โครงกะรดูกตัวนั้นที่ได้ยินเสี่ยวไป๋ตกลงจะช่วยเเล้วจึงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสีนงที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
” เรื่องที่ข้าจะให้ช่วยนั้นจะว่ายากก็ยากจะว่าง่ายก็ง่ายมันขึ้นอยู่กับว่าใครจะเป็นคนลงมือ”
เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินเช่นนั้นก็ได้กล่าวถามออกไปด้วยความสงสัยในคำพูดของโครงกระดูกตัวนั้น
” เเล้วมี่เจ้ากล่าวมานี้นั้นมันคือเรื่องอะไรละ ”
โครกงระดูกที่ไดยินคำถามของเสี่ยวไป๋จึงลากตัวของเสี่ยวไป๋ไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับกล่าวออกมาว่า
” เอาเป็นว่าตามจ้ามาดูเป็นเรื่องง่ายกว่าที่จะมาอธิบายเป็นคำพูด ”
เมื่อกล่าวจบโครงกระดูกตัวนั้นก็ได้เริ่มลากตัวเสี่ยวไป๋เดินไปทางอุโมงค์ใต้ดินนี้จนกระทั่งตัวเสี่ยวไป๋กับโครงกระดูกนั้นกลับมาอยู่ที่เดิมนั้นก็คือ
พื้นที่ๆเต็มไปด้วยอาวุธมากมายที่กำลังปักอยู่บนพื้นเสี่ยวไป๋ที่เห็นดังนั้นจึงกล่าวออกถามออกมาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย
” เเล้วพาข้ากลับมาตรงนี้ทำไม ”
เสี่ยวไป๋ได้มองซ้ายขาวด้วยความสงสัยว่าสิ่งที่โครงกระดูกนั้นต้องการคืออะไรกันเเน่
โครกระดูกตัวนั้นที่ได้ยินเสี่ยวไป๋กล่าวถามออกมาเเบบนั้นจึงกล่าวตอบกลับไปว่า
” คือ………… ข้าจะขอให้เจ้าจัดการกับอาวุธพวกนี้หน่อย ”
เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินเช่นนั้นก็ได้กล่าวออกมาด้วยสีหน้าที่มีความสงสัยเต็มไปหมด
” จัดการที่เจ้าว่านี้คือการทำลายอาวุธพวกนี้ที่ปักอยู่ลนพื้นดินใช่หรือไม่ ”
โครงกระดูกที่ไดยินเสี่ยวไป๋กล่าวออกมาเเบบนั้นจึงรีบกล่าวตอบกลับไปว่า
” ใช่เเล้วเเต่ไม่ได้ให้เจ้าทำลายเพียงเเค่ให้เจ้าดึงพวกมันขึ้นมาก็เท่านั้น ”
เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินเข่นนั้นก็กช่าวถามโครงกระดูกตัวนั้นด้วยน้ำเสียงเเปลกใจ
” เเล้วทำไมเจ้าถึงไม่ดึงขึ้นมาเองละ ”
โครงกระดูกตัวนั้นที่ได้ยินคำถามของเสี่ยวไป๋จึงตอบกลับไปด้วยความรวดเร็ว
” ก็เพราะว่าบนนั้นนะมีค่ายกลอยู่ยังไง ”
เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินโคนงกระดูกตัวนั้นกล่าวออกมาว่ามันเป็นค่ายกลเสี่ยวไป๋จึงถามต่อไป
” งั้นค่ายกลที่ว่านี้มันเป็นค่ายกลอะไรทำไมเจ้าถึงดึงอาวุธเหล่านั้นขึ้นมาไม่ได้ ”
โครงกระดูกตัวนั้นที่ได้ยินคำถามของเสี่ยวไป๋จึงกล่าวตอบออกไปด้สยน้ำเสียงจดในปัญญา
” ก็เพราะว่าสิ่งเหล่านั้นกำลังผนึกพวกเราเอาไว้ที่นี้อย่างไรละ ”
เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินว่าโครงกระดูกกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเเบบนั้นเเละตัวเสี่ยวไป๋จึงครุ่คิดก่อนที่จะกล่าวถามออกมา
” เจ้าบอกว่าพวกเรางั้นเหรอเเปลว่านอกจากตัวเจ้าเเล้วมีสิ่งที่คล้ายๆกับเจ้าอยู่อีกงั้นหรือ ”
โครงกระดูกนั้นเมื่อได้ยินคำถามนี้ของเสี่ยวไป๋มันจึงกข่าวตอบออกมาไปน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล
” ใช่เเล้วนอกจากข้ายังมีบางอย่างอยู่อีกที่……..เรียกว่าได้กลายเป็นตัวประหลาดไปเหมือนกับข้าเเล้ว ”
เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินเช่นนั้นก็มองจำนวนอาวุธมากมายที่ถูกปักอยู่บนพื้นดินจึงกล่าวถามออกไปอีก
” เเล้วข้าต้องดึงอาวุธเหล่านั้นขึ้นมาทั้งหมดเลยหรือ ”
เมื่อเสี่ยวไป๋กล่าวจบก็ได้ชี้ไปที่เหบล่าอาวุธที่ปักอยู่บนพื้นเต็มไปหมดอย่างน้อยก็หลายพันชิ้นเป็นอย่างน้อย
โครงกระดูกนั้นเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ได้ส่ายหน้าออกมารวดเร็วเเล้วกล่าวกับเสี่ยวไป๋ว่า
” ไม่ๆๆเพียงเเค่อาวุธอีกสองชิ้นเท่านั้นก็เพียงพอเเล้วละ ”
” ส่วนจะเป็นชิ้นไหนนั้นข้าจะนำทางเจ้าไปหาเอง ”
โครงกระดูกนั้นเมื่อกล่าวจบก็ได้เดินนำเสี่ยวไป๋ยังพื้นที่ๆมีอาสุธมากมายปักอยู่บนพื้นดินท่ามกลางอาวุธเหล่านั้นโครงกระดูกได้ไปหยุดอยู่ตรงหน้าง้าวเล่มหนึ่ง
เสี่ยวไป๋ที่เห็นดังนั้นจึงกล่าวถามออกไป
” งั้นง้าวเล่มนี้ใช่ไหมที่เจ้าต้องการให้ข้าดึงมันขึ้นมา ”
โครงกระดูกตัวนั้นพยักหน้าตนเองอย่างเชื่องช้าเป็นการตอบคำถามของเสี่ยวไป๋
เสี่ยวไป๋ที่ได้ยินเเบบนั้นจึงใช้ใช้อุ้มเท้าหน้าทั้งสองข้างดึงมันขึ้นมาเเล้วตอนนั้นเองที่มีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น
