ตอนที่ 8 เห้อไม่ได้อยากดัง แต่ทำไมเป็นแบบนี้？
「ไหนดาร์ก ฮีลเลอร์ เซนอส ท่านลีฟ(レーヴ)หัวหน้าเผ่าออร์คต้องการให้นายเข้าพบ」
ห้าวันหลังจากที่พวกมนุษย์หมาป่ามาโวยวาย
ห้าวันหลังจากนั้นก็มีชายที่มีใบหน้าคล้ายหมูป่าเข้ามา
「อ่าในที่สุดก็มาแล้วเหรอ……」
「ท่านเซนอสนี่มันอะไรกันแน่คะ？」
「ถัดจากมนุษย์กิ้งก่าและพวกมนุษย์หมาป่า คราวนี้ก็ออร์คเหรอ」
เซนอสถอนหายใจ
ด้วยเหตุนี้เองเขาก็เข้าไปพัวผันกับสามขั้วอำนาจในสลัม
นอกจากนี้ลีฟที่เป็นหัวหน้าเผ่าออร์คยังเป็นคนใหญ่คนโตที่สร้างโชคจากการขุดหินเวทมนตร์
ไม่อยากไปยุ่งกับพวกคนดังเลยนะ
「อีกอย่าง เจ้านั่นเป็นคนดีเปล่านะ？」
「แกคิดจะเยาะเย้ยท่านลีฟงั้นเหรอ? ท่านลีฟเป็นคนที่ฉลาดและประเสริฐแถมยังเต็มไปด้วยศักดิ์ศรี」
ออร์คผู้ส่งสารเริ่มโกรธ
「ก็หวังว่านะ……」
หลังจากนั้นพวกมนุษย์กิ้งก่าของโซเฟียก็เอาของขวัญมาให้แทบจะทุกวันและเป็นของดีๆทั้งนั้น ริงก้าพยายามจะสร้างศูนย์บำบัดแห่งใหม่ที่ใหญ่โตโอ้อ้าเพื่อขอโทษ（แน่นอนปฏิเสธสิฟะ）พวกนั้นพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่าแต่ว่าการทำธุรกิจตลาดมืดมันไม่ควรจะโดดเด่นมากนัก แต่พวกนั้นก็แทบจะไม่ฟังอะไรเลย
พอได้ยินว่าลีฟเป็นคนดีก็โล่งใจ
「ว่าแต่ทำไมไม่มานี่ล่ะ？」
「อย่าพูดให้ขำหน่อยเลย ดูเหมือนพวกมนุษย์กิ้งก่าและมนุษย์หมาป่าจะมาที่นี่ แกคิดเหรอว่าใครจะกล้าเอาท่านลีฟมาบุกถิ่นศัตรู」
「ความขัดแย้งของพวกนายไม่ได้มีเอี่ยวอะไรกับชั้นสักหน่อย」
หลังจากถอนหายใจ เซนอสก็ทำสีหน้าจริงจัง
「……เอาจริงใช่ไหม？」
「ท่านขยับไม่ได้」
「งั้นก็พูดแต่แรกสิฟะ」
สำหรับผู้ป่วยที่ไม่สามารถขยับตัวได้การไปเยี่ยมบ้านก็เป็นสิ่งจำเป็น
เซนอสตัดสินใจออกจากศูนย์รักษาโดยปล่อยคาร์มิล่าและลิลี่ทิ้งไว้
「ถ้างั้นก็นำทางสิ」
หลังจากนั้นเซนอสก็ถูกพาไปที่มุมหนึ่งของสลัม
มีภูเขาหินสูงตระหง่านอยู่ทางด้านหลัง และมีถ้ำหลายถ้ำที่โผล่ออกมาจากพื้นที่หินตรงนี้ มันเป็นปราสาทของพวกออร์ค และมันก็เป็นสถานที่ขุดเหมืองหินเวทมนตร์ ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้อาณาเขตของออร์คโดยไม่ระมัดระวัง ดังนั้นชั้นเองก็ไม่เคยเข้ามาหรอก
「ท่านลีฟ พาเซนอส ดาร์ก ฮีลเลอร์มาแล้วครับ」
「มาแล้วสินะ ข้ามีนามว่าลีฟ」
ผู้หญิงคนนั้นนั่งบนบัลลังก์ด้านหลังพูดด้วยน้ำเสียงที่คุ้นเคย
