เทพจักรพรรดิ​สงคราม – ตอนที่ 201 ตอนนี้เเหละเสี่ยวไป๋

เฟยหลงเเละเสี่ยวไป๋ที่โดนเเรระเบิดกระเเทกไปนั้นก็ได้ลอยออกห่างจากหน้าผาที่ใช้สำหรับปีไปยังด้านล่าง

” พรึบ ”

เสียงของปีกที่กระพือเพื่อรักษา​สมดุลให้เฟยหลงลอยตัวอยู่ได้ดังขึ้น

ตอนนั้นเองหลังจากที่เฟยหลงสามารถลอยตัวอยู่ได้เเล้วเสี่ยวไป๋ก็ส่งเสียงร้องขึ้นมา

” อ๋าว~~~ตอนนี้ข้าอยู่ที่ไหนกันหรือว่ามันคือ…….. ”

เสี่ยวไป๋ที่กำลังใช้อุ้งเท้า​ปิดตาทั้งสองข้างอยู่นั้นก็ได้ลืมตาขึ้นมาก็พบกับเฟยหลงเเล้วกล่าวออกมาด้วยความดีใจว่า

” อ๋าว~~~พี่ใหญ่ท่านก็ตายจากเเรงระเบิดนั้นอย่างั้นเหรอ……….. ดูเหมือนว่าข้าจะไม่ได้อยู่คนเดียว ”

เฟยหลงที่ได้ยินคำพูดของเสี่ยวไป๋ดังขึ้นมานั้นเส้นเลือดบนหน้าผาก​ก็ผุดขึ้นมามือทั้งสองข้างที่อุ้มเสี่ยวไป๋อยู่นั้น

ก็อยากที่จะปล่อยมันลงไปตอนนี้เลยเเต่สุดท้ายเเล้วเฟยหลงไม่ได้ทำเเล้วกล่าวออกมา

” เฮ้…………….. เสี่ยวไป๋เจ้าจะสาบเเช่งข้าเเบบนี้ไม่ได้นะข้ายังไม่ได้ตาย ”

เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินดังนั้นก็ได้กล่าวถามอย่างงงงวยกลับไป

” หืมพี่ใหญ่ยังไม่ได้ตายอย่างงั้นเเล้วข้าละ ”

เฟยหลงที่ได้ยินดังนั้นก็ได้กล่าวออกมาว่า

” เจ้าก็ยังไม่ตายเหมือนกับข้านั้นเเหละ ”

เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินดังนั้นดวงตาของมันที่กำลังล่องลอยอยู่ก็ได้เป็นประกายขึ้นมาอย่างรวดเร็วเเล้วส่งเสียงร้องตอบเฟยหลง

” นี่ข้ายังไม่ตายจริงๆด้วย ”

พร้อมกับใช้อุ้งเท้าจับตามร่างกายเเละใบหน้าของเฟยหลงอีกด้วย

” ทั้งข้าเเละพี่ใหญ่ยังไม่ได้ตายดีจัง อ๋าว~~~~~ ”

เฟยหลงมี่เห็นดังนั้นก็ได้เเต่ส่ายหน้าไปมาด้วยความเหนื่อยใจ​กับเสี่ยวไป๋ก่อนที่จะกช่าวเรื่องราวบางอย่างออกมา

” เเต่ตอนนนี้นั้นพวกเรามีเรื่องที่ต้องกังวลอยู่ ”

เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินดังนั้นก็ก็ได้กล่าวถามเฟยหลงออกมาว่า

” อ๋าว~~~พี่ใหญ่มีเรื่องอะไรเหรอที่ต้องกังวลอีกละในเมื่อเจ้านกนั้นมันตายไปแล้ว ”

เฟยหลงมี่ได้ยินเสียงของเสี่ยวไป๋กล่าวถามตัวเขาจึงตอบกลับไป

” ตั้งเเต่ที่ข้าใช้พลังปราณจำนวนมากในการโจมตีเเละยังนำมาสร้างเป็นปีกเพลิงสีครามนี้อีก ”

” ดังนั้นตอนนี้พลังปราณที่เหลืออยู่นั้นทำได้เพียงเเค่ทำให้ข้าลอยตัวอยู่เท่านั้นซึ่งตอนนี้พลังปราณของข้ากำลังจะหมดลงเเล้ว ”

เมื่อสิ้นคำพูดของเฟยหลงปีกที่สร้างมาจากเพลิงสีครามนั้นก็ได้ค่อยๆมอดดับลงไปทำให้เสี่ยวไป๋เเละเฟยหลงล่วงลงไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากปีกเพลิงสีครามมอดดับลงไปเสี่ยวไป๋ตอนนี้เปลี่ยนจากการถูกเฟยหลงอุ้มไว้ไปเกาะอยู่บนศรีษะ​อย่างเหนียวเเน่น

” อ๋าว~~~ครั้งนี้เเหละพวกเราตายเเน่ๆ ”

ระหว่างที่เสี่ยวไป๋กำลังส่งเสียงร้องโวยวายออกมานั้นเฟยหลงกำลังคิดวิธีการต่างๆ

ที่จะทำให้ตัวเขาเเละเสี่ยวไป๋นั้นรอดออกไปจากเหตุการณ์​ตรงนี้ซึ่งหลังจากครุ่คิดเเล้วทั้งตัวของเฟยหลงนั้นไม่ได้มีสิ่งที่เขาต้องการในสถานการณ์​ตรงนี้เลย

เเต่เฟยหลงยังคงไม่ยอมเเพ้เเต่ก็ยังคงคิดหาวิธีต่อไป

” เเย่เเน่ถ้าเป็นเเบบนี้ต่อไปเมื่อถึงพื้นละก็ ”

ซึ่งตอนนี้เองที่เฟยหลงที่คิดวิธีการอย่างหนึ่งออกเเล้วกล่าวกับเสี่ยวไป๋ว่า

” เสี่ยวไป๋ฟังข้ารีบรวบรวมพลังปราณเอาไว้เร็วเข้าเมื่อพวกเราใกล้ถึงพื้นเมื่อไหร่ก็ให้เจ้าปลดปล่อยพลังปราณที่รวบรวมออกมาทั้งหมดเลยเข้าใจหรือไม่ ”

เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินสิ่งที่เฟยหลงกล่สวบอกกับตัวมันก็ได้ทำตามอย่างรวดเร็ว

เเละตอนนั้นเองที่เฟยหลงได้ปล่อยสัมผัสวิญญาณ​ออกมาจนถึงระดับสูงสุดเท่าที่ตอนนี้จะสามารถทำได้

” เเม้พลังปราณของข้าจะหมดไปเเล้วเเต่พลังวิญญาณ​ของข้านั้นยังมีไว้ใช้เหลือเฟือ​ ”

เฟยหลงได้หลัลตาลงเเละปล่อยสัมผผัสวิญญาณ​เเทรกลงยังความมืดมิดด้านด้านล่างอย่างรสดเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

จนกระทั่งเฟยเวลาผ่านไปเพียงชั่วครู่เฟยหลงก็รู้สึกได้ว่าสัสผัสวิญญาณ​ของตนกำลังชนเข้ากับอะไรบางอย่างจึงตะโกนบอกกับเสี่ยวไป๋อย่างรวดเร็ว

” ตอนนี้เเหละเสี่ยวไป๋ ”

พลังปราณที่ถูกเสี่ยวไป๋รวบรวมเอาไว้จนกลายเป็นลูกบอลสีขาวขนาดใหญ่ก็ได้ถูกปล่อยออกไป

” ตู้ม ”

หลังจากนั้นเสียงระเบิดได้ดังขึ้นมา