เฟยหลงที่อยู่ในห้องนั้นก็ได้ลุกขึ้นเเละเดินไปยังประตูห้องเเละกล่าวออกมาว่า
” ข้าจะรออยู่ด้านนอก ”
ด้านในห้องเหลือเพียงเเค่เจียงหงเเละชายชราชางฟู่เท่านั้น
ทั้งสองได้นั่งอยู่ตรงข้ามกันเเละเงียบจนกระทั้งเจียงหงได้กล่าวออกมา
” ท่านปู่ข้าต้องตามเขาไปจริงๆใช่ไหม ”
ชายชารชางฟู่ที่ได้ยินหลานสาวของคนกล่าวออกมาเช่นนั้นก็ได้กล่าวตอบกลับไป
” อืม……………….เจ้าไปเถอะข้าอยากให้เจ้ามีอนาคตที่ดีกว่านี้อย่าติดอยู่ที่เมืองเล็กในโลกใบนี้เลย ”
” ชายหนุ่มคนนั้นมีความสามารถพอเเค่ทักษะที่ใข้ในการปรุงยาข้าก็ไม่อาจสู้ได้เลยเเม้เเต่น้อยถ้าเขาปรุงยาระดับเดียวกับข้าตัวข้าคงพ่ายเเพ้อย่างเเน่นอน ”
เจียงหงที่ได้ยินเช่นนั้นจึงหลับตาลงครุ่นคิดเรื่องราวต่างๆที่ชายชราชางฟู่ได้กล่าวเกี่ยวกับเฟยหลงออกมา
เวลาผ่านไปไม่นานเจียงหงก็ได้ลุกขึ้นเเละเดินไปหยุดยังหน้าประตูพร้อมกับกล่าวออกว่า
” ข้า………….. จะตามเขาไป ”
ชายชราชางฟู่ที่ได้ยินเช่นนั้นจึงกล่าวตอบกลับไปว่า
” ดีที่สุดเเล้วละที่เจ้าเลือกทางนั้น………….. ข้าขออวยพรให้เจ้าโชคดีละกันหงเอ๋อ ”
ชายชราชางฟู่ได้นิ่งเงียบไปเจียงหงนั้นยืนอยู่กันที่อยู่เเบบนั้นน้ำตาค่อยไหลลงมาจากหางตาของนางอย่างเงียบๆ
จนในที่สุดตอนที่นางจะเปิดประตูเเล้วจากไปนั้นก็ได้ยินเสียงของชายชราชางฟู่กล่าวออกมาว่า
” ข้าจะเป็นปู่ของเจ้าเสมอเเม่ว่าเจ้าจะจากไปไกลเเค่ไหนก็ตามข้าจะเป็นปู่ของเจ้า………..เเละเป็นคนในครอบครัวคนหนึ่งของเจ้าตลอดไป ”
เจียงหงทัี่ได้ยินคำกล่าวของชายชราชางฟู่ก็ได้กล่าวออกมาว่าด้วยน้ำเสียงอันเเผ่วเบาก่อนจะเปิดประตูจากไป
” ข้าจะจดจำไว้……………..ไม่ลืมเลือน ”
ชายชราชางฟู่เป็นนักปรุงยามีสัมผัสวิญญาณอันเฉียบเเหลมเพียงเเค่เสียงที่เจียงหงจะกล่าวออกมานั้นเเผ่วเบาเพียงใดเเต่
สำหรับตัวเข้านั้นได้ยินอย่างชัดเจนดังก้องอยู่ในความคิดของชายชรา
เมื่อมองไปยังรอบห้องอีกครั้งก็ไม่ได้เห็นเจียงหงอีกเเล้วซึ่งเเปลว่านางนั้นได้จากำปแล้วจริง
” เฮ้อ ”
เฟยหลงที่กำลังยืนอยู่ด้านนอกนั้นอย่างเงียบสงบก็ได้ยินเสียงประตูที่ถูกเปิดออกมาพร้อใกับเจียงหงที่เดินออกมา
เฟยหลงไม่ได้หันกลับมามองนางเเต่ใช้เสียงที่เต็มไปด้วยความหวังดีที่เปรียบดังเเสงสว่างปลอบโยนนางที่กำลังเศร้าใจ
” ทุกอย่างต้องดำเนินต่อไปด้านหน้าสิ่งที่เจ้าเลือกนั้นเป็นสิ่งที่ดีที่สุดอย่างเเน่นอน…………. เจ้าในตอนนี้อยู่ในจุดเริ่มต้นปู่ของเจ้านั้นอยู่เส้นทางของเขาใกล้จะถึงจุดสิ้นสุดเเล้วเเต่…………”
จียงหงที่ได้ฟังคำกล่าวของเฟยหลงนั้นราวกับได้ยินเสียงที่ชี้เเนะเเนวทางให้กับนางเเต่เมื่อได้ยินเฟยหลงหยุดไปก็ได้กล่าวขึ้นมาว่า
” เเต่อะไร…………… ”
ที่เจียงหงกล่าวถามออกมานั้นเพราะตัวนางนั้นไม่รู้ว่าชายชราชางฟู่นั้นเหลือเวลาอยู่เท่าไหร่
เเต่ด้วยอายุเเละทรัพยากรที่มีอยู่นั้นชายชราได้เเต่ติดค้างอยู่กับที่ไม่สามารถทะลวงขั้นขอบเขตได้ก็มิอาจเพิ่มอายุไขได้เช่นกัน
เฟยหลงก็ได้กล่าวตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่มีความยิ่งใหญ่
” โลกใบนี้นั้นยังมีสิ่งต่างๆมากมายไม่ว่าจะเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่ทำให้การบ่มเพาะของเจ้ารวดเร็วจึ้นกว่าเดิมหลายร้อยเท่าพันเท่าก็มี ”
” ไม่เว้นเเม้เเต่เม็ดยาที่ใช้ทะลวงขั้นพลังได้อย่างเเน่นอนหรือสิ่งของบางอย่างที่สามารถยืดอายุไขออกไปได้อีก ”
เจียงหงที่ได้ยินเฟยหลงกล่าวเกี่ยวกับสิ่วที่นางเคยได้ยินมาว่ามันเป็นเเค่ตำนาน
” ในโบกนี้มันมีสิ่งของเเบบนั้นอยู่จริงๆเหรอ ”
เฟยหลงได้ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่เชื่อมั่นอย่างเต็มเปี่ยม
” ในโลกนี้นั้นมีสิ่งที่ข้ากล่าวออกมาอย่างเเน่นอนเเละบางทีอาจจะมีสิ่งที่ดีกว่าอยู่………….”
