เฟยหลงได้เดินออกจากห้องที่ไว้ใข้ทอสอบเเบะในมือของตัวเขาตอนนี้นั้นทีขวดหยกที่ใส่เม็ดยาสีฟ้าสดใสราวกับสีของท้องฟ้าก็ไม่เชิง
ซึ่งก็คือเม็ดยาที่เฟยหลงได้ปรุงออกมานั้นระหว่างที่กำบังเดินอยู่นั้นได้เฟยหลงได้โยนขวดหยกที่ใส่เม็ดยาสีฟ้าสดใสในมือเล่นและกล่าวออกมา
” ถ้าข้ากลับไปคงต้องใช้เม็ดยานี้บ่มเพาะดีหรือว่าจะนำมันไปประมูลเพื่อหาเงินเพิ่มดีละ ”
” เมื่อลองดูจากศถานการณ์ตอนนี้เเล้วนั้นคงต้อง………. ”
ระหว่างที่เฟยหลงได้เดินไปด้วยคิดไปด้วยนั้นตัวเฟยหลงไม่ได้สีงเกตุเห็นเลยว่ามีเงาสีขาวสายหนึ่งกำลังเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ตัวอย่างเงียบเชียบ
เเละตอนนั้นเองที่เฟยหลงได้โยนขวดหยกที่ใส่เม็ดยาจึ้นเป็นจังหวะเดียวกับที่เงาสีขาวได้กระโดดออกมา
เฟนหลงที่รู้สึกแปลกเพราะว่าทำไมขวดหยกถึงไม่ตกลงมาอยู่บนฝ่ามือของตนจึงเงยหน้ามองก็พบว่าขวดหยดที่ใส่เม็ดยาของเขานั้นได้หายไป
เเล้วเป็นจังหวะเดียวกันที่เฟยหลงเห็นเงาสีขาวพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วราวกับสายลมที่พัดผ่านไปจึงตะโกนออกมาว่า
” เจ้ายังอาจขโมยของไปจากข้างั้นเหรอ…….. อย่าคิดว่าจะหนีไปได้เชียวละมาให้ข้าจับตัวซะดีๆ”
เฟยหลงได้กล่าวโดยที่ตัวเขานั้นได้ใช้ทักษะยุทธ์ตามเงาสีขาวนั้นไป
โดยที่เงาสีขาวนั้นได้พุ่งไปต่อโดยที่ไม่สนใจเฟยหลงที่กำลังตามมาด้วยความเร็วที่ไม่ต่างกันมาก
ทั้งสองได้สสิ่งไปจนกระทั้งเงาสีขาวนั้นได้หยุดตรงมุมหนึ่งเเละมีหางสีขาวหางหนึ่งโผล่ออกมาเล็กน้อย
เฟยหลงที่เห็นดังนั้นจึงใช้ความระมัดระวังตัวสูงมากเเละใช้พลังทั้งหมดปกปิดตัวตนพร้อมกับเข้าไปใกล้หางสีขาวหางนั้นเเล้วระเบิดพลังออกมาด้วยความเร็วเเละคว้าไปที่หางนั้น
ซึ่งทางด้านเงาสีขาวที่ถูกคว้าหางได้ร้องออกมาด้วยน้ไเสียงตกใจอย่างมาก
” อ๋าว ”
เฟยหลงรู้สึกว่าเสียร้องนั้นมันช่างคุ้นเคยเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อนเเต่ตอนนั้นตัวเขาก็ไม่ได้เอะใจ
เเต่ทางด้านเฟยหลงไม่ได้หยุดการกระทำเเล้วใช้มือทั้งสองจับไปที่ลำตัวของมันพร้อมกล่าวออกมาว่า
” ไหนข้าขอดูหน้าเจ้าหน่อยว่าใครมันบังอาจขโมยของๆข้าไปต่อหน้าต่อตา…………… ”
เเต่ไม่ได้กล่าวจบก็เพราะว่าใบหน้านั้นมันช่างคุ้นเคยเเล้วยังจะมีเสียงร้องในตอนนั้นอีก
” ทำไมเป็นเจ้าละเสี่ยวไป๋ ”
เฟยหลงได้กล่าวชื่อของเงาสีขาวนั้นออกมาด้วยความมึนงงว่าทำไมเสี่ยวไป๋ถึงทำอย่างนี้ได้
เสี่ยวไป๋ที่โดนเฟยหลงจับได้นั้นก็ได้ร้องตอบเฟยหลงกลับไป
” อ๋าว~~ ”
หนึ่งสัตว์อสูรหนึ่งมนุษย์ได้จ้องมองหน้ากันอยู่ขั่วครู่เเละตอนนั้นเองที่มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
” ท่านพี่เฟยหลงท่านทำอะไรอยู่ละ ”
เเล้วเมื่อดวงตาเจ้าของเสียงนั้นได้เห็นเสี่ยวไป๋ก็ได้กล่าวออกมาด้วยความสบายใจ
” เสี่ยวไป๋ในที่สุดข้าก็หาเจ้าพบเจ้าหายตัวไปแบบนี้ข้าเป็นห่วงมากเลยรู้ไหม ”
” เเล้วเจ้าไปไหนทำไมไม่บอกข้าเลยปล่อยให้ข้ามัวเเต่หาตัวเจ้าอยู่ตั้งนาน ”
ใช่เเล้วเจ้าของเสียงนั้นคือซูซ่านเเต่พอนางได้สังเกตุเห็นว่าเสี่ยวไป๋นั้นได้ถูกเฟยหลงจับอยู่ก็ได้กล่าวถามออกมาด้วยความประหลาดใจ
” เอ่อ…………… ท่านพี่เฟยหลงท่านจับเสี่ยวไป๋ไว้ทำไม ”
เฟยหลงที่เห็นซูซ่านตามมาก็รู้สึกว่าสถานะการในตอนนี้นั้นให้ความรู้สึกแปลกๆเเละอึดอัดใจนิดหน่อยที่จะกล่าวออกมา
” พวกข้านั้น……………. กำลังลองประลองความเร็วว่าใครเหนือกว่ากันใช่ไหมเสี่ยวไป๋ ”
” อ๋าว ”
เเน่นอนว่าเสี่ยวไป๋ที้โดนเฟยหลงจับอยู่ก็ได้รองออกมา
” อ๋าว ”
” ใช่เล้วขากับท่านพี่เฟยหลงกำลังประลองความเร็วกันอยูเเต่ข้าพ่ายเเพ้เเละโดนจับได้ ”
เเต่ในใจของเสี่ยวไป๋นั้นเเอบด่าความหนาด้านของเฟยหลง
” พี่ใหญ่ท่านช่างเป็นคนกลับดำเป็นขาวได้อย่างรวดเร็วจริงๆข้าคนนี้ขอนับถือเลย “
