“ฟู่~ฮ่าๆ~อย่างที่คิดเตียงนอนนี่แหละ สบายที่สุดแล้ว~” วู่หยานนอนแผ่บนเตียงแล้วเอาหน้าถูไปกับผ้านุ่มๆ มือก็ขย้ำๆไปมาด้วยสีหน้าสุดฟิน ถ้าสาวน้อยเป็นคนทำมันจะน่าดูมาก แต่ในเมื่อคนทำเป็นวู่หยาน พูดได้ว่าน่าขยะแขยงยังน้อยไปด้วยซ้ำ….
เขาไม่แคร์ว่าตัวเองจะดูทุเรศแค่ไหน ติดอยู่ในถ้ำบัดซบนั่นหนึ่งวันหนึ่งคืน เขาคิดที่นอนตัวเองนี่น่า เอาจริงๆไม่ว่าใครก็คงทำเหมือนเขา หลังจากต้องติดอยู่ในถสานที่แบบนั้นที่ซึ่งไม่รู้ว่าจะโดนปีศาจโจมตีตอนไหน
แน่นอนว่า เตียงนี้ไม่ใช้ของงวู่หยาน แต่เป็นของครอบครัวฮินางิคุ เขาเป็นแค่ผู้ขออยู่อาศัย…..
ไม่ใช้แค่เขาคนเดียว ตอนนี้ฮินางิคุกับมิโคโตะก็กำลังนอนหลับเป็นตายอยู่อีกห้องนึง ถึงขั้นไม่ตอบคำถามแม่ตัวเอง เห็นได้ว่าพวกเธอเหนื่อยกันขนาดไหน
เขาทำตัวอย่างกับเด็กน้อยก่อนจะหยุดเล่นกับที่นอน แล้วหยิบเอาคริสตัล2อันขึ้นมา
“ติ๊ง! ตรวจพบเศษชิ้นส่วนคริสตัลลึกลับ!ต้องการหลอมรวมหรือไม่?”
เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นอีกครั้ง นับตั้งแต่ได้คริสตัลจากแม่อิสึมิมามันก็ดังขึ้นหลายรอบแล้ว แต่ก็สมเหตุสมผลอยู่ ในเมื่อชิ้นส่วนอีกชิ้นที่ทำให้เควส3เคลียร์ มาอยู่ในมือมันก็ต้องเร่งให้เข้าทำให้เสร็จๆไป
ตอนแรกเขาไม่รู้ว่าหลังจากเควส3เคลียร์ เขาจะถูกถีบส่งออกจากโลกนี้เลยรึเปล่า ดังนั้นเขาจึงยังไม่หลอมรวมมัน แต่ระหว่างทางกลับมาบ้าน เขาก็ได้ถามระบบ มันบอกว่าเขาสามารถเลือกไปจากโลกนี้เมื่อไหร่ก็ได้
ไร้ความกังวล แน่นอนว่าเขาต้องอยากจะเลือกหลอมรวมให้เสร็จๆไป เพราะรางวัลมันล่อใจมาก คือการสุ่มของรางวัลจาก อุปกรณ์ ไอเท็ม อบิลิตี้ และซัมมอน!
มันล่อใจก็ตรง ถ้าเขาบังเอิญสุ่มได้อะไรที่โครตโกง เช่น อุปกรณ์ระดับS หรือ อบิลิตี้ นัยน์ตามรณะ(ตาที่สามารถฆ่าได้ทุกอย่าง ย้ำทุกอย่างจริงๆ) หรืออาจจะเป็นสาวน้อยระดับครึ่งก้าวเทวะ จะเรียกของรางวัลนี่ว่าดียังน้อยเกินไปด้วยซ้ำ ถ้าเขาได้ของเทพจริงๆ คงกระโดดตัวลอยออกจากบ้าน
แต่ถ้าเขาดวงซวย ได้ของเกลือ เขาก็ไม่รู้ว่าจะไปซบอกสาวคนไหนร้องไห้ดี
ระบบมันบอกว่าซัมมอนระดับสูงสุดที่มีก็คือครึ่งก้าวเทวะ ไม่มีระดับเทวะศักดิ์สิทธิ์ ไม่งั้นเขาคงลองเสี่ยงดวงไปตั้งแต่แรกแล้ว
แต่ถึงยังงั้นตอนนี้เขาก็อยากเสี่ยงดวงดูใจจะขาดแล้ว……
การสุ่มของ มันมีเสน่ย์อย่างบอกไม่ถูก(ผีพนันเข้าสิง)
ภายใต้ความคิดที่ว่า ‘ฉันไม่รู้ว่าจะได้อะไร’ มันทำให้เขารู้สึกคันยิบๆ แต่ตูชอบมัน!
