เทพจักรพรรดิ​สงคราม – ตอนที่ 262 ใครไปทำให้มันโกรธ

เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินเสียงคำรามก็มองหน้าเฟยหลงด้วยความสงสัย

” เสียงคำรามนี้มันของสัตว์อสูรขอบเขตหลอมรวมใช่ไหมพี่ใหญ่………….. เเละดูเหมือนว่าเหมือนกำลังโกรธอยู่ด้วยใครไปทำมันโกรธ

ขนาดนี้กันนะ ”

เฟยหลงที่ได้ยินเช่นนั้นก็​ได้กล่าวบอกกับเสี่ยวไป๋กลับไปว่า

” เสี่ยวไป๋เจ้าหยิบผลไม้นั้นขึ้นมาก่อนเเล้วเดี๋ยวคำตอบนั้นจะปรากฏ​ขึ้นมาเอง ”

เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินเช่นนั้นก็ได้คาบผลไม้ที่มันเป็นคนนำมาเเล้วมองเฟยหลงอย่างสงสัย

เเต่เเล้วในตอนนั้นเองที่เสี่ยวไป๋ได้ยินเสียงของอะไรบางอย่างกำลังมุ่งหน้ามาทางด้านที่มันอยู่ก็เริ่มที่จะระวังตัวเตรียมสู้

เเละกำลังจะหันไปบอกเฟยหลงเกี่ยวกับเรื่อวนี้เเต่เเล้วเมื่อหันกลับไปนั้นก็พบกับความว่างเปล่าเสี่ยวไป๋วางผลไม้ที่คาบเอาไว้ลงเเล้วมองหเฟยหลงพร้อมกับตะโกนเรียก

” พี่ใหญ่ท่านไปไหนเเล้วนะ ”

เเต่กลับกลายเป็นว่าไม่มีเสียงตอบกลับของเฟยหลงเเม้เเต่น้อยซึ่งนั้นทำให้เสั่ยวไป๋เป็นกังวลซึ่งตอนนั้นเองที่เสียงนั้นได้เข้าใกล้เสี่ยวไป๋อย่างรวดเร็วขึ้นกว่าเดิม

” สวบ ”

เสียงเเหวกพุ่มไม้ดังขึ้นอย่างรวดพร้อมกับปรากฏ​สัตว์อสูรที่รูปร่างคล้ายคลึงกับหมาป่าตัวหนึ่งกำลังหยุดอยู่ตรงหน้าเสี่ยวไป๋

” โฮกกกกกกกกกกกก ”

เสียงคำรามนั้นเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวของสัตว์อสูรหมาป่าตัวนั้นได้ดังขึ้นมาพร้อมกับที่มันสังเกตุเห็นผลไม้ที่อยู่ตรงหน้าเสี่ยวไป๋

เมื่อเห็นดังนั้นความโกรธก็เริ่มทวีคูณมากขึ้นไปอีกเเละโจมตีเสี่ยวไป๋ด้วยกรงเล็บที่เเหลมคมอย่างไม่รอช้า

” สวบ ”

เสียงเเหวกอากาศดังขึ้นมาอย่างรวดเน็วพร้อมกับกรงเล็บของสัตว์อสูรหมาป่าตัวนั้นกำลังพุ่งเข้าใส่เสี่ยวไป๋

ทางด้านเสี่ยวไป๋ที่เห็นดังนั้นก็สัมผัสได้ถึงอันตราย​เเล้วรีบกลิ้งตัวหลบอย่างรวดเร็วเเล้วกช่าวออกมา

” เจ้าบ้านี้มันอยู่ก็มาโจมตีข้าทำไมข้าไม่ได้ไปทำอะไรมันซะหน่อย ”

เสี่ยวไป๋พยามครุ่นคิดว่าตนเคยไปทำเรื่องอะไรมห้สัตว์อสูรหมาป่าตัวนี้โกรธเกรี้ยวกันเเน่มันจึงได้พยามสังหารตัวเสี่ยวไป๋

จนกระทั่งเสี่ยวไป๋นึกถึงคำกล่าวของเฟยหลงที่กล่าวบอกมันเสี่ยวไป๋ที่พยามประติดประต่อ​เรื่องราวทั้งหมดก็เริ่มเข้าใจระกล่าวนั้นก็หลบการโจมตีของสัตว์อสูรหมาป่าตัวนั้นด้วย

” หรือว่าผลำม้ที่ข้านำมานั้นจะมีเจ้าของกัน………….. เเละดูเหมือนว่าเจ้าของมันคงจะมาทวงคืนของที่ข้าหยิบมางั้นเหรอ ”

เมื่อเสั่ยวไป๋คิดได้ดังนี้ก็ลองทดสอบบางอย่างดูโดยการพุ่งเข้าไปคาบผลไม้ที่มันเป็นคนนำมา

สัตว์อสูรหมาป่าที่เห็นดังนั้นก็คำรามออกมาด้วยความโกรธที่ปะทุขึ้นมากกว่าเก่า

” โฮกกกกกกกกกกกกกก ”

เสี่ยวไป๋ที่เห็นดังนั้นก็ยืนยันบางเรื่องได้

” นี้………… ข้าไปหยิบของๆเจ้าหมาป่าตัวนี้มางั้นเหรอ ”

เสี่ยวไป๋ที่เห็นดังนั้นก็คิดอยากจะคืนให้สัตว์อสูรหมาป่าตัวนั้นเเต่ดูจากท่าทางเเล้วนั้นมันคงจะไม่รับผลไม้นั้นกลับคืนเเล้วจากไปอย่างเงียบๆ

เมื่อเสี่ยวไป๋ที่เห็นอย่างนั้นก็เริ่มโจมตีกลับพร้อมกับกล่าวออกมาว่า

” งั้นข้าคงต้องจัดการกับเจ้านี้ก่อน ”

เสี่ยวไป๋เเละสัตว์อสูรหมาป่านั้นไม่รู้เลยว่าระหว่างที่มันกำลังสู้กันนั้นก็มีเงาของมนุษย​์คนหนึ่งนั่งอยู่บนต้นไม้ที่ไม้ห่างไกลจากพวกมันมากนัก

” เสี่ยวไป๋ในเมื่อเจ้าไปหยิบของสัตว์อสูรหมาป่าตัวนั้นมาเเบบนี้มันจะโกรธก็คงไม่เเปลก ”

” เเละในเมื่อเจ้าเป็นคนนำมาเจ้าก็จัดการกับมันเองละกัน…….. มันก็อยู่ขอบเขตวิญญาณ​ขั้นสูงสุดส่วนเสี่ยวไป๋นั้นก็อยู่ขอบเขตวิญญาณ​ขั้นสูงสุดเหมือนกัน ”

เฟยหลงกำลังนั่งดูเรื่องราวที่เกิดขึ้นราวกับมันเป็นสิ่งบันเทิงอย่างหนึ่ง

” ช่างเป็นคู่ต่อสู้มี่สมน้ำสมเนื้ออย่างเเท้จริง ”

ในระหว่างนั้นเฟยหลงได้หยิบอาหารที่ซื้อมาจากเมืองหลวงของอาณาจักรเก็บไว้ในถุงมิติออกมาทานเเละดูการต่อสู้ของเสี่ยวไป๋ไปด้วย