ตอนที่ 6 ฮีลเลอร์ทั่วไปเขารักษาแบบต่อแขนไม่ได้เหรอ?
「ท่านเซนอสว่างจังเลยนะคะ…」
ลิลี่พูดแบบนั้นพร้อมกับปัดเคาน์เตอร์ที่แผนกต้อนรับ
เปิดศูนย์มาก็สองสามวันแล้ว แต่เป็นเมืองร้าง ไม่มี ทั้งรถและผู้คน
「ไม่เป็นไรหรอก เพราะแบบนี้การทำความสะอาดมันก็ไปได้ด้วยดี」
เซนอสมองดูไปยังห้องที่สะอาดสะอ้านและพูดด้วยความพอใจ
การที่ได้มีที่อยู่สำหรับตัวเองนี่มันโครตจะประทับใจเลย
ถึงแม้จะยืมที่มาจากเรธก็เถอะ (ได้คำแนะนำจากคุณKUGUYA)
ลิลี่นั่งบนเก้าอี้ตัวเล็กพร้อมบ่นพึมพำอย่างกังวล
「ใช่แล้วละค่ะ…..ถ้างั้นลิลี่จะออกไปโฆษณาร้านค้านะคะ？」
「หากโฆษณามากเกินไปแล้วไปต้องตาเจ้าหน้าที่ก็ซวยเหมือนกันนะ」
ในประเทศนี้มีศูนย์รักษาราชวงศ์ที่ควบคุมระดับภูมิภาคด้วยอำนาจที่มากล้น การโดนตรวจเจอก่อนที่จะได้ทำงานจริงมันคงจะลำบาก
「แต่ถ้าอยู่แบบนี้ก็ไม่มีลูกค้าสิคะ？」
「ไม่ต้องกังวลหรอก บางทีอาจจะกำลังมากันก็ได้」
「อย่างงั้นเหรอคะ？」
ในเวลาเดียวกันลิลี่ก็เงยหน้าจ้องมองไปทางประตู และประตูทางเข้าก็เปิดออกอย่างช้าๆ
「ศูนย์รักษาของดาร์กฮีลเลอร์ เซนอสอยู่ที่นี่ใช่ไหม？」
ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาและจ้องมองมาทางนี้และลิลี่ก็รีบวิ่งไปต้อนรับ
「ว้าาาาาา มาจริงๆด้วยล่ะคะ ยินดีต้อนรับนะคะ？แต่ว่าคนนี้เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนนะคะ」
เป็นชายที่เป็นลูกครึ่งผสมระหว่างมนุษย์กับเผ่าลิซาร์ดที่เคยโดนแผลไฟไหม้ก่อนหน้านี้นั่นเอง
เซนอสที่อยู่ด้านหลังร้านก็โดนเรียก
「ในที่สุดก็มาแล้วสินะ」
「รู้ด้วยเหรอว่าชั้นกำลังจะมา?」
「โดนแผลไฟไหม้ด้วยเวทย์เพลิงชั้นสูงแบบนั้น ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปหรอก และอีกอย่างก็น่าจะมีวีรกรรมติดตัวทำให้เข้าศูนย์รักษาธรรมดาไม่ได้ใช่ไหมล่ะ?」
ชั้นรู้เพราะชั้นเองก็เคยอาศัยอยู่ในสลัมมาก่อน
บางคนไปรักษาตัวไม่ได้เพราะไม่มีเงิน
และบางคนมีเงินแต่ก็ไม่สามารถแสดงตัวตนที่แท้จริงเพื่อเข้ารับการรักษาได้
เพราะแบบนั้นดาร์กฮีลเลอร์ก็มีบทบาทรับรักษาคนแบบนี้แหละ
ชายคนนั้นเรียกตัวว่าซอนเด้(ゾンデ)
「ใช้เวลานานเลยในการตามหาตัวนาย หลังจากสำรวจเมืองร้างอยู่นาน วันนี้นายดูอาการพี่สาวชั้นหน่อยได้ไหม?」
