“ก็คิดมานานแล้วนะคะ ถ้าเราเล่นรูทเอลริสไปจนจบ เท่านี้เราก็จะรู้เหตุการณ์ในอนาคตแล้วไม่ใช่หรือคะ? ชั้นนี่มันอัจฉริยะเป็นบ้า”
หลังจากที่ปรึกษากันเรื่องวิธีจัดการกับการเทเลพอร์ตของแม่มดเสร็จ ชั้นก็บอกเรื่องที่คิดให้ตัวเองฟัง
แผนในตอนนี้คือดูดซับพลังเวทย์ออกให้หมดจนแม่มดฟื้นฟูพลังไม่ได้ แต่ถ้าอยากรู้ว่าจะสำเร็จรึเปล่า แค่เล่นรูทเอลริสไปก็พอแล้วนี่?
ถ้ารู้อนาคตล่ะก็ เราก็จะมีวิธีเตรียมไว้เพิ่มอีกตรึมเลย
แต่ไอ้ฟุโดวมันกลับถ่มถุยไอเดียที่แสนฉลาดของชั้น
“ปัญญาลิงจริงๆเลยนะแกเนี่ย ถ้าทำแบบนั้นได้ชั้นก็คงทำไปนานแล้วล่ะเว้ย ไอ้โง่”
“ว่าไงนะไอ้สาระยำ”
“มา ดูนี่ก่อนสิ–“
พอฟุโดวพูดแบบนั้น เขาก็เปิดเว็บไซต์ดูวิดีโอขึ้นมา
จากนั้นก็เสิร์ชชื่อเอลริสลงไป ก็จะเห็นคลิปที่ขึ้นว่า”ช็อกกิ้ง”ต่อด้วย”รูทเอลริส พาร์ทสุดท้าย[จบ]”ขึ้นมา
นี่ไง แค่เราเปิดคลิปนี้ก็รู้อนาคตแล้วเนี่ย
ฟุโดวคลิกที่คลิปนั้นเพื่อเปิดมัน
เริ่มมาก็เจอโฆษณาก่อนเลย ไม่แคร์โว้ย
พอโฆษณาจบลง…คลิปก็ยังไม่เริ่มสักที มันก็หมุนโหลดอยู่นั่นแหละ ช่องคอมเมนต์ก็ไม่มีอะไรขึ้นมาด้วย
“อ้า นี่เป็นไซต์ที่คนใช้เยอะ แล็กเยอะใช่ไหมล่ะคะ ไปหาเว็บไซต์อื่นใช้น่าจะดีกว่านะคะ”
“คิดอย่างนั้นเหรอ?”
พอฟุโดวพูดแบบนั้น เขาก็เปิดเว็บอื่นขึ้นมาดูคลิปที่คล้ายๆกัน
เหมือนกับอันนี้ คลิปไม่เคยโหลดเสร็จ คอมเมนต์กชอะไรก็ดูไม่ได้
เปิดในสมา์ทโฟนก็ไม่ต่างกัน
ไปเว็บวิกิที่มีสปอยเลอร์ก็ขาวจั๊วะ กระทู้ที่คุยกันเกี่ยวกับเรื่องนั้นก็ดูไม่ได้
แต่ถ้าเป็นคลิปจากช่วงที่ชั้นเคยผ่านมาแล้ว อย่างเช่นฉากงานเลี้ยงเต้นรำเป็นต้น ก็จะยังดูได้ตามปกติ
“ก็อย่างนั้นแหละ จะพยายามแค่ไหนก็ดูไม่ได้หรอก ตอนชั้นพยายามเล่นเกมเองก็เหมือนกัน เกมจะค้างพอไปถึงจุดๆหนึ่งแล้วก็หลุดออก เอาจริงๆชั้นก็ไม่สามารถดูถึงฉากงานเต้นรำด้วยซ้ำจนไม่นานมานี้แหละ”
“หมายความว่าอย่างไรหรือคะ?”
