ตอนที่ 328 ซูเถาถูกยิง
ตอนที่ 328 ซูเถาถูกยิง
ซูเถาประหลาดใจและดีใจที่หลิงอวี่กลับมาได้ ในช่วงหลายวันที่อยู่ด้วยกัน หลิงอวี่มักจะพูดว่า “เหล่าเซวีย เหล่าเซวีย” เห็นได้ชัดว่ามันยังคงไม่ลืมเจ้าของเก่า
ซูเถาจึงคิดจะปล่อยให้มันเป็นอิสระ และไม่อยากกักขังมันเอาไว้กับตัวอีก แต่คิดไม่ถึงเลยว่าหลังจากที่มันกินจนอิ่มหนำสำราญแล้วมันจะกลับมาหาเธออีก เมื่อเป็นแบบนี้แล้วเธอก็ควรปฏิบัติต่อหลิงอวี่อย่างดี และเลี้ยงดูมันเหมือนลูก ๆ ที่เหลือของเธอ จะค่อย ๆ สอนมันให้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ไปตามลำดับ
วันรุ่งขึ้น หลิงอวี่ที่อารมณ์ดีก็กระตือรือร้นที่จะออกไปข้างนอกกับซูเถา มันเกาะอยู่บนไหล่ของเธออย่างเชื่อฟัง ไม่ส่งเสียงดังหรือกรีดร้องน่ารำคาญ พร้อมกับหันศีรษะมองสำรวจบริเวณรอบ ๆ
ตอนอยู่บนรถ มันยังคาบทิชชู่มาให้ซูเถาใช้ด้วย ไม่ว่าจะสั่งอะไรมันก็ฟังรู้เรื่องหมด
ในขณะที่ซ่งเยว่ปินสังเกตดู เขาก็เดาะลิ้นของเบา ๆ “เถ้าแก่ซู ผมว่านะร่างกายของคุณดึงดูดสัตว์ตัวเล็กตัวน้อยพวกนี้จริง ๆ ใช้เวลาเพียงไม่กี่วันอีกาน้อยสีดำนี้ก็ยอมรับว่าคุณคือเจ้านายของมันแล้ว”
ซูเถารู้อยู่แก่ใจว่าตนเองอาจไม่ได้ถือว่าเป็นเจ้านายของมัน แต่หลิงอวี่เชื่อใจเธอมากที่สุด
รถหยุดที่ทางเข้างานแสดงสินค้า ทุกคนทยอยลงจากรถทีละคน
ในวันที่สาม มีคนไม่มากเท่าสองวันก่อน แต่ร้านเล็ก ๆ ของเถาหยางยังคงมีคน และธุรกิจยังคงดำเนินต่อไป แม้ว่าจะเป็นวันสุดท้าย แต่ก็ยังมีลูกค้าจำนวนมากที่ไม่ได้ซื้อของในสองวันก่อนหน้า ก็มาต่อแถวแต่เช้าตรู่เพื่อซื้อในวันสุดท้ายนี้
เจิ้งซิงซึ่งอยู่ในร้านเมื่อวานนี้ในฐานะพนักงานขายชานม และมู่อั้นอั้นที่เป็นแคชเชียร์ วันนี้เปลี่ยนเป็นหลินฟางจือกับเฉียนหรงหรง ทุกอย่างเป็นไปตามลำดับจนกระทั่งผู้คนจากติ้งหนานมาขวางซูเถาเอาไว้
สามีของเจียวชิ่งและผู้ชายที่แข็งแกร่งหลายคนขวางซูเถาในที่สาธารณะของงานแสดงสินค้า
ซูเถาตกใจ นี่คือห้องน้ำหญิง!
ผู้ชายกลุ่มนี้ไม่สนใจอะไรจริง ๆ
สามีของเจียวชิ่งไล่ผู้หญิงคนอื่น ๆ ออกจากห้องน้ำอย่างดุร้าย จนเหลือซูเถาเพียงคนเดียว เธอแตะกำไลที่ข้อมือแล้วถามอย่างใจเย็น “คุณเป็นใคร?”
สามีของเจียวชิ่งเดินเข้าหาเธอด้วยใบหน้าที่โหดเหี้ยม “ผมอยากจะถามว่าคุณเอาภรรยาของผมไปไว้ที่ไหน! ผมไม่เชื่อคำพูดของจั๋วเอ่อร์เฉิง ภรรยาของผมอยู่กับคุณตอนที่เธอหายตัวไป! มีแต่คุณเท่านั้นที่สามารถทำให้เธอหายตัวไปได้!”