เมื่อซอนเด้พูดแบบนั้น มีหญิงสาวคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นจากด้านหลัง ผู้หญิงท่าทางสวยงามผมยาวสีดำถึงเอวและสายตาหนักแน่น
เช่นเดียวกับซอนเด้เป็นลูกครึ่งผสม และมีเกล็ดส่วนหนึ่งอยู่บริเวณหน้าผาก
「ฉันได้ยินมาจากน้องชายค่ะว่า นายเป็นผู้รักษาชั้นยอด ถ้างั้นช่วยดูอาการของฉันหน่อยได้ไหมคะ？」
「ก็ไม่รู้หรอกนะว่าตัวเองเก่งแค่ไหน แต่จะดูอาการให้แล้วกันนะ」
「แขนของฉันโดนยิงมาค่ะ จากนั้นมันก็เป็นโรคลุกลาม」
หญิงคนนั้นนั่งบนเบาะและยื่นแขนขวาออกมา
จากไหล่จนถึงปลายนิ้ว สีของแขนเปลี่ยนเป็นสีม่วงอมฟ้าในรูปแบบตาข่าย
「อ่า จากสภาพแล้วโดนปืนเวทมนตร์มาสินะ แล้วก็อัดพิษลงในกระสุนที่ยิงใส่ด้วยและกระสุนก็ฝังอยู่ในร่างทำให้สภาพแวดล้อมภายในร่างกายเริ่มเน่าเปื่อย」
「แค่ดูก็บอกได้เลยเหรอคะ？」
「พอดีว่าเคยทดลองอะไรหลายๆอย่างมาน่ะ」
เหยื่อก็เป็นแอสตรอนไงล่ะ
กำลังพูดถึงการคิดค้นอาวุธใหม่ที่มีประสิทธิภาพและทดลองโดยใช้เวทย์รักษาของชั้นไปด้วย แต่ตอนนี้เมื่อมานึกถึงตอนนั้น หมอนั่นคงทำไปเพราะฆ่าเวลาเล่น
「ถึงแบบนั้นมันก็แย่มากเลยนะคนๆนั้น」
「แน่นอน ยังไงก็อยากให้รู้ในสักวันหนึ่งอยู่แล้วล่ะ」
「แล้วรักษาได้ไหมคะ？」
「หากถูกยิงและเอากระสุนออกภายในหนึ่งชั่วโมง มันก็คงจะรักษาตัวเองได้」
「แต่ว่าแผลนี้ได้มาสิบวันแล้วนะคะ」
「ถ้างั้นแขนก็น่าจะตายด้านจากความรู้สึกแล้วล่ะ ต้องตัดทิ้งก่อนพิษจะลามไปทั่วร่างกาย」
「งั้นเหรอคะ….ช่วยไม่ได้สินะคะ ถ้างั้นค่ารักษาเท่าไรคะ」
เซนอสพูดกับผู้หญิงที่ถอนหายใจราวกับยอมแพ้
「ล้านเวนต์น่ะ(ウェン)」
「ว่าไงนะคะ！？」
ซอนเด้ที่นั่งข้างพี่สาวของเขาก็ลุกขึ้น
「แค่ตัดแขนเนี่ยนะล้านเวนต์？ นี่มันบ้าอะไรกันวะเนี่ย」
「เดี๋ยวก่อนสิซอนเด้ บางทีเขาอาจจะไม่รู้ก็ได้ คุณผู้ชาย ถ้าฉันบอกว่าพวกเรามาจากสายลมแห่งโซเฟีย(疾風のゾフィア)คุณรู้จักไหมคะ ？」
หญิงคนนั้นคุมน้องเธอไว้และนั่งไขว้ห้าง
สายลมแห่งโซเฟีย
เป็นหนึ่งในหัวหน้ากลุ่มโจรของชาวพื้นเมืองลิซาร์ด
เขายังเป็นวีรบุรุษที่ขโมยเงินจากพ่อค้าชั่วและเอาเงินนั้นให้กับคนยากจน เซนอสเองก็เคยเป็นคนในสลัมและก็เคยได้ยินชื่อนี้แน่นอน
ทันใดนั้นเองชายร่างใหญ่หลายคนก็เข้ามา
「ถ้าแค่ตัดแขนแล้วได้เงินล้าน บอกทีเถอะเอาอะไรมาสร้างความมั่นใจขนาดนั้น ไม่เช่นนั้น——」
