เจ้าวายร้ายทั้งสาม มาให้แม่เลี้ยงอย่างข้ากล่อมเกลาเสียดีๆ – บทที่ 56 ซื้อของกับลูก ๆ

บทที่ 56 ซื้อของกับลูก ๆ

หลังออกมาจากร้านไป๋เย่าถัง ถังหลี่เดินไปรอบ ๆ ตลาดพร้อมกับลูกทั้งสองคน นางซื้อของมากมายให้พวกเขา

ด้านในสุดของตลาดมีร้านขายชาด[1]วางแผงขายอยู่ แต่เนื่องจากไม่มีลูกค้าเข้าร้านเลย วันนี้ใบหน้าของเจ้าของร้านจึงดูอมทุกข์ไม่น้อย ทันทีที่ถังหลี่เข้าไปในร้านเจ้าของจึงกุลีกุจอต้อนรับนาง

“นายหญิง ท่านอยากซื้อชาดสักหน่อยหรือไม่? ”

“ขอข้าดูหน่อยเถิด ” ถังหลี่พยักหน้า

เจ้าของร้านผู้นี้เป็นเพียงแค่เด็กสาวผู้หนึ่ง นางดูจะหวงแหนลูกค้าเพียงคนเดียวในร้านของนาง เด็กสาวคอยดูแลต้อนรับถังหลี่อย่างใกล้ชิด ถังหลี่กวาดตามองจึงเห็นกล่องไม้ที่บรรจุชาดนั้นทำขึ้นอย่างสวยงามและประณีตมาก

“ขอข้าดูหน่อยได้หรือไม่? ”

“ได้สิ ” เจ้าของร้านรีบหยิบขึ้นมาแล้วส่งให้ถังหลี่ดู หญิงสาวรับกล่องไม้ที่วาดเป็นลายลูกท้อขึ้นมาดู เมื่อเปิดกล่องก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ของต้นหอมหมื่นลี้[2]โชยมา

“หอมมาก”

เจ้าของร้านยิ้มรับแล้วพูดว่า

“นายหญิง ผิวของท่านขาวมากสีแดงอันนี้ไม่ค่อยเหมาะกับท่านเท่าใดนัก”

“แล้วแบบใดจึงเหมาะกับข้าหรือ? ” ถังหลี่ถาม เจ้าของร้านหยิบกล่องสีแดงออกมาจากตู้ด้านล่าง

“ชิ้นนี้เหมาะกับสีผิวของท่าน”

“ราคาเท่าใดหรือ? ” ถังหลี่ถาม

“หนึ่งร้อยอีแปะ”

“แล้วอันเมื่อครู่นี้ล่ะ? ”

“อันนั้นราคาหนึ่งหรือสองตำลึง”

“เจ้าขายมันให้ข้าด้วยได้หรือไม่? ”

“แต่สีนั่นไม่เหมาะกับท่าน ข้าจะขายมันให้ท่านได้อย่างไร? ” เจ้าของร้านยิ้มแย้ม คนค้าขายทุกคนย่อมแสวงหาผลกำไรโดยเฉพาะอย่างยิ่งในยามที่ค้าขายไม่ดีเช่นนี้ หากมีลูกค้าสักคนหลงเข้ามาก็จะพยายามทำกำไรให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่เจ้าของร้านผู้นี้มีความจริงใจอย่างหาได้ยาก ถังหลี่คิดว่านางเป็นคนน่าสนใจ หลังจากพูดคุยกันได้ไม่กี่คำ นางจึงรู้ว่าเด็กสาวผู้นี้แซ่หลู่ มีนามว่า “หลู่ชิง”

“ท่านอาจจะเห็นว่าร้านของข้านั้นซอมซ่อดูร้างผู้คน หากแต่ก่อนร้านของข้าเป็นร้านขายชาดที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเหยาสุ่ยเชียวล่ะ! ” น้ำเสียงของหลู่ชิงเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ หากต่อเมื่อหวนนึกถึงบางอย่างขึ้นมาได้ นางจึงเงียบไป ดวงตาเต็มไปด้วยความเศร้า ถังหลี่ไม่ได้สนิทกับนางมากนัก หญิงสาวจึงไม่กล้าที่จะเอ่ยถามอะไร สุดท้ายแล้วถังหลี่จึงได้เลือกชาดที่ราคาค่อนข้างสูงมาถึงสองสามกล่อง

