บทที่ 238 ข่าวลือ
“บอกข้ามาว่าเกิดอะไรขึ้น?” ใต้เท้าจูถามอย่างรวดเร็ว
“ผู้ที่สอบถงเซิงได้ในปีนี้ สามอันดับแรกมาจากสำนักศึกษาหงเหวินทั้งหมด…” ฉินเฉียนเล่าถึงเบื้องหลังความสัมพันธ์ระหว่างสำนักหงเหวินและผู้ตรวจข้อสอบในรอบนี้
“เป็นเรื่องแปลกจริง แต่ไม่ได้หมายความว่านักเรียนพวกนั้นจะเป็นคนโกง” ใต้เท้าจูโต้ตอบ
ในใจของเขาหวังว่าไม่มีการโกงเกิดขึ้น เพราะเขาอยากอยู่อย่างปลอดภัยโดยที่ไม่ถูกใต้เท้าเหวินตำหนิอีก
“ใต้เท้าจู นี่คือพยานขอรับเขาเป็นนักเรียนที่สอบห้องเดียวกับเว่ยจื่ออั๋ง” ฉินเฉียนกล่าว
เฉียนลู่คิดระหว่างการเดินทางมาที่นี่ นายท่านฉินต้องการให้เขาพูดยืนยันต่อหน้าเจ้าเมืองอย่างใต้เท้าจู เขาจึงตัดสินใจพูดว่า
“ใต้เท้าขอรับ ข้าน้อยเห็นว่าเว่ยจื่ออั๋งนำกระดาษออกมาจากแขนเสื้อ มีตัวหนังสือเขียนอยู่บนกระดาษเต็มไปหมดขอรับ!”
ใต้เท้าจูได้ฟังก็ขมวดคิ้ว
“นายท่าน ใต้เท้าขอรับ!” บ่าวรับใช้คนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามา
เกิดอะไรขึ้น ถึงได้รีบร้อนขนาดนี้ ทำเหมือนไม่มีกฎระเบียบ!” ใต้เท้าจูกล่าวด้วยความโกรธ ตอนนี้เรื่องทุกอย่างกำลังทำให้เขาปวดหัวจวนเจียนจะระเบิด
“ใต้เท้าขอรับ ที่ด้านนอกมีนักเรียนมากมายมายื่นคำร้องขอรับ!” บ่าวรับใช้กล่าว
นักเรียน
หลายคน?
ใต้เท้าจูขมวดคิ้วก่อนจะเอ่ยปาก
“ให้พวกเขาเข้ามา”
ผู้คนที่เข้ามาใหม่มีเจ็ดหรือแปดคน ทุกคนล้วนเป็นผู้ที่เข้าร่วมในการสอบครั้งนี้เช่นกัน
“ใต้เท้าขอรับ สำนึกศึกษาแห่งนี้ไม่มีใครเคยได้ยินแม้แต่ชื่อ แต่สามอันดับแรกเป็นศิษย์จากสำนักหงเหวิน แบบนี้มันน่าสงสัยเกินไปขอรับ!”
ช่างหยามกันเกินไปแล้ว!
“ใต้เท้า ข้าขอให้ท่านช่วยคืนความยุติธรรมให้แก่พวกเราด้วย พวกเราร่ำเรียนอย่างหนักมาหลายปี ตอนนี้มีโอกาสได้เข้าสอบ ใครจะคิด…ใครจะคิดว่าตำแหน่งของพวกเราจะถูกพวกขี้โกงฉวยไปแบบนี้!”
“ใช่แล้วขอรับ! การกระทำเช่นนี้ทำให้นักเรียนอย่างพวกเราหดหู่มากขอรับ!”
“ใต้เท้า ท่านต้องคืนความยุติธรรมให้เรา!”
“ข้าขอร้องใต้เท้า ช่วยพวกข้าด้วยขอรับ!”
เหล่าบัณฑิตเริ่มพูดตาม ๆ กัน คนเหล่านี้ไม่มีแม้แต่ชื่อติดอันดับ แต่ทันทีที่ฉินเหวินซวนบอกพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทั้งหมดก็พากันระเบิดอารมณ์รุนแรงออกมาทันที จะว่าไปก็น่าแปลก ศิษย์จากสำนักศึกษาจวนเจียนจะโดนยุบแห่งนั้น จะมีนักเรียนสอบติดสามอันดับแรกได้อย่างไร? เหลวไหลสิ้นดี! ถ้าสามคนนี้ไม่โกงพวกเขาอาจจะได้เข้าเรียนที่สำนักศึกษาหลวงก็เป็นได้!
จู่ ๆ ประกายแห่งความหวังของก็ลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง พวกเขาจึงรวมตัวกันมาที่ศาลาว่าการด้วยความโกรธ ขอให้ท่านเจ้าเมืองคืนความยุติธรรมให้!
