SGS บทที่ 326 – อิหยังวะเนี่ย…..
ทุกคนจดจ่ออยู่กับการปะทะกันของทั้งสอง บางคนเพ่งสายตามองเสียจนราวกับลูกตาจะหลุดออกจากเบ้าให้ได้……
ถึงทั้งคู่จะประมือกันไม่นานแต่มันก็ไม่ได้น่าเบื่อเลย สำหรับคนดูส่วนใหญ่ที่พวกเขาเห็นมีเพียงแค่วู่หยานกับไป่หลิงพุ่งมาปะทะกันกลางอากาศก่อนที่จะแยกตัวออกมายืนจ้องหน้ากัน
แน่นอนว่าไม่นับนักเรียนพิเศษที่ยืนดูติดขอบสนาม พวกเขาเห็นหมดทุกอย่าง เมื่อทั้งสองแยกตัวจากกันพวกเขาก็ส่งเสียงร้องเชียร์ทันที
ไป่หลิงขมวดคิ้วแน่นมองวู่หยาน จากการลองเชิงเมื่อกี้เขากลับพบว่าตัวเองไม่สามารถมีชัยเหนืออีกฝ่ายในด้านทักษะฝีมือได้เลย!
แววตาเปร่งประกาย ไป่หลิงเริ่มคำนวณตัววู่หยานในใจ ‘อีกฝ่ายมีทั้งความเร็วและชั้นเชิงต่อสู้ที่เหนือกว่า ถ้าสู้ในระยะประชิดเราเสียเปรียบแน่ มีทางเดียวที่เราจะสะกดข่มอีกฝ่ายได้ก็คือ….ปราณพิเศษของตระกูลไซโตะ!’
คิดได้แบบนี้ก็ลงมือทันที ตัวไป่หลิงสั่นเบาๆจากนั้นมีปราณสีน้ำเงินแพร่กระจายออกมาจากตัว ปราณน้ำแข็งที่กำลังห่อหุ้มตัวเขาไว้ดูสวยงามมาก แต่ทุกคนในที่นี้ก็ไม่มีคิดสบประมาทเพราะความสวยนี้เลย….
วู่หยานยกคิ้ว ยกดาบนิเอโทโนะ โนะ ชานะขึ้นเล็กน้อย เขารู้สึกสนใจมากว่าไป่หลิงมันจะมาไม้ไหนเซอร์ไพรส์ตน…….
ทันใดนั้นเองปราณรอบกายไป่หลิงก็ได้แยกตัวออกมาจากเขา แล้วแปรสภาพเป็นคลื่นความเย็นปกคลุมไปทั่วทั้งลานประลอง!
ขณะที่ไป่หลิงยังคงปล่อยปราณออกมาไม่หยุด จู่ๆวู่หยานก็รู้สึกได้ถึงแรงกดทันแปลกๆทับลงบนตัวเองมันให้ความรู้สึกราวกับจมอยู่ใต้น้ำ
เห็นาภาพนี้บิงเมียนก็ตื่นเต้นทันที เขาเองก็ฝึกฝนปราณชนิดเดียวกันมีหรือจะดูไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้น?
มันเป็นมากกว่าแรงกดดัน ทั้งสามารถลดความเร็วของศัตรูได้และยังลดอัตราฟื้นฟูปราณด้วย!
นี่เป็นหนึ่งในท่าที่พิเศษที่สุดของตระกูลไซโตะ และเขา บิงเมียน ก็ยังไม่ได้เรียนเลย…….
แน่นอนว่าแรงกดดันแค่นี้ย่อมไม่ส่งผลอะไรเท่าไหร่กับวู่หยาน อย่างมากก็แค่ลดความเร็วของเขาลง ส่วนอัตราฟื้นฟูปราณยิ่งไม่เกี่ยวใหญ่! ก็เขายังไม่มีปราณหรือพลังเวทย์เลย!
ทว่าเรื่องนี้คนอื่นย่อมมองไม่ออก…….
