ทางด้านเฟยหลงที่เห็นว่าเศษเสี้ยวจิตวิญญาณตระกูลพยัคฆ์นั้นได้รับข้อความของตนเเล้วพยามดึงความสนใจไปให้มากที่สุด
เฟยหลงก็ได้เริ่มจมดิ่งลงไปในความคิดของตนเพื่อที่จะหาหนทางที่ตนคิดไว้ว่ามันดีที่สุดจริงเเล้วมันมีโอกาศสำเร็จมากน้อยเเค่ไหน
” ตอนนี้ด้วยพลังปราณที่เหลืออยู่ก็เริ่มลดลงเรื่อยๆเพราะปราณกรัดกร่อนที่ปีศาจตนนั้นปล่อยออกมา ”
” หนทางที่จะสามารถจบการต่อสู้ครั้งนี้มันก็คงต้องใช้กระบวนท่านั้นเเต่ดูเหมือนว่าพลังปราณที่เหลือเพียงเเค่ครึ่งเดียวเท่านั้นการโจมตีครั้งนี้จะเป็นการเดิมพันด้วยพบังปราณทั้งหมดที่มีอยู่ ”
เมื่อเฟยหลงตัดสินใจได้เเล้วก็เริ่มรวบรวมพลังปราณเพื่อที่จะใช้ทักษะยุทธ์เพลงดาบอนันตาที่เฟยหลงเคยลองใช้โจมตีปีศาตตนั้นก่อนหน้านี้เเล้วครั้งหนึ่ง
เเต่ด้วยระยะเวลาที่จำกัดในการรวบรวมพลังปราณที่มีอยู่เเถมยังอยู่ในระหว่างการต่อสู้อีกทำให้การกระทำนั้นเป็นไปด้วยความลำบาก
ในทักษะยุทธ์เพลงดาบอนันตานั้นเเบ่งออกเป็นกี่ขั้นในการฝึกนั้นมันไม่ได้กำหนดไว้อย่างชัดเจน
เเต่เพลงดาบอนันตามันมีกระบวนท่าอยู่สี่กระบวนท่าสามารถที่สามารถใช้ได้ในตอนี้มีเเค่กระบวนท่าที่หนึ่งซึ่งต้องการปราณดาบสองเล่มเป็นต้นไปนั้นชื่อของกระบวนท่านั้นคือ
‘ ดาบอนันตาฝันเเปรเป็นหนึ่ง ‘ เป็นการโจมที่รุนเเรงที่สุดที่เขาสามารถใช้ได้ในตอนนี้เเต่มันต้องใช้พลังปราณจำนวนมาก
เพื่อสร้างปราณดาบขึ้นมาก่อนหลอมรวมเข้าด้วยกันซึ่งการสร้างปราณดาบเเต่ละเล่มนั้นมีความยากอย่างมากยิ่งมีจำนวนมากเท่าไหร่ความยากยิ่งมากกว่าเดิม
เฟยหลงที่เริ่มกระบวนการสร้างปราณดาบได้ทั้งหมดสิบเล่มนั้นก็ใช้พลังปราณไปไม่มากเพราะเฟยหลงเเค่อยากทดสอบดูเท่านั้น
ว่าทักษะยุทธ์ที่เขาจดจำมันได้อย่างเเม่นยำในตอนนี้นั้นจะเเสดงอนุภาพตามที่ตนต้องการมากเเค่ไหนกัน
” ต้องรีบเเล้วละ ”
ตอนนี้รอบตัวเฟยหลงได้ปรากฏปราณดาบจำนวนสิบห้าเล่มเเล้วเเละเเต่ละเล่มนั้นเฟยหลงไดเใช้พลังปราณจำนวนมากในการสร้างขึ้นมาซึ่งผลลัพธ์ในตอนนี้นั้นเฟยหลงยังคงไม่พอใจ
” ไม่มันยังไม่พอถ้าจะสังหารมันนั้นยังห่างไกลอยู่อีกต้องมากกว่านี้……………….. ”
