//ติดตามอ่านตอนล่วงหน้าได้ที่เพจเฟสบุ๊ค – ห้องสมุดคนรักนิยายแปล
ปัจจุบันมีทั้งหมด 1770 ตอน จุกๆ
SGS บทที่ 332 – ป๋าหยานมาแล้ว! ใช้จ่ายอย่างคนรวยอีกครั้งล่ะ!
พอได้เข้ามาในห้องประมูลวู่หยานก็ค้นพบว่า ข้างในมันดูใหญ่กว่าที่เห็นข้างนอกอีก………
แถวที่นั่งของที่นี่แตกต่างจากเมืองท่าที่ซึ่งที่นั่งจะล้อมเวทีตรงกลางโดยที่ที่นั่งจะยิ่งยกระดับสูงขึ้นเรื่อยๆตามระยะที่อยู่ห่างจากเวที ส่วนที่นี่จะดูคล้ายกับหอประชุมมากกว่า
บนเวทีมีโต๊ะพร้อมกับค้อนไว้เคาะตอนประมูลโดยหันหน้าเข้าหาที่นั่งด้านหน้า เหนือขึ้นไปข้างจะมีที่นั่งแบบติดกำแพงที่สามารถเห็นของประมูลได้อย่างชัดเจน ราวกับเป็นที่นั่งสำหรับแขกVIPเมื่อเทียบความหรูของที่นั่งกับด้านล่าง
ซึ่งจริงๆจะเรียกว่าที่นั่งVIPก็ดูจะผิดไปหน่อย เพราะ Silvaria World Academy ไม่เคยจัดแบ่งชนชั้นขึ้นแบบนั้นขึ้น!
ที่นั่งเหล่านี้เป็นที่สำหรับผู้ครองบันลังค์100คน!
แน่นอนว่าวู่หยานที่เป็นอันดับ25ก็ย่อมได้สิทธ์ในการนั่งที่หรูๆนี่เช่นกัน!
แต่…..วู่หยานก็เลือกที่จะไม่นั่ง เฟยเฟยเองก็เหมือนกัน ไม่ใช่ว่าทั้งสองแอนตี้ความหรูหรืออะไร แต่เป็นเพราะพวกเขามีลูลู่มาด้วย……….
ลูลู่กำลังใช้มือทั้งสองข้างจับชายเสื้อของวู่หยานและเฟยเฟยด้วยสีหน้าน่าส่งสารถึงขีดสุดเบ้าตาเธอมีน้ำตาปริ่มๆออกมา เห็นแบบนี้ทั้งคู่ก็ไม่อาจหักห้ามใจไปนั่งข้างบนแล้วทิ้งให้ลูลู่กับคนป่าแห่งความตายแล้วไปนั่งด้านล่างได้……….
ที่นั่งด้านล่างไม่ได้มีมุมที่เห็นกว้างเหมือนด้านบน แต่อย่างน้อยๆมันก็ยังนั่งสบายอยู่ พวกเขาพากันไปนั่งที่นั่งที่ดีและใกล้เวทีที่สุด
วู่หยานนั่งลงโดยมีลูลู่นั่งด้านซ้ายและเฟยเฟยด้านขวา นี่ทำให้วู่หยานถูกใครหลายคนจ้องด้วยความอิจฉาที่ถูกขนาบโดยสาวงามสองคน
วู่หยานไม่ได้รู้สึกอะไรกับสายตาระดับนี้เลย เขาได้ฝึกฝนจนด้านพอจากยัยพวกคุณหนูโทคิวะไดที่จ้องเขาซะราวกับอยากกินเลือดกินเนื้อกัน เพราะงั้นแค่นี้จิ๊บๆ!
วู่หยาน เฟยเฟย และลูลุ่ฆ่าเวลารอโดยการคุยกัน ไม่นานนักงานก็เริ่มเมื่อเห็นผู้ดำเนินงานวู่หยานก็ขมวดคิ้ว เพราะมันเป็นตาลุงมีเคราอีกแล้ว! นี่พวกเอ็งไม่มีปัญญาหาสาวสวยมาทำหน้าที่หรือไงวะ……..
แต่ทว่าเขาก็ต้องยอมรับว่าโรงประมูลของซิลวาเรียมันไม่ใช่อะไรที่เมืองท่าจะเทียบได้เลย!
แค่เริ่มก็มีของมากมายโผล่ขึ้นไม่หยุดจนทำวู่หยานอึ้งงุนงง
ที่ทำเขาพูดไม่ออกที่สุดคือเมื่อมีหนังสือวิชาของนักรบแรงค์7โผล่ออกมานอกเสียจากนักเรียนปกติกับนักเรียนหัวกะทิที่แข่งราคากัน ก็ไม่มีนักเรียนพิเศษคนไหนเสนอราคาเลย! ทั้งที่ตอนเมืองท่าหนังสือวิชาระดับนี้มันหายากจนถูกจัดเป็นสินค้ารายการสุดท้าย! (@คือของแรร์ๆจะออกมาท้ายๆ)
ยังมีอีก เช่น ยุทธภัณฑ์หลักที่ระดับเดียวกับดาบคุซานางิที่เขาเคยขายไปที่เมืองท่า กลับถูกพวกพนักงานที่นี่โยนไปมาราวกับเป็นขยะ…..นี่เล่นทำวู่หยานถึงกับคิดในใจว่าเขาควรที่หันไปมองทางอื่นทำเป็นเมินซะจะได้ไม่ปวดใจดีมั้ย…….