ซูเถาแสดงสีหน้าเรียบเฉยและถามเขากลับไปว่า “อ๋อ คุณเป็นสามีของคุณนายเจียวเหรอ ฉันประหลาดใจอยู่เหมือนกันนะ เพราะฉันไม่ได้มีความแค้นอะไรกับคุณนายเจียวเลย ฉันจะพาตัวเธอไปทำไมเหรอ?”
ใบหน้าของสามีของเจียวชิ่งบิดเบี้ยว ก่อนจะบีบข้อมือซูเถาแน่น
“นี่คุณกำลังเล่นลิ้นอยู่หรือไง?! ผมถามนายหญิงฉู่แล้ว เธอเล่าเรื่องทุกอย่างให้ผมฟัง คุณต้องรู้ แต่ทำไมคุณทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและทำให้ภรรยาของผมต้องหายตัวไปแบบนี้”
ใบหน้าของซูเถาสลดลง “ปล่อย”
“เหอะ! มาถึงขนาดนี้แล้ว ยังหยิ่งยโสอยู่อีกเหรอ! ผมเองก็ไม่อยากจะพูดอะไรแล้วเหมือนกัน! จัดการเธอ!”
ลูกน้องของเขาหลายคนล้อมซูเถาเอาไว้ จากนั้นก็มีชายสองคนถึงกับชักปืนออกมาพร้อมกับจ่อปากกระบอกปืนสีดำไปที่ศีรษะเธอ
สามีของเจียวชิ่งขยับข้อมือของเขา และทันใดนั้นก็เหวี่ยงหมัดใส่เธอโดยไม่ยั้งมือ!
ทันทีที่กำปั้นถูกเหวี่ยงออกมันก็ขยายใหญ่ขึ้น และมันยังคงเปล่งแสงแวววาวของโลหะออกมา ทุก ๆ แสงเย็นวาบนั้นสะท้อนถึงความแข็งกระด้างและความแข็งแกร่ง
ถ้าโดนเข้าโดยตรง ไม่ตายก็คงพิการ
ด้วยสัญชาตญาณของซูเถา เธอมีปฏิกิริยาตอบกลับเพื่อหลีกเลี่ยงอันตราย และเมื่อเธอรู้ตัว เธอก็หลบหมัดไปทางด้านข้างแล้ว
เธอหอบเล็กน้อย มีเหงื่อบาง ๆ ไหลซึมออกมาจากแผ่นหลัง
หัวของเธอแทบจะระเบิด
ความสามารถ ‘ทำนาย’ ของเธอช่วยชีวิตเธอไว้
‘กำปั้นเหล็ก’ ของสามีของเจียวชิ่งโจมตีด้วยกำลังทั้งหมดของเขา แต่กลับเกิดการผิดพลาด และเนื่องจากแรงเฉื่อยจึงทำให้ร่างกายของเขาซวนเซ และเกือบทำให้เขาล้มลงกับพื้น
หลังจากกลับมาทรงตัวได้ เขาก็ทั้งโกรธทั้งอับอาย “ยิง! อย่าปล่อยให้เธอหนีไป! และระวังอย่าให้อันตรายถึงชีวิต!”
ปัง ปัง ปัง!
เสียงปืนดังขึ้นในห้องน้ำหญิง
ซูเถาไม่ใช่ยอดมนุษย์ แม้ว่าเธอจะหลบได้ 2 นัด แต่สุดท้ายเธอก็ยังถูกยิงเข้าที่ข้อเท้าและล้มลงกับพื้น
สามีของเจียวชิ่งก้าวเข้ามาพร้อมกับยกเธอขึ้นด้วยมือข้างเดียว
เขากำลังจะหัวเราะเยาะเธอ แต่ทันทีที่ซูเถาเงยหน้าขึ้น เธอก็ขว้างแส้สีดำออกมาพันรอบคอของเขาแน่น รัดแน่นจนทำให้เขาหายใจไม่ออก และไม่สามารถขยับร่างกายได้ชั่วขณะ และสุดท้ายก็ต้องปล่อยซูเถาลง
ซูเถาทรุดลงกับพื้น จนหน้ากระแทกพื้นอย่างแรงจนทำให้เกิดอาการมึนงง
ถึงกระนั้น เธอก็ยังแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น และรีบลุกขึ้นอย่างปวกเปียกและตะโกนร้องเรียกคนอื่น ๆ “ถ้าเข้าใกล้ฉันอีก ฉันไม่ปล่อยไว้แน่!”
สามีของเจียวชิ่งถูกรัดจนตาเขาเหลือกเนื่องจากขาดอากาศหายใจ “ออกไปให้พ้น! หลบให้ฉันเดี๋ยวนี้!”