ใต้เท้าจูได้รับคำร้องเรียนจากผู้เข้าสอบเหล่านี้จึงทำให้เขาให้ความสำคัญกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก
“บัณฑิตทุกท่าน ข้าจะไต่สวนเรื่องนี้และคืนความยุติธรรมให้แก่ท่านแน่นอน!”
“ขอบคุณขอรับใต้เท้า!”
“ขอบคุณขอรับใต้เท้า!”
เมื่อเหล่าบัณฑิตออกไป ใต้เท้าจูมองไปที่ฉินเฉียนทันที
“ข้าจะรีบจัดการเรื่องนี้ให้ เจ้ากลับไปก่อน”
ฉินเฉียนพาเฉียนลู่ออกจากศาลาว่าการเมือง
“เส้นทางตรงมีไม่เดิน แต่มาเดินตามทางคดเคี้ยวเช่นนี้ เจ้าต้องตายแน่!” ฉินเฉียนกล่าวอย่างเย็นชาก่อนจะเดินจากไป เฉียนลู่เองก็มีความสุขเช่นกัน
พี่ฉินสั่งว่าหากเรื่องนี้เรียบร้อย เขาจะให้เงินเฉียนลู่สิบตำลึง! แค่คำโกหกไม่กี่คำเท่านั้น ก็ได้เงินสิบตำลึงแล้ว! หวานปากเหลือเกิน!
….
ใต้เท้าจูส่งข่าวเรื่องนี้ไปให้เจ้าสำนักศึกษาของเหอตงทันที เพื่อหารือเรื่องนี้กับเขา ทันทีที่ได้รับข่าวเขาตกใจมากเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“อาจารย์จางเป็นคนดี เขาไม่น่าจะเปิดเผยข้อสอบให้แก่สหายเก่าของเขาแบบนั้น”
“อย่าเพิ่งพูดว่าเขาไม่ได้ทำ เราจะรู้ได้หลังจากการไต่สวนเรื่องนี้แล้ว” ใต้เท้าจูกล่าว
“เจ้าทำตามคำสั่งของข้าก่อน”
เจ้าสำนักศึกษาเหอตงพูดอย่างรีบร้อน
“ไปปลดรายชื่อลงก่อน อย่าเพิ่งส่งไป”
ตามปกติแล้วหลังจากประกาศรายชื่อจะมีการคัดลอกรายชื่อหลายสิบฉบับส่งไปยังสำนักศึกษาแต่ละแห่งเพื่อให้พวกเขาทราบถึงผลการสอบเซี่ยนชื่อแล้วให้สำนักศึกษาแจ้งรายชื่อศิษย์ที่สอบผ่าน แต่ตอนนี้ปัญหาคือรายชื่อผลสอบออกแล้วแต่ไม่สามารถประกาศได้
“ขอรับนายท่าน”
“เจ้าเขียนจดหมายอีกฉบับส่งไปให้อาจารย์กัวแห่งสำนักหงเหวิน บอกให้เขามาที่เหอตงโดยเร็ว!” ใต้เท้าจูกล่าว
“ขอรับ”
ในตอนนี้มีเรื่องปั่นป่วนเกิดขึ้นมากมาย แน่นอนว่าถังหลี่ยังไม่รู้เรื่องนี้ ครอบครัวสกุลเว่ยกำลังมีความสุขจากผลสอบเซี่ยนชื่อ
เช้าวันถัดมาในขณะที่ครอบครัวเว่ยกำลังจะขึ้นรถม้ากลับ ทันใดนั้นเองเจ้าหน้าที่ทางการก็มาหาพวกเขา ทำให้ถังหลี่รู้สึกประหลาดใจมาก
“เจ้าหน้าที่ทั้งสองเกิดอะไรขึ้นหรือ?”
“ฮูหยินเว่ย ใต้เท้าจูมีคำสั่งให้ท่านอยู่ที่โรงเตี๊ยมก่อน เผื่อว่าจะมีเรื่องให้พวกข้าได้สอบถาม” เจ้าหน้าที่คนนั้นกล่าว
เมื่อถังหลี่ถามถึงเหตุผลพวกเขาล้วนเงียบไม่ปริปาก ทำให้หญิงสาวรู้สึกไม่สบายใจ
“ฮูหยินเว่ยอย่าคิดแอบหนี นี่เป็นคำสั่งจากท่านเจ้าเมือง หากท่านฝ่าฝืนคำสั่ง ข้าน้อยทั้งสองจะต้องถูกทำโทษอย่างหนักแน่นอนขอรับ”
เจ้าหน้าที่ทิ้งประโยคนี้ไว้ให้ถังหลี่ก่อนจะจากไป
ด้วยเหตุนี้ถังหลี่จึงทำได้เพียงนำสิ่งของทั้งหมดกลับเข้าโรงเตี๊ยม ต้าเป่าและสวี่เจวี๋ยได้สองอันดับแรกของการสอบ…นี่ไม่ใช่เรื่องดีหรือ? เหตุใดถึงไม่ให้พวกนางกลับบ้านเล่า?
เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
เพราะไม่รู้สาเหตุที่แน่ชัดถังหลี่จึงรู้สึกไม่สบายใจ
“เจ้าได้ยินไหม รายชื่อที่ประกาศถูกปลดออกแล้ว!”
“รายชื่อจะต้องถูกติดไว้ครึ่งเดือนไม่ใช่หรือ? เหตุใดจู่ ๆ ถึงปลดออกเช่นนี้ เกิดอะไรขึ้น?”
“ดูเหมือนว่าจะมีความผิดพลาดเกิดขึ้นในการสอบ ว่ากันว่ามีคนโกงข้อสอบ!”
“สวรรค์! โกงเลยหรือ? เรื่องใหญ่มากเพียงนี้ ใครกันที่กล้าโกงข้อสอบ ชื่อเสียงของเขาป่นปี้แน่!”
“คนที่ไร้ความสามารถก็พร้อมจะเสี่ยงเสมอ”
“เป็นใครกันที่กล้าทำเช่นนี้ ?”
“ข้าไม่รู้ มีคนบอกว่าท่านเจ้าเมืองกำลังสืบสวนและหาหลักฐานอยู่”
หลังจากฟังบทสนทนาที่เกิดขึ้น ถังหลี่รู้สึกว่าการที่เจ้าหน้าที่มาหยุดพวกเขาไว้จะต้องเกี่ยวกับเรื่องนี้แน่นอน ไม่ทันที่นางจะได้ถาม บัณฑิตกลุ่มหนึ่งก็มายังโรงเตี๊ยม
“เว่ยจื่ออั๋ง สวี่เจวี๋ย ออกมานะ!”
ต้าเป่าและสวี๋เจวี๋ยออกจากห้องทันทีเมื่อได้ยินเสียงเรียก
“เว่ยจื่ออั๋ง สวี่เจวี๋ย พวกเจ้าโกงข้อสอบช่างน่ารังเกียจนัก!”
เมื่อพวกเขาเดินไปถึงประตูเสียงสาปแช่งก็ดังขึ้น พร้อมกับของบางอย่างถูกโยนมาที่เด็กทั้งสอง มีกลิ่นเหม็นเน่ามาก
ของสิ่งนั่นถูกโยนเข้าใส่หน้าต้าเป่า เด็กหนุ่มตกตะลึงแต่สวี่เจวี๋ยมีปฏิกิริยาตอบสนองที่เร็วกว่า เขาเอาตัวเข้ามาขวางไว้ก่อน ทำให้ปะทะใส่ร่างของสวี่เจวี๋ยทันที!
“สวี่เจวี๋ย!”
ต้าเป่ามองไข่เน่าบนร่างของสวี่เจวี๋ย ของเหลวกลิ่นเหม็นไหลลงมาตามร่างกายของเขา บัณฑิตพวกนั้นถือไข่เน่าและผักไว้ในมือ พวกเขาขว้างมันใส่ทั้งสองคนอย่างไม่ลังเล ในเวลานั้นเองร่างหนึ่งกระโดดลงมาจากชั้นสองกอดเด็กทั้งสองไว้หลบการโจมตีจากไข่เน่า
เมื่อถังหลี่เห็นของเหลวมีกลิ่นเหม็นบนร่างกายสวี่เจวี๋ยใบหน้าของนางเย็นชาลงทันที มีคนเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ยังไม่หยุดขว้างปาไข่เน่า
แต่ถังหลี่กลับเตะไข่เน่าลูกแล้วลูกเล่าลอยกลับไปหาผู้ที่ขว้างปามา ไข่เน่าแตกกระจายใส่หน้าของคนเหล่านั้น
กลิ่นเหม็นเน่าน่าขยะแขยงทำให้ผู้สัญจรไปมาปิดพากันปิดปากปิดจมูกถอยห่างออกไปทันที
“เจ้า ..นังสารเลว! กล้าเตะไข่เน่าใส่พวกเราหรือ?!”
บัณฑิตคนหนึ่งตะโกนอย่างโมโห
ถังหลี่เดินไปยังประตูโรงเตี๊ยม นางจ้องมองพวกเขาด้วยท่าทีเย็นชา
“ลูกชายข้าเป็นคนที่พวกเจ้ารังแกได้หรือ?”
“ยังดีที่เป็นแค่ไข่เน่า หากยังปากพล่อยอีกข้าจะเตะหน้าเจ้าแทน!”
ท่าทีของถังหลี่ดูดุร้ายจริงจังอย่างน่ากลัว
เมื่อเห็นทักษะการเตะของหญิงสาวเมื่อครู่แล้วทำให้บัณฑิตเหล่านั้นรู้สึกกลัวกันขึ้นมาทันที