อายุน้อยกว่าที่ชั้นคิด ตัวก็ใหญ่สำหรับผู้หญิงอะแหละ ผมสีเกาลัดและดวงตาสีแดงเพลิงเห็นแล้วชวนประทับใจ
อย่างไรก็ตามเขี้ยวที่แหลมคมในปากนั้นแสดงให้เห็นว่าเป็นออร์คอย่างแน่นอน
ลีฟขยับแขนด้วยท่าทางอันแข็งแกร่งและแสดงความยิ่งใหญ่ซึ่งดูน่าเกรงขาม
พวกลูกน้องของลีฟเองก็ส่งสายตาให้ชั้นราวกับจะบอกว่าคุกเข่าสิ
「เธอน่ะเหรอลีฟ รู้จักชั้นได้ยังไง？」
「ไม่ว่าไปที่ไหนก็ได้ยินชื่อเจ้ากระฉ่อนไปทั่วเลยละทั่วทั้งสลัมแห่งนี้」
「เอ๊ะ ขนาดนั้นเชียว……？」
「ได้ยินว่าพวกมนุษย์กิ้งก่ากับมนุษย์หมาป่าได้ฮีลเลอร์ชั้นดีมาและข้าเองก็คิดว่าเจ้าดังพอตัวเลย ขณะที่กำลังพูดแบบนั้นก็เลยไปสั่งให้คนไปสืบข้อมูลมา」
「ไอ้หมอนั่น……！」
ท้ายที่สุดแล้วชั้นก็เด่นแล้วสิเนี่ย！
ความจริงชั้นเป็นดาร์ก ฮีลเลอร์ที่ไม่มีใบอนุญาติการเป็นฮีลเลอร์เลยนะ
「และก็ข้าว่าถ้าข้าจ่ายหนักพอควรเจ้าก็จะรักษาได้ตามต้องการสินะ」
「ก็แบบนั้นแหละนะถ้าไม่มีเงินงานก็ไม่เดิน」
「อ่า ตอนนี้ข้ากำลังลำบากเพราะขยับตัวไม่ได้เลย เจ้าพอจะรู้สาเหตุไหม？」
เห็นได้ชัดว่ากำลังทดสอบฝ่ายนี้อยู่
เซนอสยักไหล่และจับมือลีฟ
「<วินิจฉัย(診断)>」
แสงเชิงเส้นสีขาวส่องผ่านจากศีรษะของลีฟมายังไหล่ของเขา
「ทำอะไรอยู่น่ะ？」
「ตรวจภายในน่ะ และก็ไม่เห็นว่ามีบาดแผลอะไรเลย」
「ไม่เคยได้ยินว่ามีฮีลเลอร์ทำแบบนั้นได้ด้วยนะ」
「เอ๊ะ ตรงกันข้ามถ้าทำแบบนี้ก็ไม่รู้สาเหตุของอาการและทุกคนจะรักษายังไงล่ะ？」
หากเป็นบาดแผลธรรมดาแค่เห็นก็รักษาได้ แต่นั่นถ้าเป็นแผลภายในล่ะ
ฮีลเลอร์ธรรมดาไม่ต้องตรวจร่างกายเหรอ
ตามที่คิดเลยแหะว่าระดับมันเทียบกันไม่ได้ ชั้นยังอ่อนหัดสินะ
น่าเสียดายที่ชั้นต้องมาใช้ชีวิตแบบนี้เพราะไม่มีใบอนุญาติเนี่ยแหละ
แม้ว่าลีฟจะสงสัยด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่เซนอสก็ยังตรวจร่างกายต่อไป
「มีอะไรแข็งๆอยู่ในท้องของเธอ เป็นหินเวทมนตร์งั้นเหรอ？」
「อืม ใช่แล้วล่ะ มีหินเวทมนตร์อยู่ในท้องของข้าและมันก็มีพลังเปี่ยมล้น【ระเบิด เอ็กซ์โพลชั่น(エクスプロージョン)】ไงล่ะ」
หินเวทมนตร์ก็เป็นองค์ประกอบของการใช้เวทย์ ถ้าใช้มันก็จะได้เอฟเฟกต์ของเวทย์เหล่านั้นมา
เหนือสิ่งอื่นใด【ระเบิด เอ็กซ์โพลชั่น】เป็นหินเวทย์ขั้นสูงสุดสำหรับสายโจมตี
ถ้าไอ้ของแบบนั้นอยู่ในท้องใครจะไปสงบใจได้เล่าเห้ย
「โดนใครบางคนเสิร์ฟเป็นอาหารให้ทานเหรอไง？」