ฟุโดวบอกว่าเราไม่สามารถดูอนาคตได้
แต่ถึงแบบนั้น ชั้นก็ยังดูรูทเอเทอร์น่าได้ตามปกติตอนที่มาครั้งก่อนนะ
ถึงจะได้ผลลัพท์ที่ไม่น่าพอใจออกมา แต่ก็น่าจะนับเป็นอนาคตอย่างหนึ่งรึเปล่า?
“ถ้ามองจากมุมมองของนาย รูทเอเทอร์น่าก็คืออนาคตที่นายไม่ได้เลือกไงล่ะ หรือก็คือเป็นอนาคตที่ไม่ได้เชื่อมต่อกับโลกที่นายอาศัยอยู่ เป็นโลกคู่ขนานอะไรประมาณนั้น กลายเป็นโลกที่”เคยเป็นไปได้” โลกที่ถูกกำหนดตอนจบไว้แล้ว แต่รูทเอลริสคือโลกของนาย เป็นโลกที่อนาคตยังไม่ได้ถูกกำหนดไว้…ที่นายไม่สามารถมองอนาคตได้ก็เพราะว่ายังไม่มีอนาคตที่ตายตัวให้ได้นายดูไงล่ะ เข้าใจป่ะ?”
“ไม่ค่ะ อธิบายให้ฟังออกง่ายๆได้ไหมคะ?”
“…คิดซะว่ารูทเอลริสยังไม่เสร็จดีแล้วกัน จะว่าไป…นี่นายโง่ขึ้นรึเปล่าเนี่ย? หรือนี่เป็นผลกระทบจากการที่วิญญาณถูกแยกออกจากกัน?”
ฟุโดวตอบชั้นอย่างเบื่อๆในขณะที่คลิปฉากงานเต้นรำยังเล่นอยู่บนจอ
ในคลิปจะเป็นมุมมองของเวอร์เนลที่สามารถเลือกคนที่จะชวนไปเต้นรำได้ และเอลริสก็ถูกเลือก
เป็นฉากCGของงานเต้นรำ หลังจากนั้นก็จะเป็นเสียงในความคิดของเวอร์เนลตอนที่ดูผนดาวตกอยู่
[เวอร์เนล: ฝนดาวตกงั้นหรือ…เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรกเลย แต่นี่มันไม่ถูกจังหวะไปหน่อยเหรอ… ท่านเอลริสได้ทำอะไรไปหรือเปล่า?]
[เอลริส: “…อ๊ะ รู้ตัวด้วยหรือคะ? อย่างที่คิดนั่นล่ะค่ะ นี่เป็นแค่การแสดงเล็กๆจากชั้นเอง ช่วยเก็บเป็นความลับกับทุกคนด้วยนะคะ”]
[เอลริส: “ก็แค่มายากลน่ะค่ะ… แต่ถึงอย่างนั้น ภาพของฝนดาวตกในยามค่ำคืนนี่ก็สวยจริงๆนะคะ”]
[เวอร์เนล: เมื่อเธอพูดแบบนั้น ท่านเอลริสก็เงยหน้าเล็กน้อยมองท้องฟ้า ใบหน้าของเธอที่ถูกย้อมไปด้วยแสงจากดวงดาวนั้นช่างน่าทึ่ง…ช่างอัศจรรย์…ใช่แล้ว ช่าง…]
[เวอร์เนล: ใช่แล้ว…ช่าง…สวยงามจริงๆ…]
[เวอร์เนล: ผมคิดเช่นนั้นจากก้นบึ้งของหัวใจเลย]
กิย๊าาาาาา!!
ไอ้ฉากน่าอายนี่มันอะไรกัน!
อะเหื้อ โดนเข้าเต็มๆเลยตู! ดาเมจทางจิตใจสูงถึง 9999! It’s super effective![*ล้อโปเกมอน]
ยาเมโร่! นี่แกคิดจะบดขยี้ค่า SAN ของชั้นรึไง!
