หลังจากถามระบบไป มันก็ตอบกลับมาว่า เป็นเพราะฮินางิคุไม่มีอบิลิตี้ไว้ป้องกันตัวเลย ดังนั้นระบบเลยช่วยยกระดับชิโระซากุระให้
แต่ทว่าวู่หยานไม่ได้ตื่นเต้นดีใจเหมือนสองสาวตรงหน้า ตรงกันข้ามเขากำลังขมวดคิ้วด้วยสีหน้าหวาดระแวง!
ประสบการณ์มากมายในอดีตได้สอนเขามาว่า ระบบมันเป็นสิบแปดมงกุฎ! เป็นจอมตอแหล! มันไม่มีทางใจดีแบบนี้แน่!
ดังนั้น บทสนทนาปัญญาอ่อน ในมุมมองของคนอื่นจึงเริ่มต้นขึ้น…..
“ระบบ เอ็งแน่นะว่าเป็นเพราะฮินางิคุอ่อนแอเกินไป ดังนั้นเลยช่วยอัพเกรดชิโระซากุระให้น่ะ?”
“ถูกต้อง!”
“ไม่จำเป็นต้องให้ฉันจ่ายคืน? อย่างเช่นแต้มอะไรพวกนี้…..”
“นี่คือการตัดสินใจส่วนตัวของระบบ ดังนั้นยูสเซอร์ไม่จำเป็นต้องจ่าย!”
“หรือฉันต้องจ่ายด้วยอย่างอื่น?”
“ไม่!”
“แน่นะ?”
“แน่!”
“เอ็งไม่ได้กำลังวางแผนลับหลังอะไรไว้ใช่มั้ย?”
“ยูสเซอร์ โปรดอย่าได้ใส่ร้ายระบบ! ระวังระบบจะฟ้องร้องกลับ!”
“ฟ้องร้องน้องสาวแกสิ! ฮึ่ม เอาสิ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าเอ็งจะฟ้องร้องยังไง!”
“ยูสเซอร์ โปรดอย่าได้ป้ายสีระบบ! ระวังระบบจะแบนไอดียูสเซอร์!”
“เหอะ เอ็งไม่รู้จะไปฟ้องกับใครล่ะสิ แล้วตอนนี้ถึงได้หันมาขู่แบนไอดีฉันสินะ? แบนตูดตูนี่! แกจะไปมีปัญญาแบนไอดีอะไรฉันได้วะ!”
“วู่หยาน!”
“อะไร! ทำมาเป็นขึ้นเสียง! เอาดิ ต่อให้แกแบนไป มันจะส่งผลกระทบต่อฉันสักเท่าไหร่กันเชียววะ!”
“ต่อจากนี้ไป ยูสเซอร์จะไม่สามารถใช้ระบบการอัญเชิญได้อีก!”
“ห๊ะ? ดะ..เดียว! ช้าก่อน!ผมผิดไปแล้วคร้าบบ ยกโทษให้ผมด้วย ฮืออ…..”
………………………..
แน่นอนว่า ชิโรซากุระไม่สามารถอัพเกรดได้อย่างไร้ขีดจำกัด หลังจากระบบบอก พวกเขาก็เข้าใจว่า สูงสุดที่ชิโระซากุระอัพเกรดได้คือ อุปกรณ์ระดับB หรือ ยุทธภัณฑ์ฟ้า ถ้าต้องการอัพเกรดมันให้สูงขึ้นไปมากกว่านี้ก็ต้องจ่ายแต้มที่สมน้ำสมเนื้อให้พอกับเงื่อนไข!
ถึงแม้จะอัพถึงแค่ยุทธภัณฑ์ฟ้าแต่วู่หยานก็พอใจมากแล้ว ต้องรู้ว่านี่…ระบบมันอัพให้ฟรี! ใครหน้าไหนล่ะที่มันจะไม่ชอบของฟรี? แถมตัวฮินางิคุเองก็ผูกพันกับมันมากด้วย บางทีต่อให้ไม่สามารถอัพเกรดได้ เธอก็คงใช้มันไปเหมือนเดิมแม้ว่าจะเต็มใจซื้อดาบใหม่ให้ก็ตาม…..