「ไม่หรอกพอดีคิดว่าเป็นข้าวปั้นก็เลยกินมันเข้าไป」
「นี่เธอบ้าหรือโง่กันแน่เนี่ย？」
「เห็นแบบนี้ข้าก็กินจุพอตัวนะ」
「ไม่รู้แล้วโว้ย！」
ช่างเป็นคนที่ฉลาดและประเสริฐแถมเต็มไปด้วยศักดิ์ศรีจริงๆ (ประชด)
สายลมแห่งโซเฟีย ทรราชริงก้า ลีฟผู้ทรงพลัง
ตอนที่อยู่ในสลัม ก็ไม่แม้แต่จะเข้าถึงพวกนี้ได้ แต่พอเข้ามาถึงตัวยัยพวกนี้มีแต่คนบ้าสินะเนี่ย
พอได้ยินว่าเป็นความจริงสติก็แทบจะหลุดออกจากร่าง
「สำหรับยัยโง่อย่างเธอไม่จำเป็นต้องรักษาหรอก สักพักเดี๋ยวมันก็ออกมาจากก้นเธอเองนั่นแหละ」
「อ่านั่นสินะ ตอนที่ข้ากินมันเข้าไป ข้าเผลอเคี้ยวส่วนนอกไปด้วยล่ะ มีเวลาไม่มากจนกว่าหินเวทย์จะระเบิด ยิ่งกว่านั้นแม้จะกระตุ้นแบบอ้อมๆยังไงมันก็ระเบิดแน่ๆล่ะ」
「เข้าใจแล้วเพราะแบบนั้นถึงขยับไม่ได้สินะ」
ลีฟพยักหน้าและพูดต่อด้วยสีหน้าจริงจัง
「ปัญหาก็คือลูกน้องมันไม่ยอมทิ้งข้าไปน่ะสิ หากมันระเบิดขึ้นมาก็ตายห่านกันหมด วี ออร์ ตายห่าน แต่ว่าข้าพูดเท่าไรพวกมันก็ไม่ฟัง และข้าก็ไม่สามารถขยับตัวได้ ถ้าขยับมันก็จะเป็นการกระตุ้นอีก」
「หัวหน้าถ้าท่านตายพวกเราจะตายไปพร้อมกับท่านครับ！」
พวกออร์คไม่มีใครหนีไปจากลีฟเลย
หยิบสลับกับข้าวปั้นและมันคือหินเวทย์【ระเบิด เอ็กซ์โพลชั่น】นี่งานอดิเรกดูสร้างสรรค์เหลือเกิน ไอ้บ้าที่ไหนมันจะไปกินหินเวทย์ลงท้องฟะ
「ถ้างั้นจะให้ชั้นทำยังไงเล่า？」
「พวกเราจะให้ทรัพย์สินทั้งหมดแก่นาย」
ลีฟพูดบางอย่างที่คาดไม่ถึง
「ถ้ามันระเบิดพวกข้าก็ตายห่านกันหมด ออร์คแห่งเมืองสลัมกำลังจะจบสิ้นแล้ว ก่อนหน้านั้นข้าต้องการให้โชคลาภและทรัพย์สินแก่คนที่ช่วยข้าได้」
「ชั้นเพิ่งเจอเธอครั้งแรกแล้วทำไมต้องทำตัวเป็นพันธมิตรด้วยฟะ？」
「อย่างไรก็ตามไม่มีใครไว้ใจได้นอกจากคนในครอบครัว และเจ้าเองก็เป็นกลางที่สุด และดูเหมือนว่าดูเหมือนว่าข้าอยากเห็นเหล่าเด็กๆเป็นอิสระ เพราะข้ารักเด็กยังไงล่ะ」
ลีฟส่งกุญแจกล่องสมบัติมาให้เซนอส
「ภายใต้บัญชาของท่านลีฟผู้นี้ พวกเราจะติดตามท่านลีฟไปแม้จะเป็นปรโลกก็ตาม！！」
พวกออร์คเองก็ต่างร้องไห้กันหนักมาก
「……อยู่นิ่งๆ และอย่ากัดลิ้นตัวเองนะ」
เซนอสยกนิ้วชี้ขึ้น
「<มีดผ่าตัด(執刀メス)>」
พลังเวทย์มารวมตัวกันที่ปลายนิ้วก่อตัวเป็นมีดสีขาวเปล่งประกาย
ทันใดนั้นก็แทงมีดเข้าไปในร่างกายของลีฟ
「ท่านลีฟครับบบบบบบบบบบบบบบบบบ！」
「แกทำอะไรลงไปน่ะหาาาาาาาาาาาาาาา！」
