เทพจักรพรรดิ​สงคราม – ตอนที่ 253 พลังปราณเซียนที่หลงเหลืออยู่

ซึ่งสิ่งที่เฟยหลงรับรู้เมื่อครู่มีเพียงตัวเขาคนเดียวที่สังเกตุเห็น

ทางด้านจักรพรรดิ​เเห่งอาณาจักรสายลมนั้นกำลังมองภาพของเฟยหลงที่กำลังถูกถ่ายทอดผ่านทางค่ายกลในห้องควบคุมเห่งหนึ่ง

” ถ้าตัวชายคนนั้นชอบสิ่ของจากยุคโบราณข้าควรจะหาอะไรมอบให้เขาดี ”

ทางด้านขันทีที่เห็นเฟยหลงกำลังยืนครุ่นคิดอยู่นั้นก็ไม่ได้รบกวนเเต่อย่างใด

” เเม้ว่าจะมีพลังปราณเซียนเเต่ตัวข้าไม่สามารถเรียกมันออกมาใช้งานได้เเม้เเต่น้อยพวกมันเเตกต่างจากพลังปราณปกติ​ ”

” ด้วยขอบเขตพลังกับความสามารถที่ใช้ได้ในตอนนี้การควบคุมพลังปราณเซีบนคงเป็นเเค่ความฝัน ”

เฟยหลงได้ส่ายหน้าออกมาก่อนที่จะกล่าวถามกับขันทีคนนั้นว่า

” ดาบหักสองเล่มนี้ตั้งอยู่ด้วยกันในค่ายกลปกป้องพวกมันถูกนับเป็นสิ่งของชิ้นเดียวกันเหรอ ”

ขันทีที่ด้ยินดังนั้นกำลังจะเอ่ยปากตอบกลับได้ยินเสียงที่ตนคุ้นเคยดีดังขึ้นมามนหูของเขา

” ให้เขาเลือกของชิ้นอื่นอีกหนึ่งชิ้นดาบหักทั้งสองเล่มนั้นถุกนับเป็นสิ่งของชิ้นเดียวกันเพราะว่ามันถูกเจอในสถานที่เดียวกัน ”

ขันทีคนนั้นเมื่อได้ยินเสียงขององค์จักรพรรดิ​เเห่งอาณาจักรสายลมที่ตนเองคุ้นเคยดีก็ได้รู้ทันทีว่าองค์จักรพรรดิ​ของเขานั้นคงจะเฝ้ามองจากห้องควบคุมค่ายกลเป็นเเน่

ขันทีเเสดงท่าทีประหลาดใจเล็กน้อยก่อนที่จะกลับมาสงบอย่างรวกเร็วซึ่งทั้งหมดนั้นไม่พ้นสายตาของเฟยหลง

” ดาบหักทั้งสองเล่มนั้นมันถูกนับเป็นสิ่งของหนึ่งอย่างเพราะว่ามันถูกพบในสถานที่เดียวกัน ”

” ตอนนี้ท่านวามารถเลือกสิ่งของได้อีกหนึ่งอย่างขอรับ ”

เมื่อขันทีกล่างจบเฟยหลงก็ไม่คิดขัดความใจกว้างที่น่าจะเป็นจักรพรรดิ​แห่งอาณาจักรสายลมเป็นผู้มอบให้ด้วยความสมัครใจ

” งั้นข้าขอลองมองหาสิ่งที่น่าสนใจสำหรับข้าหน่อย ”

เมื่อเฟยหลงกล่าวจบก็ได้เดินต่อไปเรื่อยๆในคลังสมบัติราชวงศ์​เเห่วอาณาจักรสายลมจนกระทั่งเจอกับสมุนไพรที่ัตัวเฟยหลงคิดตะใช้ในการปรุงเม็ดยาบางอย่างจึงตัดสินใจเลือกสิ่งนั้น

ขันทีคนเดิมได้ปิดการทำงานค่ายกลส่วนนั้นเเล้วมอบสมุนไพรที่อยู่ด้านในให้กับเฟยหลงอย่างนอบน้อมก่อนที่นำทางเฟยหลงออกไปจากคลังสมบัติ​พร้อมกับปิดผนึกมันไว้เหมือนเดิม

ก่อนที่นใจะนำเฟยหลงกลับไปยังท้องพระโรงซึ่งทางด้านจักรพรรดิ​เเห่งอาณาจักรสายลมนั้นได้รีบกลับจากห้องควบคุมค่ายกลไปรออยู่ก่อนเเล้ว

” เจ้าคงได้สิ่งที่ต้องการเเล้วซินะ ”

เฟยหลงไม่ได้กล่าวตอบอะไรทางด้านขันทีที่ตามมาส่งเฟยหลงนั้นได้เดินออกไปเเล้วหลังจากที่ส่งตัวเฟยหลงเข้ามาด้านใน

ทางด้านจักรพรรดิ​เเฟ่งอาณาจักรสายลมที่เห็นว่าเฟยหลงไม่คอบก็รู้สึกอุดอัดใจเล็กน้อยเหมือนตัวเขากำบังพูดคุยอยู่คนเดียวจึงตัดสินใจกล่าวออกมา

” งั้มในเมื่อท่านได้สิ่งที่ต้องใการเเล้วเวลาก็ผ่านมามากพอควรท่านก็เดินทางมายังเมืองหลวงอย่างรวดเร็วคงรู้สึกเหนื่อยข้าได้เตียมที่พักไว้เเล้ว……….. ข้าจะส่งคนนำทางให้ท่านเอง ”

เมื่อเฟยหลงเดินออกมาจากท้องพระโรงนั้นก็พบกับขันทีคนเดิทที่นำเฟยหลงไปยังคลังสมบัติ​ของราชวงศ์​ได้นำเฟยหลงมายังที่พักก่อนจะกลับออกไป

ซึ่งทางด้านในนั้นเฟยหลงก็พบกับซูซ่านเจียงหงเเละเสี่ยวไป๋กำลังนั่งพูดคุยกันอยู่เมื่อทั้งสามสัมผัสได้ถึงออร่าพลังปราณจึงมองมาเเละพบว่าเป็นเฟยหลงนั้นเอง

” ท่านพี่เฟยหลงท่านได้ของที่ต้องการเเล้วเหรอ”

เมื่อซูซ่านกล่าวจบเจียงหงก็ได้รีบกล่าวถามต่ออย่างรวดเร็ว

” ท่านอาจารย์ท่านไปนำอะไรกลับมาเหรอ ”

เสี่ยวไป๋ก็ได้กล่าวถามเฟยหลง

” พี่ใหญ่กลับมาเเล้ว……….ในที่สุดข้าก็จะได้กินของอร่อย​ๆเเล้ว ”

เเม้ประโยคสุดท้ายเฟยหลงได้ยินเเล้วอยากจะจับโยนมันลงหม้อทำเป็นอาหารเพราะมันไม่เหมือนกับว่าเสี่ยวไป๋

ที่รักฝีมือในการปรุงอาหารของเฟยหลงมากกว่าถึงเฟยหลงจะรู้ว่าเสี่ยวไป๋เพียงเเค่กล่าวออกมาเล่นๆเท่านั้น