「อะไรกันใครบอกว่ามันจะจบแค่ตัดแขนทิ้งเฉยๆ？ แล้วก็มันไม่ค่อยสมเหตุสมผลเท่าไรนะครับ เพราะการรักษาของชั้นมันกินพลังเวทย์พอตัว ไม่ว่าจะเป็นใครมาจากไหนก็ตาม พวกเราก็ต้องได้ค่าตอบแทนตามความพยายามถูกไหมครับ」
「……เอ๊ะ？」
โซเฟียเปิดปากของเธอ
「กำลังพูดอะไรนะคะต่อแขนใหม่งั้นเหรอ？ ไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนั้นมาก่อนเลยนะคะ」
「เอ๊ะ？ฮีลเลอร์คนอื่นทำไม่ได้เหรอ？ อย่ามาล้อเล่นน่า？」
แม้ว่าชั้นจะไม่ได้เรียนเวทย์รักษาอย่างเป็นทางการ ดังนั้นก็เลยไม่ค่อยเข้าใจสามัญสำนึก
ตอนที่อยู่ปาร์ตี้ของแอสตรอน ก็ไม่ค่อยได้บาดเจ็บเท่าไร เลยไม่ค่อยได้ใช้มัน
เซนอสยกมือขึ้นเหนือไหล่ของโซเฟียที่ทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ ใช้เวทย์ฟื้นฟูอัตโนมัติเพือตัดแขนที่เน่าเสียและบรรเทาอาการปวด ต่อไปก็ระงับเลือดที่ไหลด้วยเวทย์ป้องกันและเปิดใช้เวทย์ฟื้นฟูซ้อนทับการหลายครั้งเพื่อเร่งให้แขนนั้นรักษาตัวเองเป็นหมื่นเท่าและต่อกลับเข้าไปใหม่
「เอ้าเสร็จแล้ว ลองขยับดูสิ」
ก็ทำได้ในทันทีแต่ว่าถ้าทำแบบหยาบๆถ้าหากการฟื้นฟูมันไม่ได้ต่างอะไรมากนัก ก็ไม่ต้องกังวล
「……นี่มันน่าตกใจมากเลยนะเนี่ยไม่เคยเห็นฮีลเลอร์ที่เก่งขนาดนี้มาก่อนเลย」
เมื่อมองดูแขนที่สะอาดสะอ้านจากพิษแล้ว โซเฟียก็จ้องมาทางนี้
ซอนเด้เองก็มีสีหน้าตกใจเช่นกัน แต่จู่ๆเขาก็เงยหน้าขึ้นและพูดว่า
「เฮ้ยนั่นอะไรกันน่ะ？」
ปลายนิ้วของพวกนั้นชี้ไปที่เพดาน
จากนั้นเรธคาร์มิล่าก็จ้องมองมาทางนี้
「นั่นนะเหรอ？ เรธน่ะ เป็นเพื่อนร่วมบ้าน」
「เรธ！？ มีเรธเป็นเพื่อนร่วมบ้านเนี่ยนะ？」
ขณะที่ซอนเด้กรีดร้องด้วยความตกใจ คาร์มิล่าเองก็ขึ้นไปยังชั้นบน
「เฮ้อคิดว่าจะต้องตายซะแล้วอีก…มีกี่ชีวิตก็ไม่พอ」
「เฮ้ยเฮ้ยพูดอะไรเป็นลางแบบนั้นน่ะ」
「ไม่ต้องกังวลหรอกเธอเป็นคนดีมากเลยล่ะ」
「ไม่ใช่ว่ามันคนละม้วนกันเลยเหรอเรธเนี่ย？」
โซเฟียหัวเราะเสียงดังระหว่างพูดคุยกับเซนอสและซอนเด้
「อ่าคุณนี่น่าสนใจชะมัดเลย คาดหวังว่าจะช่วยดูแลพวกเราต่อจากนี้ พวกเราจะจ่ายอย่างแน่นอน」
โซเฟียพูดแบบนั้นและเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี
ดังนั้นเองชื่อของดาร์กฮีลเลอร์ ที่ไม่มีใครรู้จักจึงค่อยๆโด่งดังในกลุ่มคนใต้ดิน