“ข้าไม่ได้ใช้ชาดพวกนี้เอง จะซื้อไปเป็นของขวัญน่ะ” ถังหลี่พูดกับนาง

“ดีจริง ถ้าอย่างนั้นข้าจะช่วยท่านห่อให้สวยงามนะ” หลู่ชิงช่วยห่อกล่องชาดให้นางอย่างมีน้ำใจ ก่อนที่จะอธิบายกับถังหลี่ว่าชาดแต่ละสีเหมาะกับสีผิวแบบใด นี่ไม่ใช่แค่ของขวัญที่มีราคาหากทว่ายังเป็นที่ชื่นชอบของผู้คนอีกด้วย!

หลู่ชิงขายชาดให้ถังหลี่เป็นเงินถึงห้าตำลึง ..นี่เป็นเงินก้อนแรกของนางหลังจากที่เปิดร้านมาถึงครึ่งเดือน!

เด็กสาวกำเงินห้าตำลึงไว้แน่น ในใจเต็มไปด้วยความปีติยินดีจนพูดไม่ออก

************

ในตอนเที่ยงวัน ถังหลี่พาเด็กน้อยทั้งสองคนไปที่เหลาภัตตาคารที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองนี้

‘สุ่ยเยว่เซิน’

ภัตตาคารสุ่ยเยว่เซินสร้างขึ้นริมแม่น้ำที่รายล้อมไปด้วยต้นหลิวที่ปลูกไว้ริมข้างทาง บรรยากาศของร้านมีกลิ่นอายเหมือนเจียงหนาน[3]อยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว ถังหลี่มองดูรายการอาหาร จึงเห็นว่าภัตตาคารนี้น่าจะชำนาญอาหารแบบกวางตุ้ง มากกว่า หญิงสาวจึงสั่งอาหารที่ขึ้นชื่อมาสองสามอย่าง และเพิ่มจานโปรดของเด็ก ๆ ด้วย เช่น ไข่ตุ๋นและเกี๊ยวหวาน หลังจากสั่งอาหารเสร็จแล้วนางจึงมองไปรอบ ๆ อย่างสนใจ

“ท่านแม่ ท่านอยากเปิดร้านอาหารหรือ? ” เอ้อร์เป่าเท้าคางและจ้องมองมาที่ถังหลี่ด้วยดวงตากลมโต

หญิงสาวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เอ้อร์เป่าของนางรู้ได้อย่างไร? เด็กน้อยฉลาดมาก! ใช่แล้วถังหลี่ต้องการที่จะจับกิจการอื่น ตอนนี้โรงงานผลิตถุงหอมก็ค่อนข้างอยู่ตัวแล้วเพราะได้การสนับสนุนที่ดีจากหมอซูและฮูหยินซู ถังหลี่จึงอยากมองหากิจการอย่างอื่นทำต่อไป ที่จริงนางไม่ได้คิดถึงเรื่องเงินมากนักหรอก แต่ในภายภาคหน้าหากต้าเป่าได้รับการยอมรับและมีชื่อเสียง ครอบครัวอาจจะต้องย้ายไปอยู่เมืองหลวง ช่วงนี้นางจึงอยากหาเงินไว้ให้มากเพื่อที่จะเป็นรากฐานที่ดีในวันข้างหน้า

“ใช่แล้ว พี่รองของแม่ เจ้าคิดเห็นอย่างไรบ้าง? ” ถังหลี่หยิกพวงแก้มอวบของเขา

“ผู้คนในเมืองนี้ไม่ได้มีรายได้สูง พวกเขาไม่สามารถจ่ายเงินเพื่อซื้ออาหารดี ๆ กินได้ ฝีมือการทำอาหารของท่านแม่จะสูญเปล่าและเปลืองแรง ถ้าหากจ้างพ่อครัวก็จะมีต้นทุนสูงเกินไปและควบคุมลำบาก ท่านแม่ ข้ามีความคิดขอรับ หาคนที่ซื้อสัตว์เลี้ยงเป็ดเลี้ยงไก่เป็น ๆ ปลูกผักสดให้เราไว้ขายจะดีไหมขอรับ? ” เสียงน่าเอ็นดูของบุตรชายคนที่สองทำให้ถังหลี่ตกใจมาก

ทำสวนหรือ!

