ผมเข้าห้องเพื่อนสมัยเด็กครั้งแรกในรอบหลายปี , มิยาซากะ รุย รู้สึกประหลาดใจอย่างมาก , บนผนังมีโปสเตอร์ของสาวสวยสวมชุดคล้ายนักเวทย์ผมสีน้ำเงินตาโตเปร่งประกายติดอยู่เต็มผนังห้อง ที่ด้านหน้าของจอมอนิเตอร์ที่เรียงกันอยู่หลายตัวมีขาตั้งและไมค์ที่ดูหรูดูแพงตั้งอยู่
[ นี่ๆ เป็นไง ? น่ารักใช่มะ ? รุย ! ]
คนที่พูดอวดอย่างภูมิใจ คือเจ้าของห้องนี้ ฮาเนชิ อายากะ เธอคือเพื่อนสมัยเด็กของผมเอง , เธอเป็นเด็กผู้หญิงๆตัวเล็กๆ ที่พึ่งพาไม่ได้ มีผมดวงตาสีตาลโต และผมบ๊อบสีแดงโดดเด่น , แต่เธอเป็นเพื่อนไม่กี่ผมที่ผมมี…. และเป็นคนนึงที่ยอมรับในงานอดิเรกโอตาคุและนิสียที่บิดเบี้ยวของผม , นั่นคือเหตุผลที่พวกเราสนิทกันจนออกไปเที่ยวกันได้ทุกวันแต่หลังจากจบ ม.ต้น เราก็คุยกันแค่บ้างครั้ง …..
นานมากแล้วที่เราได้เจอหน้ากันแบบนี้เพื่อออกไปเที่ยว แต่ตอนนี้….มีเรื่องจะพูดมากมาย ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนดี
[เดี๋ยวนะ , อายากะ นี่มันอะไรน่ะ มีไมโครโฟน แล้วก็พวกของ…คือเธอไปเป็นผู้บรรยาย หรือ ทำอะไรอยู่ ? ]
[ หืม ไม่ใช่อย่างนั้น! ฉันเป็นวีทูบเบอร์ ! ]
[ วีทูบเบอร์ ? ]
ผมเคยได้ยินเกี่ยวกับ วีทูบเบอร์นะ แต่…ผมไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับพวกเขาเท่าไหร่แต่บางทีก็ได้ยินเรื่องคนจัดคอนเสิร์ตใหญ่ๆ หรือ พวกจำนวน SuperChats ที่พวกเขาได้รับ…
[ เป็นวีทูบเบอร์มันง่ายขนาดนั้นเลยหรอ ? ]
[ใช่, ในกรณีของฉัน ฉันได้รับเลือกจากการออดิชั่น ! เพราะงั้นพวกฝ่ายบริหารเขาเตรียมรูปตัวละครและอะไรประมาณนั้นให้ !”]
[ นี่เริ่มทำตอนไหนเนี่ย….. อย่าบอกนะ ?]
ผมหันไปมองโปสเตอร์ของตัวละครสาวสวยบนผนังอีกครั้ง และอายากะก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
[ ใช่แล้ว ! ฉันเป็นคนพากย์และเล่นเป็นตัวละคร ‘เรย์ อัซริล’ ไงล่ะ ! ] TL : レイ・アズリル , Ray Azril
[ห้ะ ! จริงดิ ?! ไม่เหมือนเธอเลยสักนิด ! …..]
[ มันก็แน่อยู่แล้วปะ ? ก็ฉันเป็นวีทูบเบอร์นิ ! ]
ผมไม่รู้ว่าอายากะเขินหรือโกรธหรือเปล่า แต่เธอบอกผมด้วยใบหน้าแดงก่ำ ผมเข้าใจนะ แต่มันก็ตลกดีเพราะสัดส่วนและสีผมของตัวละครแตกต่างจากอายากะมาก ผมเดาว่าข้อดีของวีทูบเบอร์ก็คือสามารถเป็นอะไรก็ได้ที่ตัวเองต้องการ…
[ลืมๆเรื่องนั้นไปเถอะ , รุย มาเล่นเกมกันเถอะ ! นี่แหละทำไมฉันถึงชวนนายมา !]
[ โอ้ ดีเลย . เล่นเกมข้างๆกัน มันสนุกกว่าเล่นออนไลน์คนเดียวอยู่แล้ว ]
[ ใช่มั้ยละ ? งั้นเดี๋ยวขอเตรียมตัวก่อน รอแป๊ปนึงนะ ]
หลังพูดจบอายากะนั่งลงบนเก้าอี้เกมมิ่งสีชมพูด้านหน้าจอมอนิเตอร์แล้วเปิดคอม … หืม? นี่กะจะเล่นเกม PC หรอ ..? ไม่อะ….อย่าบอกนะว่าเธอ…?
[ เธอจะสตรีมหรอ ?]
