บทที่ 460 สามี ข้าหาคนมาให้ท่าน
ถังหลี่กลับไปที่ห้อง ดูกลยุทธ์ควบคุมน้ำของฉางหยู
ในช่วงนี้นางอ่านตำราเกี่ยวกับศาสตร์การควบคุมน้ำบ่อยครั้งและพบว่าข้อมูลนี้เป็นข้อมูลเชิงลึก
ฉางหยู ฉางหยู
คุ้นมาก…
ถังหลี่คุ้นหูกับชื่อนี้ เพราะนางเคยเห็นปรากฏอยู่ในนวนิยาย หลังจากที่จ้าวชูและกู้อิ๋นได้ขึ้นครองแผ่นดินแล้ว เหตุผลที่พวกเขาสามารถควบคุมสถานการณ์น้ำได้สำเร็จจนมีความดีความชอบบันทึกอยู่ในพงศาวดารก็เพราะพวกเขาได้พบกับอัจฉริยะในการควบคุมน้ำที่ชื่อฉางหยู…
เนื่องจากพี่ชายของฉางหยูมีความล้มเหลวในการควบคุมน้ำทำให้ชาวบ้านหลายคนต้องตาย เขาจึงถูกผู้คนจำนวนมากเกลียดชัง
แม้ว่าฉางหยูจะมีพรสวรรค์มากเพียงใดก็ตาม แต่ก็ไม่มีใครไว้ใจเขาอีก จนเขาป่วยเป็นโรคซึมเศร้านานถึงสิบปี
อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยยอมแพ้ ประการแรกเพื่อล้างมลทินให้กับครอบครัว ประการที่สองก็เพื่อราษฎรเป็นส่วนใหญ่ และข้อสามก็เพื่อความปรารถนาของท่านอาจารย์ซ่งของเขา
ฉางหยูทำงานหนักเป็นเวลาถึงห้าปีกว่าที่จ้าวชูและกู้อิ๋นจะแต่งตั้งเขา เขาอุทิศแรงกายแรงใจทั้งหมดไปกับการควบคุมน้ำ จนในที่สุดก็แก้ปัญหาน้ำท่วมในอี้โจวและล้างมลทินให้กับสกุลฉางได้
นอกจากนี้เขายังช่วยเหลือผู้คนในอี้โจวที่ตกทุกข์ได้ยากจากอุทกภัยอีกด้วย
หลังจากที่ถังหลี่ได้ดูแผนกลยุทธ์การควบคุมน้ำของฉางหยูแล้ว นางแน่ใจว่าคนผู้นี้จะเป็นคนที่สามารถช่วยทำให้พวกเขาควบคุมสถานการณ์น้ำได้
คิดไม่ถึงเลยว่าคนที่นางเก็บมาจากกลางถนนจะเป็นผู้วิเศษที่มีความสามารถในการควบคุมน้ำได้จริงๆ นี่อาจจะเป็นบัญชาจากสวรรค์ก็เป็นได้
ถ้าถังหลี่พบกับฉางหยูเร็วกว่านี้เหตุการน้ำท่วมในอี้โจวคงจะได้รับการแก้ไขอย่างรวดเร็วและสามารถช่วยชีวิตผู้คนที่ทุกข์ทรมานได้อีกหนึ่งวัน หญิงสาวลุกขึ้นรีบเดินไปที่ห้องของฉางหยูในทันใด
ฉางหยูนอนบนเตียงจ้องมองไปยังเพดานอย่างเหม่อลอย เขารู้สึกว่าถึงความเป็นไปได้น้อยมากที่ฮูหยินจะเชื่อเขา
แต่เหตุใดเขายังมีความหวังลมๆ แล้งๆ ล่ะ…
ถ้าสตรีเช่นนางสามารถเข้าใจกลยุทธ์ในการควบคุมน้ำได้และไม่มีอคติฟังคำแนะนำจากเขา นั่นคงเป็นปาฏิหาริย์จากสวรรค์!
ทันใดนั้นมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ฉางหยูลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู
“ฮูหยินอู่”
ถังหลี่เดินเข้าไปด้านในพลางยิ้มให้เขา
“ฉางหยูข้าได้อ่านกลยุทธ์การควบคุมน้ำของเจ้าแล้วมันเต็มไปด้วยข้อมูลและมีความลึกซึ้งเป็นอย่างมาก ข้าขอชื่นชมเจ้า”
“แต่เจ้ายังไม่หายจากอาการป่วย วันนี้กินยาและพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้ข้าจะพาเจ้าไปหาสามีของข้า”
ถังหลี่ยื่นแผนควบคุมน้ำทั้งหมดให้แก่ฉางหยู เขายืนเหม่อลอยด้วยความงุนงงอยู่เช่นนั้น จนกระทั่งถังหลี่เดินจากไป
ภรรยาของทูตจากราชสำนักเข้าใจแผนกลยุทธ์ควบคุมน้ำของเขาและเชื่อใจเขา?