“ไม่ว่านายจะเก่งแค่ไหน ภายใต้เขตแดนนี้ก็ต้องได้รับผลอะไรบ้างละ อย่างน้อยๆก็คงไม่ได้เร็วเหมือนเมื่อกี้แน่……..” มองดูวู่หยานที่อยู่ตรงจุดศูนย์กลางของเขตแดน ไป่หลิงก็ยกยิ้ม
วู่หยานเลิกคิ้วเล็กน้อยเขารู้สึกร่างกายมันหน่วงๆจริง นี่ทำให้เขาอดที่จะชมไป่หลิงไม่ได้
สมแล้วที่ขึ้นมาถึงสิบอันดับแรกได้ เอ็งมีสกิลพิเศษที่สามารถเอาเปรียบนักเรียนแรงค์7คนอื่นนี้เอง…….
วู่หยานมองดูไอสีน้ำเงินที่คล้ายๆหมอกลอยอยู่รอบตัว จากนั้นฟันดาบใส่ไปทีผลคือใบดาบผ่านไปเฉยๆราวกับฟันอากาศปกติ!
ในเวลานี้เองไป่หลิงก็ได้เคลื่อนไหว
เท้ากระทืบพื้น ไป่หลิงไปโผล่ใกล้ตัววู่หยานทันที!
“ฟึบ!ฟึบ!”
ไป่หลิงตวัดมีดสั้นใส่วู่หยานด้วยวิธีคดโค้งราวกับงูฉก ทุกๆตำแหน่งที่ฟันเขาได้เล็งไปยังจุดแตกต่างกันทั่วร่าง
ต้องพูดเลยว่าไป่หลิงนี่ช่างจับจังหวะจับโอกาสเก่งจริงๆ ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่นคงจะโดนฟันแล้วติดสถานะเชื่องช้าซ้ำไปเรื่อยๆจนแพ้แน่
แต่มันไม่ใช่กับวู่หยานที่มีวิถียุทธอมตะ!
“เคร้ง! เคร้ง!”
ด้วยความช่วยเหลือของวิถียุทธอมตะ วู่หยานขยับเท้าเคลื่อนไหวด้วยขอบเขตที่เล็กน้อยอย่างถึงที่สุดขณะที่มือก็ตวัด นิเอโทโนะ โนะ ชานะ ขึ้นไปรับเงามีดสั้นที่บุกเข้ามา!
ผลคือเงามีดนับไม่ถ้วนได้ถูกกันไว้ด้วยนิเอโทโนะ โนะ ชานะหมด ทุกครั้งที่กันก็จะเกิดเสียงปะทะของใบมีดดังขึ้น พอเกิดขึ้นถี่ๆเข้าก็กลายเป็นจังหวะเสียงเพลง!
ตรงหลังมือข้างที่จับนิเอโทโนะ โนะ ชานะเริ่มมีเส้ดเลือดปูดขึ้นมา วู่หยานรู้สึกประหลาดใจหน่อยๆกับแรงที่แฝงมากับมีสั้นพวกนี้ มันให้ความรู้สึกยังกับเขาฟันใส่แท่งน้ำแข็งยังไงยังงั้น ถ้าไม่ใช่เพราะเขามีร่างกายของTrue Ancestor ป่านนี่ดาบคงจะกระเด็นหลุดมือไปแล้ว
นอกจากยังความถี่นี้อีก ทำให้แม้แต่วู่หยานก็ยังรู้สึกยุ่งยาก
ทว่าโชดยังดีที่ไป่หลิงไม่อาจคงจังหวะฟันรัวๆแบบนี้ได้นานเพราะมันใช้พลังงานไปไม่น้อยเลย ผ่านไปหนึ่งนาทีความถี่ในการฟันก็ได้ลดน้อยลง นี่ทำให้แรงกดดันที่เขาได้รับลดลงไปเยอะเลย!
