บทที่ 444 ข้าจะไปหาท่าน
ในเวลาเดียวกันที่ศาลต้าหลี่ เป็นเพราะเกิดเหตุฉุกละหุกทำให้แผนสารภาพความในใจของกู้หวนเนี่ยนที่มีต่อฝางเหมี่ยวเป็นอันต้องล้มเหลวไป
วันนี้เขาไปทำงานที่ศาลต้าหลี่จึงรู้สึกกระสับกระส่ายวุ่นวายใจไม่น้อย
กู้หวนเนี่ยนนึกถึงสิ่งที่น้องสาวของเขาพูด หากเขายังไม่แสดงความในใจให้ฝางเหมี่ยวได้รับรู้ นางจะตกเป็นภรรยาของผู้อื่นไป ทำให้เขาอยู่เฉยไม่ได้ เขาลุกขึ้นเดินออกจากศาลต้าหลี่ อาฉีรีบจูงม้ามาให้พร้อมกับกล่องหนึ่งใบ
กู้หวนเนี่ยนมองกล่องใบนั้นอย่างลำบากใจ
“นายท่าน กล่องขนมขอรับ แม่นางฝางจะต้องชอบมากเป็นแน่” อาฉีอธิบาย
เจ้านายของเขาเป็นคนซื่อ เขาคงไม่ทันคิดว่าจะหาของเล็กๆ น้อยๆ ติดมือไปให้คนรัก หากไม่ได้บ่าวที่เฉลียวฉลาดอย่างอาฉีละก็…
กู้หวนเนี่ยนมองอาฉี เป็นครั้งแรกที่เขาถูกใจเห็นว่าอาฉีมีไหวพริบดี
“ข้ากลับบ้านแล้วจะตกรางวัลให้เจ้า”
อาฉีมีความสุขจนแทบอยากจะกลิ้งลงไปนอนกับพื้น กู้หวนเนี่ยนหยิบกล่องขนมมาจากอาฉี เดินทางไปยังบ้านของฝางเหมี่ยว
อาฉีมองแผ่นหลังของเจ้านาย สีหน้าของอาฉีแฝงไว้ด้วยความโล่งอกและสบายใจราวกับผู้เฒ่ามองดูบุตรหลานของตน
ดูสิ !นายท่านของเขาช่างหล่อเหลาอะไรเช่นนี้ เห็นทีจะได้ลูกสะใภ้กลับบ้านเป็นแน่
กู้หวนเนี่ยนขี่ม้าไปยังบ้านของฝางเหมี่ยว หลังจากที่ลงจากหลังม้าแล้ว กู้หวนเนี่ยนจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมของตนเองทันที เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เดินตรงไปที่ประตู ไม่นานนักมันก็ถูกเปิดออกประตูถูกเปิดออกโดยฝางเหมี่ยว นางตกใจมากที่เห็นกู้หวนเนี่ยน
“กู้…ใต้เท้ากู้”
เหตุใดใต้เท้ากู้จึงมาที่นี่?
เมื่อเห็นใบหน้าของฝางเหมี่ยว หัวใจของชายหนุ่มก็เต้นถี่แรงมากยิ่งขึ้น ใบหน้าของเขาร้อนจนแทบอยากจะวิ่งหนีนางไปเสียเดี๋ยวนั้น แต่เมื่อนึกถึงคำพูดของน้องสาวเขาก็ต้องตั้งสติ ยืนนิ่งอยู่กับที่
“เจ้าว่างหรือไม่?” กู้หวนเนี่ยนถามขึ้น
“ว่างเจ้าค่ะ มีคดีหรือ?” ฝางเหมี่ยวถาม
“ข้าจะไปเอากล่องเครื่องมือสักครู่”
เหตุใดใต้เท้าถึงเป็นคนมาแจ้งนางเองเล่า? ความสงสัยเกิดขึ้นในใจของฝางเหมี่ยว
ในขณะที่นางจะหันหลังกลับเข้าไปในบ้าน กู้หวนเนี่ยนก็คว้าข้อมือ
“ไม่มีคดี”
“หือ?” ฝางเหมี่ยวงงมากขึ้น
“มากับข้าก่อน ข้ามีเรื่องจะบอกเจ้า” กู้หวนเนี่ยนเอ่ยชวน
ฝางเหมี่ยวเดินออกมาแล้วหันไปปิดประตู พวกเขาเดินออกไปตามตรอกซอกซอยต่างๆ หลังจากเดินไปสักพักเขาก็ยังคงไม่เอ่ยปากออกมา ฝางเหมี่ยวหันหน้าไปมองเขา
“ใต้เท้ากู้ ท่านจะพูดอะไรหรือ?”