เขาไม่ได้ฝันไปใช่ไหม?
ฉางหยูตบหน้าตัวเองอย่างแรง ในเวลานั้นเองชิวเยว่เพิ่งเดินเข้ามาหลังจากต้มยาให้เขา นางเหลือบไปมองฉางหยูอย่างแปลกใจ
“เจ้าโง่หรือ ตบหน้าตัวเองทำไม?”
ฉางหยูตบหน้าตัวเองอีกครั้ง
เจ็บ!
นี่เป็นความจริง!
“ดื่มยาเสีย” ชิวเยว่พูด
“ดื่ม!”
เขาเดินไปหยิบถ้วยยาอย่างเบื่อหน่าย
“ยังร้อนอยู่…” ฉางหยูไม่สนใจ เขาหยิบชามดื่มยาขึ้นดื่มทันที
ชิวเยว่มองไปยังชามที่ว่างเปล่าอย่างตกตะลึง นางหยิบชามเปล่าขึ้นมาแล้วเดินหันหลังจากไป สักพักก็มีบ่าวรับใช้อีกคนหนึ่งนำน้ำร้อนและเสื้อผ้าสะอาดมาให้เขาอาบน้ำ ทำให้ฉางหยูรู้สึกดีขึ้นมาก
….
ในช่วงบ่ายของวันนั้น
ถังหลี่ง่วงนอนจึงเผลองีบหลับไป นางไม่ได้มีฝันเป็นลางบอกเหตุล่วงหน้ามานานแล้ว แต่ครั้งนี้ความฝันของนางได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง
ในความฝัน ท้องฟ้ามืดครึ้มเต็มไปด้วยเมฆสีดำ พายุฝนกำลังตกอย่างหนัก
ในกลุ่มคนที่สร้างเขื่อนจวนเจียนจะเสร็จงานอยู่แล้วนั้น เหลือเพียงแค่ประตูกั้นน้ำเท่านั้น แต่กระแสน้ำไหลเชี่ยวกรากมาอย่างเร็วจนไม่สามารถกั้นเอาไว้ได้
ท่ามกลางพายุฝน ร่างที่คุ้นเคยปรากฏขึ้น คนผู้นั้นคือสามีของนาง เขาเปลือยท่อนบนเผยให้เห็นร่างกายที่เต็มด้วยกล้ามเนื้อ เขาพยายามที่จะปิดทางกั้นน้ำแต่กระแสน้ำไหลเชี่ยวมาเร็วมาก “หนีเร็ว! น้ำกำลังมาแล้ว วิ่ง!”
“วิ่งขึ้นฝั่ง!”
“ใต้เท้าอู่วิ่ง!”
รอบข้างมีเสียงร้องหวาดกลัวดังขึ้นเต็มไปหมด แต่สายเกินไปแล้วชั่วพริบตาพวกเขาก็จมอยู่ใต้มวลน้ำขนาดใหญ่
“เว่ยฉิง!”
ถังหลี่ลืมตาขึ้นใบหน้าของนางซีดเผือด ใจสั่น
ไม่! นางจะปล่อยให้สิ่งที่เกิดขึ้นในความฝันเป็นจริงไม่ได้
เดิมทีถังหลี่ไม่คิดว่าตัวนางจะต้องรีบร้อนเพราะฉางหยูยังป่วยอยู่จึงอยากให้เขาพักผ่อน อย่างไรก็ตามจากความฝันเมื่อครู่ทำให้ถังหลี่ไม่มีเวลาอีกแล้ว
ไม่มีใครรู้ว่าความฝันจะเกิดขึ้นตอนไหน
ถังหลี่รีบลุกขึ้นไปหาฉางหยู
ชายหนุ่มอยู่ในชุดเสื้อผ้าสะอาด เขารวบผมเอาไว้เขาดูเป็นชายหนุ่มรูปงาม
“คุณชายฉาง เจ้าไปหาสามีข้าตอนนี้เลยได้ไหม?” ถังหลี่ถามฉางหยู
นางอยากให้เขาไปรีบความคุมน้ำทันที
“ข้าอยากไปขอรับ”
“เช่นนั้นก็เตรียมตัวแล้วตามข้ามา”
….