มองดูสินค้าปัจจุบันที่เป็นยุทธภัณฑ์หลักราคาต้น5,000แต้ม วู่หยานก็หันกลับมามองดูตัวเลข280,000แต้มของตน จากนั้นเขาก็กกดส่ง10,000ออกไปอย่างใจเย็น……
เมื่อวู่หยานเริ่มประมูล ทันใดนั้นเองห้องประมูลก็เงียบขึ้นทันตา ไม่มีใครส่งเสียงออกมาเลย!
วู่หยานสะดุ้งตกใจ เขาไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะ?…………
บางทีอาจเป็นเพราะเห็นวู่หยานสงสัย เฟยเฟยก็พูดด้วยรอยยิ้ม “นายน่ะตอนนี้ถึงเป็นคนดังคนนึงที่ถูกประเมินว่ามีพลังระดับสิบอันดับแรกในโรงเรียน ดังนั้นเลยไม่มีใครกล้าสู้ราคาเพื่อผิดใจกับนายให้กับแค่ยุทธภัณฑ์หลักไงล่ะ…..”
ได้ยินคำอธิบายวู่หยานก็กระจ่างแจ้งทันที เขาปากกระตุกนิดหน่อย เอาเถอะยังไงซะผลมันก็ออกมาดีนี่นะ………
อีกด้านนึง ข้างบน ณ ที่นั่งพิเศษสำหรับผู้ครองบันลังค์ บิงเมียนมองปุ่มกดเสนอราคาด้วยความไม่พอใจ จากนั้นหันไปมองไป่หลิง
“ท่านพี่ทำไมถึงต้องหยุดฉัน……”
ได้ยินไป่หลิงก็เดาะลิ้นเสียงเย็น แล้วตอบกลับอย่างไม่ไว้หน้า “นี่การประลองเมื่อวานทำแกโง่ลงขนาดนี้เลย? แม้ว่าแกจะเกลียดวู่หยานนั่นขนาดไหนมันก็ดูจะทุเรศไปหน่อยมั้ยที่คนสถานะระดับพวกเราจะไปแข่งเพื่อยุทธภัณฑ์หลักชิ้นเดียว?”
บิงเมียนเถียงอย่างไม่ยอมแพ้ “ทำไมไม่ได้ล่ะ? ด้วยแต้มของฉันตอนนี้มันมากที่จะใช้เล่นแบบไม่คิดได้เลยนะ!”
ไป่หลิงส่งเสียงเย้ยหยัน “และนั่นแกก็จะเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายขึ้นมาตบหน้าแกอีกครั้ง จากนั้นพรุ่งนี้ก็จะมีข่าวออกมาทั่วโรงเรียนว่ารองหัวหน้าธารเหมันต์โดนตบหน้าในที่สาธารณะด้วยสาเหตุที่เกิดจากการแย่งชิงยุทธภัณฑ์หลัก!”
ได้ยินบิงเมียนก็อึ้ง เห็นแบบนี้ไป่หลิงก็ถอนหายใจแล้วหันไปมองดูวู่หยานด้านล่าง “ถ้านายไม่ชอบที่แพ้ให้เขาขนาดนั้นจริงๆก็ควรที่จะฝึกฝนให้หนักแล้วกลับไปท้าสู้อีกครั้งอย่างสมเกียรติดีกว่ามาเล่นสกปรกที่นี่ ถ้านายยังทำตัวแบบนี้ต่อไปนายก็จะไม่มีวันเป็นใหญ่ในโลกนี้ได้!” (@ชอบไป่หลิงแหะลูกผู้ชายดีผิดกับน้องเลย)
บิงเมียนตอบกลับด้วยน้ำเสียงสั่นๆ “…..เข้าใจแล้ว” กับพี่ชายแล้วเขาค่อนข้างหวาดกลัวมาก ส่วนคำพูดของไป่หลิงนั่นเขาจะเอามาทำตามหรือไม่นั่นมีเพียงตัวเขาคนเดียวที่รู้……..
สินค้าชิ้นแล้วชิ้นเล่าได้ถูกยกขึ้นมาแล้วถูกประมูลออกไป ส่วนวู่หยานเราก็ได้ประมูลยุทธภัณฑ์หลักทุกครั้งที่มันปรากฏออกมา นี่ทำให้ใครหลายคนสงสัยใคร่รู้
มันแปลกมากเลยไม่ใช่หรือไง? ยอดฝีมือแรงค์7ที่มีพลังระดับเดียวกับสิบอันดับแรกถ้าจะหาอาวุธล่ะก็อย่างน้อยๆก็ควรจะเป็นยุทธภัณฑ์ดินสิ
ยิ่งกับคนที่อยู่บนจุดสูงสุดของแรงค์7ก็ยิ่งไม่น่าแปลกใจเลยที่จะไปประมูลแข่งเอายุทธภัณฑ์ฟ้า!
