เทพจักรพรรดิ​สงคราม – ตอนที่ 286 อีกตัวตน

เฟยหลงอยากรู้นักว่าความกลัวของเขาคืออะไรกันเเน่ตอนนั้นเองที่รอบด้านกลับเปลี่ยนเป็นความมืดมิดจนกระทั่งมีเเสงสว่างเกิดขึ้นตรงหน้าของตัวเฟยหลงเเล้วสถานที่รอบๆก็ได้เปลี่ยนไป

รอนด้านเป็นพื้นที่ราบลุ่มมีศากศพมากมากถูกกองรวมเอาไว้ราวกับภูเขาเเม่น้ำได้ถูกโลตหิตย้อนจนเป็นสีเเดงฉาน

รอบด้านเงียบสงัดราวกับว่าในที่นี้นั้นมีเพียงตัวของเฟยหลงอยู่เพียงคนเดียวท้องฟ้านั้นเต็มไปด้วยรวามมืดมิดไร้ซึ่งเเสงสว่าง

สรรพสิ่ง​ราวกับได้ตกตายลงจนไม่เหลืออะไรเเม้เเต่ต้นไม้ใบหญ้าก็เหี่ยวเฉาราวกับสูญเสียพลังชีวิตทั้งหมด

มีโครงกระดูกมากมายตั้งกระจัดกระจายอยู่ราวกับมันโดนบางสิ่งบางอย่างทำให้คนกลายเป็นโครงกระดูก

” สถานที่เเห่งนี้……………….มันเกิดอะไรขึ้นกัน”

ตอนนั้นเองที่เฟยหลงได้เห็นตัวของชายคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่บนกองกระดูกชายคนนั้นที่โดดความมืดปกปิดทำให้มองใบหน้าของเขาไม่ชัดเจน

บรรยรอบเต็มไปด้วยความมืดมนไน้ที่สิ้นสุดเฟยหลงที่เห็นดังนั้นก็ได้กล่าวออกมาว่า

” สิ่งเหล่านี้คืออะไรเเล้วชายคนนั้นเป็นใคนกัน ”

ชายคนนั้นราวกับได้ยินเสียงของเฟยหลงอยู่ก็ได้ลุกขึ้นยืนเเล้วอยู่ก็มาปรากฏ​ตัวหน้าเฟยหลงเมื่อเฟยหลงเห็นหน้าตาของชายคนนั้นก็ได้เเต่ตกตะลึง

” เจ้าไม่ต้องเเปลกใจเพราะตัวข้านั้นคือเจ้าในอนคตยังไงละ ”

เสียงของชายคนนั้นได้กล่าวขึ้นตัวเขานั้นมีรูปร่างเหมือนเฟยหลงตังเเต่หัวจรดเท้าเเต่การเเสดงออกนั้นเต็มไปด้วยความมืดมน

ความกระหายเลือดดวงตาที่เต็มไปด้วยสีเเดงเลือดเมื่อมองเข้าไปในดวงตานั้นราวกับว่าได้เห็นทะเลโลหิตที่ไร้ที่สิ้นสุด

เฟยหลงที่ได้ยินชายที่ดูเหมือนตัวเขากล่าวออกมาอย่างนี้ก็ได้กล่าวตอบกลับไปว่า

” เจ้าไม่ต้องพยามหลอกข้าหรอกเจ้ามันก็เเค่ภาพลวงตาที่เกิดขึ้นเพื่อพังทลายจิตวิญญาณ​ของข้าให้เป็นเศษเล็กเศษน้อยเท่านั้น ”

ชายที่ดูเหมือนเฟยหลวคนนั้นก็ได้กล่าวตอบกลับไปด้วยท่าทางเย้ยหยัน​

” เจ้าคิดว่าข้าเป็นเเค่ภาพลวงตาอย่างนั้นเหรอ……………มันอาจจะใช่เเล้วก็ไม่ใช่ก็เป็นได้เพราะตัวเจ้าย่อมรู้ดีอยู่เเก่ใจ ”

” เจ้ามันก็เเค่มือสังหารผู้บ้าคลั่งเท่านั้นเจ้าเป็นเพียงต้องการความเเข็งแกร่งเจ้ายอมเสียสละได้ทุกสิ่งทุกอย่าง ”

เฟยหลงที่ได้ยินดังนั้นก็ได้กล่าวตอบกลับไปด้วยท่าทางราบเรียบ

” เจ้าคิดว่าเเค่คำพูดของเจ้าจะสามารถหลอกข้าได้อย่างนั้นเหรอ ”

ชายคนนั้นที่เหมือนเฟยหลงก็ได้กล่าวตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่เเฝงเอาไว้ด้วยความเสียดสี

” เจ้าคิดงั้นเหรอ………… ข้ารู้ในจิตใจเจ้านั้นเต็มไปด้วยความปรารถนา​ในพลังอันไร้ที่สิ้นสุด……………หนทางที่เจ้าเดินนั้นต้องเต็มไปด้วยซากศพของ เหล่าสหาย เพื่อนพ้อง​หรือคนที่เจ้ารัก……….. นั้นคือสิ่งที่เจ้าต้องเผชิญ ”

เมื่อชายคนนั้นที่ดุเหมือนกับเฟยหลงกล่าวจบรอบด้านก็ได้เปลี่ยนไปสิ่งที่ปรากฎ​ออกมานั้นคือเสี่ยวไป๋ที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือดนอนเเน่นิ่งไม่ขยับไม่ไกลจากนั้นก็มีเจียงหง

ที่ร่างกายเต็มไปด้วยร่องรอยของการบาดเจ็บมากมายเเต่ตัวเจียหงในตอนนี้กำลังนั่งพิงกับต้นไม้ในดวงตานั้นเต็มไปด้วยความมืดมิด

เฟยหลงที่เห็นดังนั้นก็ได้รู้สึกถึงจิตใจที่สั่นคลอน​ราวกับได้รับผลกระทบเเต่เมื่อผ่านไปชั่วครู่เฟยหลงก็กลับมาควบคุมตัวเองได้

” เจ้าคิดว่าภาพลวงตาเหล่านี้จะสามารถทำลายจิตวิญญาณ​อันหนักเเน่นดั่งขุนเขาบรรพกาล​ของข้าได้เหรอ……….. ถ้าเจ้าคิดได้เพียงเเค่นี้คงเป็นเพียงเรื่องตลก ”

ทางด้านชายคนนั้นได้กล่าวออกมาด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความสนุก

” เจ้าคิดว่ามันจบเพียงเเค่นี้อย่างนั้นงั้นเหรอ ”

เมื่อชานคนนั้นที่ดูเหมือนเฟยหลงกล่าวจบก็ได้มีคนๆหนึ่งปรากฏ​ตัวออกมา

ซึ่งเฟยหลงรู้จักดีเพราะนั้นคือซูซ่าน……..