เทพจักรพรรดิ​สงคราม – ตอนที่ 210 อักษรโบราณ

หม้อปรุงยาหยูหงที่ได้ยินเฟยหลงกล่าวออกมาเเบบนั้นก็ได้ตอบรับด้วยความดีใจ

” มันต้องอย่างนี้สิเเต่ข้าต้องขอเวลาหน่อย ”

เมื่อกล่าวจบหม้อปรุงยาหยูหงก็ได้ปรากฏ​ออกมาเเล้วใช้พลังปราณของมันลอยตัวอยู่ในอากาศ

” ดูเหมือนว่าจะเป็นเศษเสี้ยวจิตวิญญาณ​ของสัตว์อสูรตระกูลเสือนะ ”

ระหว่างนั้ที่หม้อปรุงยาหยูหงได้กล่าวไปก็ได้ดำเนินการบางอย่างอยู่โดยทีมันได้ดูดกลืนวัตุดิบ​ที่ธาตุไฟที่เฟยหลงได้ให้กับมันไว้

” พรึบ ”

เสียงเหมือนกับไฟที่ถูกจุดขึ้นดังอยู่ในหม้อปรุงยาหยูหงก็ได้ถูกปกคลุมไปด้วยตัวอักษร​โบราณที่เเม้เเต่เฟยหลงยังไม่สามารถเข้าใจได้

เฟยหลงที่ยืนดูอักษร​โบราณเหล่านั้นด้วยสีหน้าครุ่นคิดราวกับกำลังคิดว่าต้นกำเนิดของตัวอักษรพวกนี้มาจากไหนกันเเน่

ปกคลุมตัวหม้อเเละเเล้วตอนนั้นเองที่หม้อปรุงยาหยูหงก็ได้กล่าวออกมาว่า

” เอาละข้าเตรียมพร้อมเสร็จเเล้ว ”

เมื่อเฟยหลงได้ยินของหม้อปรุงยาหญุหงก็ได้หลุดออกจากความคิดของตนเองอย่างรวดเร็วก่อนจะกล่าวออกมา

” เอาละในเมื่อเตรียมตัวพร้อมเเล้วก็เริ่มกันเถอะ”

หม้อปรุงยาหยูหงเมื่อได้รับคำสั่งของเฟยหลงก็เริ่มดำเนินการอย่างรวดเร็วซึ่งตอนนี้นั้นบนตัวหม้อได้ปรากฏ​อักษรโบราณเหล่านั้นได้เปร่งแสงออกมา

โดยที่เเสงสว่างนั้นเหมือนกับว่ามันคือต้นกำเนิดของการหลอมรวมของสรรพสิ่ง​ต่างๆเข้าด้วยกันโดยที่หลังจากที่เกิดเเสงนั้นขึ้นมาหม้อปรุงยาหยูหงก็ได้ลอยไปทางด้าน

โครงกระดูกของสัตว์อสูรที่อยู่ใกล้ๆกับผลวารีพิสุทธิ์​ซึ่งเศษเสี้ยวจิตวิญญาณ​นั้นเหมือนรับรู้ว่ามีศัตรู​ที่อันตรายปรากฏ​ตัวออกมาอยู่ไม่ไกลจากตัวทัน

ด้วยสัญชาตญาณ​เศษเสี้ยวจิตวิญญาณ​นั้นก็ได้ปรากฏ​ตัวออกมาโดยที่ตัวมันได้ส่งเสียงคำรามที่น่ากลัวกว่ารอบก่อนอย่างเห็นได้ชัดว่านี้คือพลังทั้งหมดของมัน

เฟยห​ลงที่เห็นเหตุการณ์​ทั้งหมดก็ได้มองเศษเสี้ยวจิตวิญญาณ​นั้นด้วยสายตาอันเต็มไปด้วยความเเปลกใจ

” ไม่คิดเลยว่ามันจะซ่อนพลังเอาไว้อีก ”