เวลานี้เองวู่หยานก็ได้เบิกตาขึ้นเล็กน้อย มือยกดาบฟันไปในแนวนอนบีบบังคับให้ไป่หลิงถอยหล่นออกไป ตัวเขาเองก็ก้าวถอยหลังไปหลายก้าวเช่นกัน
“หมอนี่….มีฝีมือไม่เลวเลย….” วู่หยานพ่นลมหายใจออกมาทีนึง แล้วมองไป่หลิงที่กำลังหอบแฮ่กๆ หลังจากปะทะกันพักหนึ่งวู่หยานก็เข้าใจรูปแบบการต่อสู้ของอีกฝ่ายแล้ว!
ไป่หลิงจ้องวู่หยานเขม็ง เห็นอีกฝ่ายไม่มีท่าทีเหน็ดเหนื่อยเลยเขาก็รู้สึกปวดหัวจี๊ด กลับกันเป็นเขาเสียเองที่เหนื่อย
ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปคนที่จะได้หมดแรงก่อนก็คงเป็นตัวเขาเองแน่!
ไม่ เราจะยื้อการต่อสู้ให้นานกว่านี้ไม่ได้แล้ว ต้องรีบจบให้เร็วที่สุด!
ทันใดนั้นเองก็มีปราณสีน้ำเงินจำนวนมากระเบิดออกมาจากตัวไป่หลิงแล้วหุ้มตัวเข้าไว้เป็นชั้นๆหนาขึ้นเรื่อยๆจนดูเหมือนโดมแสงย่อมๆ เห็นภาพแปลกๆวู่หยานก็เริ่มระวังตัวขึ้น เขาไม่ต้องการแพ้เพราะประมาทคู่ต่อสู้ พอคิดว่าอีกฝ่ายอาจจะเล่นของหนัก วู่หยานก็เริ่มคิดว่า ถึงเวลาที่เขาควรจะเอาจริงแล้วมั้ย?
ใช่แล้ว ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้วู่หยานยังไม่ได้เอาจริง! เขาใช้แค่วิถียุทธอมตะบวกกับร่างกายของTrue Ancestorชนะมาจนถึงตอนนี้!
เขายังไม่ได้ใช้พลังจิตเท่าไหร่เลย อย่างมากก็ทำแค่ปล่อยไฟฟ้าออกมากระตุ้นเสริมความเร็วและพลังกาย ยังเหลือลูกเล่นอีกเยอะที่ยังไม่ได้ใช้!
เทียบกับเฟยเฟยแล้วไป่หลิงอ่อนแอกว่าเล็กน้อย เพราะงั้นถ้าเขาไม่อ่อนข้าให้หน่อยมันก็คงจะจบเร็วเกินไป ตอนนั้นเฟยเฟยสามารถสู้กับเขาได้อย่างสูสีก่อนที่เขาจะมี วิถียุทธอมตะ กับ สายเลือดแท้ เสียอีก!
แล้วนี่ยังไม่นับเลเวลเขาที่เพิ่มขึ้นมากกว่าตอนสู้กับเฟยเฟยอีกตั้งเยอะ!
ตอนนี้วู่หยานคุ้นชินกับวิถียุทธอมตะแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่คิดจะออมมือให้อีก!
ประกายไฟฟ้าปรากฏออกมาจากทั้งตัววู่หยาน ออร่าเขาแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ และนัยน์ตาสีแดงของเขาก็ได้เปลี่ยนเป็นสีทอง!
ทว่าพริบตาต่อมาก็กลับเป็นสีแดงอย่างเดิม แม้แต่ไฟฟ้าเขาก็ยังเก็บเข้าร่าง
นี่ไม่ใช่เพราะเขาคิดอ่อนต่อให้หรืออะไร แต่เป็นเพราะตอนนี้…มันมี….เห้ออ….คนโผล่ออกมาคั่นกลางระหว่างเขากับไป่หลิง…..
วู่หยานถอนหายใจเฮือกใหญ่ ในใจไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี……
อิหยังนักหนาวะ…..ใคร….มันเข้ามาขวางอีกแล้วเนี่ย….
//ติดตามอ่านตอนล่วงหน้าได้ที่เพจเฟสบุ๊ค – ห้องสมุดคนรักนิยายแปล
ปัจจุบันมีทั้งหมด 1620 ตอน จุกๆ