ยิ่งมองคริสตัลในมือ และคิดไปว่าตัวเองจะได้อะไรน้า เขาก็ยิ่งรู้สึกคันเข้าไปใหญ่ ดังนั้นเขาจึงเลือกหลอมรวมทันที!
เมื่อวู่หยานกด หลอมรวม คริสตัลทั้งสองก็ลอยออกจากมือเขาขึ้นไปบนอากาศ ก่อนที่จะพุ่งเข้าหากัน!
ไร้เสียง และไร้ปรากฏการณ์แปลกๆ ในระหว่างการหลอมรวม ทั้งสองคริสตัลดูเหมือนน้ำไม่มีผิด ค่อยๆผสานเป็นหนึ่งเดียวกัน ใช้เวลาเพียงไม่กี่วิ เศษชิ้นส่วนคริสตัลลึกฉบับสมบูรณ์ก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าวู่หยาน ก่อนจะร่วงลงมาที่ตักเขา
“ติ๊ง! เควส3เคลียร์! รางวัลของยูสเซอร์ สามารถสุ่มของทุกอย่างจาก อุปกรณ์ ไอเท็ม ความสามารถ และซัมมอน! ยูสเซอร์โปรดกดเริ่มต้นการสุ่ม!”
โดยไม่รอให้วู่หยานตอบตกลง ระบบก็เปิดของมันเองทันที มีกรอบแสงอยู่ใต้หน้าจอสเตตัส และอยู่ด้านบนหน้าจออุปกรณ์ ตรงกลางมีตัวอักษร ‘เริ่ม’ อยู่
ตราบใดที่ไม่ได้โง่จนเกินไป ก็ต้องรู้ว่าเวลานี้ควรทำอย่างไร วู่หยานกด เริ่ม ทันทีด้วยใจระทึก
กรอบแสงเคลื่อนที่ไปมาระหว่าง หมวดอุปกรณ์ ไอเท็ม อบิลิตี้ และซัมมอน วู่หยานทั้งใจเต้นตึกตัก และเครียดในเวลาเดียวกัน
เมื่อมันหยุดลง เขาก็ผิดหวังทันที เพราะมันหยุดที่ ไอเท็ม
ถามว่าแต้มหายากมั้ย? เขากล้าตอบอย่างมั่นใจว่ายากมาก!
เขามีแค่ 1,000แต้มอุปกรณ์ 81,000แต้มอบิลิตี้ 11,000แต้มอัญเชิญ แต่แต้มไอเท็มเขามีถึง 8,250,000!!
วู่หยานขาดแต้มทุกอย่างยกเว้นแต้มไอเท็ม ด้วยแต้มไอเท็มที่เขามีก็สามารถซื้อไอเท็มส่วนใหญ่ในระบบได้แล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่ขัดสนแต้มไอเท็มเลยสักนิด
แล้วเขาจะสุ่มได้ไอเท็มอะไร?
นี่ทำให้ผิดหวังไม่น้อยเลย อุปกรณ์ระดับSเหรอ? พลังโกงๆงั้นเหรอ? และสาวน้อยระดับครึ่งก้าวเทวะเหรอ? เฮ้ออ แม่งปลิวหายไปหมดล่ะ…….
วู่หยานกดสุ่มไอเท็มด้วยสีหน้าซังกะตายอีกรอบ แล้วก็เมินมันไปเลย เขาไม่สนใจแล้วว่ามันจะสุ่มได้อะไร ก่อนที่จะมานั่งคิดว่าพอกลับไปโลกซิลวาเรียแล้วจะทำอะไรต่อดี…..
ตอนแรก วู่หยานอ่อนแอมาก ดังนั้นเขาจึงเลือกอยู่ที่ป่าสัตว์อสูร ขณะที่ทำเควสทหารรับจ้างและเควสของระบบไปด้วย เขาก็ได้เลเวลอัพ
แต่ตอนนี้ ใช้เวลาหนึ่งเดียวในโลกฮายาเตะ เขาก็มาถึงเลเวล49 อีกแค่ก้าวเดียวเขาก็แรงค์6แล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่มีเหตุผลที่อยู่ป่าสัตว์อสูรอีกต่อไป
เขตรอบนอกของป่าสัตว์อสูรไม่สามารถทำให้วู่หยานพอใจได้ ยิ่งกว่านั้นมิโคโตะที่เลเวล69ก็ยิ่งไม่มีทางพอใจ แถมตั้งแต่เขาถูกส่งมาโลกซิลวาเรีย เขาก็ไม่เคยไปที่ไหนเลยนอกจากป่าสัตว์อสูรกับเมืองท่าขนาดเล็ก
ดังนั้น วู่หยานจึงคิดไปที่ไหนสักที่ อาทิเช่นในอาณาจักรไอย์ลู่ และอาทิเช่นตระกูลโลลิ!