คนเหล่านั้นที่กำลังก้าวไปข้างหน้า ก็ต้องรีบกลืนความโกรธของพวกตนกลับไปเพื่อหลีกทางให้หญิงสาว
ซูเถาเดินกะโผลกกะเผลกและพาสามีของเจียวชิ่งออกจากห้องน้ำหญิงราวกับจูงสุนัข ในเวลาเดียวกัน เจียงอวี่ก็รีบวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา เมื่อเห็นเลือดที่ไหลซึมออกมาจากข้อเท้าของซูเถาไม่หยุด ก็ตกใจเป็นอย่างมาก
ซูเถาเข้าไปในห้องน้ำหญิง มันจึงไม่เหมาะที่เขาจะเข้าไปด้วย และเขาก็ไม่คิดเลยว่าจะมีใครมาทำร้ายเธอในระยะเวลาอันสั้นเช่นนี้
ซูเถาหยุดเขาทันที “ใจเย็น ๆ โทรหารองหัวหน้าจั๋วเดี๋ยวนี้ ไม่สิ โทรหาหัวหน้าสวี่!”
สวี่ฉางรับสาย ในขณะที่เขากำลังตรวจสอบสถานการณ์ความปลอดภัยในซินตูกับหลิงเทียนจี้
เมื่อได้ยินว่าซูเถาได้รับบาดเจ็บ เขาก็ขมวดคิ้วมุ่นสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก “โดนยิงกลางวันแสก ๆ ได้ยังไงกัน?”บราวนี่ออนไลน์
หลิงเทียนจี้เดือดดาลอยู่ในใจ ไม่มีทาง เป็นไปได้ยังไง เกิดเหตุขึ้นที่ไหน?
หัวหน้าสวี่มอบเครื่องสื่อสารให้หลิงเทียนจี้ เพื่อให้เขารับเรื่องด้วยตัวเอง
หัวของหลิงเทียนจี้แทบจะระเบิด มันจบลงแล้ว “ฮัลโหล?”
อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์คือผู้ช่วยของสวี่ฉาง
“คุณหลิงเหรอ? คุณหูจากฐานติ้งหนาน ได้ทำการลักพาตัวคุณซูจากเถาหยางในห้องน้ำหญิงของงานแสดงสินค้า และยิงเธอจนได้รับบาดเจ็บที่ข้อเท้า สถานการณ์ตอนนี้แย่มาก ลูกค้าหลายคนหวาดกลัวไปหมด”
ทันทีที่หลิงเทียนจี้ได้ยินชื่อของซูเถา เขาก็แทบอยากจะสูญเสียความทรงจำไปในทันที ไม่ว่าใครที่ทำให้เธอบาดเจ็บ! สวี่ฉางจะยืนหยัดเพื่อเธออย่างแน่นอน!
มันจบลงแล้วจริง ๆ การประชุมสุดยอดพันธมิตรปีนี้ยุ่งเหยิงไปหมด!
หลิงเทียนจี้สัญญาครั้งแล้วครั้งเล่าว่าเขาจะรับผิดชอบติ้งหนาน และจะให้ความยุติธรรมกับคุณซู แต่หลังจากวางสายเขายังคงฟังหัวหน้าสวี่ตักเตือน “คุณหลิง แม้ว่าติ้งหนานจะไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของซินตู แต่ซินตูก็ขาดความน่าเชื่อถือและขาดมาตรฐานการป้องกันในฐานะหัวหน้าฐานทัพทางตอนใต้ การที่มีคนกล้าท้าทายกฎของซินตูและก่อความวุ่นวาย เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหลายครั้งแล้ว หรือว่าข้อห้ามในการต่อสู้และยั่วยุที่กำหนดไว้เป็นเพียงเรื่องตบตา?”
คำพูดเหล่านี้รุนแรงมาก คำที่กล่าวว่านี้ พวกเขาเริ่มสงสัยสถานะของซินตูในภาคใต้
หลิงเทียนจี้อยากจะฉีกอกคนจากติ้งหนานที่สร้างปัญหาออกเป็นชิ้น ๆ และยังไงก็ตามจั๋วเอ่อร์เฉิง! ถือว่าการจัดการในครั้งนี้เขาทำได้ไม่ดีนัก!
หลิงเทียนจี้ขอโทษและพาหัวหน้าสวี่ไปโรงพยาบาลใกล้เคียงด้วยตัวเองเพื่อไปเยี่ยมซูเถา
ซูเถาได้รับบาดเจ็บ นอกจากถูกยิงที่ข้อเท้าแล้ว แถมมีรอยถลอกและฟกช้ำตามข้อต่ออีกหลายแห่ง ที่น่าอายที่สุดคือฟันหน้าของเธอหายไปเป็นชิ้นส่วนเล็ก ๆ…
โชคดีที่เห็นไม่ชัด ไม่รู้ว่าหมอจงอุดฟันได้ไหม
