไปนั้นเเม้จะเป็นกับต้นไม้ธรรมดาเเต่มันก็มีอายุไม่ต่ำกว่าหนึ่งร้อยปีเทำให้มันดูดซับพลังปราณไปไม่น้อย
” เมื่อเช่นั้นข้าก็ไม่มีธุระอะไรเกี่ยวกับที่เเห่งนี้อีกแล้ว ”
เเต่เมื่อเฟยหลงก้าวไปได้เพียงหนึ่งก้าวก็ต้องหันกลับมามองแอ่งน้ำนั้นเเละเดินกลับไปมองมันใกล้พร้อมกล่าวออกมา
” ในที่เเห่งนี้มีสัตว์อศูรขอบเขตวิญญาณอยู่ก็ต้องมีสมบัติที่ไม่ธรรมดาเหมือนกัน ”
” ข้าอยากรู้นักว่ามันจะปกป้องสมบัติเเบบไหนเอาไว้กันถ้าข้าไม่ลองไปดูอาจจะพลาดอะไรไปก็ได้ ”
เมื่อเฟยหลงกล่าวจบก็ได้กระโดดลงไปในเเอ่งน้ำขนาดใหญ่เเอ่งนั้นที่เคบเป็นที่อยึ่ของสัตว์อสูรขอบเขตวิญญาณ
” ตู้ม ”
เสียงร่างกายของเฟยหลงที่ตกกระทบน้ำเเละตอนนี้กำลังดำลงไปสำรวจยังก้นของเเอ่งนำ้แอ่งนี้
เมืือยิ่งดำลงไปลึกก็ยิ่งมืดเเต่เฟยหลงสามารถใข้สัมผัสวิญญาณของตนสำรวจรอบด้านเเม้ว่าจะมีสัตว์อสูรขอบเขตก่อกำเนิดว่ายไปมาอยู่
เเต่เมื่อมันเห็นเฟยหลงก็ได้รีบว่ายหนีอย่างรวดเร็วเพราะสัญชาตญาณของพวกมันเตือนว่าอย่าไปเจ้าใกล้สิ่งมีชีวิตนั้นโดยเด็จขาด
ระหว่างนั้นเฟยหลงก็ได้คิดว่า
‘ เมื่อไหร่มันจะถึงด้านล่างกัน ‘
เเละตอนนั้นเองที่มีเเสงเล็กดึงดูดเฟยหลงซึ่งมันเปร่งประกายเห็นได้อย่างชัดเจนในน้ำที่มืดสนิทขนาดนี้
เมื่อเฟยหลงเห็นดังนั้นจึงรีบเข้าไปดูว่ามันคืออะไรเเละเจ้าสิ่งนั้นก็ปรากฏต่อหน้าเฟยหลง
มันเป็นไข่มุกเม็ดหนึ่งมีเเสงเปร่งประกายอยู่ตลอดเวลาให้ความรู้สึกเย็นเมืาอสัมผัสมันเเละมีพลังปราณจำนวนหนึ่งอยู่ด้านในไข่มุกเม็ดนั้น
เฟยหลงที่เห็นดังนั้นก็ได้มีชื่อหนึ่งลอยขึ้นมาตามความทรงจำ
” ไข่มุกดวงดารา ”
เฟยหลงได้เเสดงสีหน้าเหม่อลอยนิดหนึ่งเเละไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงปรากฏอยู่ในที่เเห่งนี้เเม้ว่าจะพลังอยู่ไม่มากถ้าเทียบกันอันที่เฟยหบงเตยได้พบ
เฟยหลงได้คิดอยู่ในใจ
‘ ไม่คิดเลยว่าจะเจอมันอยู่ในที่เเห่งนี้ ‘
เฟยหลงได้ว่ายเข้ากลับขึ้นสู้ผิวน้ำอย่างรวบเร็วเทื่อเฟยหลงขึ้นมาปรากฏว่าเสื้อยผ้าของตัวเขานั้นไม่ได้เปือกเพราะเฟนหลงได้ใช้พลังปราณบางๆห่อหุ่มไว้รอบตัว
ซึ่งเมื่อบรรลุขอบเขตวิญญาณการควบคุมพลังปราณของเฟยหลงก็สามารถทำได้ดียิ่งขึ้น
เพราะว่าเเม้ในอดีตตัวเข้าตะมีพลังมากมายเเค่ไหนมีความรู้ความเข้าใจในสิ่งต่างๆมากเเค่ไหนเเต่สุดท้ายเเล้วตัวเขาก็ไม่สามารถเเสดงออกมาได้ทั้วหมด
เพราะร่างกายของเฟยหลงในตอนนี้สามารถทำได้เเค่นี้เท่านั้นเเละเมื่อมองไปยังไข่มุกดวงดารา
” เอาเถอะถึงเเม้ว่าข้าจะๆม่สามารถใช้อะไรมันได้มากมายในตอนนี้…… อนาคตนั้นไม่เเน่นอน”
เฟยหลงมองไปยังทางด้านที่เมืองหลวงอยู่เเล้วกล่าว่า
” ได้เวลากลับไปเเล้ว “