ทางด้านปีศาจเเละเศษเสี้ยวจิตวิญญาณตระกูลพยัคฆ์ตนนั้นหลังจากที่เวลาผ่านไปไม่นานนักบนตัวของปีศาจนนั้นได้เกิดบาดเเผลเล็กน้อยเเละสาหัสบนร่างกายของมัน
ซึ่งทางด้านเศษเสี้ยวจิตวิญญาณตระกูลพยัคฆ์นั้นเริ่มมีร่างกายที่เลือนลางลงเรื่อยๆเมื่อเวลาผ่านไม่เหตุมาจากปลังปราณที่ใช้ไปจำนวนมากไม่ว่าจะเป็นการต่อต้านปราณกรัดกร่อนการโจมตีเเละการป้องกัน
ทางด้านปีศาจที่กำลังต่อสู้อยู่นั้นก็ได้เริ่มรับรู้ถึงพลังปราณที่ก่อตัวขึ้นอย่างมหาศาลทางด้านหนึ่งทำให้มันกล่าวออกมาว่า
” พลังปราณนี้มันมาจากไหนกันเเน่………… หรือว่าจะ ”
เมื่อมันหันกลับไปดูก็พบกับเฟยหลงที่ตอนนี้มีปราณดาบยี่สิบเจ็ดเล่มกำลังโคจรอยู่รอบคัวทางด้านปีศาจนั้นสัมผัสถึงอันตรายที่เกิดจากส่วนลึกของจิตใจที่บอกให้มันขัดขวางเฟยหลง
” โดนมันพบเเล้วอย่างนั้นเหรอ ”
ทางด้านปีศาจตะโกนออกมาว่า
” เจ้ามนุษย์อย่าคิดว่าจะทำสำเร็จ ”
ทางด้านปีศาจนั้นได้ระเบิดพลังปราณเเละโจมตีไปที่เศษเสี้ยวจิตวิญญาณตระกูลูพยัคฆ์อย่างหนักหน่วงเเล้วทำให้มันล่าถอยไป
ส่วนตัวของปีศาจนั้นได้พุ่งเข้าไปหาเฟยหลงทางด้านเศษเสี้ยวจิตวิญญาณตระกูลพยัคฆ์ที่โดนผลักให้ถอยไปเเล้วพอตั้งตัวได้นั้นก็เห็นว่าปีศาจตนนั้นกำลังใกล้จะถึงตัวเฟยหลงในอีกไม่ช้าจึงทำให้ไม่สามารถไปช่วยได้ทัน
” เจ้าหนูมันไปทางเจ้าเเล้ว ”
ทางด้านเฟยหลงตอนี้นั้นปราณดาบค่อยถูกสร้างจึ้นมาจน
เล่มที่ยี่สิบเเปด…..
เล่มที่ยี่สิบเก้า…..
เล่มที่สามสิบ……
เมื่อเฟยหลงใช้พลังปราณเกือบทั้งหมดในการสร้างปราณดาบสามสิบเล่มนั้นก็ได้ใช้กระบวนท่าของเพลงดาบอนันตาอย่างรวดเร็ว
เพียงเเค่เฟยหลงโบกมือหนึ่งครั้งตัวปราณดาบสามสิบเล่มที่หลอมรวมนั้นได้กลายเป็นดาบเล่มเดียวที่อยู่ในมือของเฟยหลงมีขนาดใหญ่กว่าเดิมเเละเเรงกดดันมหาศาลซึ่งเฟยหลงได้ผสานเพลิงสีครามลงไปด้วยทำให้ตัวดาบได้กลายเป็นสีครามทั้งเล่ม
เเรงกดดันมหาศาลระเบิดออกมาดาบสีครามเล่มใหญ่นั้นราวกับมีเจตจำนงที่สามารถตัดผ่านทุกสิ่ง
เฟยหลงก็ได้ใช้กระบวนท่าที่หนึ่งของเพลงดาบอนันตาอย่างรวดเร็ว
” อนันตาผันแปรเป็นหนึ่ง