ลูกน้องของลีฟเข้ามาจะโจมตีแต่พวกนั้นก็หยุดเคลื่อนไหวทันทีที่เห็นมือของเซนอสยกขึ้นมา
มีหินเวทย์สีแดงสดแวววาวอยู่ตรงนั้น
ลีฟจับท้องและกระพริบตา
「เมื่อกี้เจ้าทำอะไรน่ะ？」
「ก็เปล่านี่ ก็แค่ผ่าท้องของเธอแล้วหยิบหินเวทย์ออกมาจากนั้นก็ปิดแผลด้วยเวทย์รักษา」
「ด้วยเจ้ามีดนั่นอะนะーー」
「มันเป็นมีดเวทมนตร์ที่ไว้ใช้ผ่าตัดภายใน สะดวกสะบายเพราะตัดอะไรก็ได้ แถมสะอาดสะอ้าน และฟื้นฟูเองอัตโนมัติแถมยังผ่าตัดแล้วไม่ทำให้เจ็บอีกด้วย เอาออกมาและเก็บเข้าไปเมื่อไรก็ได้」
「ด้วยของแบบนั้นอะนะ……」
「อ่าก็ไม่มีใบอนุญาตินี่หว่า ก็ทำได้แค่นี้แหละ ไม่รู้หรอกคนอื่นรักษากันยังไง」
จากนั้นลีฟก็ตะโกนขึ้นและเขาก็ตระหนักขึ้นได้
「อย่างไรก็ตามหากไปกระตุ้นมันๆจะระเบิดเอานะ」
「นั่นสินะ」
เซนอสห่อหินเวทย์ไว้ในมือทั้งสองข้าง
ทันทีหลังจากนั้น――、มือของชั้นก็โดนแรงระเบิดครั้งใหญ่มหาศาลจนภูเขาหินสั่นสะเทือน
หินก้อนเล็กก้อนน้อยหล่นมาจากเหนือหัว
「อืม ไม่เป็นอะไรเลย หะ……？」
「ก็เอาเวทย์ป้องกันห่อหุ้มตรงส่วนมือไว้ แต่ก็เจ็บนิดหน่อยอะนะตอนนี้ก็หายดีแล้ว เพราะงั้นก็จบแล้ว ขอบใจมากที่บอกไม่งั้นลืมใส่เวทย์ป้องกันแน่ๆ ไม่งั้นแม้แต่ระดับนี้ถ้าโดนโดยไม่ใส่เวทย์ป้องกันก็มีแขนขาดขาขาดกันไปบ้างแหละ เอ้า เอากุญแจกล่องสมบัติคืนไป」
「หมอนี่มันตัวอะไรเนี่ย……」
ลีฟพึมพำด้วยความชื่นชม
「เจ้ายังคงมัวนิ่งเฉยได้นะ นี่เป็นชะตากรรมของเผ่าออร์คเชียวนะ」
「พูดแบบนั้นเหรอ? เพราะงั้นก็ขอค่ารักษาด้วยล่ะกัน ถ้ากับอีแค่การรักษาเล็กน้อยแค่นั้นถึงกับต้องเดิมพันชะตาชีวิตของเผ่าก็เกินไปแล้วนะ」
「ฮะฮะฮะฮะฮ่า」
ลีฟปรบมือลั่น
「ชักติดใจแล้วสิ เซนอส ดาร์กฮีลเลอร์เอ๋ย！จากนี้ไปจะให้เจ้าของดูแลเหล่าออร์ค ถ้ามีปัญหาอะไรละก็มาหาพวกเราได้ตลอดเลย」
「ไม่ ไม่อยากให้มาเลย」
「ฮ่ะฮ่าฮ่า อย่าพูดอะไรขี้น้อยใจแบบนั้นสิ พวกเราสามารถคอยเป็นบอดี้การ์ดคุ้มกันศูนย์รักษานายได้ตลอดทั้งวันนะ」
「ก็บอกว่าไม่ต้องการไงงงงงงงงงงงงงง！」
แม้ว่าจะบอกว่าตัวเองไม่อยากโดดเด่น แต่ทำไมพวกเจ้าปัญหาส่วนใหญ่ถึงสนใจตัวชั้นกันเนี่ย……！
「แต่พอโล่งใจก็เริ่มหิวขึ้นมาแล้วสิ เซนอสมาทานข้าวปั้นด้วยกันไหม？」
「ยังคิดจะกินข้าวปั้นอีกเหรอ？ ถ้าคราวหน้ากินหินเวทย์เข้าไปอีกไม่ช่วยแล้วนะ？」
ด้วยวิธีนี้เองเซนอสก็เข้าพิชิตเหล่าผู้นำของโลกใต้ดินทีละคนๆ