ชั้นพุ่งตัวลงบนที่นอนแล้วก็กลิ้งไปมา ส่วนฟุโดวก็มองชั้นในขณะที่กำลังหัวเราะ
“นายกลายเป็นนางเอกแบบเต็มตัวเลยนะเนี่ย อย่างฮาอ่ะขอบอก เจ้าเวอร์– นี่ตั้งใจจะพิชิตใจนายแบบเต็มเหนี่ยวเลยล่ะ”
“หวาาาาาา!!”
ไม่! ผิดแล้ว! บอกตูทีว่าเวอร์เนลไม่ได้คิดอย่างนั้นในตอนนั้น!
ปล่อยให้ชั้นเจ็บปวดกับดามเจทางด้านจิตใจอยู่ตามลำพัง ฟุโดวพิงเก้าอี้พร้อมกับเปลี่ยนฉากบนจอ
ตอนนี้เปิดหน้าบทสรุปเกมที่มีทั้งค่าสเตตัส และสกิลที่สามารถเรียนได้ของเวอร์เนล เอเทอร์น่า ตัวประกอบเอ ฟิโอร่า แล้วก็ไอ้แว่นโรคจิตอยู่
“แล้ว…นายจะส่งใครไปสู้ล่ะ?”
“เอ๋?”
“ไม่ต้องมาอ๋งมาเอ๋เลย ลืมแผนแล้วรึไง? ก่อนที่จะสู้แม่มดได้ นายต้องส่งคนอื่นลงไปสู้ตัดพลังเวทย์เธอก่อนไม่ให้มีพลังเหลือพอใช้เทเลพอร์ตได้ หรือก็คือ ใครซักคนจะต้องถูกส่งลงไปสู้กับแม่มดใช่มั้ยล่ะ? แต่ถ้าคนที่ส่งลงไปทำไม่สำเร็จ ก็แค่มีคนตายเพิ่มขึ้นอย่างไร้ประโยชน์ นายคงไม่คิดจะลุยโดยไม่มีแผนใช่มั้ยล่ะ?”
หลังจากโดนฟุโดวบอกแบบนั้น ชั้นก็นั่งท่าคุกเข่าบนที่นอนแล้วคิด
เอาจริงๆนะ จะส่งใครไปก็รู้สึกว่ายังมีโอกาสพลาดอยู่พอสมควรเลย
ตั้งแต่แรกเอลริสในเกมก็ไม่ได้มายุ่งอะไรกับแม่มดอยู่แล้วด้วย แม่มดจะถูกปราบได้ด้วยแค่ปาร์ตี้ของพวกเวอร์เนล ถ้าถามว่าพวกเขามีโอกาสปราบเธอได้มั้ยก็คงต้องตอบว่ามี
นอกจากนี้ที่ต้องทำก็แค่ล่อให้เธอใช้พลังเวทย์จนหมด ความยากต่ำกว่าการต้องปราบเธอมาก
แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังมีโอกาสที่ใครสักคนจะตายในการต่อสู้ได้
ยังไงอเล็กเซียก็เป็นระดับลาสต์บอส จะดูถูกเธอไม่ได้หรอกนะ
“ถ้าส่งอัศวินลงไปทั้งกองร้อยล่ะคะ?”
“นั่นก็ไม่ต่างจากการประกาศกันโต้งๆว่า’เอลริสรู้ที่อยู่เธอแล้วนะจ๊ะ’ เธอก็จะเทเลพอร์ตหนีไปในทันทีไงล่ะ อย่าลืมล่ะว่าแม่มดกลัวนายขนาดไหน ทันทีที่เธอรู้ตัวว่าถูกนายจับได้ก็จะหนีไป”
“แม่มดไม่ขี้ขลาดไปหน่อยหรือคะ?”
