เเต่ตอนนั้นเองที่มีผู้บ่มเพาะที่มาจากนิกายเล็กๆเเห่งหนึ่งกล่าวออกมาด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความชื่ชมว่า
” เเต่ข้าชื่นชอบหลีเหวินที่ได้ชื่อว่าอัจฉริยะเเห่งการปรุงยามากกว่าเพราะตอนนี้นั้นตัวเขาก็สามารถนักปรุงยาสีเหลืองขั้นต่ำเลยนะ ”
” ซึ่งตัวเขานั้นมีอายุเพียงสิบเจ็ดปีเท่านั้นเจ้าลองคิดดูสิว่าถ้าเจ้าลองคิดดูก็ไม่ว่าในอนาคตนั้นอาจจะก้าวขึ้นเป็นนักปรุงยาระดับสีเขียวคนหนึ่งก็ได้ ”
เหล่าผู้คนที่ได้ยินก็มองหน้ากันด้วยความชั่งใจเพราะว่าตัวตนของทั้งถ้าไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นมาก่อนนั้นอนาคตคงต้องเป็นหนึ่งในผู้ทรงอำนาจคนหนึ่งอย่างเเน่นอน
กล่าวกล่าวถกเถียงกันในเรื่องนี้นั้นยังคงดำเนินเรื่อยไปจนกระทั่งได้มีผู้บ่มเพาะต่างๆที่มาจากหลากหลายพื้นที่ได้เข้ามารวมตัวกันมากขึ้นเเละสัตว์อสูรก็เพิ่มมากขึ้นเช่นกัน
เเล้วตอนนั้นเองที่ตรงศูนย์กลางขอวเเม่น้ำเเห่งสมบัติโบราณได้เกิดปรากฏการบางอย่างขึ้นมาน้ำในเเม่น้ำได้ปรากฏเเสงสีฟ้าอ่อนส่องสว่างขึ้นมาเเละปรากฏใบบัวขนาดต่างๆมากมายขึ้นมา
มีทั้งขนาดเล็กเท่าไข่ใบหนึ่งขนาดใหญ่เท่าตัวมนุษย์คนหนึ่งเหล่าผู้คนที่พบเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดรวมถึวพวกสัตว์อสูรได้ทองหน้ากันด้วยความดีใจ
” ในที่สุดมันก็ปรากฏออกมาเเล้ว ”
” วารีหวนคืนนั้นจะต้องเป็นของข้า ”
” รีบไปคว้ามันไว้เร็วเข้าไม่อย่างนั้นจะโดนคนอื่นเเย่งไปกันจนหมดไม่เหลือถึงมือขอวพวกเรา ”
บนใบบัวเเต่ละใบนั้นมีน้ำอยู่สีของน้ำนั้นเป็นสีฟ้าสดใสราวกับท้องฟ้าในตอนกลางวันกลิ่นไอเเห่งชีวิตได้เเผ่ออกมาจางๆทำให้ผู้คนที่สูดดมเข้าไปรู้สึกสดชื่นเหมือนกับได้ดื่มน้ำเย็นในวันที่อากาศร้อนเเผดเผาอย่างยิ่ง
เหล่าผู้บ่มเพาะเเต่ละคนไม่รอช้าเเล้วเริ่มลงมือเเย่งชิงวารีหวนคืนที่อยู่ในดอกบัวเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว
” มันเป็นขอวข้าพวกเจ้าอย่ามายุ่ง ”
” ใครต้องการเเย่งวารีหวนคืนกับข้าละก็เข้ามา ”
” ข้าจะขอสู้ตายกับเจ้า ”
เสียงตะโกนดังขึ้นรอบด้านเต็มไปด้วยความวุ่นวายด้วยการเเก่งเเย่งกันของเหล่าผู้บ่มเพาะ
เเต่ในตอนนั้นเองที่เสียงคำรามของอีกฝั่งของเเม่น้ำก็ได้ดังขึ้นมา
” โฮกกกกกกกกกกกกกกก ”
” กร๊ากกกกกกกกกกกกกก ”
” อร๊ากกกกกกกกกกกกกก ”
เสียงคำรามของสัตว์อสุรได้ดังขึ้นเเละเป็นพวกมมันที่ได้ลงมือเเย่งชิงวารีหวนคืนด้วยอีกคนด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมเเละน่ากลัว
ได้พุ่งเข้าจู่โจมเหล้าผู้คนที่กำลังเเบ่งวารีหวนคืนกันอย่างดุเดือด
” อ๊่ากกกกกกกกกกกก ”
” เจ้าพวกสัตว์อสูรบ้าพวกเเกมาจากทางไหนก็กลับไปทางนั้น ”
เสียงระเบิดของการปะทะได้ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
” ตู้มมมมมมมมม ”
” ตู้มมมมมมมมมม ”
หลีเหวินเเละต้ามู่ก็ได้เข้าร่วมการเเย่งชิงครั้งนี้ด้วยเหมือนกันซึ่งเเม้ว่าหลีเหวินจะเป็นนักปรุงยาเเต่ทักษะการต่อสู้ของเขานั้นก็ถือว่าอยู่ในระดับดีเยี่ยม
เเต่เฟยหลงก็ยังคงนั่งอยู่อย่างสงบจนทำให้พวกซูซ่านอดกล่าวถามออกมาไม่ได้
” ท่านอาจารย์ท่านจะไม่เข้าไปร่วมการต้อสู้ครั้งนี้เหรอ ”
” ท่านพี่เฟยหลงถ้าเเรายังคงอยู่อย่างนี้นั้นเเล้ววารีหวนคืนไม่ถูกพวกเจ้าเอาไปหมดอย่างนั้นเหรอ”
เฟยหลงที่ได้ยินดังนั้นก็ได้กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
” พวกเจ้าจะรีบทำไมวารีหวนคืนพวกนั้นถ้าพวกเขาอยากเเย่งชิงก็ปล่อยพวกเขาไป……………. สำหรับข้าเเล้วนั้นทันไม่มีค่าต้องสนใจ ”
พวกซูซ่านได้รู้สึกมึนงงอย่างมากถเพราะอะไรทำไมเฟยหลงถึงกล่าวออกมาเเบบนี้
เฟยหลงที่เห็นสีหน้าของเเต่ละคนที่เต็มไปด้วยความมึนงงจึงกล่าวตอยกลับไป
” คนพวกนั้นไม่รู้เลยว่าที่เเห่งนี้นั้นมีทางเชื่อมต่อไปยังพื้นที่แห่งหนึ่งเอาไว้ ”
พวกซูซ่านที่ได้ยินดังนั้นก็ได้กล่าวถามออกมาด้วยความเเปลกใจ
” เเล้วมันอยู่ที่ไหนอย่างนั้นเหรอ ”
เฟยหลงได้ใช้นิ้วของตนชี้ไปยังใต้เเม่น้ำเเห่งสมบัติโบราณ
” ก็มันอยู่ข้างใต้เเม่น้ำเเต่มันอาจจะต้องพึ่งพาโชคชะตาอย่างมาก……..สำหรับคนที่ไม่มีความสามารถมากพอ