ซึ่งถ้าหม้อปรุงยาหยูหงไม่ได้ออกตัวละก็เฟยหลงอาจจะต้องจ่ายค่าตอบเเทนอย่างมากเพื่อรั้งเศษเสี้ยวจิตวิญญาณ​นี้เอาไว้

ซึ่งทางด้านหม้อปรุงยาหยูหงไม่ได้รับผลกระทบอะไรมากจากเสียงคำรามของเศษเสี้ยวจิตวิญญาณ​เมื่อกี้โดยที่ตัวมันก็ได้กล่าวเยาะเย้ยออกมาว่า

” เฮ้อ…………. เจ้ามีพลังเเค่นี้เเล้วคิดจะมาจัดการกับท่านบรรพบุรุษ​ผู้นี้เจ้าชั่งไม่รู้เลยว่าตัวเองอ่อนเเอเเค่ไหน………… ”

เมื่อหม้อปรุงยาหยูหงกล่าวถึงอักษร​โบราณนั้นกลับเปร่งเเสงอันเจิดจ้ากว่าเก่าก่อนที่จะรวมตัวกันเเล้วกลายเป็นโซ่สีทอง5เส้น

ซึ่งโซ่เหล่านี้นั้นได้พุ่งเข้าไปรัดขาทั้งของเศษเสี้ยวจิตวิญญาณ​นั้นเอาไว้อย่างหนาเเน่ไม่ว่ามันจะดิ้รรนยังไงก็ไม่สามารถหลุดออกมาได้

” โฮกกกกกกกกกก ”

เสียงคำรามที่เต็มไปด้วยความโกรธดังขึ้นเเละเศษเสี้ยวจิตวิญญาณ​นั้นก็ได้พยามดิ้นรนโดยใช้เขี้ยวของมันนั้นกัดเข้าใส่โซ่สีทองเส้นนั้น

เเต่เมื่อหม้อปรุงยาหยูหงได้เห็นดังนั้นก็ได้กล่าวออกมาว่า

” ปล่าวประโยชน์​ถึงเจ้าจะดิ้นรนยังไงก็ไม่สามารถหลุดจากโซ่ที่จ้าสร้างขึ้นมาได้หรอก

” ซึ่งเจ้าเป็นเพียวเเค่สัตว์อสูรที่อ่อนเเอเท่ารั้นขนาดสิ่งเหล่านั้นที่โดนข้ากักจังเอาไว้ยังไม่สามารถหนีออกมาได้………. ”

เฟยหลงที่เห็นความสามารถของหม้อปรุงยาหยูหงในครั้งนี้ก็ได้คิดขึ้นมาว่า

” ข้าคงต้องมองมันใหม่หน่อยเเล้วไม่คิดว่าจะสามารถกักขังเศษเสี้ยวจิตวิญญาณ​เอาไว้อย่างง่ายดายอย่างนี้ ”

เสี่ยวไป๋ที่เห็นว่าเศษเสี้ยวจิตวิญญาณ​ที่เคยทำร้ายมันโดนหม้อปรุงยาหยูหงขังเอาไว้เเล้วมันจึงได้กล่าวออกมา

” ไม่คาดคิดเลยว่าหม้อปรุงยาเก่าๆของพี่ใหญ่จะมีความสามารถมากขนาดนี้ ”

ทางด้านหม้อปรุงยาหยูหงที่ได้ยินดังนั้นก็ตะโกนใส่เสี่ยวไป๋ด้วยความโกรธ

” เจ้าลูกเเมวเมื่อกี้เเกพูดว่าอะไรนะ ”

เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินหม้อปรุงยาหยูหงกล่าวกับมันก็รู้สึกตกตะลึง

” โอ้…………. สมบัติที่มีจิตวิญญาณ​เป็นของตัวเองอย่างนั้นเหรอไม่คาดคิดว่าข้าจะได้มาเจอกับตัวเองเเถมดูเหมือนว่าจะมีสติปัญญา​พอสมควร”