กู้หวนเนี่ยนอ้าปากแต่ก็ไม่สามารถพูดมันออกมาได้ เขาจึงยื่นกล่องขนมไปให้นาง
“ให้เจ้า” นางรับไป
“กล่องอะไรหรือเจ้าคะ?”
“เปิดดูสิ” เมื่อฝางเหมี่ยวเปิดออกก็พบกับขนมหน้าตาสวยงามวางเรียงอยู่ข้างใน
“ให้ข้าหรือเจ้าคะ?” ฝางเหมี่ยวประหลาดใจมาก ใต้เท้าให้ขนมนาง หญิงสาวชิมไปชิ้นหนึ่งรู้สึกหวานอร่อยมาก เป็นขนมที่อร่อยมากที่สุดเท่าที่นางได้กินมาเลยทีเดียว!
“อร่อย” ฝางเหมี่ยวเอ่ยชม
“ใต้เท้า ลองกินดูไหม?” ฝางเหมี่ยวยกกล่องขนมขึ้น เขาหยิบขึ้นมาลองชิมดูหนึ่งชิ้น รสชาติขนมอร่อยมาก กู้หวนเนี่ยนจ้องมองฝางเหมี่ยวจนใบหน้าของนางแดงก่ำ
“ใต้เท้า…มีอะไรหรือ?”
ต้องพยายาม ใจกล้าเข้าไว้…
กู้หวนเนี่ยนนึกถึงคำพูดของน้องสาวอยู่ในใจ เขายื่นมืออกไปแตะเบาๆ ที่มุมปากของฝางเหมี่ยวและพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
“มีเศษขนมติดอยู่”
ใบหน้าฝางเหมี่ยวแดงมากยิ่งขึ้นเมื่อนิ้วหยาบกระด้างของเขาเช็ดเบาๆ ที่มุมปากนาง
นางเห็นเขาเดินไปสองสามก้าว ท่าทางประหม่าไม่น้อย ฝางเหมี่ยวไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้เลย
เขาชอบนางหรือ? ใต้เท้ามีใจให้นางหรือเปล่า?
ฝางเหมี่ยวก้าวเท้าตามเขาไปอย่างรวดเร็ว ทั้งคู่เดินเคียงข้างกันมาถึงริมแม่น้ำ ในมือของฝางเหมี่ยวถือขนมกล่องนั้นเอาไว้ สายลมพัดผ่านโชยมาเบาๆ
“ใต้เท้าท่านมาหาข้า…”
“ฝางเหมี่ยวข้ามาหาเจ้า…”
ทั้งสองคนเอ่ยออกมาพร้อมกัน
ฝางเหมี่ยวอดหัวเราะออกมาไม่ได้ มุมปากของกู้หวนเนี่ยนโค้งขึ้น ตอนนี้พวกเขาช่างดูน่าขัน นางเคยอ่านฉากนี้ในหนังสืออ่านเล่น คิดว่าช่างดูโง่เขลายิ่งนัก แต่ตอนนี้กลับรู้ว่าฉากนี้น่ารักเสียจริง
“เชิญใต้เท้าพูดก่อนเจ้าค่ะ”
กู้หวนเนี่ยนยืนหันไปทางริมแม่น้ำและสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
“ฝางเหมี่ยวจริงๆ แล้วข้า..”