“นายต่างหากล่ะที่แข็งแกร่งเกินไปน่ะ ไอ้สเตตัสสูงทะลุฟ้านั่นมันอะไรกัน? ตอนอีเวนต์ของฟาร่านี่ทำชั้นขำแทบตายแน่ะ เป็นใครก็คงหนีถ้าต้องสู้กับสัตว์ประหลาดแบบนั้น”
อเล็กเซียนี่ลาสต์บอสจริงดิ? ผิดหวังว่ะ
อะไรล่ะนั่น? ลาสต์บอสที่จะเผ่นหากจุกตูดในทันทีเนี่ยนะ
ถ้าแบบนี้ก็คงใช้พวกอัศวินไม่ได้แฮะ…
“ความกลัวที่อเล็กเซียมีต่อนายน่ะของจริงนะ ถึงขนาดทำรูทแม่มดหายไปทั้งยวงเลย”
“เอ๊ะ?”
“จำได้มั้ยว่าในเกมน่ะ จะมีบางเวลาที่อเล็กเซียได้สติคืนกลับมา และจะปรากฏตัวในบางสถานที่น่ะ ถ้าตัวเอกเพิ่มค่าความชอบของเธอได้ด้วยการเข้าไปคุย ก็จะสามารถเข้ารูทแม่มดได้ จำได้ป่าว? ตอนนี้ในเกมน่ะไม่มีรูทนั้นแล้ว”
คำพูดของฟุโดวทำให้ชั้นตกใจ
แม่มดซัง กลัวขนาดนั้นเลยเหรอ…
อย่างที่ฟุโดวพูด บางครั้งในเกมแม่มดก็จะออกมาจากที่ซ่อนเป็นครั้งคราว
ถ้าเธอไม่ออกมาก็จีบไม่ได้หรอกนะ
ฉะนั้นในรูทอเล็กเซีย ผู้เล่นจะต้องโฟกัสกับการเพิ่มค่าความชอบเธอคนเดียวโดยไม่สนนางเอกคนอื่นเลย ถ้าพอถึงจุดทางแยกแล้วค่าความชอบของเธอสูงที่สุดในหมู่นางเอก ก็จะสามารถเข้ารูทเธอได้
ในรูทนี้เอเทอร์น่าจะเป็นตอที่ใหญ่ที่สุด เพราะถ้าเล่นไปตามปกติ ค่าความชอบของเธอก็จะสูงกว่าอเล็กเซียตอนที่ไปถึงจุดทางแยกเสมอ ทำให้ไม่สามารถเข้ารูทแม่มดได้ ทางเดียวเลยก็คือเย็นชากับเอเทอร์น่าตลอดทั้งเกมเพื่อลดค่าความชอบของเธอลง เป็นเด็กที่น่าสงสารเกินไปแล้ว
ถ้าอยากจะเข้ารูทอเล็กเซีย ก็ต้องให้ของอย่างอุนจิมังกรเป็นของขวัญวันเกิดให้เอเทอร์น่า ซึ่งเป็นของขวัญที่เลวร้ายที่สุดในเกม ทำให้เวอร์เนลดูเป็นคนที่โหดร้ายโคตรๆ
แต่ในโลกที่ชั้นอยู่ ดูเหมือนเธอจะไม่เคยออกมาจากใต้ดินตั้งแต่แรกแล้ว
ทำให้รูทอเล็กเซียหายจ้อย
“จะว่าไปแล้ว ในรูทอื่นที่ชั้นไปใต้ดินแล้วแม่มดก็หนีไปในทันทีเป็นยังไงบ้างหรือคะ? รูทอื่นนอกจากเอเทอร์น่าน่ะ”
“ในกรณีนั้น เธอจะหนีไปกบดานที่ไหนสักแห่ง แล้วก็ส่งปีศาจไปลอบสังหารพ่อแม่ของเอเทอร์น่า กระตุ้นให้เอเทอร์น่าใช้พลังเซนต์ขึ้นมาด้วยความโกรธ จากนั้นเธอก็จะใช้พลังเซนต์หาตัวแม่มดจนเจอได้แล้วฆ่าเธอซะ ทำให้เอเทอร์น่ากลายเป็นลาสต์บอสของรูทนั้นไปในที่สุด”
