บทที่ 73 แก้ไข
ผู้คนที่ผ่านไปผ่านมายังคงพูดคุยเรื่องนี้กันไม่หยุด
“ไม่นานมานี้คนที่กล่าวว่าชาดของเป่าชิงเก๋อทำให้เป็นผื่นแดง นางถูกจ้างมาหรือ? ”
“ใครกันที่ทำเรื่องไร้ศีลธรรมเช่นนี้!”
“เจ้าของร้านคนเก่าของเป่าชิงเก๋อเสียชีวิตแล้ว ดูเหมือนตอนนี้จะตกอยู่ในมือของบุตรสาว เป็นไปได้ไหมว่ามีคนจงใจจะทำลายเป่าชิงเก๋อ? ”
เถ้าแก่โจวที่ตั้งใจจะเฝ้าดูเรื่องตื่นเต้นบนเหลาอาหารชั้นสองนั้นสีหน้าเปลี่ยนไปทันทีเมื่อเห็นเรื่องคลี่คลาย
“เถ้าแก่โจว เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ สตรีพวกนั้นฉลาดมากพวกเขาแก้ไขเรื่องนี้ได้!” หลู่หยวนกัดฟันด้วยความโกรธ
“สาวน้อยคนนี้รับมือได้ยากมาก!”
เถ้าแก่โจวเองก็แทบจะสำลักความโกรธตาย เดิมทีเขาคิดว่านางจะเป็นคนที่รับมือได้ง่ายมาก แต่เขาไม่คิดเลยว่า…
“เถ้าแก่โจว ท่านต้องได้เป่าชิงเก๋อมาครอบครอง! ครั้งนี้ไม่ได้ผลต้องหาวิธีใหม่!”
เถ้าแก่โจวไม่มีอารมณ์ที่จะนั่งอีกต่อไป เขาลุกขึ้นยืนเดินลงบันไดไป ระหว่างทางเขาพบกับถังหลี่ที่กำลังเดินสวนขึ้นมา ใบหน้าของเขามืดครึ้มลง
เถ้าแก่โจวไม่ได้เหลือบมองนางแม้แต่น้อย เรื่องราวเป็นแบบนี้เพราะหญิงสารเลวผู้นี้คนเดียว!
ในขณะที่เขากำลังจะเดินผ่านนาง ถังหลี่ก็ส่งเสียงทักทายขึ้น
“ท่านเถ้าแก่โจวใช่หรือไม่? ข้าจำท่านได้ ข้าเห็นท่านครั้งสุดท้ายที่เป่าชิงเก๋อ” ถังหลี่กล่าวด้วยรอยยิ้ม
“มีอะไรก็รีบพูด ข้ายุ่งมาก!” เถ้าแก่โจวพูดอย่างเย็นชา
“เถ้าแก่โจวใบหน้าของท่านบวมเล็กน้อยและซีดเซียว ดูเหมือนท่านจะกินอาหารไม่ค่อยดีข้าแนะนำว่าท่านควรไปที่ฉิ่นโหล่วฉู่ให้น้อยลง จะได้ไม่โดนลมแรงและทำให้ป่วยได้” ถังหลี่กล่าวด้วยรอยยิ้ม
เถ้าแก่โจวโกรธมากจนเกือบจะหกล้ม
นังผู้หญิงบ้านี่พูดเรื่องไร้สาระ!
ถังหลี่มองตามแผ่นหลังของเขาในขณะที่ชายกลางคนกำลังรีบออกไป และรอยยิ้มของนางค่อยๆ จางลง
หญิงสาวเดินขึ้นไปที่ชั้นสองของร้านอาหาร นางสั่งอาหารมาจนเต็มโต๊ะ หลังจากนั้นหลู่ชิงและฉางลู่ก็ตามเข้ามาด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม
“นายหญิง ขอบคุณมากที่ท่านให้ข้าไปตามหมอเฉิน มิเช่นนั้นคงเป็นปัญหาใหญ่ตามมา”
นี่คือส่วนสำคัญที่ทำให้เหตุการณ์ทั้งหมดคลี่คลายลงได้ นายหญิงเป็นคนฉลาดจริง ๆ
แท้จริงแล้วเมื่อคืนถังหลี่ฝัน ในครึ่งแรกของความฝันก็เป็นเหตุการณ์ที่นางเพิ่งประสบพบเจอ อย่างไรก็ตามในช่วงครึ่งหลังของฝันนั้น แผนการของอีกฝ่ายประสบความสำเร็จ เขาสามารถซื้อเป่าชิงเก๋อในราคาที่ต่ำมาก จากนั้นเขาก็ผูกขาดตลาดชาดแดงในเมืองเหยาสุ่ยทำให้มีรายได้จำนวนมหาศาล
บุรุษผู้ชั่วร้ายในฝันก็คือเถ้าแก่โจว
ความโกรธของถังหลี่สงบลงเล็กน้อย เมื่อนางได้เห็นสีหน้าหดหู่ของเถ้าแก่โจว ตอนนี้นางต้องการกินอาหารมื้อใหญ่เฉลิมฉลอง
หลู่ชิงตื่นเต้นมากเช่นกัน
“ถังถัง สูตรของเป่าชิงเก๋อไม่มีปัญหาใช่หรือ? ”
“ใช่ ไม่มีปัญหา มีคนจงใจใส่ร้ายเป่าชิงเก๋อต่างหาก” ถังหลี่กล่าว
“เยี่ยม! เยี่ยมมาก!”
