เมื่อสิ่งนี้ถูกนำออกมานั้นเหล่าตระกูลใหญ่เเละผู้มีอำนาจในเมืองต่างก็เเย่งชิงกัน
” ข้าเสนอราคาหนึ่งล้านเหรียญ ”
” พวกเจ้าอย่าคิดจะได้สิ่งนี้ไปตระกูลข้าเสนอราคาหนึ่งล้านห้าเเสน ”
” เจ้าคิดว่าตระกูลเจ้าเป็นตระกูลเดียวเหรอที่ต้องการสิ่งนี้ ”
การประมูลได้ดำเนินต่อไปโดยที่เหล่าผู้ประมูลที่เป็นเพียงผู้บ่มเพาะพเนจรที่ออกท่องไปทั่วเเละเหล่ากลุ่มที่มีอำนาจด้อยกว่า
นั้นไม่ได้เจ้าร่วมประมูลเพื่อเเน่งชิงสิ่งของชิ้นสุดท้ายเพราะว่าพวกเจานั้นไม่อาจล่วงเกินคนเหล่านั้นได้
ยกเว้นก็เเต่ว่าพวกเขาจะกลัวว่าตนนั้นมีอายุยืนยาวเกินไปเท่านั้น
สำหรับเฟยหลงเเล้วเมื่อได้เห็นสิ่งของชิ้นสุดท้ายที่ถูกนำออกมาประมูลก็ได้หมดความสนใจไปในทันที
” ถึงสิ่งนี้มันจะดีเเต่สำหรับคัวข้าเเละพวกเจ้านั้นมันไม่ดีพอ ”
เพราะว่าเฟยหลงนั้นสามารถปรุงยาต่างๆมากมายไม่ว่าจะเป็นเม็ดยาที่ช่วยเรื่องการบ่มเพาะหรือค่ายกลที่สามารถรวบรวมพลังปราณเอาไว้เป็นจำนวนมาก
ซูซ่านที่เห็นว่าเฟยหลงไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลยเเม้เเต่น้อยก็ได้กล่าวถามออกมาว่า
” ท่านพี่เฟยหลงท่านไม่สนใจสิ่งนั้นที่เหล่าผู้คนแย่งกันประมูลอย่างบ้าคลั้งเลยเหรอ ”
เฟยหลงได้ส่ายหน้าของตนพร้อมกับกล่าวออกมา
” มันเป็นสิ่งถือถือว่ามีค่าอย่างมากเเต่สำหรับตัวข้าเเล้วนั้นข้าสามารถสร้างสิ่งที่ดีกว่านี้ได้ ”
หลังจากการประมูลได้จบลงเฟยหลงได้เดินออกจากโรงประมูลพร้อมกับพวกซูซ่าน
เเต่เเล้วตอนนั้นเองที่บนทางผ่านนั้นได้มีทหารกำลังเดินมุ่งหน้าไปยังประตูเมืองโดยที่ด้านหน้านั้นมีชายวัยกลางคนที่คาดการณ์ว่าจะเป็นเเม่ทัพ
เฟยหลงที่เห็นว่าทหารที่รวบตัวกันมากมายขนาดนี้เพราะว่าเกิดสงครามหรืออะไรบางอย่างขึ้นจึงกล่าวถามเจียงหง
” พวกทหารเหล่านี้กำลังจะไปไหนกัน ”
เจียงหงที่เห็นว่ามีทหารเหล่านี้กำลังเดินทางกันไปยังประตูเมืองจึงกล่าวออกมาด้วยความเเปลกใจ
” ท่านอาจารย์ข้าว่ามันต้องมีอะไรเกิดขึ้นเเถวชายเเดนทางตอนเหนือของอาณาจักรเเน่นอนเพราะในตอนที่ท่านกำลังบ่มเพาะอยู่นั้นข้าได้ข่าวมาว่าได้มีสัตว์อสูรจำนวนมากกำลังบุกโจมตีป้อมปราการอย่างบ้าคลั้ง ”
เฟยหลงที่ได้ยินเช่นนั้นจึงกล่าวถามด้สยความสนใจ
” เมืองชายเเดนนั้นมีสัตว์อสูรบุกโจมตีบ่อยอย่างนั้นเหรอ ”
เเต่เมื่อเจียงหงที่ได้ยินคำถามของเฟยหลงได้ส่ายหน้าพร้อมกับขมวดคิ้วเเละกล่าวออกมา
” เมืองชายเเดนทางตอนเหนือนั้นอยู่ติดกับผืนป่าขนาดใหญ่เเห่งหนึ่งซึ่งสัตว์อสูรเหล่านั้นในทุกปีจะมีการบุกโจมตีป้อมปราการของเมืองขายเเดน ”
” เเต่…………..ข้าจำได้ว่ามันยังไม่ถึงเวลาที่เหล่าสัตว์อสูรพวกนั้นจะบุกโจมตีเมืองชายเเดนทางตอนเหนือเเต่ปีนี้ทำไมพวกมันถึงบถกก่อนกำหนด ”
ซูซ่านที่ยืนอยู่ข้างเฟยหลงนั้นก็ได้กล่าวออกมาว่า
” มีการกำหนดเดือนที่เเน่ชัดว่าสัตว์อสูรเหล่านี้จะบุกโจมตีเมืองด้วยเหรอ ”
เจียงหงได้กล่าวตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงครุ่นคิด
” ใช่การบุกเเต่ละครั้งพวกมันจะบุกมาเดือนเดียวกันกับทุกปีเเต่ปีนี้พวกมันกลับบุกโจมตีก่อนกำหนด ”
ซูซ่านก็ได้กล่าวถามต่อไปอีก
” งั้นพวกมันที่มีเวลาบุกโจมตีที่เเน่นอนเพราะอะไร ”
เจียงหงจึงกล่าวอธิบายเรื่องราวเหล่านี้ให้เเก้ซูซ่าน
” ช่วงของเดือนที่สัตว์อสูรบุกโจมตีคงเป็นเพราะในป่าคงมีสัตว์อสูรอยู่เป็นจำนวนมากเเละยังรวมถึงการขาดเเคลนอาหารซึ่งจำนวนอาหารอาจจะไม่เพียงพอ ”
” เเละนี่อาจจะเป็นเหตุผลของการออกมาบุกโจมตีเมืองของพวกสัตว์อสูรเพื่อหาเเหล่งอาหารก็เป็นได้ ”
เฟยหลงที่เงียบอยู่ตลอดกำลังให้ความสนใจกับเรื่องราวที่เจียงหงได้กล่าวออกมาอย่างมากเพราะมีเพียงเหตุผลเเค่นั้นมันอาจจะดีพอเเล้วที่สัตว์อสูรจะบุกมาโจมตี
เเต่ครั้งนี้พวกมันกลับมาเร็วกว่ากำหนดถ้าเทียบกับปีก่อนๆที่ผ่านมาจึงกล่าวออกมาว่า
” ดูเหมือนว่าเมืองหลวงเเห่งนี้คงไม่สงบสุขอีกต่อไปแล้ว “
