เเละตอนนั้นเองที่พวกเฟนหลงได้ยินเสียงคำรามดังออกมาจากห้องขังที่อยู้ไม่ไกล
” อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก ”
ซูซ่ารที่ได้ยินเสียงก็เริ่มขยับเข้ามาใกล้เฟยหลงอย่างช้าๆเเล้วกล่าวถามออกมา
” ท่านพี่เฟยหลงนั้นมันเสียงอะไรกัน ”
ตั้งเเต่การเดินทางจากเมืองฟ้ากระจ่างนั้นมายังเมืองหลวงเเห่งนี้ซูซ่านได้พบเจอเสียวคำรามของสัตว์อสูรมาไม่น้อย
เเต่ถ้าเทียบกันเเล้วเสียงคำราทนี้นั้นเต็มไปด้วยความโกรธเเค้นเเละบ้าคลั่งราวกับต้องการทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้า
เฟยหลงได้กบ่าวตอบซูซ่านกลับไปสั้นๆว่า
” ไปดูกันเถอะ ”
เมื่อกล่าวจบเฟยหลงได้เดินไปยังห้องขังอย่างรวดเร็วซูซ่านเเละเสี่ยวไป๋ที่เห็นดังนั้นจึงรีบเดินตามไป
พวกเฟยหลงได้เดินจนพบกับจ้าวเฉินที่หยุดอยู้หน้าห้องขังห้องหนึ่งซึ่งด้านในมีชายคนหนึ่งกำลังถูกล่ามไว้ด้วยโซ่
เเม้ว่าทหารนายจะพยามๆเเค่ไหนก็หลุดออกจากโซ่ที่ล่ามเเขนทั้งสองข้างของเขาไม่ได้
จ้าวเฉินที่ยืนอยู่ด้านหน้าห้องขังก็ได้กล่าวถามทหารนายนั้นออกมาว่า
” ถึงขนาดต้องใช้โซ่ล่ามเขาเอาไว้เลยหรือ ”
ทหารนายนั้นได้ตอบกลับไปด้วยเสียงราบเรียบ
” พวกเราต้องทำเเบบนี้เพราะว่าชายคนนั้นมีพละกำลังอย่างมากถ้าจะปล่อยเขาให้อยู่ในห้องขังเเบบนั้น ”
” เข้าจะเริ่มทุบทำลายข้าวของที่อยู่รอบๆโดยไม่สนใจว่าจะสามารถทำลายด้วยกำลังของตนเองได้หรือไม่ ”
จ้าวเฉินได้เดินเข้าไปใกล้ห้องขังมากขึ้นเเละหยุดอยู่ตรงหน้าประตูที่มีกรงเหล็กกั้นอยู่ไว้ไไม่ไกล
ทหารนายนนั้นที่ถูกล่ามโซ่เอาไว้เมื่อเห็นจ้าวเฉินได้เดินเข้ามาก็พยามดิ้นรนอย่างนิ่งเเละมองจ้าวเฉินด้วยความกระหายราวกับว่าต้องการกลืนกินจ้าวเฉินเข้าไป
ทหารที่พาจ้าวเฉินมายังห้องขังเเห่งนี้ก็ได้กล่าวเตือนจ้าวเฉินด้วยท่าทางรีบร้อนใจ
” ท่านเเม่ทัพจ้าวข้าว่าอย่าเข้าไปใกล้ชายคนนั้นเถอะจนว่าเราจะรู้สาเหตุที่เเท้จริง ”
จ้าวเฉินที่ได้ยินดังนั้นจึงกล่าวตอบทหารนายรั้นกลับไปว่า
” ไปเป็นไรหรอกต่อให้โซ่ที่ล่ามเขาไว้จะพังทลายเเต่เจ้าคิดว่าตัวเขาจะทำอะไรข้าได้เหรอ ”
ทหารนายนั้นที่ได้ยินจ้าวเฉินกล่าวตอบกลับมาเเบบนั้นก็ได้เงียบไปเพราะว่าเมื่อครู่เขาคงจะรีบร้อนเกิดไป
จนลืมว่าจ้าวเฉินนั้นเป็นเเม่ทัพเเละขอบเขตพลังของเขาคือขอบเขตหลอมรวม
จ้าวเฉินที่ยืนสังเกตุทหารนายนั้นที่ถูกล่ามเอ่าไว้ด้วยโซ่อย่างใกล้ชิดเเล้วกล่าวออกมาว่า
” มันเพราะอะไรกันเเน่ถึงทำให้ทหารนายนี้ที่ตายไปแล้วกลับฟื้นขึ้นมาเเล้วไล่โตมตีทุกอย่างโดยไม่สนใจเลยว่าพวกเขานั้นเคยเป็นทหารจองอาณาจักรสายลมเหมือนกัน ”
เฟยหลงได้เดินมาจนไดด้ยินคำกล่าวนี้ของจ้าวเฉินจึงกล่าวตอบกลับไปว่า
” ทหารนายนั้นเขาไม่ได้เป็นมนุษย์อีกเเล้ว ”
จ้าวเฉินที่เห็นเฟยหลงก็อดไม่ได้ที่จะเเปลกใจเเล้วกล่าวถามเฟยหลงกลับไป
” ทำไมเจ้าถึงบอกว่าเขานั้นไม่ใช่มนุษย์อีกเเล้วเพราะอะไร ”
เฟยหลงได้กล่าวตอบจ้าวเฉินด้วยท่าทีจริงจัง
” ข้าก็รู้สึกว่าทำไมถึงได้กลิ่นที่คุ้นเคยเเบบนี้มาก่อนที่เเท้ทหารซากศพของเผ่าปีศาจมาปรากฏตัวอยู่ในที่เเห่งนี้ได้อย่างไร ”
จ้าวเฉินที่ได้ฟังสิ่งที่เฟยหลงกล่าวออกมาก็กล่าวถามกลับไปอย่างรวดเร็วว่า
” เจ้าบอกว่าซากศพปีศาจมันคืออะไรกันเเล้วเผ่าปีศาจนี้มาจากไหนกัน ”
เฟยหลงได้มองชายที่กำลังบ้าคลั่งอยู่เเล้วกล่าวออกมา
” ในอดีตบนโลกใบนี้นั้นได้มีเผ่าปีศาจอยู่ทั่วทุกหนเเห่งเเต่เเล้วเพราะเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้เผ่าปีศาจส่วนมากถูกทำลายจากสงคราม ”
” ที่นำโดยมนุษย์คนหนึ่งทำให้เผ่าปีศาจต้องหลบซ่อนตัวเองเเละเรื่องราวของพวกมันนั้นได้ถูกลืมเลือนไปตามกาลเวลา ”
เมื่อกล่าวถึงตอนนี้เฟยหลงได้เงียบไปเเล้วกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่มห้ความรู้สึกหนาวเหน็บ
” รอวันที่พวกมันจะกลับมาอีกครั้งเเละย้อมทุกสิ่งด้วยเลือด “