“อาชิง เจ้าบอกข้าทีว่าเถ้าแก่โจวทำกิจการอะไรหรือ? ” ถังหลี่ถาม
“เถ้าแก่โจวเริ่มต้นกิจการจากการขายเครื่องเรือนแต่ตอนนั้นข้าคิดว่ากิจการของเขาไม่ค่อยดีเท่าใด ท่านพ่อของข้ายื่นมือช่วยเหลือเขาไว้ ข้าไม่คิดเลยว่าหลังจากท่านพ่อเสียชีวิตลง เขาจะมารังแกเด็กที่สูญเสียพ่อและแม่หม้ายเช่นนี้!” น้ำเสียงของหลู่ชิงเต็มไปด้วยความโกรธ
“กิจการของเขาใหญ่หรือ? ”
“ไม่เท่าไหร่ เล็กกว่าสกุลมู่เสียอีก” ถังหลี่ฟังสิ่งเหล่านี้แล้วจดจำไว้ในใจ
ในขณะเดียวกันเถ้าแก่โจวโกรธมากเมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เป็ดไหว้เจ้าบินได้ ยิ่งเมื่อเขาได้ยินคำพูดสาปแช่งจากถังหลี่ ยิ่งทำให้เขาโกรธมากขึ้นไปอีก!
เขากำลังอารมณ์เสียเป็นอย่างมาก
ดังนั้นเมื่อเถ้าแก่โจวเดินผ่านหอโคมแดงที่คุ้นเคย เขาก็เดินขึ้นไปที่ชั้นสองของร้าน ก่อนจะเรียกสตรีสี่ห้าคนมาบริการในคราวเดียว
ในตอนนี้เขากำลังเริงรมย์กับสตรีเหล่านั้น จู่ ๆ เถ้าแก่โจวก็รู้สึกว่าตนหายใจไม่ออก เวียนหัว จนเกือบหมดสติ!
หญิงคณิกาต่างพากันตกใจ ก่อนจะรีบตามหมอมาช่วยชีวิตเขา
…….
ความดีไม่มีทางด่างพร้อย ต่อให้ความชั่วเข้ามาเยือน
แม้ว่าความคับข้องใจของเป่าชิงเก๋อจะได้รับการแก้ไขแล้ว แต่ในด้านการค้าขายก็ยังไม่ได้ดีเท่าเมื่อก่อน
อย่างไรก็ตามในสายตาของหลู่ชิงตอนนี้การที่เป่าชิงเก๋อยังคงรักษาชื่อเสียงไว้ได้ก็เป็นเรื่องที่ดีมากแล้ว ภายหน้ามันจะค่อย ๆ ดีขึ้นอย่างแน่นอน
……..
ในวันนี้ ขณะถังหลี่กำลังยุ่งอยู่ในร้าน
ทันใดนั้นพ่อบ้านก็รีบวิ่งเข้ามาหา เขาเป็นพ่อบ้านของสกุลไป๋นั่นเอง
“นายท่านอยากพบท่านคุณหนูขอรับ”
แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในเมืองเดียวกัน แต่พี่ชายทั้งสองของนางต่างยุ่งเรื่องตัวเองจนทำให้ไม่ได้เจอกันเป็นเวลานาน ตอนนี้ถังหลี่ไม่รู้ว่าพี่ชายของตนเป็นอย่างไรบ้าง เมื่อคิดได้เช่นนั้น นางจึงวางงานทุกอย่างในมือลงและรีบเดินทางไปจวนสกุลไป๋อย่างรวดเร็ว
ถังหลี่เข้าไปในจวนสกุลไป๋และพบกับไป่มู่หยางในห้องรับรอง เขายังคงแต่งกายด้วยชุดสีขาวเฉกเช่นเดิม แต่ทว่าผิวของเขาสีเข้มขึ้นจากเดิมเล็กน้อย ตอนนี้ชายหนุ่มดูสุขภาพดีขึ้นมาก ร่างกายของพี่ใหญ่นางเกือบจะฟื้นตัวเป็นปกติแล้ว ถังหลี่รู้สึกมีความสุขมาก
“พี่ใหญ่” ถังหลี่เรียก
เมื่อเห็นถังหลี่ ดวงตาของไป๋มู่หยางที่ทอดมองนางมีแต่ความอบอุ่น
“น้องเล็กมานี่สิ” ถังหลี่เดินเข้าไปหาอีกฝ่าย
“เจ้าโตขึ้นและงดงามขึ้นมาก” ไป๋มู่หยางมองนางด้วยสายตาราวกับบิดามองบุตรสาว
“พี่ใหญ่ท่านไปไหนมาหรือ ผิวท่านเข้มขึ้นนะ”