ลูกชายคนรองของนางเพิ่งมีอายุเพียงหกขวบเท่านั้น เขาสามารถคิดสิ่งนี้ได้อย่างไร? ความคิดของเด็กชายก้าวหน้ามาก สมแล้วที่เป็นเศรษฐีใหญ่ในภายภาคหน้า!

“เป็นความคิดที่เยี่ยมยอดมาก แม่จะลองคิดดูอีกทีนะ” ถังหลี่ลูบหัวเอ้อร์เป่าพลางชมเชยเขา เด็กชายรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่งเมื่อได้รับคำชมจากมารดา

เขากำหมัดน้อย ๆ แน่น! เอ้อร์เป่าครุ่นคิดกับตัวเอง เขาจะต้องเก่งขึ้นให้มากกว่านี้ เพื่อที่จะได้รับคำชมจากมารดาอีก ….

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังจอแจขึ้นที่ด้านนอกของร้าน

ถังหลี่มองออกไปทางหน้าต่างเห็นกลุ่มเจ้าหน้าที่และทหารพากันเดินอย่างขวักไขว่ ในเมืองเหยาสุ่ยไม่มีเจ้าหน้าที่ประจำการรวมถึงขุนนางชั้นผู้ใหญ่ก็ไม่ค่อยมีให้เห็นมากนัก ดังนั้นจึงเป็นเรื่องน่าประหลาดใจเมื่อได้เห็นทั้งเจ้าหน้าที่และทหารปรากฏตัวขึ้นอย่างพร้อมเพรียงเช่นนี้ ทุกคนพากันมองอย่างสนใจใคร่รู้

“เหตุใดจึงมีเจ้าหน้าที่และทหารมากมายที่นี่ เกิดอะไรขึ้นหรือ? ”

“ข้าเห็นประกาศจับคนร้ายแต่ ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น? ”

“พี่เขยของข้าทำงานอยู่ในตัวเมือง ได้รับข่าวว่ามีคนร้ายหลบหนีออกจากคุกและเข้ามากบดานในเมืองเหยาสุ่ย”

“คนร้ายหรือ! เขาทำอะไร? ฆ่าคนมาหรือ? ” น้ำเสียงของคนผู้นั้นมีความหวาดกลัวเจือปนอยู่ด้วย หากฆาตกรที่ฆ่าคนตาไม่กะพริบอยู่ในเมืองเหยาสุ่ยตอนนี้แล้วล่ะก็ แสดงว่าประชาชนทุกคนที่อยู่ในเมืองย่อมตกอยู่ในอันตราย

“ใช่ เขาฆ่าบิดาและบุตรชายของนายอำเภอเมืองชิงเหอ ฟันเข้าที่คอด้วยดาบอย่างไร้ความปรานี! นอกจากนี้เขายังหลบหนีได้อย่างเชี่ยวชาญ ดูสิเขาหนีการจับกุมและลอบออกมาจากเมืองชิงเหอได้!”

“บุคคลอันตรายเช่นนี้หลบเข้ามาในเมืองเหยาสุ่ยของพวกเราหรือ? เป็นไปได้ไหมที่เขาจะซ่อนตัวอยู่ในบ้านของใครบางคน? ”

“รีบกลับบ้านแล้วลงกลอนให้แน่นหนาดีกว่า ถ้ามันลอบเข้าไปซ่อนตัวในบ้านล่ะก็เจ้าของบ้านอาจจะโดนฆ่าตายเลยก็เป็นได้!”

“ข้าหวังว่าเจ้าหน้าที่และทหารจะจับเขาได้โดยเร็วนะ”

รอบบริเวณเต็มไปด้วยเสียงวิตกกังวลจากฝูงชน มีบางครอบครัวที่ภรรยาและบุตรต่างวิตกอย่างเห็นได้ชัด พวกเขารีบกินข้าวให้เสร็จโดยเร็วและรีบกลับบ้านไป

