บทที่ 446 การเปิดเผยความลับของจ้าวชิงเฉิง
“คุณหนูกู้” จ้าวชิงเฉิงพูดเบาๆ ถังหลี่มองไปที่นาง
“แม่นางชิงเฉิงเชิญนั่ง” ถังหลี่กล่าวด้วยรอยยิ้ม
จ้าวชิงเฉิงนั่งลง นางปลดผ้าคลุมหน้าออกเปิดเผยให้เห็นใบหน้าที่เหมือนเมล็ดแตง ดวงตาของนางเป็นรูปเมล็ดซิ่งมีน้ำคลออยู่ ใบหน้าและรูปร่างบอบบางราวกับหลุดออกมาจากในหนังสือ
องค์หญิงใหญ่เลี้ยงดูบุตรสาวบุญธรรมของนางเป็นอย่างดี แต่ใครจะคิดว่าภายใต้ใบหน้างดงามนี้จะมีความเย็นชาและชั่วร้ายซุกซ่อนอยู่ ถังหลี่วาดรอยยิ้มส่งไปให้นางทว่ารอยยิ้มกลับไม่ถึงดวงตา
“ข้ามีความยินดีมากที่ได้รับเชิญจากแม่นางกู้ ข้าเตรียมของขวัญเล็กๆ น้อยๆ มาให้ โปรดรับมันไว้” จ้าวชิงเฉินกล่าว พูดจบนางก็ยื่นกล่องให้กับถังหลี่ แม้ว่าถังหลี่จะเป็นบุตรสาวสกุลกู้ แต่นางก็เป็นบุตรบุญธรรมขององค์หญิงใหญ่ พระญาติที่ใกล้ชิดกับฮ่องเต้ ดังนั้นฐานะของนางจึงไม่ด้อยไปกว่าถังหลี่
นางสุภาพและรอบคอบมาก นางคิดว่าถังหลี่ควรจะดีใจ แต่หญิงสาวแค่รับไว้ ไม้ได้เปิดดูของข้างในด้วยซ้ำ
ถังหลี่มองมาจ้าวชิงเฉิงยิ้มให้อีกครัง
“ขอแสดงความยินดีกับแม่นางชิงเฉิงด้วย” ถังหลี่กล่าว
จ้าวชิงเฉิงคิดว่าถังหลี่กำลังแสดงความยินดีเรื่องการแต่งงาน แม้นางจะไม่ชอบกู้หวนเนี่ยน แต่นางก็คาดหวังกับการแต่งงานในครั้งนี้
“เรื่องอะไรหรือ?” นางจงใจมีท่าทีเขินอาย
“ขอแสดงความยินดีเรื่องบุตรในครรภ์ของท่าน ยินดีด้วยที่ท่านได้เป็นมารดาตั้งแต่อายุยังน้อย” ถังหลี่กล่าว
เมื่อได้ยินสิ่งที่ถังหลี่พูด ก็ราวกับว่ามีสายฟ้าฟาดลงมาที่จ้าวชิงเฉิง นางเกือบจะตกเก้าอี้ด้วยความตกใจ ความคิดของนางยุ่งเหยิงสีหน้าซีดเผือดลงทันที จนต้องใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่งถึงจะตอบสนอง
เป็นไปไม่ได้
ถังหลี่จะรู้เรื่องที่นางตั้งครรภ์ได้อย่างไร?
“แม่นางกู้หมายความว่าอย่างไรหรือ?” จ้าวชิงเฉิงแสร้งถาม
“ผิวพรรณของแม่นางชิงเฉิงมีเลือดฝาดดูเหมือนสตรีที่กำลังมีครรภ์ นับเป็นโชคดีที่พี่ชายของข้าช่วยชีวิตท่านไว้ได้ แม่นางอย่าลืมแบ่งปันโชคดีนี้ให้เขาบ้าง ตอบแทนความมีน้ำใจของเขา” ถังหลี่พูดอย่างจริงจัง ทำให้จ้าวชิงเฉิงถึงกับหน้าซีดพูดไม่ออก ดูเหมือนว่าถังหลี่จะรู้ว่านางตั้งครรภ์จริงๆ แต่จะเป็นไปได้อย่างไร? ตอนนี้นางควรทำยังไงดี?