มาล่า(ปล้น)สมบัติ แต่ทั้งๆที่ยังไม่เห็นแม้แต่เงามัน ตอนนี้เขาก็ได้กำไรมากขนาดนี้แล้ว มากซะจนเขาอยากอ้าปากหัวเราะดังๆสักสิบครั้ง!
“เน เน โอนี่จัง เรารีบไปตามหาสมบัติกันเถอะ….” รู้ว่าคนไม่ดีโดนกำจัดหมดแล้ว ลิลินน้อยก็คึกคักทันที สมบัติลับ คำๆนี้กับเด็กตัวเล็กๆแล้วมันมีแรงดึงดูดไม่ใช้น้อยเลยล่ะ……
“ใช่แล้ว สมบัติของจริง เรายังไม่ได้ไปเอาเลยนี่นา…..”
เงยหน้าขึ้นมองตรงที่ทางเดินหินด้านหน้า แล้วหันกลับมามองฮินางิคุ มิโคโตะ อิคารอส แล้วก็ ลิลิน ก่อนจะฉีกยิ้มออกมาโบกมือขึ้น
“ไปกัน!”
เดินไปตามทาง พวกเขาไม่ได้เดินเร็วนัก เพราะใครจะไปรู้ล่ะว่าข้างหน้ามันจะอันตรายอะไรดักรออยู่อีกรึเปล่า
การระวังก็เป็นสิ่งจำเป็น ตลอดทางเดิน ถึงแม้จะไม่มีแมงมุมศิลาโผล่ออกมาอีก และไม่มีผู้พิทักษ์สมบัติโหดๆโผลออกมา แต่ว่ากับมีกับดักเยอะมากซะจนทำให้คนที่เห็นหัวชาวาบ
แต่สิ่งที่ทำให้พวกวู่หยานต้องนึกขอบคุณตัวเองในใจคือ ก่อนหน้านี้เขากับมิโคโตะได้ดื่มยา ‘ลมหายใจแห่งชีวิต’ ไปซึ่งผลของมันก็ยังไม่หมดฤทธิ์ด้วย ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น ต่อให้มีกี่ชีวิตก็ไม่พอ ตายหมดแน่!
แน่นอนว่าเพราะเหตุนี้ วู่หยานกับมิโคโตะจึงต้องรับหน้าที่เดินอยู่หน้าสุดไปตามระเบียบ และตอนนี้เองทั้งสองคนก็ได้โดนกับดักไปแล้วมากกว่าร้อยครั้ง!
มองดูวู่หยานกับมิโคโตะที่เดินตกลงไปนวงเวทย์ ฮินางิคุก็ถอยหลังกรูดทันที เธอนึกขอบคุณตัวเองที่อ่อนแอจึงไม่ต้องออกไปสู้ ทำให้ไม่ได้กินยา ‘ลมหายใจแห่งชีวิต’ ไม่งั้นป่านนี่เธอคงต้องเป็นแบบสองคนตรงหน้า……
ไม่เพียงแต่ฮินางิคุ มิโคโตะเองตอนนี้ก็แทบจะประสาทแดกแแล้ว ถึงแม้ร่างกายจะไม่ได้รับบาดเจ็บหรือได้บาดแผลอะไร แต่กับสภาพจิตใจพวกเขา มันโดนเยอะมากจนใกล้จะบ้าแล้ว…..
นาทีนี้เอง มิโคโตะก็เริ่มรู้สึกเสียใจ ถ้าตอนนั้นเธอไม่ห้าวอยากจัดการพวกมัน แทนที่จะปล่อยให้พวกมันมาเดินรับกับดักแทนก็คงจะดีกว่านี้…..
วู่หยานกับมิโคโตะที่เดินนำด้านหน้าด้วยท่าทางหดหู่ ตอนนี้ทั้งสองอยากร้องไห้มากๆ แต่ทว่าในตอนนี้เองทางออกก็ได้ปรากฏออกมาด้านหน้าพวกเขา!