“เอเทอร์น่าจะน่าสงสารเกินไปแล้วนะคะ อย่างกับโลกพยายามจะฆ่าเธออย่างไรอย่างนั้นเลย”
“ขอเสริมว่าในเกมเองก็ไม่เคยบอกว่าแม่มดหนีไปกบดานที่ไหนด้วย ฉะนั้นทางที่ดีที่สุดก็คืออย่าให้เธอหนีไปได้ตั้งแต่แรก”
จะจบแบบไหนเอเทอร์น่าก็ยังต้องพบกับเคราะร้ายไปเปลี่ยนเลยแฮะ
ถ้าอย่างนั้นก็พาพ่อแม่ของเอเทอร์น่าไปไว้ที่ปลอดภัย…ยังไงพยายามให้เธอหนีไม่ได้แต่แรกคงดีกว่าจริงๆนั่นแหละ
แต่ก็กันเรื่องเกี่ยวกับพ่อแม่เอเทอร์น่าไว้หน่อยแล้วกัน
“นายต้องระวังจังหวะที่แม่มดจะส่งพลังผ่านให้ดี ไม่อย่างนั้นทุกอย่างที่นายทำใาจะเปล่าประโยชน์
“วีธีกันมีสองอย่าง หนึ่งคือฆ่าแม่มดโดยไม่ใช้เซนต์”
“แต่ส่วนใหญ่แล้วนี่จะนำไปสู่ฉากจบแบดเอนดิ้งล่ะนะ คนที่ทำได้มีแค่นายและเวอร์เนลเท่านั้น…และถ้าทำสำเร็จ คนคนนั้นก็จะตาย”
ชั้นและฟุโดวมองหน้ากัน ขบคิดถึงปัญหาใหญ่ที่สุดอย่างการถ่ายทอดพลังของแม่มด
ถ้ามันถูกส่งต่อไปยังเอเทอร์น่า ทุกอย่างที่ชั้นทำก็จะไร้ค่า
เอเทอร์น่าจะกลายเป็นลาสต์บอสและต้องพบกับชะตาที่โหดร้าย
มีสองทางเลือก
ตัวเลือกแรกก็คือให้ชั้นหรือเวอร์เนลเป็นคนฆ่าแม่มด แต่คนที่ทำก็จะตาย
“จะว่าไปแล้ว เสียงหัวเราะตอนพบกับแบดเอนดิ้งนั่นมันคืออะไรหรือคะ? มีเฉลยออกมาบ้างไหมคะ?”
“ไม่มีอ่ะ จนถึงตอนนี้ยังเป็นความลับอยู่เลย ชั้นก็คิดว่ามันเอาไว้แค่หัวเราะเยาะคนที่จบแบดเอนด์ก็เถอะ …แต่ก็ยังไม่เคยมีเฉลยออกมาจากทางผู้สร้างเอง”
วิธีนี้จะสามารถฆ่าแม่มดได้ แต่ก็จะเป็นฉากจบแบบ”เวอร์เนลเสียสละตัวเองเพื่อปราบแม่มด”
แต่ในฉากแบดเอนดิ้งนี้จะมีตอนจบที่แปลกๆหน่อย
หลังจากที่เวอร์เนลตาย และฉากเอนด์เครดิตผ่านไปแล้ว…หน้าจอก็จะมืดลง จากนั้นก็จะมีเสียงหัวเราะน่าขนลุกดังขึ้นมา
จากนั้นก็ต่อด้วยเสียงเหมือนกับมีอะไรระเบิด แล้วผู้เล่นก็จะถูกส่งกลับมาที่หน้าเมนูเปิดในท้ายที่สุด
เสียงหัวเราะนี้ยังคงเป็นปริศนาอยู่
“วิธีที่สองคือแม่มดฆ่าตัวตาย”
“นี่เป็นวิธีที่เอเทอร์น่าตายหลังกลายเป็นลาสต์บอสไปแล้ว”
ตามปกติแล้วแม่มดจะไม่สามารถฆ่าตัวเองได้ พลังความมืดในร่างกายจะกันไม่ให้เธอทำแบบนั้น
