หม้อปรุงยาที่ได้ยินสิ่งที่ของเสี่ยวไป๋กล่าวออกมาว่า
” ใช่เเล้วข้าเป็นสมบัติที่มีจิตวิญญาณเป็นของตัวเองเเละสติปัญญาของข้าในเรื่องการปรุงยานั้นอาจะกล่าวได้ว่าถ้าข้าเรียกตัวเองว่าที่สองคงไม่มีใครกล้าเรียกตนเองว่าเป็นที่หนึ่ง………….. ”
เสี่ยวไป๋ได้ยืนฟังสิ่งที่หม้อปรุงยาหยูหงกล่าวออกมาอย่างโอ้อวดจนเวลาผ่านไปมันก็ยังคงไม่หยุดกล่าวเฟยหลงที่เห็นดังนั้นก็ได้กล่าวขัดออกมา
” หยุดเรื่อพวกนั้นไว้ก่อนเเล้วเจ้าคิดจะทำยังไงกับเศษเสี้ยวจิตวิญญาณนี้ละ ”
หม้อปรุงยาหยูหงที่ได้ยินเฟยหลงกล่าวออกมานั้นก็ได้ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบออกมา
” อื้ม………….. ถ้าจะทิ้งมันไว้เเบบนี้มันก็เสียดายงั้นเอามันไปด้วยดีกว่า ”
เฟยหลงที่ได้ยินดังนั้นก็ได้กล่าวออกมาว่า
” เจ้าจะเอาเศษเสี้ยวจิตวิญญาณนั้นไปด้วยยังไงข้าไม่มีสมบัติที่สามารถเก็บจิตวิญญาณเหล่านี้ได้เลยสักชิ้นเเถมของพวกนั้นยังค่อนข้างหายากพอสมควรด้วย ”
เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินเฟยหลงกล่าวออกมาเเบบนั้นก็ได้มองหม้อปรุงยาหยูหงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม
หม้อปรุงยาหยูหงที่ได้ยินดังนั้นก็ได้กล่าวโอ้อวดออกมาอีกว่า
” เจ้าจะหาสมบัติที่ไว้เก็บจิตวิญญาณเหล่านั้นทำไมในเมื่อมีข้าอยู่เเล้ว ”
เฟยหลงที่ได้ยินดังนั้นก็ได้หรี่ตามองหม้อผรุงยาหยูหงก่อนที่จะกล่าวออกมา
” งั้นที่เจ้ากล่าวออกมาเเบบนั้นเพราะว่าตัวเจ้าสามารถกักเก็บเศษเสี้ยวจิตวิญญาณนี้ไว้ได้เหรอ ”
หม้อปรุงยาหยูหงที่ได้ยินเฟยหลงกล่าวออกมาเเบบนั้นก็ได้กล่าวออกมาด้วยความภาคภูมิใจ
” ใช่เเล้วตัวข้านั้นมีความสามารถมากกว่าที่เจ้ารู้มากมายเลยละเเละในนั้นก็คือความการผนึกทุกสิ่งทุกอย่างเเล้วอีกอันก็คือพื้นที่มิติยังไงละ ”
เมื่อหม้อปรุงยาหยูหงกล่าวจบก็ได้เปิดพื้นที่มิติออกมาอย่างรวดเร็วเเล้วนำเสี่ยวไป๋เฟยหลงเเละเศษเสี้ยวจิตวิญญาณที่กำลังโดนโซ่สีทองรัดเอาไว้อยู่
เฟยหลงที่เห็นด้านในของพื้นที่มิตินี้นั้นก็รู้สึกแปลกใจอย่างมากเพราะว่าพวกเขากำลังยืนอยู่บนทุ่งหญ้าขนาดใหญ่ที่มีต้นไม้ล้อมรอบเเละยังมีก้อนหินอีกด้วย
เเต่กลับไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่เลยเเม้เเต่น้อยซึ่งนั้นทำให้เฟยหลงแปลกใจที่ได้เห็นพื้นที่ด้านใน
” พื้นที่มิติที่มีทุ่งหญ่าเหล่านี้เติบโตขึ้นมากมายเเบบนี้มัน………… ”
เฟยหลงต้องยอมรับเลยว่าตัวเขานั้นเคยเห็นพื้นที่มิติมาเเล้วหลากหลายเเบบซึ่งส่วนใหญ่นั้นอาจจะเกิดจากยอดฝีมือในอดีตสร้างพื้นที่มิติขึ้นมา
เพื่อที่จะใช้ชีวิตเเละบ่มเพาะอย่างสงบซึ่งกระทั่งพื้นที่ตั้งนิกายต่างๆในอดีตก็มีอยู่ในพื้นที่มิติบางเเห่งเเต่ในปัจจุบันได้กลายเป็นเพียงเเค่ซากปรักหักพังเท่านั้น
เเล้วตอนนั้นเองที่เฟยหลงกำลังครุ่คิดเรื่องราวต่างๆอยู่หม้อปรุงยาหยูหงก็ได้ปรากฏตัวออกมาโดยลอยอยู่ด้านข้างเฟยหลง
” โลกใบนี้มนอดีตมันนั้นกล้าวใหญ่กว่านี้ไม่รู้ตั้งกี่เท่าต่อกี่เท่าเเต่ตอนนี้กลับเหลือเพียงพื้นที่เล็กๆเท่านั้น………. ”
เฟยหลงที่ได้ยินหม้อปรุงยาหยูหงกล่าวออกมาเเบบนั้นก็ได้รู้สึกแปลกใจอย่างมากเพราะว่าถึงเเม้หม้อปรุงยาของตัวเขาในชีวิตที่ถึงจะมีพื้นที่มิติเเต่ขนาดนั้นก็ใหญ่พอควร
เเต่ถ้าเทียบกับสิ่งที่เห็นตอนนี้เเล้วนั้นหม้อปรุงยาของเขาก็เป็นเหมือนกับหม้อปรุงยาธรรมดาทั่วไปเลยก็ว่าได้เพราะสมบัติที่สามารถสร้างพื้นที่มิติได้นั้น
ถึงเเม้จะสามารถเก็บหลายสิ่งหลายอย่างไว้ด้านในได้เเต่มีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่สามารถเก็บสิ่งมีชีวิตได้
เเละฟังจากที่หม้อปรุงยาหยูหงกล่าวออกมานั้นเฟยหลงก็ได้ครุ่นคิดอยู่ในใจว่า
” ถ้าพื้นที่มันมีขนาดใหญ่มากกว่านี้งั้นตัวตนที่ครอบครองหม้อปรุงยานี้ต้องมีพลังระดับไหนกัน……. ”
เฟยหลงในตอนนี้นไม่สามารถจินตนาการการถึงพลังมหศาลเเห่งนั้นได้ว่าเป็นอย่างไรซึ่งตอนนั้นเองที่หม้อปรุงยาหยูหงก็ได้กล่าวออกมาว่า
” เฮ้………… เจ้าตามข้ามาสิข้าจะพาเจ้าไปดูอะไรบางอย่าง ”
เมื่อหม้อปรุงยาหยูหงกล่าวจบก็ได้ลอยไปทางที่ดูเหมือนหน้าผาให้เฟยหลงตามไปเเละเมื่อเฟยหลงได้เห็นสิ่งที่อยู่เบื้องล่างก็รู้สึกเเปลกใจอย่างมาก
” นี่มัน……………