คนแรกที่วู่หยานได้รู้จัก หลังจากมาซิลวาเรีย แน่นอนว่าเขายังไม่ลืม
ตั้งแต่ลูลู่กลับบ้านไป เขาก็อาศัยอยู่ในป่าสัตว์อสูรสองเดือน อีกหนึ่งเดือนในโลกฮายาเตะ เวลาของโลกดันเจี้ยนกับโลกซิลวาเรียนต่างกัน1/100 คำนวณดูแล้ว ทางนั้นน่าจะเพิ่งผ่านไปแค่ครึ่งวัน หรือก็คือลูลู่กลับไปบ้านได้ประมาณสองเดือนกับอีกครึ่งวันแล้ว!
เขาที่ไม่มีครอบครัวหรือเพื่อนในซิลวาเรีย แล้วเขาจะไปไหนได้? ชิบ! ไปหาลูลู่ก่อนล่ะกัน!
แต่…อีกฝ่ายจะต้อนรับเหรอ?……(@เอาวะ! หยานแม่งรู้ตัวด้วย)
ลูลู่อ่ะไม่เป็นไรหรอก เฟยเฟยก็คงเหมือนกัน แต่คนในตระกูลเธอจะให้คนไร้หัวนอนปลายเท้ามาทำตัวสนิทสนมด้วยเหรอ?
ถ้าเขาไปหาเธอทั้งๆแบบนี้ ฮอนโตนิไดโจบุกะ? (จะไม่เป็นไรจริงๆเหรอ)
เฟยเฟยเคยบอกแล้วว่าคนที่เก่งที่สุดในตระกูลคือผู้นำตระกูลรุ่นก่อนพลังแรงค์9 ถ้างั้นแน่นอนว่าต้องมีคนแรงค์8และ7อีกไม่น้อยเลย แต่ตัวเขาพลังแค่แรงค์7 เดินโท่งๆเข้าไปเขาไม่โดนฆ่าตายหยังเขียดเรอะ!!
เอ๊ะ เดียวดิ ตูไม่ได้กะไปสู้สักหน่อยนี่หว่า แค่จะไปเที่ยวหาลูลู่เฉยๆ….
เขาเถียงความคิดบ้าๆกลับไป ก่อนจะยิ้มอย่างขมขื่น สงสัยตูจะสู้มามากเกินไปแล้วสินะ จนในหัวเอะอะไรก็คิดแต่จะสู้เอาท่าเดียวเลย โวะ!อภัยให้ไม่ได้! ตูเป็นโอตาคุนะเฟ้ย! ต้องคิดแต่เรื่องสาว2Dเซ่!
ใช้แล้ว มาคิดกันดีกว่า ว่าจะอัญเชิญใครเป็นคนต่อไป นี่แหละเรื่องสำคัญ!
อืม….น่าจะเป็นฮินางิคุล่ะมั้ง?……
ขณะที่วู่หยานกำลังคิด จู่ๆก็มีการ์ดตกลงมา ทำให้เขาสะดุ้ง ในเวลาเดียวกันเสียงระบบก็ดังขึ้น
“ติ๊ง! ได้รับ ‘พลังของเจ้าข้าขอล่ะนะ!’ ”
พลังของเจ้าข้าขอล่ะนะ ชื่อเชี่ยไรวะเนี่ย?
มองการ์ดในมืออย่างงุนงง ทั้งใบมันโล่งโจ้ง ไม่มีอะไรเลย มีเพียงแค่ตัวการ์ดสีขาวว่างเปล่า วู่หยานส่ายหัว เปิดฟังก์ชั่นตรวจสอบของระบบ จริงๆมันไม่ใช้แค่เอาไว้ดูเลเวลคนอื่น แต่ยังสามารถตรวจสอบไอเท็มและอุปกรณ์ได้อีกด้วย ดูเหมือนสกิลประเมินในนิยายบางเรื่องเลย….
วู่หยานช็อค เมื่อเห็นคำอธิบาย
พลังของเจ้าข้าขอล่ะนะ! : หลังจากกดใช้ ยูสเซอร์สามารถเลือกรับพลังของซัมมอนตัวเองได้ พลังที่ได้จะมีเพียงแค่1/10จากต้นฉบับ / 300,000แต้มไอเท็ม
ห๊ะ? สามารถเลือกรับพลังของซัมมอนตัวเองได้? ในไอเท็มลิสมันมีของแบบนี้ด้วย???
วู่หยานเปิดไปที่รายกายไอเท็ม ผ่านไปครู่หนึ่งเขาก็เจอ พลังของเจ้าข้าขอล่ะนะ ราคาสามแสนแต้ม แพงมาก!