“แม่นางกู้ข้าไม่ได้ตั้งครรภ์…” จ้าวชิงเฉิงแย้ง
“ทุกอย่างบนโลกนี้ไม่สามารถบอกได้ว่าเรื่องไหนเป็นเรื่องจริง เรื่องไหนเป็นเรื่องเท็จ”
ถังหลี่พูดอย่างจริงจัง
“แม่นางชิงเฉิงคิดว่าข้าพูดถูกหรือ?”
ถังหลี่เดินเข้าไปใกล้ สีหน้าของนางยังคงเป็นปกติ แต่จ้าวชิงเฉิงรู้สึกถึงความกดดันอย่างน่าประหลาด
“ชะ…ใช่”
“ท่านคิดว่าคนที่ทำร้ายผู้อื่นสมควรได้กินอิ่มนอนหลับหรือ? ไม่กลัวสวรรค์ลงโทษบ้างหรือไร?” ถังหลี่ย้ำถาม
นางมองขึ้นไปด้านบน จ้าวชิงเฉิงรู้สึกสับสนอย่างอธิบายไม่ได้ จึงรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ข้ามีธุระคงต้องขอตัวก่อน”
หลังจากพูดจบจ้าวชิงเฉิงก็รีบออกจากห้องไป ถังหลี่มองตามไปอย่างเย็นชา จ้าวชิงเฉิงควรจะรู้ว่าจะมีหายนะรอนางอยู่ข้างหน้าอีก เรื่องนี้เป็นความผิดของนาง ตอนที่นางกำลังตั้งครรภ์แล้วบอกว่าจะแต่งงานกับกู้หวนเนี่ยนนั้นนางเคยรู้สึกผิดบ้างไหม? หากถังหลี่ไม่หยุดเอาไว้ จ้าวชิงเฉิงจะทำให้พี่ใหญ่และสกุลกู้ตกอยู่ในอันตราย
ในนวนิยาย จ้าวชิงเฉิงไม่มีความเมตตาเลยแม้แต่น้อย นางโหดร้ายแม้กับตนเอง
จ้าวชิงเฉิงรีบกลับไปที่วังองค์หญิงใหญ่ เมื่อกลับไปถึงนางก็ถูกเรียกให้ไปที่ลานด้านข้าง มันคือลานสำหรับลงโทษขององค์หญิงใหญ่ ทำให้จ้าวชิงเฉิงรู้สึกไม่สบายใจ
เมื่อนางเข้าไปประตูจึงได้ปิดลง
นางเห็นว่าองค์หญิงใหญ่อยู่ที่นั่นก่อนแล้ว ใบหน้าที่เคยใจดีขององค์หญิงใหญ่เต็มไปด้วยความเย็นชา คนที่คุกเข่าเบื้องหน้าคือแม่นมพันและจู่หลาง ทั้งคู่ถูกทรมานจนฟกช้ำดำเขียวจวนเจียนจะตาย เมื่อเห็นเช่นนั้นจ้าวชิงเฉิงแข้งขาอ่อนเกือบจะทรุดไปกองที่พื้น
บ่าวรับใช้เดินเข้ามาลากจ้าวชิงเฉิงไปโยนไว้ที่เบื้องหน้าองค์หญิงใหญ่ นางตบหน้าจ้าวชิงเฉิงสองครั้ง องค์หญิงใหญ่กริ้วมาก นางคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าบุตรสาวของนางคนนี้จะกล้ามีสัมพันธ์กับทหารองครักษ์
ช่างงามหน้านัก! ไม่เพียงแต่องค์หญิงใหญ่จะเสียหน้ากับสกุลกู้แล้ว นางยังติดหนี้บุญคุณสกุลกู้อีกด้วย
กู้หวนเนี่ยนให้สัญญาว่าเขาจะไม่เปิดเผยการตั้งครรภ์ของจ้าวชิงเฉิง เขาจะเก็บมันไว้เป็นความลับเท่านั้น เพื่อช่วยกู้หน้าองค์หญิงใหญ่ ทำให้นางกริ้วโกรธเป็นอย่างมาก
“จัดการ” องค์หญิงใหญ่รับสั่ง
สาวใช้ทั้งสองรุมตบจ้าวชิงเฉิงอย่างรวดเร็ว จนจมูกของนางบวมช้ำ แต่เท่านั้นมันยังไม่พอ!!