มันเป็นห้องโถงที่ทำมาจากหินทั้งหมด เหมือนทางเดินหินก่อนหน้านี้ แต่สิ่งที่ต่างออกไปคือมันกว้างมาก แถมผิวกำแพงมันดูยังเรียบเนียนสุดๆด้วย!
ภายในห้องโถงมีโต๊ะกลมอยู่ ซึ่งบนโต๊ะก็มี กล่องสามกล่อง และลูกแก้วคริสตัลอีกหนึ่งลูก
นอกจากที่ว่ามาแล้ว มันก็ไม่มีอะไรเลย!
ใช่แล้ว ไม่มีเลย!
วู่หยาน ฮินางิคุ กับ มิโคโตะอึ้งไปแทบจะพร้อมๆกัน ส่วนลิลินบนใบหน้าเล็กๆนั้นได้เขียนคำว่า ผิดหวัง เอาไว้อย่างชัดเจน
พวกเขาฝ่าอุปสรรคมามากมาย ไม่ว่าจะเป็น ศพเป็นภูเขา มอสเตอร์ กับดัก การโดนหลอก พวกเขาฝ่าทั้งหมดที่ว่ามาแทบตาย จนมาถึงที่เก็บสมบัติ!
ในที่สุดพวกเขาก็มาถึง แต่สิ่งที่เห็นกลับไม่ใช่กองสมบัติ ภูเขาทองคำหรืออัญมณี แต่กลับเป็นโต๊ะหินโง่ๆกับกล่องสามกล่องและลูกคริสตัลที่ดูไม่มีค่าอะไรเลย นอกจากนี้ก็ไม่มีอะไรทั้งนั้น!
เสี่ยงชีวิตเข้ามาอย่างยากลำบาก แต่กลับเจอแบบนี้ ไม่ว่าใครก็คงอยากเป็นบ้าใช่มั้ย?
แต่กลุ่มพวกเขาไม่ได้เป็นแบบนั้น ถึงแม้จะสนใจสมบัติแต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร ถ้าเปลี่ยนเป็นพวกคาร์ลทั้งสามคน คงคลั่งแล้วเข้าไปหาลูกน้องตัวเองแน่…….
เหตุผลที่พวกเขามาคือ คริสตัลก่อนหน้านี้ที่ให้แต้มอัญเชิญวู่หยานถึงสองแสน และเขาได้ยินมาว่าคริสตัลมันถูกเอาออกมาจากที่นี่ ดังนั้นวู่หยานจึงมาวัดดวงเผื่อเจออีกสักอัน ดังนั้นถึงไม่เจอสมบัติเขาก็ไม่ได้เศร้าใจอะไร
แต่แน่นอนว่า ความผิดหวังย่อมมีแต่มันก็แค่เล็กน้อย เพราะถึงยังไงกว่าจะมาถึงที่นี่ได้ มันก็ไม่ง่ายเลย……
“ทำไมที่นี่ถึงดูไม่เหมือนห้องเก็บสมบัติเลยล่ะ?”
ฮินางิคุที่ถึงแม้จะเห็นห้องว่างเปล่าแต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะการมาครั้งนี้เธอเก็บเกี่ยวได้เยอะมากจากแรงค์4โดดมาแรงค์7 บวกกับตัวเธอเองก็ไม่ได้สนใจสมบัติมาตั้งแต่แรกแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่ได้บ่นอะไร
ส่วนมิโคโตะก็ผิดหวังเล็กน้อย เพราะก่อนหน้านี้เธอได้คาดหวังว่าจะเจอสมบัติ บวกกับต้องฝ่าดงกับดักมามากมาย แต่กลับไม่ได้อะไรเลย แล้วแบบนี้จะให้เธอไม่ผิดหวัง?
ดูจากจุดนี้ พี่สาวเรลกันยังคงเป้นเด็กจริงๆ……
ส่วนวู่หยาน เขานั้นใจเย็นมาก…..