แต่ในรูทที่เอเทอร์น่ากลายเป็นลาสต์บอส พลังนั้นจะยังไม่สามารถกลืนกินเธอได้อย่างสมบูรณ์ พลังของเธอที่อ่อนแรงลงจากการต่อสู้กับเวอร์เนลเป็นการเปิดช่องว่างให้เธอฆ่าตัวตายได้ในที่สุด”
และเพราะเอเทอร์น่าฆ่าตัวเอง พลังก็สมควรที่จะถ่ายเทไปยังเอเทอร์น่า
นี่จะกลายเป็นรูทที่นางเอกหลักของรูทนั้นๆรอดชีวิต
นางเอกส่วนใหญ่จะตายตอนจบ แต่จะมีแค่ในรูทของบางคนที่เอเทอร์น่าจะสามารถฆ่าตัวตายได้สำเร็จ นำไปสู่แฮปปี้เอนดิ้งของรูทนั้น
แต่ชั้นปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด สำหรับเป้าหมายของชั้นแล้ว ฉากจบแบบนั้นน่ะถือว่าเป็นซุปเปอร์แบดเอนด์เลยล่ะ
“ยังมีอีกวิธีก็คือให้ปีศาจฆ่าแม่มดซะน่ะนะ ถ้าพวกมันฆ่าเซนต์ได้ มันก็ต้องฆ่าแม่มดได้เหมือนกัน คิดว่าใช้ปีศาจกำจัดแม่มดเป็นไง…?”
“คงจะยากค่ะ พวกปีศาจน่ะอยู่ฝ่ายเดียวกันกับแม่มด และก็มีโอกาสที่พลังจะถูกส่งต่อไปยังปีศาจตนนั้นจนกลายเป็นจอมมารหรืออะไรแบบนั้น ถึงจะยังเทียบกับชั้นไม่ได้ก็เถอะนะคะ…”
ฟุโดวออกความคิดให้ใช้ปีศาจฆ่าแม่มด แต่ชั้นก็ปัดตกไปเพราะพวกปีศาจมันจงรักภักดีกับแม่มดอย่างมาก
“แล้วเรื่องที่ดิแอสขอให้นายช่วยแม่มดนี่จะเอายังไง จะทำมั้ย?”
“คิดว่าคงจะไม่ใช่เรื่องง่ายค่ะ อย่างน้อยถ้าต้องใช้วิธีเดียวกับในรูทอเล็กเซียล่ะก็…”
“ถ้าจำไม่ผิด หลังจากที่พลังความมืดถูกส่งต่อให้เอเทอร์น่าไปแล้ว เวอร์เนลก็ใช้พลังความมืดในตัวเองที่เหลืออยู่ฟื้นอเล็กเซียขึ้นมา อะไรแบบนั้นใช่ป่าว?”
“ใช่ค่ะ เพราะว่าพลังความมืดของเวอร์เนลมีต้นตอมาจากอเล็กเซียทำให้มีจิตสำนึกของเธอหลงเหลืออยู่บ้าง เขาจึงใช้จิตสำนึกที่เหลือนั้นเติมเต็มเธอทำให้กลับมาเป็นมนุษย์ได้ค่ะ แต่…เท่ากับว่าเอเทอร์น่าก็จะต้องตายคนเดียวในขณะที่มองเวอร์เนลจีบกับอเล็กเซียค่ะ”
“น่าสงสารเป็นบ้า…”
ส่วนตัวแล้วชั้นโคตรเกลียดรูทแม่มดเลย
ในรูทนี้อเล็กเซียจะได้กลับมาเป็นมนุษย์และได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข…แต่ถ้ามองจากมุมมองของเอเทอร์น่าล่ะ…
ทำอะไรของเธอน่ะ? มาจีบกับเวอณืเนลเหมือนตัวเองไม่เคยทำอะไรผิดไปได้ยังไงกัน?