“ข้าไปเมืองฉินโจวมา” ไป๋มู่หยางกล่าว
“เมืองฉินโจว? ”
“ใช่ ฉินโจวที่ตั้งอยู่บริเวณชายแดนและเป็นแหล่งค้าขาย เดิมทีข้าต้องการพัฒนากิจการในเมืองฉินโจวและตอนนี้ข้าก็แข็งแรงแล้ว ข้าจึงไปที่ฉินโจวและรวบรวมสิ่งของทุกอย่างจากทั่วมุมโลก นี่ …ข้าเอากลับมาด้วย น้องสาวเจ้าเลือกดูสิว่าอยากได้ชิ้นไหน”
ไป๋มู่หยางมองเพียงครั้งเดียว องค์รักษ์ชุดดำที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็เปิดกล่องใบใหญ่สองกล่องที่อยู่บริเวณปลายเท้าของมู่หยางทันที
องครักษ์ชุดดำหรือฉีหยิ่นอยู่กับไป๋มู่หยางมาเกือบสิบปีแล้ว ก่อนหน้านี้เขายังอยู่ที่ซ่างจิงด้วยเหตุผลบางอย่าง ก่อนจะมาหานายท่าน เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ถังหลี่สองสามครั้ง อันที่จริงนายท่านไป๋ของเขาเมื่ออยู่ที่จวนไป๋เหมือนกับมนุษย์น้ำแข็งที่เฉยชา แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าสตรีผู้นี้เขาเต็มไปด้วยความอบอุ่นเหมือนมนุษย์ทั่วไป
ถังหลี่รับไว้ด้วยความเต็มใจนางมองไปที่กล่องสองกล่องด้านหน้า สิ่งของที่อยู่ด้านในกล่องนี้เหมือนรวบรวมมาจากทั่วทุกมุมโลกจริง ๆ มีทั้งไข่มุกราตรีจากมหาสมุทร ดอกบัวหิมะจากภูเขาหิมะสูง โสมพันปีจากภูเขาลึก หรือ มีดจากต่างแคว้น ถังหลี่เลือกมีด มันเป็นมีดสั้นรูปร่างโค้งและคมกริบ เมื่อมองแวบแรกถังหลี่คิดทันทีว่ามันเหมาะกับเว่ยฉิงมาก
“ข้าขอมีดเล่มนี้นะ ขอบคุณพี่ใหญ่”
สองพี่น้องพูดคุยกันสักพักก่อนจะกลับบ้าน
“ฉีหยิ่นนี่คือน้องสาวที่ข้าพูดถึงก่อนหน้านี้ นางเป็นสตรีที่เก่งมาก ข้าเพิ่งได้ยินจากเหล่าหลินว่าช่วงที่ข้าเดินทางไปฉินโจว น้องสาวของข้าทำให้ร้านชาดที่ซบเซากลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง” ไป๋มู่หยางกล่าว
แม้ไป๋มู่หยางจะไม่ได้แสดงออกมากมายนัก แต่ฉีหยิ่นที่รู้จักเขาเป็นอย่างดีสามารถทราบได้ทันทีว่านายท่านกำลังอวดน้องสาวแก่เขาอยู่!
นายท่านที่มักจะเย็นชากับเหล่าพี่น้องสตรีอยู่เสมอ ถึงแม้จะมีหญิงสาวที่โดดเด่นในตระกูลไป๋มากเพียงใด ก็ไม่ได้ทำให้ไป๋มู่หยางสนใจพวกนางได้เลย
“ฉีหยิ่น น้องสาวข้าเป็นดาวนำโชคของข้าด้วย หากไม่ใช่เพราะนางข้าคงตายไปแล้ว ที่อาการป่วยของข้าหายขาดเพราะการช่วยเหลือของนางเช่นกัน”
เมื่อได้ยินเช่นนี้สีหน้าของฉีหยิ่นก็เปลี่ยนไป
ปรากฏว่าเป็นเพราะหญิงสาวผู้นี้เองที่ทำให้นายท่านกลับมามีสุขภาพดีขึ้นได้!
สวรรค์!! เขาแทบจะร่ำไห้ยามรู้ว่านายท่านกลับมาแข็งแรงอีกครั้ง!
“นายท่าน ข้าจะตั้งใจดูแลและปกป้องคุณหนูเองขอรับ!!”