แต่ว่ามันก็สมราคาล่ะนะ
วู่หยานถือการ์ดด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้จะไม่ได้หวังอะไรเท่าไหร่ แต่การที่สามารถสุ่มได้ของแพงแบบนี้ ก็ถือว่าดวงดีไม่เลว แต่เขาจะดีใจกว่านี้ ถ้าได้มันมาก่อนที่แต้มไอเท็มมันจะล้นทะลัก
เขาก็คิดอยู่แล้วว่า ยังไงก็ไม่มีทางได้อุปกรณ์ระดับS แต่แค่ได้การ์ดนี้มาก็ถือว่าดีมากแล้ว
ซัมมอนของเขา ตอนนี้มีแค่มิโคโตะคนเดียว แต่เธอมีแค่พลัง Electro Master (กระแสไฟฟ้า) หรือพูดอีกอย่างก็คือ เขาสามารถมีพลงนี้ได้!
ได้พลังมิโคโตะมาหนึ่งในสิบเหรอ? อย่างน้อยๆมันก็ต้องLevel4ล่ะวะ! Electro Master Level5 ราคา300,000แต้มอบิลิตี้
ต้องรู้ก่อนว่า ในรายการอบิลิตี้ก็มี Electro Master Level4 ด้วย แต่ก่อนจะซื้อได้ต้องไล่ซื้อจากเลเวล1ถึง3ก่อน ถึงจะสามารถซื้อเลเวล4ได้ รวมเบ็ดเสร็จทั้งหมดแล้วก็ต้องเสียแต้มประมาณสามหมื่อกว่าๆ
300,000แต้มไอเท็ม แลกได้30,000แต้มอิลิตี้ ก็ดูไม่เลวนะ?
เอาจริงๆ แต้มไอเท็มไม่สามารถเทียบกับแต้มอิบิลิตี้ในด้านความหายากได้ ในทั้งสี่หมวด แต้มอัญเชิญจะล้ำค่าที่สุด เพราะมันยากมากที่จะได้มา ต่อมาก็แต้มอบิลิตี้ แต้มอุปกรณ์ และสุดท้ายแต้มไอเท็ม ซึ่งสามารถหาได้ง่ายที่สุด
เพราะตราบใดที่วู่หยานต้องการเลเวลอัพ ก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องฆ่ามอน ซึ่งแน่นอนว่าต้องมีซากศพมันเหลืออยู่ และเอาไปแลกเปลี่ยนกับระบบก็จะได้แต้มไอเท็มมาไม่มากก็น้อยล่ะนะ
แต้มที่สามารถหาของมาแลกได้ง่ายที่สุด ก็คือแต้มไอเท็ม!
300,000แต้มไอเท็ม กับ 30,000แต้มอบิลิตี้จริงๆก็ไม่ได้ต่างกันมากเท่าไหร่ มันขึ้นอยู่ที่ว่าเขาจะใช้ยังไง ถ้าเขาใช้กับพลังอ่อนแอมันก็เสียเปล่า แต่ถ้าใช้กับคนเก่งๆมันจะคุ้มมากๆ
ซึ่งใช้กับมิโคโตะ ก็เป็นตัวเลือกที่ดีไม่เลว!
ดังนั้นวู่หยานจึงกดใช้การ์ดโดยไม่ลังเล แล้วคลิกไปที่สเตตัสของมิโคโตะ
“ติ๊ง! ได้รับ Electro Master (Lv4)!”
อยู่ๆก็มีกลุ่มก้อนกระแสไฟฟ้าไหลไปทั่วตัววู่หยาน ส่งเสียง ‘เปรี๊ยะๆ’ ขณะที่กระแสไฟฟ้าไหลวนเขาก็เริ่มรู้สึกเจ็บ ก่อนจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายกลายเป็นโครตเจ็บ ไม่นานนักก็มีเสียงระบบ ซึ่งทำให้วู่หยานช็อคอ้าปากค้าง
“ติ๊ง! เลเวลของยูสเซอร์ต่ำเกินไป ไม่สามารถรับพลังได้ อบิลิตี้เริ่มการตีกลับ เริ่มการบังคับยกระดับเลเวลของยูสเซอร์!”
“ติ๊ง! ร่างกายยูสเซอร์ผ่านเงื่อนไข เลื่อนเลเวลสำเร็จ!”
“ติ๊ง! ขอแสดงความยินดี ยูสเซอร์เลเวลอัพ ปัจจุบัน เลเวล 50!”
รู้สึกถึงคลื่นอบอุ่น วู่หยานช็อคอีกครั้ง สัมผัสได้ว่าร่างกายตัวเองแข็งแกร่งขึ้นไม่หยุด เขาพูดไม่ออกเลย
อย่าบอกนะว่าการแลกเอาอบิลิตี้ จะสามารถเพิ่มเลเวลได้ด้วยน่ะ?
@VIPถึงตอน171ครับ