[ …ไม่ได้หรอ ? ]
[ ก็ต้องไม่ได้อยู่แล้วมั้ย ? ฉันไม่ได้มาเพื่อจะสตรีมสักหน่อย ]
[ไม่อะ ขอร้องนะ , รุย ! ฉันบอกคนดูไปเมื่อวานว่าจะพาเพื่อนมาสตรีมด้วยน่ะ ! ]
[ เอาแต่ใจอีกและ …. แล้วทำไมต้องเป็นฉันล่ะ ? ถ้าเธอเป็นวีทูบเบอร์ ทำไมไม่ชวนวีทูบเบอร์คนอื่นล่ะ ? ]
[ ก็แบบ… ฉันพูดออกไลฟ์ไปแล้วอะ ! แล้วก็โม้ไปแล้วด้วยว่าเพื่อนฉันเล่นเกมเก่งสุดๆ ! ]
[ โห จริงดิ ….. ]
…ลืมไป, เธอก็เป็นแบบนี้แหละ เธอเป็นคนจริงใจที่ยอมรับสกิลการเล่นเกมของผมและชื่นชมด้วยแววตาของเธอ ผมที่ไม่ชินกับการถูกชม
ก็เลยรู้สึกดีมาก และผมก็แอบฝึกกลเม็ดต่างๆ เพื่อ โชว์ให้อายากะดู…
[ “ขอเถอะน้าาา, รุย ~ ~ อันที่จริง , ฉันจัดตารางไว้เรียบร้อยแล้ว!” ]
[ มาขนาดนี้แล้ว…..ไหนขอดูช่องเธอหน่อย ]
[อืม ! ก้ได้ ! ]
ผมยืนข้างหลังอายากะและมองไปที่จอมอนิเตอร์. ที่หน้าเว็บ “YooTube” เข้าไปช่อง ” Ray Azril “แล้วจำนวนผู้ติดตามก็โชว์ขึ้น ….
[ 403,000 คน ?! นี่เธอดังขนาดนั้นเลยหรอ ? ]
[ ก็นะ… แต่สังกัดที่อยู่ก็เป็นสังกัดใหญ่อยู่เหมือนกัน..]
[ ถึงอย่างงั้นตัวเลขก็สุดยอดอยู่ดี แต่ว่านะแล้วสำนักงานล่ะเป็นยังไง ? ]
[ อาー ไม่รู้ว่ารุยจะรู้จักมั้ยนะ…แต่มันมีเอเจนซี่ที่ชื่อ ‘สกาย ซันลิเวอร์’ อยู่.. ] TL : スカイサンライバー Sky Sunliver
[ เดี๋ยวนะ,ฉันเคยได้ยินอยู่ !]
แม้ว่าผมจะไม่คุ้นเคยกับวีทูบเบอร์เท่าไหร่แต่นี่คือเอเจนซี่ที่ผมเคยได้ยินมา ผมแน่ใจว่ามันเป็นเรื่องปกติที่เอเจนซี่ของวีทูบเบอร์จะมีสมาชิกทั้งชายและหญิง และจำนวนสมาชิกก็มีมากกว่า 100 คน…มันอาจจะเป็นหนึ่งในที่ที่มีชื่อเสียงที่สุด ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอายากะก็อยู่ที่นั่น
จากนั้นอายากะก็เปิดหน้ารออกอากาศให้ดู
[นี่ ดูสิ ! มีคนมารอดูตั้ง 500 คนแล้ว ! ]
[ อืมม ]
ถึงไลฟ์จะยังไม่เริ่มแต่ก็มีคอมเมนต์ไหลมาเรื่อยๆ ทำให้ผมอยากรู้…
[ อะไรคือ “รอเรย์จัง👻” เนี่ย ทุกคนพิมพ์เหมือนกันหมดเลย น่ากลัว…. ]
[ อ่อ , ก็เพราะฉันชื่อเรย์ ทุกคนก็คอมเมนท์รอฉันไง ! ]
[ อะไรวะนั่น… ]
ยังไงผมก็ไม่เข้าใจคอมมูของวีทูบเบอร์อยู่ดีนั้นแหละ….
[ ตอนนี้… อีกไม่กี่นาทีจะถึงเวลาเริ่มไลฟ์แล้ว ! ขอร้องนะ..รุย! นายจะสตรีมเกมกับฉันมั้ย ?” ]
แล้วอายากะก็ประสานมือกันแล้วถามผมอีกครั้ง ดูเหมือนว่า… ผู้ชมจำนวนมากจะมีความคาดหวังสูง และอายากะก็เชื่อใจผมและบอกผมเกี่ยวกับ เรื่องวีทูบเบอร์ ผมรู้สึกลังเลเล็กน้อยที่จะปฏิเสธตอนนี้ งั้น… ผมช่วยเธอสักหน่อยแล้วกัน
[ เข้าใจแล้วๆ มีแค่นี้ใช่มั้ย ? ]
[จริงเหรอ…!? ขอบคุณนะ รุย!! ดีจริงๆที่นายมีเพื่อนสมัยเด็ก!”]
[ ครับๆ ]
และผมก็นั่งบนเก้าอี้ทรงกลมที่วางอยู่ข้างๆ อายากะ และดูเธอเตรียมตัวสำหรับการไลฟ์ แม้จะเรียกว่าสตรีมมิ่ง แต่ก็เล่นได้ตามปกติ นอกจากนี้มันเป็นการเล่นรอบเดียว ถ้าผมเล่นพลาดก็ไม่เป็นไร…ในตอนนั้นผมไม่ได้คิดเรื่องนี้ขนาดนั้น
แน่นอน ผมไม่เคยคิดจะเป็นวีทูบเบอร์อยู่แล้ว
————————————————————————————————————————————————————————-
ps. พึ่งลองหัดแปลครับแนะนำได้นะครับจะเอาไปปรับปรุง 🙏
