เเต่ในจังหวะนั้นเองที่เสี่ยวไป๋รับรู้ถึงเจตนาที่ชายที่อยู่ตรงข้ามกับมันต้องการทำร้ายซูซ่านจึงรีบดีดตีวออกจากท่าทางนอนหมอบเเละใช้กรงเล็บตะปบไปยังมือของคุณชายเจียง
” สึบ ”
คุณชายเจียงที่ไม่ได้ระมัดระวังตัวเพราะว่าในเหมืองหลวงเเห่งนี้มีคนไม่มากนักที่มีความกล้าเเละอำนาจมากพอที่จะต่อกรกับตัวเขา
เมื่อรู้สึกตัวอีกทีก็ได้รับรู้ว่าที่มือของตนนั้นมีรอยกรงเล็บอยู่เเละเห็นสัตว์อสูรตนหนึ่งที่มีขนสีขาดกำลังจ้องมองตัวเขาด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร
” อ๋าว ”
” เจ้าคิดทำร้ายพี่หญิงของข้าได้ข้ารับปากกับพี่ใหญ่ไว้เเล้วว่าจะปกป้องนาง ”
ซูซ่านเป็นเพียงคนเดียวที่รู้ความหมายของเสียงร้องนั้นทำให้นางรู้สึกชื่นชมเสี่ยวไป๋ที่ช่วยเหลือนางไว้
เเต่คุณชายเจียงคนนั้นได้รู้ว่าเป็นฝีมือของเสี่ยวไป๋ที่ฝากรอยกรงเล็บเอาไส้ทำให้ตัวของเขาเริ่มมีความโกรธเเล้วกล่าวออกมาว่า
” เจ้าสัตว์อสูรต่ำต้อยเจ้าบังอาจทำร้ายข้าหรือ ”
เมื่อคุณชายเจียงกล่าวจบก็ได้ใช้หมัดของตนที่มีพลังปราณควบเเน่นอยู่ซัดใส่เสี่ยวไป๋
” ตู้ม ”
ร่่งกายของเสี่ยวไป๋ได้ลอยไปชนกับผนังเเละร่วงลงมาเเต่เสี่ยวไป๋นั้นก็ได้ลุกขึ้นมาอีกครั้งเเละเตรียมตั้งท่าโจมตีคุณชายเจียงคนนั้นต่อไป
” อ๋าว ”
” คิดว่าเเค่นี้จะหยุดข้าได้เหรอ ”
ซูซ่านที่ได้ยินเเละเห็นเสี่ยวไป๋ที่ร่างกายในตอนนี้ของมันเต็มไปด้วยฝุ่นผงเเล้วดูเหมือนว่าจะมีอาการบาดเจ็บอยู่บ้างไม่น้อย
ซูซ่านจึงกล่าวออกมาด้วยความโกรธ
” ท่านทำอะไรทำไมถึงทำร้ายเสี่ยวไป๋ ”
คุณขายเจียงหันกลับมาจ้องมองซูซ่านแล้วกล่าวออกมาว่า
” เสี่ยวไป๋งั้นเหรอ…………… คงจะเป็นชื่อของสัตว์อสูรตัวนี้ที่มันบังอาจทำร้ายข้าสินะ ”
คุณชายเจียงได้ยิ้มใฟ้กับซูซ่านอย่างเยือกเย็นพร้อมกับกล่าวออกมา
” เเล้วข้าจะทำอะไรกับมันเกี่ยวอะไรกับเจ้าด้วยละหรือเจ้ามีความสามารถหยดุข้าได้ ”
ซูซ่านที่เห็นอาการบาดเจ็บของเสี่ยวไป๋ก็รู้สึกสงสารมันอย่ามากเเละในใจของนางตอนนี้เต็มไปด้วยความโกรธ
” เจ้าบังอาจทำร้ายเสี่ยวไป๋เตรียมตัวให้ดีเถอะ ”
เมื่อซูซ่านกล่าวจบก็ได้ถ่ายเถพลังปราณเเละใช้ขาข้างนั้นเคลื่อนที่เข้าประชิดซึ่งการเคลื่อนไหวของนางนั้นเป็นการใช้ทักษะยุทธ์ที่เฟยหลใได้สอนให้กับนางเอาไว้
ฝ่ามือที่มีพลังปราณของซูซ่านก็ได้พุ่งเจ้าไปโจมตีใส่คูณชายเจียง
เเต่ก็มีเสียงของเหวินเซี่ยวเทียนดังขึ้นมา
” ไม่ได้นะซูซ่านเจ้าอย่าทำเเบบนี้…………. คุณชายเจียงอย่าทำอะไรนางเด็จขาด ”
” ตู้ม ”
เกิดเสี่ยงระเยิดดังขึ้นของการปะทะกันทพให้ซูซ่านถอยอแกไปหลายก้าวเเละมุมปากมีเลือดไหลออกมาเป็นสายเล็กๆ
คุณชายเจียงที่ได้ยินเสียงของเหวินเซี่นวเทียนได้ใช้พลังปราณออกมาเพียงพอที่จะทำให้ซูซ่านบ่ดเจ็บเท่านั้นเเละกล่าวออกมาว่า
” เจ้าอย่าได้ประเมินข้าต่ำไป ”
เหวินเซี่ยวเทียนไม่อยากเห็นซูซ่านถูกทำร้ายอีกเพราะว่าถึงเเม้พวกนางจะพึ่งเจอกันได้ไม่นานเเต่นางรู้สึกว่าซูซ่่านนั้นเป็นคนซื่อตรงเเละไม่เจ้าเล่ห์เหมือนพวกคนในตระกูลต่างๆที่นางเคยพบมา
ทำให้นางอยากทำความรู้จักใฟ้มากขึ้นเเต่มีคนที่นางไม่อยากเจอมากที่สุดก็คือคุณชายเจียงหรือเจียงลู่ฉีที่ชอบทำตัวเหมือนกับว่าเป็นเจ้าของนาง
เเละตอนนี้นางก็ได้โกรธอย่างมากที่มาทำร้ายคนที่นางอยากเป็นเพื่อนด้วยเเล้วตะฏกนออกมา
” หยุดเจ้านะเจียงลู่ฉีเจ้าคิดจะทำอะไรเพื่อนของข้า ”
เมื่อเจียงลู่ฉีได้ยินเสียงตะโกนจองเหวินเซี่ยวเทียนก็ได้หันกลับมายิ้มให้กลับนางเเละกล่าวว่า
” ในเมื่อคุณหนูเหวินบอกให้ข้าหยุดงั้นข้าก็จะหยุดให้ตามคำขอ ”
เเล้วเหลือบตามองซูซ่านพร้อมกล่าวออกมาว่า
” เจ้ายังถือว่าโชคดีที่คุณหนูเหวินขอร้องข้าให้ไว้ชีวิตเจ้า………… เเต่ถ้ามีอีกคราวหน้าข้าจะสังหารเจ้าอย่างเเน่นอน ”
ซูซ่านได้มองเหวินเซี่ยวเทียนด้วยดวงตาที่เปล่งประกายเป็นสีเขียวอ่อนขึ้นมาชั่วครู่เเละกล่าวสาบานในใจ
” ข้าจะทำให้เจ้าได้ชดใช้……… ในสิ่งที่เจ้าทำกับเสี่ยวไป๋ “
