จิตวิญญาณหอคอยกล่าวต่ออีกว่า
” ถ้าสร้างใหม่มันก็ยังดีกว่าอีกเพราะอาวุธบางอย่างมันก็ไม่เหมาะกับเจ้าของก็ได้ ”
เฟยหลงที่ได้ยินเช่นนั้นก็กล่าวออกมาว่า
” ข้ารู้เเต่เจ้าเอามาเถอะ…………… ข้ามีวิธีของข้าก็เเล้วกัน ”
จิตวิญญาณหอคอยที่ได้ยินดัวนั้นจึงนำเศษซ่กอาวุธที่ในอดีตพวกมันเป็นอาวุธที่อยู่ระดับขอบเขตหลอมรวมเเต่ตอนนี้มันสามารถเป็นเพียงอาวุธธรรมดาเท่านั้น
เเม้วัตถุดิบจะเเข็งกว่าดาบธรรมดา
” เคร๊ง เคร๊ง เคร๊ง ”
หลุมบางอย่างได้ปรากฏขึ้นก่อนที่จะมีอาวุธมากมายหล่นลงมากองอยู่เป็นจำนวนมากเฟยหลงที่เห็นดัวนั้นก็ได้หยิบขึ้นมาก่อนที่จะจุดเปลวเพลิงหลอมละลายพวกมันกลายเป็นก้อนโลหะ
จิตวิญญาณหอคอยที่เห็นเฟยหบวลงมือหลอมอาวุธเหล่านั้นก็ได้เเต่กล่าวออกมาด้วยคสามเเปลกใจอย่างมาก
” เจ้าหนูนี้เป็นสัตว์ประหลาดอันใดกันเเน่ถึงมีความสามารถหลากหลายยิ่งไม่ว่าจะเป็นการปรุงยาค่ายกลหรือกระทั้งการหลอมอาวุธก็สามารถทำได้”
เฟยหลงหลอมอาวุธเหล่านั้นไปเล็กน้อยก่อนที่จะเก็บพวกมันมากทั้งหมดไว้ในเเหวนมิติจนเกือบที่จะเต็ม
เฟยหลงได้ใส่ลงไปในถุงมิติบางส่วนซึ่งก่อนหน้านั้นเฟยหลงได้ย้ายของด้านในถุงมิติออกมาจนหมดเเล้วใส่ไว้ในเเหวนมิติเเทน
” อย่างน้อยตอนนี้ก็ไม่ต้องกังวลเท่าไหร่เกี่ยวกับของพวกนี้ตราบใดที่ไม่ใช่ข้าเเล้วพวกเขาไม่มีทางเปิดเเหวนมิตินี้ได้เเน่นอน ”
” ถ้าพวกเขาไม่เข้าใจถึงกฎมิติที่มากพอเเละมีพลังวิญที่เเข็งแกร่งสามารถเเทรกเเซงมิติขนาดเล็กของเเหวนได้ ”
เฟยหลงมี่เก็บอาวุธเหล่านั้นกลับไปหมดเเล้วจึงกล่าวกับจิตวิญญาณหอคอยขั้นบันไดว่า
” ถึงเวลาที่ท่านต้องส่งข้ออกไปแล้วละ ”
จิตวิญญาณหอคอบได้ตอบเฟยหลงกลับไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
” ข้าจะส่งเจ้าออกไปเดี๋ยวนี้เเหละ ”
เมื่อจิตวิญญาณหอคอยกล่าวจบก็ได้มีเเสงเกิดขึ้นเป็นค่ายกลใต้เท้าที่เฟยหลงยืนอยู่ก่อนที่มีนจะเคลื่อนย้ายเฟยหลงไปยังหน้าประตูทางเข้าหอคอยขั้นบันได
เมื่อเฟยหลงได้จากไปเเ้วนั้นตัวจิตวิญญาณหอคอยที่เหลืออยู่ตัวครเดียวในชั้นบนสุดก็ได้กล่าวออกมาว่า
” ดูเหมือนว่าจะมีเเสงสว่างเกิดขึ้นใหม่อีกดวงเเล้ว ”
” อนาคตเจ้าหนูนั้นจะต้องไปถึงระดับเดียวกับผู้สร้างที่เเห่งนี้ก็อาจจะเป็นไปได้………… ความหวังมันไม่ใช่เลขศูนย์ ”
” เเละยังมีพวกนางสองที่มาเข้าทดสอบพร้อใกับเจ้าหนูนั้นอีก………. ”
ทางด้านหน้าประตูทางเข้าหอคอยขั้นบันไดนั้นหลังจากที่เฟยหลงได้ออกมาจึงยืนมองหอคอยขั้นบันไดก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า
” เเล้วพวกนางจะทดสอบเสร็จเเล้วหรือยัง ”
เมื่อเฟยหลงกล่าวจบก็ได้มีเเสงส่องสว่างออกมาก่อนที่จะปรากฏเป็นซูซ่านเเละเจียงหงที่ตรงหน้าเฟยหลง
” ท่านอาจารย์ข้าออกมาเเล้ว ”
” ท่านพี่เฟยหลงรอพวกเรานานหรือยัง ”
เฟยหลงที่ได้ยินจึงตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
” ข้าก็พึ่งออกมาจากหอคอยก่อนหน้าพวกเจ้าไม่นาน ”
” เเละดูเหมือนว่าพวเจ้าสองคนจะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์มาได้ไม่น้อย ”
ซูซ่านเเละเจียหงที่ได้ยินดังนั้นจึงกล่าวตตอบออกมาอย่างรวดเร็ว
” ท่านพี่เฟยหลงข้าได้ทรัพยากรในการบ่มเพาะพงมาจำนวนมาก ”
” ท่านอาจารย์ข้าได้ทรัพยากรบ่มเพาะเเละความรู้มนด้านการปรุงยามาบางส่วน ”
เฟยหลงที่ทงได้ยินดังนั้นก็ได้กล่าวตอบกลับไปด้วยมุมปากที่มีรอยยิ้มอยู่เล็กน้อย
” ดีเเล้วละ…………. หลังจากนี้พวกเราจะออกสำรวจบางสิ่งเล็กน้อยในวิหารโบราณเเห่งนี้ ”
” ถ้าโชคชะตาเข้าข้างก็อาจจะได้ของดีกลับไปเพิ่มอีกก็ไม่เสียหาย ”
ทางด้านพวกซูซ่านเเละเจียงหงที่ได้ยินดังนั้นจึงเห็นด้วยกับคำพูดของเฟยหลงก่อนที่พวกนางจะเดินตามเฟยหลงที่ตอนนี้ได้เดินนำไปเรียบร้อยเเล้ว
ตอนนั้นเองที่เจียหงกล่าวออกมาว่า
” เหมือนพวกเราจะลืมอะไรบางอย่างไปหรือป่าว”