เขา ที่โดนหลอกหลวงมามากมาย จึงค่อนข้างชินชาแล้ว แต่ถึงแม้จะชิน ถ้าทำได้วู่หยานก็ไม่อยากโดนหลอกเหมือนกัน…..
มองดูกล่องทั้งสามกับลูกคริสตัลบนโต๊ะกลม วู่กยานก็ใช้ความคิดครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ไม่ใช่ว่าไม่มีนะ ดูไอ้กล่องสามกล่องนั่นสิ บางทีอาจจะเป็นสมบัติ?”
พูดถึงตรงนี้ วู่หยานก็คิดว่ามันมีความเป็นไปได้สูงพอตัวเลยล่ะ ที่นี่ที่มีแรงค์9แมงมุมราชินีเป็นผู้พิทักษ์ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่มีอะไร แถมจากที่ดูมาก็ดูเหมือนว่าที่นี่ยังไม่เคยมีใครเข้ามาเลยด้วยซ้ำ ดังนั้นไอ้กล่องสามกล่องกับคริสตัลตรงหน้าจึงดูน่าสงสัยมาก!
ได้ยินคำพูดวู่หยาน ฮินางิคุกับมิโคโตะก็มีสีหน้าดีใจทันที พวกเขาทั้งสามคนรีบเดินมาตรงโต๊ะกลมทันที แล้วมองดูกล่องทั้งสาม
กล่องทั้งสามกล่อง ดูธรรมดามากไม่ต่างอะไรจากกล่องปกติ และข้างบนมันมีตัวอักษณสลักเอาไว้ และตัวอักษรนี่ก็ทำให้สีหน้าผิดหวังของพวกเขาหายวับไปทันที
กล่องแรก เขียนไว้ว่า ‘จงเปิดมัน หากเจ้าต้องการทรัพย์สมบัติที่เทียบเคียงได้กับทองคำทั้งหมดบนโลกใบนี้’
กล่องสอง เขียนไว้ว่า ‘จงเปิดมัน หากเจ้าต้องการอำนาจที่มากที่สุดบนโลกใบนี้’
กล่องสาม เขียนไว้ว่า ‘จงเปิดมัน หากเจ้าต้องการพลังอันเป็นที่สุดของโลกใบนี้’
กล่องทั้งสามที่นอกจากข้อความที่ว่ามาก็ไม่มีอะไรแตกต่างจากกล่องธรรมดาอีก แต่นี่ก็ทำให้พวกวู่หยานไม่กล้ามองพวกมันเป็นกล่องธรรมดาแล้ว!
เชื่อได้เลยว่า ไม่ว่าใครก็ต้องเป็นเหมือนกัน!
ถ้าสิ่งที่ข้อความว่าไว้ มันเป็นจริง งั้นกล่องทั้งสามก็สามารถให้ทุกอย่างที่ไม่ว่าใครก็ต้องการได้หมด!
เงินตรา! อำนาจ! พลัง!
นอกจากพวกนี้แล้ว ยังมีอะไรที่สามารถดึงดูดได้มากกว่านี้อีกมั้ยล่ะ?
บางที คนไม่ปกติคงเลือกที่จะไม่สนใจ แต่ต้องขอโทษมากๆขอโทษจริงๆที่วู่หยานไม่ใช่คนพวกนั้น
เหรียญทอง? ตูรักมัน! ตอนนี้กระเป๋าสตางค์เขาถือว่าดีกว่าตอนที่ยังเป็นโอตาคุอยู่มาก สมัยนั้นเขายังต้องมานั่งเป็นห่วงเลยว่าจะมีข้าวมื้อต่อไปกินมั้ย ดังนั้นเขาจึงถือว่าเงินเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องมี
อำนาจ อันนี้เขารู้สึกเฉยๆ เขาไม่ใช่ผู้ชายที่มีความทะเยอทะยานอะไร ที่เขาชอบ(รัก)ก็คือสาว2D ‘อำนาจแล้วไงวะ มันจะไปสำคัญมากว่าสาวน้อยได้ยังไงล่ะจริงมั้ย?’
แต่ทว่า พลัง มันดึงดูดวู่หยานได้อย่างแท้จริง!!