ในขณะนั้นเองก็มีสตรีหลายคนเดินผ่านมาพูดคุยกันเสียงดังขัดจังหวะของกู้หวนเนี่ยน
“ข้าได้ยินมาว่าสกุลกู้จะเกี่ยวดองกับองค์หญิงใหญ่ เป็นคุณชายใหญ่และคุณหนูชิงเฉิง ช่างเหมาะสมกันมาก”
“ข่าวแน่นอนหรือ? แล้วสกุลกู้จะไปสู่ขอที่วังองค์หญิงใหญ่ตอนไหนหรือ?”
“จริงๆ เรื่องมันซับซ้อนเล็กน้อย คุณหนูชิงเฉิงตกน้ำเมื่อวานนี้ คุณชายใหญ่เป็นคนช่วยนางเอาไว้ แต่ชายหญิงกอดกันด้วยสภาพเปียกปอนเช่นนั้น สมควรที่จะรักษาชื่อเสียงของฝ่ายหญิง การแต่งงานน่าจะเป็นวิธีที่ดีสุด ข้าได้ยินมาว่าผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายได้ตกลงกันแล้ว”
“พวกเขายังไม่มีใครแต่งงานช่างเหมาะสมกันราวกับสวรรค์สรรค์สร้าง”
เมื่อฟังบทสนทนาจบ การแสดงออกของทั้งฝางเหมี่ยวและกู้หวนเนี่ยนเปลี่ยนไป ใบหน้าของฝางเหมี่ยวซีดเผือด นางคิดว่าเมื่อครู่ใต้เท้ากู้กำลังจะเอ่ยปากว่าเขาชอบนาง แต่สุดท้ายกับเป็นแค่ฝันกลางวันของนางแต่ฝ่ายเดียว!
“ใต้เท้า…ท่านกำลังจะแต่งงานหรือ?” ฝางเหมี่ยวคับข้องใจ ดวงตาของนางร้อนผ่าว แม้จะรู้ว่าวันนี้ย่อมมาถึง แต่นางยังคงอึดอัดใจไม่อาจปล่อยวางได้ กู้หวนเนี่ยนงุนงงกับเรื่องราวที่ได้ฟัง
เหตุใดถึงได้มีข่าวลือเช่นนี้? มันไม่มีมูลเลย ทั้งยังลอยลมมาถึงหูของหญิงสาวที่เขารักอีกด้วย เขากลัวว่าฝางเหมี่ยวจะเข้าใจผิด จึงได้รีบอธิบายทันที
“ข้าแค่ช่วยชีวิตนางเท่านั้น ไม่ได้คิดจะแต่งงานกับนางเลย” เขามองฝางเหมี่ยว
“ฝางเหมี่ยว เจ้าเชื่อใจข้าหรือไม่?” ใช่แล้ว…เชื่อใจเขา
ใต้เท้ากู้เป็นคนที่เชื่อถือได้ หญิงสาวพยักหน้า
ตอนนี้ยังไม่มีคลื่นลม เขาควรรีบตรวจสอบให้ชัดเจน
“ข้าจะรีบตรวจสอบเรื่องนี้ แล้วจะไปหาเจ้าตกลงไหม?” กู้หวนเนี่ยนพูด
“เจ้าค่ะ”หญิงสาวพยักหน้ารับอีกครั้ง
เขาไปส่งฝางเหมี่ยวกลับบ้าน ก่อนจะหันหลังกลับกู้หวนเนี่ยนเอื้อมมือไปลูบผมนางเบาๆ
“เจ้ารอข้านะ” เมื่อพูดจบเขาก็คว้าบังเหียนม้าควบออกไปทันที
ฝางเหมี่ยวมองแผ่นหลังของเขาพลางพยักหน้า อย่างจริงจัง
“ใต้เท้ากู้ ข้าจะรอท่าน…”
กู้หวนเนี่ยนบังคับม้าไปยังศาลต้าหลี่ พบว่าที่ประตูมีคนสองคนยืนรออยู่เป็นอาฉีและถังหลี่ เขาหยุดม้าส่งบังเหียนให้กับอาฉี
“เสี่ยวหลี่ ทำไมเจ้ามาอยู่ที่นี่”
“พี่ชาย…ท่านได้ยินข่าวลือเรื่องที่จ้าวชิงเฉิงกับพี่จะแต่งงานกันไหม?” ถังหลี่ถาม