……
จวนอู่โหว
ในห้องทำงาน
ถังหลี่ฟังรายงานจากฉือซื่อ
“นายหญิง องค์หญิงใหญ่ออกมาชี้แจงว่านางมาที่จวนแม่ทัพเพื่อแสดงความขอบคุณเท่านั้น ไม่ได้มาเรียกร้องเรื่องการแต่งงาน ส่วนเรื่องของการเสียชื่อเสียงของจ้าวชิงเฉิงก็เป็นเรื่องไร้สาระเช่นกัน”
ฉือซื่อรายงาน
“พี่ใหญ่ช่วยองค์หญิงใหญ่ไว้ นางจึงตอบแทนเขา” ถังหลี่กล่าว
แม้พี่ชายของนางแอบบอกเรื่องนี้กับองค์หญิงใหญ่เงียบๆ หากเรื่องนี้เปิดเผยออกสาธารณะไป สกุลกู้คงจะทำให้องค์หญิงใหญ่โกรธเคือง นางยังเป็นที่โปรดปรานของฝ่าบาทมากจึงไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะผิดใจต่อนาง นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว
สองวันต่อมาข่าวการเสียชีวิตของจ้าวชิงเฉิงก็เกิดขึ้น สุดท้ายเรื่องข่าวลือต่างๆ ก็หายไป ถังหลี่ถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ท่านพี่ ท่านสมควรจะไปสู่ขอสกุลฝางได้แล้วเจ้าค่ะ”
หลังจากเหตุการณ์พลิกผันผ่านไป ในที่สุดพี่ชายของนางกับฝางเหมี่ยวก็ได้ลงเอยกัน ถังหลี่ไปที่จวนแม่ทัพกู้ เห็นรถม้าหลายคันจอดอยู่ที่ทางเข้า โดยมีมารดาของนางกำลังควบคุมบ่าวรับใช้ให้ขนของ
“อันนี้ด้วย”
“อันนี้ต้องระวังด้วย”
เมื่อเห็นถังหลี่ แม่นมจ้าวก็ส่ายหัวและพูดอย่างช่วยไม่ได้
“ฮูหยินยืนยันจะมาด้วยตัวเอง ไม่ฟังคำห้ามปรามเลยเจ้าค่ะ”
“ท่านแม่มีความสุขปล่อยให้นางทำไปเถอะ”
ในที่สุดพี่ชายของนางก็เข้าใจกับหญิงที่รักและกำลังจะแต่งงาน แน่นอนว่ามารดาของนางมีความสุขมาก ฮูหยินกู้กังวลเรื่องการแต่งงานของพี่ชายนางมานานมาแล้ว สำหรับฐานะของครอบครัวนั้น ฮูหยินกู้ไม่ใช่คนเข้มงวดถือยศถือศักดิ์ เมื่อถังหลี่อธิบายนางจึงเข้าใจได้อย่างถ่องแท้ ส่วนทางด้านแม่ทัพกู้นั้นเขาไม่ได้พูดอะไรมากนัก ในเมื่อภรรยาและบุตรชายชอบ เขาจะพูดอะไรได้อีก การแต่งงานในครั้งนี้จึงได้ถูกกำหนดขึ้น
แม่นมจ้าวพาขบวนรถม้าออกเดินทางเพื่อไปสู่ขอโดยมีถังหลี่ตามไป ในไม่ช้าขบวนที่ยิ่งใหญ่ก็ถึงหน้าประตูบ้านสกุลฝาง ถังหลี่และแม่นมจ้าวเดินไปที่เคาะที่ประตูบ้าน เมื่อฝางเหมี่ยวเปิดประตูออกมาเจอถังหลี่ ใบหน้าของนางยิ้มแย้มเปี่ยมไปด้วยความสุข
“ถังหลี่ นี่…”
“ข้ามาสู่ขอ” ถังหลี่กล่าว
ฝางเหมี่ยวตกตะลึงไปครู่หนึ่ง
“ข้าไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ถังหลี่เจ้าหยิกข้าที”
ท่าทางที่งุนงงของนางน่ารัก ถังหลี่หยิกแก้มของนางเบาๆ
เจ็บ!
ฝางเหมี่ยวเกือบกระโดดโลดเต้นอย่างมีความสุข นางไม่ได้ฝันไป!