จริงๆอเล็กเซียก็ถือเป็นเหยื่อคนนึงนั่นแหละ
จากมุมมองของเอเทอร์น่า แม่มดเป็นคนที่ทำเรื่องชั่วร้ายไว้มากมายแถมยังทำลายชีวิตเธออีก แต่กลายเป็นว่าอเล็กเซียกลับเป็นคนเดียวที่ได้มีความสุขกับเวอร์เนล ตำแหน่งของทั้งสองคนสลับกัน กลายเป็นว่าเป็นเอเทอร์น่าเองที่ถูกปราบซะอย่างนั้น
จะร้องไห้ก็ได้นะเอเทอร์น่าจัง
เพราะงี้แหละถึงไม่ชอบรูทอเล็กเซีย
แต่ชั้นก็ยังเล่นผ่านมันมารอบนึงเพื่อเก็บCGให้ครบ
“ว่าแล้วเชียว ว่านายเลือกที่จะ…”
“ชั้นจะเป็นคนปราบเธอเองค่ะ”
“แน่ใจนะ? นายได้มาเกิดใหม่ในร่างที่สุขภาพแข็งแรงแล้วทั้งที ไม่คิดจะใช้ชีวิตให้มันคุ้มค่าหน่อยเหรอ?”
“ชั้นฏ้ไม่ได้ยึดติดกับการมีชีวิตขนาดนั้นตั้งแต่แรกแล้วล่ะค่ะ…แล้วการที่ต้องโรลเพลย์เป็นเซนต์อยู่ตลอดก็เหนื่อยด้วย ถ้าตายไปก่อนที่จะถูกเปิดโปงอาจจะดีกว่าก็ได้ค่ะ ยังไงซะชีวิตชั้นเองก็เหลือไม่มากด้วย โลกหลังความตายน่าจะสบายกว่าอีกค่ะ อีกอย่างหนึ่ง…”
พอพูดแบบนั้น ชั้นก็นึกถึงเลย์ล่าและเวอร์เนลตอนที่อยู่ที่งานเลี้ยงด้วยกัน…คิดถึงโลกที่ชั้นได้อาศัยอยู่มานานกว่าสิบปีนี้ แล้วหัวเราะ
“ถึงจะพูดนั่นนี่ แต่ชั้นก็ชอบโลกนั้นพอตัวเลยล่ะ เพราะอย่างนั้น…ถ้าเพื่อเจ้าพวกนั้นล่ะก็ กะอีแค่ทิ้งชีวิตที่เหลืออยู่อีกไม่มากนี้ไป ถือว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย”
ก็ไม่ใช่ว่าเป็นคนดีหรอกนะ แต่ไหนๆบั้นปลายชีวิตแล้ว ทำเรื่องดีๆไว้หน่อยก็ไม่เสียกายนี่
ชั้นอยากให้เจ้าพวกนั้นได้เจอกับวันพรุ่งนี้ที่ดีกว่า
นี่อาจจะเป็นแค่การขอโทษที่เปลี่ยนแปลงโชคชะตาของพวกเขาตามใจชอบก็ได้
เพราะแบบนั้นแค่ชีวิตที่แบตใกล้หมดนี้น่ะ ถ้าอยากได้ก็เอาไปเลย
ชีวิตชั้นมันก็ยืดจากตอนที่ควรจะตายมานานแล้วน่ะนะ ไม่มีอะไรค้างคาขนาดนั้นหรอก
จากมุมมองของชั้นแล้วชีวิตชั้นยืดออกมาตั้งสิบสองปี ไม่มีอะไรให้เสียใจแล้วแหละ
พอพูดแบบนั้นไป ภาพตรงหน้าชั้นก็เริ่มเบลอขึ้นมา
ได้เวลาแล้วสินะ
ช่วยไม่ได้แฮะ คงทำรับบทเซนต์แบบจริงจังซักหน่อยแล้ว
จนถึงตอนจบล่ะนะ