แต่วู่หยานกลับแปลกประหลาดไม่เหมือนชาวบ้าน ที่เล่นประมูลแต่ยุทธภัณฑ์หลัก ถ้าหนึ่งชิ้นสองชิ้นก็ยังพอเข้าใจได้ ส่วนชิ้นที่สามและสี่นี่มันต้องมีเหตุผลเบื้องหลังแล้ว สำหรับ สิบชิ้น ยี่สิบชิ้น นี่มันออกจะผิดปกติเกินไปแล้ว!
ในเวลานี้วู่หยานก็ได้กลายเป็นเป้าสายตาของทุกคนอีกครั้ง มีทั้งคนที่ส่งสัย ไม่เข้าใจ และคนที่มีสายตาเยาะเย้ย แต่ที่ทุกคนมีเหมือนกันก็คือความสนใจอยากรู้
แม้แต่ลูลู่กับเฟยเฟยก็ไม่รู้ว่าวู่หยานคิดจะทำอะไรเหมือนกัน
ในที่สุดลูลู่ก็ไม่อาจห้ามความสงสัยของตัวเองได้ เธอกระทุ้งข้อศอกใส่เอววู่หยานแล้วถามเสียงเบา
“หยานนายจะซื้อยุทธภัณฑ์หลักไปทำไม่ตั้งมากมายกน่ะ? เดียวสิ….หรือว่านาย……”
ลูลู่ทำสีหน้าช็อคๆออกมา แล้วพูดน้ำเสียงไม่อยากเชื่อ “หรือว่านายคิดจะสร้างกองทัพเพื่อมายึดจักรวรรด์ไอย์ลู่ แล้วตอนนี้ก็กำลังซื้ออาวุธไปเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการรบของทหารตัวเอง?”
วู่หยานมือสั่นเท้าอ่อนยวบจนแทบจะตกจากที่นั่ง ถ้าไม่ใช่เพราะที่นั่งมันเป็นแบบมีที่วางมือและมีที่พิงหลังเขาคงจะได้ร่วงลงไปจริงๆ…….
หายใจแรง จากนั้นวู่หยานก็ยกมือขึ้นเขกหัวลูลู่ ทำเธอต้องยกมือขึ้นมากุมหัวพร้อมส่งเสียงเจ็บ วู่หยานมองบนใส่เธอแล้วพูดว่า
“ไม่รู้ว่าข้างในหัวของเธอมันมีอะไรบ้าง ถึงได้คิดอะไรแบบนี้ออกมาได้ จริงๆเลยเชียว…….”
หางตามีน้ำตาปริ่มๆลูลู่เถียงกลับเสียงอ่อนๆ “ถ้างั้นนายจะซื้อพวกมันไปทำไมเยอะแยะล่ะ…..”
ถึงตรงนี้เฟยเฟยก็เผยสีหน้าอยากรู้ออกมาเช่นกัน เธอรู้ดีว่าวู่หยานไม่ใช่คนที่จะอะไรโดยไม่ม่เหตุผล เพียงแค่ตอนนี้เธอยังนึกไม่ออก……
มองดูสีหน้าของสองสาววู่หยานก็หัวเราะ ขณะเดียวกันเขาก็เห็นยุทธภัณฑ์หลักอีกชิ้นโผล่มา วู่หยานก็ยกนิ้วขึ้นถูใต้จมูกก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเล่นๆว่า
“บางทีเธอาจจะเดาถูกก็ได้นะลูลู่ ฉันกำลังซื้อยุทธภัณฑ์หลักไว้เตรียมบุกไอย์ลู่ล่ะมั้งนะ? ฮ่าๆๆ…….”
เฟยเฟยกับลูลู่พร้อมใจกันมองค้อนวู่หยาน ทำเขาหัวเราะก๊าก
ป.ล ระดับพลังในซิลวาเรีย
เลเวล 1-9 = แรงค์1
เลเวล 10-19 = แรงค์2
.
.
เลเวล 90-99 = แรงค์10 หรือ ครึ่งก้าวเทวะ หรือ ระดับภัยพิบัติ
เลเวล 100 = แรง11 หรือ เทวะศักดิ์สิทธิ์ หรือ ผู้อยู่เหนือ
ยุทธภัณฑ์ ในโลกซิลวาเรีย แบ่งได้5ระดับ จากต่ำไปสูงดังนี้
1.ยุทธภัณฑ์หลัก = อุปกรณ์ระดับD เช่น ดาบคุซานางิ
2.ยุทธภัณฑ์ดิน = อุปกรณ์ระดับ C
3.ยุทธภัณฑ์ฟ้า = อุปกรณ์ระดับ B
4.ยุทธภัณฑ์ตำนาน = อุปกรณ์ระดับ A
5.ยุทธภัณฑ์มายา = อุปกรณ์ระดับ S
//ติดตามอ่านตอนล่วงหน้าได้ที่เพจเฟสบุ๊ค – ห้องสมุดคนรักนิยายแปล
ปัจจุบันมีทั้งหมด 1770 ตอน จุกๆ
