หลังจากที่จักรพรรดิของอาณาจักรสายลมได้กล่าวออกมาเเบบนั้นก็ได้มีเสียงหนึ่งกล่าวขึ้นมาว่า
” ทวีปนี้มันไม่ไม่ใช่จุดสิ้นสุดเขา ”
จักรพรรดิเเห่งอาณาจักรสายลมที่กำลังนั่งอยู่บนบัลลังก์ก็ได้ลุกขึ้นยืนด้วยความตื่นตกใจก่อนจะกล่าวออกมา
” เสียงนี้มัน…………… ท่านบรรพบุรุษ ”
เมื่อสิ้นสุดคำพูดของจักรพรรดิของอาณาจักรสายลมก็ได้มีชายชราคนหนึ่งที่ใส่ชุดสีขาวเดินออกมาอย่างเชื่องช้าจากเงามืด
จักรพรรดิเเห่งอาณาจักรสามลมเห็นดังนั้นก็ได้กล่าวถามออกไปด้วยความสงสัย
” ท่านบรรพบุรุษท่านอออกมาทำไมงั้นเหรอ ”
ตรงหน้าของจักรพรรดิเเห่งอาณาจักรสายลมในตอนนี้นั้นเขาคือตัวตนที่เเข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรสายลมเเล้วยังเป็นจักรพรรดิคนเเรกของอาณาจักรอีกด้วย
ซึ่งตัวเขานั้นอยู่ในขอบเขตหลอมรวมขั้นสูงสุดโดยที่ท้าวข้างหนึ่งของเขานั้นได้ก้าวเข้าไปในขอบเขตต่อไปเรียบร้อยเเล้ว
ทางจักรพรรดิเเห่งอาณาจักรสายลมนั้นรู้ดีว่าบรรพบุรุษจะไม่ปรากฏตัวออกมานอกจากจะรู้สึกถึงความอันตรายบางอย่างดังนั้จักรพรรดิเเห่งอาณาจักรสายลมจึงกล่าวถามออกไปด้วยความไม่เเน่ใจ
” หรือว่าที่ท่านออกมานั้นเพราะ……………….. ออร่าพลังปราณที่เเผ่ออกมาก่อนหน้านั้น ”
ชายชราในชุดสีขาวที่ถูกจักรพรรดิแห่งอาณาจักรสายลมกล่าวถามออกมาเเบบนั้นจึงพยักหน้าอย่างเชื่องช้า
เหตุผลที่อาณาจักรสายลมยังอยู่ได้โดยไม่ได้รับอันตรายก็เพราะมีตัวตนเช่นบรรพบุรุษของเขาอยู่ซึ่งในเวลาปกติท่านจะใช้ทักษะลับเพื่อชะลออายุไขของตนอยู่ในสถานที่ลับของอาณาจักรสายลม
ที่มีเพียงเเค่ผู้สืบทอดต่อๆกันมาของจักรพรรดิแห่งอาณาจักรสายลมเท่านั้นที่รู้ที่อยู่นั้น
” ท่านบรรพบุรุษท่านกล่าวว่าตัวเขาคนนั้นจะไม่หยุดอยูเพียงเเค่ทวีปนี้อย่างนั้นเหรอ ”
ชายชราชุดชาวที่ถูกเรียกว่าบรรพบุรุษกล่าวตอบกลับไปว่า
” ข้าในอดีตเคยเห็นยอดฝีมือมามากมายก่อนที่จะก่อตั้งอาณาจักรสายลมเเห่งนี้ขึ้นมาพวกเขาล้วนมีขอบเขตพลังที่สูงที่สามารถเปลี่ยนเเปลงฟ้าดินได้…………… ส่วนที่ข้ากล่าวออกมาเเบบนั้นเจ้าควรู้ดีว่าทำไม ”
จักรพรรดิเเห่งอาณาจักรสายลมที่ได้ยินเช่นนั้นก็นึกถึงตอนที่ตัวเขาใช้ทักษะพิเศษที่สืบทอดต่อกันมาในจักรพรรดิเเต่ละพระองค์ความสามารถของมันนั้นคือการมองทะลุการปิดบังตัวตนภาพลวงตาเเละโชคชะตาของเเต่ละคนมองดูเฟยหลงเเละพบกับ
เงาของชายคนหนึ่งที่มียืนอยู่ในพื้นที่ๆว่างเปล่าเพียงเเค่เสี้ยววินาทีที่ชายคนนั้นมองกลับมาตัวจักรพรรดิเเห่งอาณาจักรสายลมก็รู้สึกราวกับท้องฟ้าทั้งหลายได้พังทลายลงมาใส่ตัวเขาเเล้วหลังจากนั้นตัวเขาก็รู้สึกตัว
เเม้มันจะเป็นเพียงเเค่เสี้ยววินาทีสั้นๆเท่านั้นเเต่ความรู้สึกในตอนนั้นก็ยังคงติดตราตึงใจจนถึงตอนนี้
” ใช่…………………..หรือว่าท่านบรรพบุรุษก็เห็นเหมือนกันกับข้าด้วย ”
ชายชราชุดสีขาวคนนั้นได้ส่ายหน้าก่อนที่จะกล่าวออกมา
” ข้าไม่ได้ตรวจสอบเขาเเต่สัญชาติญาณของข้ามันบอกว่าไม่ควรทำให้เขาไม่พอใจ ”
จักรพรรดิเเห่งอาณาจักรสายลมนั้นเมื่อได้ยินสิ่งที่บรรพบุรุษของตนเองกล่าวออกมานั้นจึงได้เเต่คิดบางสิ่งบางอย่างขึ้นมาได้
” เเล้วถ้าข้าอยากผูกสัมพันธ์ที่ดีกับเขานั้นข้า…………… ควรจะส่งหญิงสาวจำนวนหนึ่งไปหรือไม่ ”
เพราะจักรพรรดิแห่งอาณาจักรสายลมนั้นเห็นรูปลักษณ์ของซูซ่านที่สวยงามยืนอยู่เคียงข้างเฟยหลงเเล้วยังมีเจียหงหลานสาวของเเม่ทัพคนหนึ่งอีกด้วยที่ติดตามเด็กหนุ่มคนนั้น
ชายชราไม่ได้กล่าวเเสดงความคิดเห็นในเรื่องนี้ออกมาเเต่ก็ได้ทิ้งคำเตือนสุดท้ายไว้กอ่นที่จะจากไป
” เจ้าทำในสิ่งที่เจ้าคิดว่าควรทำเพราะตอนนี้เจ้านั้นเป็นจักรพรรดิของอาณาจักรสายลมในตอนนี้…………….. เเละอย่าเป็นศัตรูกับเขาเด็จขาด”
จักรพรรดิเเห่งอาณาจักรสายลมที่ได้ยินดังนั้นก็ครุ่นคิดอย่างเงียบเชียบอยู่คนเดียว
