เทพจักรพรรดิ​สงคราม – ตอนที่ 178 ก็ใช่ว่าจะไม่มีทาง

จ้าวเฉินที่ยืนฟังเรื่องราวที่เฟยหลงกล่าวออกมาจนจบก็ได้้ถามขึ้นมาว่า

” ตอนนี้ข้าก็พอเข้าใจขึ้นมาหนิดหน่อยเเล้วละว่าทำไมหลานสาวของข้านั้นถึงได้ยอมรับเจ้าเป็นอาจารย์​ของนาง ”

ก่อนที่จะถอนหายใจเเล้วกล่าวถามเฟยหลงเกี่ยวกับเรื่องที่เฟยหลงเล่าให้พวกเขาฟัง

” เเล้วเรื่องนั้นมันเป็นความจริงงั้นทำไมตลอดเวลาที่ผ่านมาพวกมันจึงไม่ปรากฏ​ตัวออกมา ”

เฟยหลงได้กล่าวตอบ้จาวเฉินกลับไปว่า

” นั้นก็เพราะว่าพวกมันรอที่จะฟื้นฟูเผ่าปีศาจอย่างเงียบๆก่อนที่จะกลับมาอีกครั้งไม่ก็……………. ”

จ้าวเฉินได้กล่าวถามต่อไปว่า

” ไม่ก็อะไรหรือ ”

เฟยหลงได้กล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่กำลังครุ่นคืดเรื่องราวในอดีต

” ไม่ก็อาจจะเป็นวิญญาณ​ของพวกมันที่เหลือรอดหรือไม่ก็พวกที่ถูกผนึกเอาไว้เเต่ข้าว่าอย่างหลังนั้นน่าจะไม่ใช่ ”

จ้าวเฉินที่ได้ยินก็ได้กล่าวถามเฟยหลงกลับไปว่า

” การปิดผนึกที่เจ้าพูดถึงก็คือการกักจังพวกมันเอาไว้ด้วยค่ายกลหรือเคล็ดวิชาบางอย่างงั้นเหรอ ”

เฟยหลงได้กล่าวตอบจ้าวเฉินกลับไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

” ใช่เเล้วละ ”

จ้าวเฉินที่ได้ยินเฟยหลงกล่่าวตอบกลับมาเเบบนั้นก็ได้กล่าวถามกลับไปอีกว่า

” ทำไมถึงเป็นไปไม่ได้ ”

เฟยหลงได้กล่าวตอบจ้าวเฉินกลับไป

” เผ่าปีศาจบางเผ่านั้นมีร่างกายที่ไม่ธรรมดาการจะสังหารพวกมันนั้นจะต้องใข้เวลาเเละความพยามยามอย่างมากถ้าเผ่ามนุษย์​ที่บ่มเพาะต่อสู้กับเผ่าปีศาจที่มีขอบเขตเท่าเทียมกัน ”

ซูซ่านเเละเจียงหงที่ได้ยืนฟังเรื่องราวที่เฟยหลงได้เล่าออกมาเเละกล่าวตอบคำถาทของจ้าวเฉินก็ได้รู้สึกว่า

โลกในสายตาของพวกนางในตอนนี้นั้นเปิดกว้างขึ้นอีกเเล้วเเละตอนนั้นเองซูซ่านก็ได้กล่าวถามเฟยหลงออกมา

” ท่านพี่เฟยหลงทำไมท่านพี่จึงรู้เรื่องราวมากมายขนาดนั้นกัน ”

เจียงหงที่เห็นซูซ่านกล่าวถามออกมาตึงกบ่าวถามในเรื่องเดียวกัน

” ใช่เเล้วท่านอาจารย์​ทำไมท่านจึงรู้ได้ละ ”

เฟยหลงได้ยิ้มให้อย่างลึกลับเเล้วกล่าวตอบ

” ถ้าเจ้าขยันอ่านหนังสือให้มากหน่อยอาจจะมีความรู้เพิ่มขึ้นไม่มากก็น้อย ”

เจียงหงที่ได้เห็นรอยยิ้มของเฟยหลงเเละคำตอบที่เฟยหลงกล่าวออกมาก็ได้เเต่เเอบก่นด่าเฟยหลงว่า

” เรื่องบ้าอะไรกันข้าไม่เชื่อหรอกว่าสิ่งที่ท่านรู้นั้นมาจากการที่ท่านอ่านหนังสือเป็นจำนวนมาก ”

เเต่ซูซ่านกลับตอบเฟยหลงกลับไปด้วยรอยยิ้มว่า

” งั้นถ้าข้าอ่านหนีงสือมากขึ้นข้าก็จะมีความรู้มากยิ่งขึ้นไปอีกงั้นเหรอ ”

เฟยหลงได้เดินมาพร้อมกับใช้มือลูบศรีษะ​ซูซ่านอย่างเบาๆเเล้วกล่าวตอบกลับไปว่า

” ใช่เเล้วถ้าเจ้ายิ่งอ่านหนังสือเจ้าก็จะยิ่งมีความรู้มากมาย ”

เเล้วเฟยหลงก็ได้ใช้ดวงตาของตนมองไปทางเจียงหงเเล้วกล่าวออกมา

” เเต่ก็มีคนบางคนที่ไม่เชื่อว่าการอ่านหนังสือนนั้นจะทำให้ตัวเองนั้นมีความรู้มากเหมือนข้า…………….. ”

ซูซ่านก็ได้เเปลกใจเเล้วครุ่นคิดว่าเฟยหลงกำลังกล่าวถึงใครส่วนทางด้านของเจียงหงที่ถูกเฟยหลงมองเเบบนั้นเเล้วยังได้ยินสิ่งที่เฟยหลงกล่าวออกมาอีด

ก็ได้รู้สึกขุ่นเคือง​เเล้วใช้สายตามองเฟยหลงที่กำลังยืนคุยกับซูซ่านอยู่เหมือนกับจะบอกว่า

” นี่ไออาจารย์​บ้าเเอบด่าข้าว่าโง่เหรอ ”

เฟยหลงไม่ได้สนใจสายตาของซูซ่านเเล้วกล่าวกับจ้าวเฉินต่อ

” สำหรับการที้ท่านจะพิสูจน์​ว่าคำพูดข้าเป็นหรือไม่นั้นท่านก็น่าจะรู้ว่าทหารนายนี้นั้นมีสภาพเป็นอย่างไร ”

” ทางที่ดีท่านอย่าคิดที่จะส่งกองทหารเข้าไปอีกดีกว่าไม่งั้นผลลัพธ์​ที่ได้ก็เหมือนกับวันนี้ ”

จ้าวเฉินได้ขมวดคิ้วเเล้วครุ่นคิดอย่างจริงจังเวลาผ่านชั่วครู่ไปจนกระทั่งจ้าวเฉินได้กล่าวออกมาว่า

” งั้นข้าควรทำอย่างไรดีกับเรื่องนี้ ”

เฟยหลงได้ยินจ้าวเฉินกล่าวออกมาเเบบนั้นก็ได้ตอบกลับไป

” มันก็ใช่ว่าจะไม่มีทาง “