ที่เขื่อน
หลังจากผ่านไปหลายวันเขื่อนก็ถูกสร้างขึ้นจากความพยายามที่ไม่ลดละของผู้คนหลายพันคน เขื่อนนี้ถูกสร้างขึ้นจากสองด้านไปบรรจบที่ตรงกลาง สุดท้ายมีช่องระบายน้ำเพียงช่องเดียวเรียกว่าประตูมังกร
ยามนี้เกิดปัญหาใหม่ขึ้นมา แม่น้ำสายนี้เชี่ยวเกินไปจนไม่สามารถปิดประตูมังกรได้ พวกเขาพยายามอยู่หลายครั้งแต่ก็ล้มเหลวทุกครั้ง ทำให้ทุกคนเริ่มอ่อนล้าและสิ้นหวัง
“ตอนนี้น้ำเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ แล้ว การปิดประตูมังกรก็คงยากมากขึ้น”
“จะแก้ปัญหาได้อย่างไร?” เว่ยฉิงถาม
หลายคนก้มหน้าลง ตอนนี้ไม่มีหนทางจริง
“ข้าบอกแล้วว่าเราไม่ควรสร้างเขื่อนที่ตรงนี้ หากเราไม่สามารถปิดประตูมังกรได้ นั่นหมายถึงว่าเราเสียเวลาไปอย่างเปล่าประโยชน์สองสามวัน กำลังคนไม่สำคัญเท่ากับเวลาที่เสียไป ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยที่จะมามัวเสียเวลาอยู่เช่นนี้”
จางตงพ่านรู้สึกย่ามใจเขามองไปที่สวี่จื่อเหวิน
“ใต้เท้าสวี่ท่านเป็นคนเสนอความคิดนี้ บอกข้าทีเถอะว่าต่อไปควรทำอย่างไร?”
ใบหน้าของสวี่จื่อเหวินดูไม่ดีนักเขาเองก็ไม่ได้คาดคิดเหมือนกันว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ เขาไม่สามารถคิดหาวิธีแก้ไขได้
“แผนการณ์นี้ถูกตัดสินใจโดยข้าเอง ไม่ว่าผลจะออกมาเช่นไรข้าจะเป็นผู้รับผิดชอบเอง ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะปัดความรับผิดชอบ ข้ากำลังถามความคิดเห็นจากพวกเจ้าหากไม่มีความคิดที่ดีก็พยายามหาทางปิดประตูมังกรต่อไปซะ!”
เว่ยฉิงพูดด้วยใบหน้าเย็นชา คำพูดของเขามีอำนาจมากจนไม่มีใครกล้าโต้เถียง ใบหน้าของจางตงพ่านบิดเบี้ยว
สวี่จื่อเหวินรู้สึกผิดในหัวใจ ใต้เท้าอู่ไว้ใจเขาแต่เขากลับทำให้มีปัญหา ในขณะเดียวกันเขาก็อุทิศตนเพื่อทูตจากราชสำนักผู้นี้ เขาเดินไปพยายามจะปิดประตูมังกรด้วยตัวของเขาเอง
หลังจากที่เว่ยฉิงพูดจบเขาถอดเสื้อออกเผยให้เห็นร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อพร้อมที่จะลงไปในน้ำ
“ใต้เท้าอู่ภรรยาของท่านมาขอรับ” ในขณะนั้นเองก็มีคนรีบวิ่งมารายงานเว่ยฉิง
ชายหนุ่มได้ยินก็ประหลาดใจ ฮูหยินมาที่นี่หรือ?
เว่ยฉิงรีบเดินไปตามสันเขาเมื่อเห็นภรรยาของตนชายหนุ่มมีความสุขมาก
เว่ยฉิงกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปหาภรรยาของตัวเองตอนนี้เขาไม่มีความสงบอีกต่อไป เขาวิ่งไปอุ้มถังหลี่ขึ้นมา
ถังหลี่อ้าแขนโอบรอบลำคอของเขาเมื่อเห็นว่าสามีของนางปลอดภัยดี หญิงสาวก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ฝันร้ายที่เห็นทำให้ถังหลี่รู้สึกไม่สบายใจและกังวลมาตลอดทาง
“ฮูหยิน เจ้ามาที่นี่ทำไม?” เว่ยฉิงถาม
“ข้าพาคนผู้หนึ่งมาให้ท่าน”
เว่ยฉิงจึงได้สังเกตเห็นว่าภรรยาของเขามาพร้อมกับชายแปลกหน้า ฉางหยูทำความเคารพเว่ยฉิง
“ข้าน้อยฉางหยู คารวะท่านทูตจากสำนักขอรับ”
