บทที่ 331 เขาเลือกกู้อิ๋น
เว่ยฉิงเดินตามถังหลี่ราวกับหมาป่าที่คอยปกป้องอาหารของมัน เขาอยากจะบอกผู้อื่นว่านางคือภรรยาของเขา
เมื่อคืนถังหลี่เล่าเรื่ององค์ชายสามจ้าวชูให้เขาฟัง เว่ยฉิงรู้จักตัวตนของเขาและเขาน่าจะเป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลังหมอพิษฟาง หรือไม่ก็สั่งให้กลุ่มโจรจับพวกเด็ก ๆ ที่สำคัญมากไปกว่านั้นคือกล้าที่จะอยากได้ภรรยาของเขา ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหนก็ตาม เหตุผลข้อนี้ก็ทำให้เว่ยฉิงพร้อมจะขยับไปทุบตีหัวสุนัขของเขาแล้ว!
หากเป็นเมื่อสองปีก่อนที่เว่ยฉิงยังไม่ได้เรียนรู้ที่จะอดกลั้นระงับอารมณ์ร้อนของตน เว่ยฉิงคงได้รีบวิ่งไปฆ่าและควักลูกตาองค์ชายสามออกมาแล้ว แต่ตอนนี้เว่ยฉิงเปลี่ยนไป เขารู้จักที่จะข่มอารมณ์เอาไว้ มิหนำซ้ำอีกฝ่ายยังมีสถานะเป็นถึงองค์ชาย เขาต้องรู้จักที่จะวางแผนในระยะยาว
เว่ยฉิงจึงอยู่เคียงข้างภรรยา แสดงออกถึงความเป็นเจ้าของ และแสดงความรักอย่างเปิดเผยเพื่อให้คนผู้นั้นรู้ว่าเขารักภรรยามากเพียงใด ? ความอยากได้ภรรยาของเขาล้วนไร้ประโยชน์!
จ้าวชูเผยรอยยิ้มดูถูก เขาไม่สนใจชายหนุ่มจากตระกูลอู่ผู้นี้เลย เขาแค่คิดว่าถังหลี่น่าสนใจ แต่ก็ไม่ได้ชอบนางมากจนถึงอยากได้มาครอบครอง ถ้าหากเขาอยากได้นางจริงๆ คนผู้นี้จะมาแข่งขันช่วงชิงกับเขาได้อย่างไร ในใต้หล้านี้มีใครจะมาสู้กับจ้าวชูได้หรือ?
จ้าวชูมองชายที่ตามถังหลี่ราวกับสุนัขที่พยายามปกป้องอาหารของมัน ในใจเขาคิดดูแคลนไม่น้อย
เขาอยู่ในร้านอาหารครู่หนึ่งก่อนจะกลับไปยังโรงเตี๊ยม
“นายท่าน มีจดหมายมาจากเมืองหลวงขอรับ”
ชายที่พูดมีใบหน้าเรียบเฉย เขาชื่อเติ้งโชว เป็นคนสนิทของจ้าวชู
จ้าวชูรับจดหมายออกมาเปิดอ่าน สีหน้าเขาเคร่งขรึมลง
“มีหมอเทวดามารักษาอาการนอนไม่หลับของเสด็จพ่อ เสด็จพ่อทรงโปรดปรานเขามาก ถึงกับแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าหมอหลวง ทั้งยังทรงพระราชทานข้าวของค่ามากมายให้เขาอีกด้วย”
เติ้งโชวก้มหน้ารับฟังโดยไม่ออกความคิดเห็นแต่อย่างใด
องค์ชายสามมีความคิดเป็นของตนเอง เขาไม่ชอบให้ใครออกความเห็นขัดแย้งกับเขา หลังจากคิดตรึกตรองแล้วเขาย่อมไม่พูดเสียดีกว่า
“ผู้ที่พบหมอเทวดาผู้นี้คือคุณหนูกู้อิ๋น ก่อนที่นางจะได้พบกับเขา เขาเป็นแค่หมอบ้านนอกที่ไม่มีชื่อเสียง ใครจะคิดเล่าว่า จะมีเสือหมอบมังกรซ่อนอยู่ในชนบทเช่นนั้น คุณหนูกู้อิ๋นเป็นหญิงสาวที่ฉลาดมีความคิดอ่านกว้างไกล เสด็จพ่อทรงโปรดปรานนาง อยากให้นางเป็นพระชายาของข้า” จ้าวชูเผยรอยยิ้ม
จ้าวชูรู้ดีว่าตนเองต้องการอะไรตั้งแต่เป็นเด็ก เมื่อเห็นเสด็จพ่อนั่งบนบัลลังก์ค้ำฟ้า มีคนหมอบกราบบูชาแทบฝ่าพระบาท เขาคิดจะเป็นเหมือนพระบิดาของเขา อยู่เหนือผู้คนเรือนหมื่น ไม่สิ! เขาจะต้องมีอำนาจมากกว่า ครอบครองใต้หล้าให้เป็นของเขาแต่ผู้เดียว !
เขาทำงานหนักมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ศึกษาศิลปะการต่อสู้ทั้งบู๊และบุ๋น เขาทำได้ดีกว่าองค์รัชทายาทที่ฮองเฮาเซียวโปรดปราน ต่อมาตระกูลเซียวสมคบคิดกับศัตรูต่างแคว้น องค์รัชทายาทถูดปลด เดิมทีเขาคิดว่าตำแหน่งนั้นต้องเป็นของเขา แต่ไม่ได้คิดเลยว่าเสด็จพ่อทรงรั้งตำแหน่งเอาไว้จนกระทั่งมีน้องหกออกมา…เขามาทีหลัง สักวันหนึ่งเถอะ!
สักวันเถอะ เขาจะเหยียบย่ำน้องหกให้จมหายไปในฝ่าเท้าของเขา
จ้าวชูก้าวเดินอย่างระมัดระวัง ทุกฝีก้าวของเขาได้พระสนม มารดาของเขาเป็นผู้คอยช่วยเหลืออยู่เบื้องหลังมาโดยตลอด
เขาต้องคัดเลือกพระชายาจากตัวเลือกนับพัน
กู้อิ๋นเป็นบุตรสาวคนเดียวของท่านแม่ทัพกู้ทั้งยังเป็นบุตรสาวที่โปรดปรานเป็นที่สุด ตราบใดที่นางได้เป็นพระชายาของเขา สกุลกู้ทั้งหมดจะเลือกข้างและสนับสนุนเขา แม้จะมีท่านแม่ทัพเฉาผู้มาใหม่ก็ตามที แต่สถานะและชื่อเสียงก็ยังไม่ดีเท่าแม่ทัพกู้ อีกทั้งแม่ทัพเฉาไม่ได้มีบุตรสาว
กู้อิ๋นจึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดของเขา
ตอนนี้นางได้พบหมอเทวดาที่รักษาอาการพระประชวรของเสด็จพ่อเขาได้ นางจึงคุ้มค่าจะเป็นพระชายาของเขา
“ตามจดหมายที่แจ้งมา ดูเหมือนน้องหกจะจ้องคุณหนูกู้ตาเป็นมันเช่นกัน ข้าควรจะต้องรีบ..” ดวงตาเขาเย็นชา หลังจากครุ่นคิด เขาจึงพูดว่า
“ข้าจะกลับเมืองหลวงในอีกสองวัน”
เติ้งโชวก้มหน้าคิดในใจ ทำไมถึงต้องรออีกสองวัน ? ตอนนี้คุณหนูกู้ผู้นั้นได้พบหมอเทวดาแล้วจึงไม่จำเป็นต้องอยู่รอท่านหมอชูอีกต่อไป หรือจะเป็นเถ้าแก่เนี้ยถังผู้นั้น?
จะว่าไปแล้วองค์ชายดูจะมีทีท่าบางอย่างกับนางเป็นพิเศษ เขาอยู่กับองค์ชายมาหลายปี ทุกครั้งที่เจ้านายทำสิ่งใดลงไปจะต้องมีจุดมุ่งหมาย เจ้านายของเขาจะไม่เสียเวลากับสิ่งที่ไร้ค่าและไม่คู่ควรยกเว้นแม่นางถังผู้นี้ แต่ดูเหมือนนายท่านจะไม่รู้ตัว…เติ้งโชวขมวดคิ้ว นี่ไม่ใช่เรื่องดีอะไร…
วันถัดมา
จ้าวชูไม่ได้ไปที่ร้านหนิงเฟิง แต่อยู่ในห้องส่วนตัวที่โรงน้ำชาตรงข้ามกับร้านอาหาร เขาสามารถมองเห็นบรรยากาศภายในร้านอาหารหนิงเฟิงได้ทั้งหมด รวมไปถึงถังหลี่ที่ตอนนี้กำลังวุ่นวายทำงานต่างๆ อยู่ในร้าน
นางสวมใส่เสื้อผ้าเรียบๆ ทว่าดูสง่างาม ไม่อาจจะซ่อนเสน่ห์และความงามของนางเอาไว้ได้
เดิมทีหญิงงามในสายตาของจ้าวชูล้วนเหมือนๆ กันทุกคน แม้กระทั่งกู้อิ๋นก็เช่นกัน เพียงแต่กู้อิ๋นเป็นบุตรสาวของท่านแม่ทัพกู้เท่านั้น แต่ถังหลี่นั้นเป็นหญิงงามที่แค่ชำเลืองมองก็มีความสุขเกิดขึ้นในหัวใจของเขาอย่างที่พรรณาไม่ได้
จ้าวชูนั่งมองถังหลี่อยู่นาน เขาไม่ได้กลับไปโรงเตี๊ยมอีกจนกระทั่งถังหลี่ออกจากร้านอาหาร
วันที่สอง จ้าวชูไปที่โรงน้ำชาฝั่งตรงกันข้ามอีกครั้ง เขานั่งรออยู่เป็นนานไม่เห็นหญิงสาวผู้นั้นปรากฏตัว จ้าวชูขมวดคิ้ว
ในไม่ช้าเขาก็รู้สาเหตุจากผู้คนที่สัญจรไปมา ว่าทำไมวันนี้เถ้าแก่เนี้ยผู้นั้นไม่ร้านอาหารหนิงเฟิ่ง
“เจ้ารู้ไหมว่าวันนี้สกุลอู่ได้หมั้นหมายเถ้าแก่ร้านร้านหนิงเฟิง?”