ถังหลี่ขมวดคิ้วทบทวนเรื่องนี้ในใจ หญิงสาวพาเด็กทั้งสองทานข้าวแล้วรีบกลับบ้าน ระหว่างทางนางแวะไปดูใบประกาศจับ ใบหน้าของคนที่อยู่บนประกาศนั้นน่าสะพรึงกลัวและดูดุร้าย แม้ว่าจะเป็นเรื่องที่นางรับรู้อยู่แล้ว แต่การมีเด็กอยู่ด้วยถึงสองคนย่อมต้องระวังตัวเป็นพิเศษ

เมื่อถังหลี่ถึงประตูบ้านหญิงสาวสำรวจโดยรอบอย่างถี่ถ้วน ประตูหน้าบ้านถูกปิดอย่างแน่นหนา ผนังกำแพงก็ไม่สามารถปีนเข้าไปโดยง่าย ถังหลี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก นางพาเด็ก ๆ เข้าบ้านก่อนปิดสลักลงกลอน เด็กทั้งคู่มองดูท่าทางของถังหลี่อย่างสงสัยใคร่รู้

กว่าจะรู้ตัวอีกครั้งก็เป็นเวลามืดค่ำเสียแล้ว ถังหลี่เข้าไปทำอาหารในห้องครัวและหลังจากทำทุกอย่างพร้อมเสร็จสรรพ นางจึงป้อนข้าวลูก ๆ ก่อนจะพาพวกเขาอาบน้ำและเข้านอน หลังจากนั้นหญิงสาวจึงปลีกตัวมาที่ห้องนอนของตนเอง

ทันทีที่ก้าวเข้ามาในห้องถังหลี่รู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดปกติ นางได้กลิ่นคาวเลือดจาง ๆ หญิงสาวขมวดคิ้วแสร้งทำเป็นไม่รู้เพื่อที่จะออกจากห้อง แต่ยังไม่ทันที่จะก้าวพ้นประตู ร่างสูงใหญ่โผล่มาที่ด้านหลังของนาง เขาปิดปากถังหลี่ไว้หญิงสาวรับรู้ถึงวัตถุเย็น ๆ ที่กดเข้าที่ลำคอของตน

ไอสังหารของอีกฝ่ายมีมาก ราวกับอสรพิษร้ายที่กำลังพันธนาการเหยื่อของมัน …

[1]ชาด วัตถุสีแดงสดชนิดหนึ่ง เป็นผงก็มี เป็นก้อนก็มี ใช้ทํายาไทยหรือประสมกับนํ้ามันสําหรับประทับตราหรือทาสิ่งของ

[2] หอมหมื่นลี้ เป็นดอกไม้พื้นเมืองที่มีถิ่นกำเนิดของประเทศจีน จัดเป็นต้นไม้ประเภทพุ่มเตี้ย ๆ ลักษณะเป็นไม้ต้นขนาดเล็ก แต่บางพันธ์มีความสูงได้ถึง 8 เมตร มีดอกสีขาว เหลืองหรือเหลืองส้ม ออกเป็นช่อกระจุกที่ซอกใบใกล้ปลายกิ่ง มีกลิ่นหอมส่งกลิ่นหอมตลอดวัน ดอกหอมหมื่นลี้แห้งใช้นำมาอบทำน้ำหอม ชงน้ำชา หรือทำเหล้าจีนเพื่อให้กลิ่นหอมหวาน ลำต้นเป็นวัสดุชั้นยอดในการทำไม้แกะสลักและเปลือกไม้ยังสามารถนำมาสกัดเป็นสีย้อมได้

[3] เจียงหนาน คือพื้นที่บริเวณตอนล่างของแม่น้ำแยงซีในประเทศจีนปัจจุบัน โดยรวมถึงพื้นที่ตอนใต้ของสามเหลี่ยมปากแม่น้ำแยงซีด้วยมีพื้นที่ครอบคลุมนครเซี่ยงไฮ้ ทางตอนใต้ของมณฑลเจียงซู ทางตอนใต้ของมณฑลอันฮุย ทางตอนเหนือของมณฑลเจียงซี และตอนเหนือของมณฑลเจ้อเจียง เมืองสำคัญในบริเวณนี้ ได้แก่ เมืองเซี่ยงไฮ้ หนานจิง หนิงปัว หางโจว ซูโจว อู๋ซี และฉางโจว โดยซูโจว และ หางโจวเป็นเมืองที่มีทัศนียภาพที่สวยงามเหมาะแก่การมาท่องเที่ยวและพักผ่อน