“จริงหรือ? ไม่น่าแปลก ดูจากรูปร่างหน้าตาของรองเจ้าคณะมณฑลแล้วเป็นข้าคงอดใจรอแทบไม่ไหวเช่นกัน วันนี้คงเป็นฤกษ์งามยามดีสินะน่าจะนัดหมายกันไว้นานแล้ว”
“แต่เจ้าของร้านหนิงเฟิงเป็นแค่แม่ม่ายลูกติดเท่านั้น อีกฝ่ายเป็นถึงรองเจ้าคณะมณฑล..”
“แม่ม่ายแล้วอย่างไร นางเป็นหญิงสาวน่ารัก ภรรยาของเจ้าคณะมณฑลเห็นนางเป็นน้องสาว ฮูหยินอู่ก็ชอบนางมากเช่นกัน หากรองเจ้าคณะมณฑลไม่แต่งกับนางแล้วจะให้เขาแต่งกับเจ้าหรือ ฝันไปเถอะ!”
“ได้ยินว่า สกุลอู่หอบสินสอดทองหมั้นมามากมาย ข้าไม่เคยเห็นอะไรน่าตื่นตาตื่นใจเช่นนี้มาก่อนเลย เห็นได้ว่าสกุลอู่ให้ความสำคัญกับเถ้าแก่เนี้ยถังมากเหลือเกิน ไปชมดูกันเถิด”
ผู้คนต่างพากันแห่แหนไปเฝ้าดู จ้าวชูสีหน้าไม่ค่อยดีนัก แต่แล้วเขาก็ยิ้มออกมา
“ข้าอยากไปดูเช่นกัน”
ที่หน้าบ้านของถังหลี่เต็มไปด้วยความคึกคัก ถนนสายยาวเต็มไปด้วยหาบสินสอดทองหมั้นของนาง ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างพากันชะเง้อยืดหัวชี้ชวนดูกัน ทั้งอยากรู้อยากเห็นและอิจฉาริษยา
วันนี้หญิงสาวถังหลี่แต่งตัวอย่างงดงามแตกต่างจากวันปกติ นางดูสดใสมากขึ้น ใบหน้าเล็กๆ เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ฉายชัดถึงเสน่ห์เฉพาะตัวที่ไม่มีใครเทียบได้ ความงดงามราวกับเปล่งประกายออกมาจากเนื้อแท้ที่ภายใน ผู้ใดได้เห็นก็แทบจะหยุดหายใจไปเลยทีเดียว
ทันทีที่ผู้เฝ้าดูได้เห็นถังหลี่ จากที่กล่าวกันว่าผู้หญิงคนนี้โชคดีที่ได้แต่งงานกับรองเจ้าคณะมณฑลก็กลับกลายเป็นว่าชายผู้นั้นเป็นผู้โชคดีที่ได้ครอบครองเป็นเจ้าของนาง เขาน่าจะเป็นเจ้าบ่าวที่มีความสุขที่สุด
จ้าวจ้องมองถังหลี่อย่างไม่คลาดสายตา หัวใจเขาเต้นแรง เป็นครั้งแรกที่รู้สึกสัมผัสถึงความงามของอิสตรี หากไม่ต้องคำนึงถึงอำนาจและยศถาบรรดาศักดิ์ใดๆ เขาอยากแต่งกับสตรีผู้นี้มากกว่าคุณหนูกู้เสียด้วยซ้ำ น่าเสียดายนักที่นางเป็นแค่หญิงสามัญชนธรรมดาไม่สามารถจะช่วยเหลือให้เขาขึ้นสู่อำนาจที่เขาปรารถนาได้ กู้อิ๋นเป็นบุตรสาวคนโปรดของแม่ทัพกู้ พระชายาของเขาจึงต้องเป็นนางเพียงผู้เดียวเท่านั้น
แค่ความรักใคร่ไม่อาจพอที่จะทำให้ครอบครองบัลลังก์ จ้าวชูได้แต่หัวเราะเยาะหัวใจที่เต้นแรงของตนเอง จากนั้นจึงได้หันหลังกลับเดินจากไป…